De nieuwe Cube Agree C:62 SLT is niet zomaar een comfortracer, het is een aerodynamische comfortracer. Gaan die twee elementen samen dan? Aan Léon van Bon de taak om dat uit te zoeken.
Ik moet eerlijk zeggen: Cube maakt indruk op me de laatste jaren. Het Duitse merk mag dan ooit een wat goedkoop imago gehad hebben, inmiddels is het uitgegroeid tot een innovatief bedrijf dat serieus goede fietsen maakt. Dus toen ik hoorde dat ik de nieuwe Cube Agree C:62 mocht testen, was ik direct nieuwsgierig. Hij staat nu in mijn garage, klaar voor de eerste testrit. Maar laat ik ’m eerst eens netjes aan je voorstellen.
Vloeibaar rood
De Agree C:62 SLT, zoals hij officieel heet, is volgens Cube een ‘aero endurance roadbike’: een comfortabele racer, zeg maar. Op het eerste gezicht ziet hij er erg snel uit. En ook opvallend: hij is klein. Het verschil tussen maat 53 van de Orbea van vorige maand en de maat 53 van de Agree is aanzienlijk. Dus mocht je interesse hebben, dan is dat even iets om rekening mee te houden. De kleur vind ik heerlijk. De liquidred lak lijkt meestal gewoon zwart, maar als de zon er er in een bepaalde hoek op valt, komt er een dieprode gloed tevoorschijn en zie je de carbonstructuur onder de laklaag. Erg geslaagd, als je het mij vraagt.
De look van de nieuwe Agree is veel aerodynamischer dan die van het oude model. Het frame heeft vloeiende aerovormen, de kabels zijn overal mooi weggewerkt en ook heeft de fiets een aerodynamische zadelpen en cockpit. De zadelpenklem is netjes weggewerkt. De opbergbox onder de bovenbuis is even wennen. Maar dit staat wel beter dan een box onder de schuine buis, wat je tegenwoordig ook soms tegenkomt. In de box kun je materiaal of eten kwijt. Er zit ook nog een bijpassend tasje bij die precies in het doosje past: zo kun je je spullen snel tevoorschijn halen, en het voorkomt gerammel. De bidonhouders kun je op twee verschillende hoogtes monteren. Kortom, de afwerking van het frame is prima.
Prima onderdelen
De C:62 is de meest hoogwaardig afgemonteerde Agree SLT in het assortiment. Hij heeft de nieuwste 12-speed Shimano Dura-Ace-groep aan boord en die is gewoon top. Schakelen gaat snel en soepel, remmen krachtig en effectief. Voor en achter zijn 160 millimeter schijven gemonteerd. De hoge carbon velgen van de Mavic Cosmic SL 45-wielen staan de Agree goed, hoewel ik de carbon structuur van de wielen ietwat gedateerd vind ogen – maar dit is puur persoonlijk en zegt niets over de kwaliteit. In de Continental Grand Prix 5000-banden zitten superlichte Schwalbe Aerotan-binnenbanden: een prima combinatie. De Agree kan volgens de specificaties een maximale bandbreedte van 31 millimeter aan. Maar rond de nu gemonteerde 28 millimeter-banden zit zo veel ruimte dat breder ook nog wel moet passen. De stuur/stuurpencombinatie is van Cube zelf en ziet er goed uit. Het nadeel van zo’n stuur en stuurpen in één blijft dat je de boel niet kunt kantelen, mocht je dat willen. Een ander nadeel voor mij is dat een maat 53 standaard komt met een 42 centimeter breed stuur met een 9 centimeter lange stuurpen. Voor mij persoonlijk is het stuur te breed en de pen te kort. De zadelpen is speciaal voor de Agree gemaakt. Deze is licht verend voor wat extra comfort. Het zadel is ook van Cube zelf en luistert naar de naam Natural Fit Nuance SLT Road Carbon. Al die nette onderdelen maken samen een heel mooie fiets. En mij maken ze nieuwsgierig naar de rijkwaliteiten.
De opbergbox heeft een handig etui.
Gesloopt
Een van mijn eerste ritten op de Cube Agree C:62 SLT vindt plaats tijdens het leuke 3-Rides Festival in Aken, met prachtige ritten door het grensgebied van Nederland, België en Duitsland. Ook al is de Cube niet uitermate opvallend, hij wordt al gauw gespot. Iedereen is enthousiast en vindt het leuk om hem eens van dichtbij te zien, want op dat moment was de Agree C:62 SLT slecht verkrijgbaar. Hoe de beschikbaarheid is op het moment dat je dit artikel leest, weten we niet. Maar je bent bij deze gewaarschuwd: een beetje geduld kan vereist zijn als je de fiets wilt bestellen.
De route van vandaag is 137 kilometer lang en telt 2300 hoogtemeters. Het gaat dus een lastig dagje worden. Mijn rijpositie op deze fiets mag dan aan de korte kant zijn, toch is het eerste gevoel echt wel goed. Het parcours is in het begin vrij bochtig en telt allerlei klimmetjes. De fiets voelt zich duidelijk op zijn gemak in dit terrein. Als we op een brede glooiende weg komen, wil ik even mijn benen testen. Handjes in de beugel en gas erop.
De fiets rijdt heerlijk. Het geluid van de hoge velgen in de wind maken het nog gaver. Het blijft mooi als je voelt dat anderen in je wiel zitten af te zien. De bochten in de afdaling neem ik snel en ook daar doet de Cube wat ik wil. Ik voel me meer en meer vertrouwd op de fiets. Ook in de snelle afdalingen voelt de fiets stabiel en snel. De beentjes voelen nog goed en ik trek even door. Van de groep van 25 zijn er nog 5 over. Weer een kort klimmetje. Tak tak tak. Hoewel ik eerst dacht dat ik het stuur graag iets gekanteld zou hebben, ligt hij me bij nader inzien prima in de hand. En als ik mijn handen op de remgrepen plaats, kan ik goed aero zitten en mijn onderarmen laten steunen op het platte deel van het stuur. Na tachtig kilometer beginnen de beentjes langzaam vermoeid te raken. Al kort daarop ben ik helemaal leeg – en dan is 50 kilometer nog best ver. Na een colaatje en wat suikers voel ik de energie weer wat terugkomen. Ik kijk naar de Cube en die lijkt te zeggen: “Ik ben er klaar voor, gaan we weer?” Dat herboren gevoel duurt maar even, want al snel loop ik weer leeg. Ik moet concluderen dat ik mezelf heb overschat. Al die klimmetjes en al dat kopwerk zijn me teveel geworden. Zelfs deze fijne fiets kan me nu niet redden. Als ik alleen kom te zitten, besluit ik een korte weg terug te nemen. Gesloopt kom ik aan bij het festivalterrein, met 120 kilometer en 2300 hoogtemeters in de benen.
Snelheid en comfort
De Cube Agree C:62 SLT heeft daar verder geen schuld aan. Want die heeft zich, ook in latere testritten, op ieder vlak een fijne fiets getoond. De geometrie van de Agree is iets minder nerveus en minder stijf dan de aeroracer van Cube, de Litening. Dat neemt niet weg dat het nog altijd een heel reactieve fiets is, die gemakkelijk stuurt. Je kunt er dan ook zonder problemen koersen mee rijden. Tegelijk biedt hij voor je rustige ritjes en lange tochten voldoende comfort.
Lekker allround dus. Op mijn weegschaal telt de C:62 net geen acht kilo. Dat is best een groot verschil met de 7,3 kilo die staat aangegeven in de catalogus, maar dat is ook een beetje mijn schuld: ik heb hem gewogen met pedalen, computerhouder, opbergbox, een bidonhouder en één zwaardere binnenband (die ik na een lekke band had gemonteerd). Hoe dan ook, Cube geeft aan dat de focus bij deze fiets in eerste instantie niet op het gewicht gelegen heeft. Aerodynamica en comfort waren de voornaamste punten van aandacht, en op die vlakken is de C:62 dik in orde. De prijs met deze afmontage is 5899 euro. Als je je realiseert dat de Shimano Dura Ace-groep alleen al een adviesprijs heeft van 3849 euro, dan is dat heel redelijk – er zijn al Cube Agrees vanaf 2599 euro. De fiets is dus niet alleen sterk op de weg, maar ook qua prijs-kwaliteitverhouding.
Specificaties Cube Agree C:62 SLT
Prijs: €5899,-
Frame/voorvork carbon/carbon
Gewicht: 7,3 kilo ( excl. pedalen )
Groep: Shimano Dura Ace Di2 R9250 12-speed 50/34, 11-30, 160-160mm
Wielen: Mavic Cosmic SL 45 carbon
Banden: Continental Grand Prix 5000, 28mm
Zadel en -pen: Natural Fit Nuance SLT Road carbon/Agree C:62 Aero Comfort Flex
Stuur en -pen: ICR Cockpit System
Maten: 50, 53, 56, 58, 60, 62
Eindcijfer: 8,4
