Fietsen was dus een enorm groot onderdeel in het leven van Siem en Mark. Regen, wind, vrieskou, het houdt ze niet tegen om te gaan wielrennen. Zo ook op 31 januari. We vroegen Mark te omschrijven hoe die dag eruit zag.
![Mark en Siem](https://www.fiets.nl/app/uploads/27..jpg)
Verder weet ik niets meer van die dag. We zijn een paar weken geleden terug gegaan naar de plek waar het gebeurd is maar ik herkende nietsSiem: “Van de dag dat het ongeluk gebeurde kan ik alleen nog herinneren dat we langs een zwembad fietsten en dat ik hoopte dat ze binnenkort weer zouden openen zodat ik ook het zwemmen weer kon oppakken. Verder weet ik niets meer van die dag. We zijn een paar weken geleden terug gegaan naar de plek waar het gebeurd is maar ik herkende niets.”“Mijn moeder had van een vriendin als tip gekregen om mij te vertellen wat er was gebeurd. Ik kan me nog een moment herinneren dat ze op mijn arm wreef en rustig vertelde wat er allemaal was gebeurd en waarom ik in het ziekenhuis was. Ik was half wakker en het heeft me heel erg geholpen bij het begrijpen van de situatie. Echter snapte ik nog niet helemaal waarom ik nou zoveel kaarten had gekregen, ik was helemaal niet ziek naar mijn idee, dus die kaarten moesten maar weg! Maar veel meer dan liggen kon ik niet. Ik kon niet lopen en de rechterkant van mijn lichaam was erg zwak, ik kon bijvoorbeeld mijn hand niet omhoog doen. Ik kon redelijk snel weer praten maar alleen extreem zacht en heel erg monotoon.”Revalidatie
Na de twee weken in coma heeft Siem nog twee weken op de afdeling neurologie in het ziekenhuis gelegen voordat ze naar het revalidatiecentrum ging. Afhankelijk van hoe ze uit de coma zou komen, zou het revalidatiecentrum worden gekozen. Toen ze hoorde dat er een revalidatiecentrum was met erg intensieve trainingen voor gemotiveerde mensen, wilde ze er alles aan doen om daarheen te gaan. Ze bleek al snel stappen te maken en de eerste afspraak in het revalidatiecentrum kreeg gelijk een andere invulling. Vol verbazing van de medewerkers kwam Siem lopend het centrum binnen, dus werd de rolstoelpassing de eerste keer traplopen.Mark: “De conditie van Siem voor het ongeluk heeft haar ontzettend geholpen. Omdat ze zó fit was, herstelde ze fysiek sneller dan verwacht. De artsen zeiden dat ze het hart van een topsporter had want haar hartslag in rust was een week na het ongeluk alweer onder 50. Tijdens de coma heeft ze veel spierkracht verloren, maar de basis die ze had heeft haar herstel enorm geholpen. Terwijl Siem in coma lag gaven ze aan dat ze wel wakker zou gaan worden, maar op welke termijn konden ze niet zeggen. Ondanks dat het hele angstige weken waren heb ik altijd het vertrouwen gehad dat Siem weer beter zou worden. Je zag langzaam dat ze niet meer alleen maar stil lag maar ook ging bewegen en haar ogen open ging doen. In het begin had ze nog een loze blik zonder iets van herkenning, maar ik vond het stappen in wakker worden dus ik dacht al snel dat het geen maanden meer zou duren. Eén avond voordat ik naar huis ging, fluisterde ze heel zacht iets tegen me en toen was ik gerustgesteld. Twee dagen later heeft ze bij de fysio voor het eerst echt gesproken en toen dacht ik: ‘Ze is er weer’.”
![Siem](https://www.fiets.nl/app/uploads/33.-e1624957160292.jpg)
Voor zowel Mark als Siem was wielrennen zo’n groot onderdeel van hun leven. We vroegen ze daarom hoe ze over het fietsen dachten na het ongeluk.Mark: “De dag na het ongeval werd mijn nieuwe vakantiefiets geleverd, een soort gravelbike van staal waar rekjes op kunnen. Daarmee zouden we op vakantie gaan in mei. We zouden in Schotland de North Coast 500 fietsen en meedoen aan een alternatieve triathlon (The HEB). Die is uiteindelijk vanwege corona verzet, ‘geluk bij een ongeluk’. We hopen dat we dit nog een andere keer kunnen gaan doen. Die gravelbike heeft anderhalve week in de doos gezeten. Ik wilde er niet naar kijken. Hij stond in de hoek van de kamer en ik ging hem echt niet uitpakken. Fietsen wilde ik niet en alle fietsen waren moordmachines. Het deed me heel erg veel tot mijn beste maatje langs kwam en me heeft geholpen. Hij zei: ‘kom op, het heeft je zoveel gebracht, we pakken die fiets uit en we gaan er samen naar kijken’. Samen hebben we de fiets in elkaar gezet en hij vroeg me om het weekend mee te gaan op de racefiets. Ik heb de hele ochtend met buikpijn op de bank gezeten totdat ik op de fiets stapte. Toen ik thuis kwam na het fietsen vond ik het weer prachtig. Dat was drieënhalve week na het ongeluk dus dat kon ik toen wel tegen Siem vertellen. Ze was toen inmiddels wakker maar ik weet niet in hoeverre ze het toen bewust heeft meegekregen.”
Terug op de fiets
“Ik kan het moment niet meer zo goed herinneren maar ik weet wel dat ik heel blij was dat hij weer was gaan fietsen. Ik heb zelf ook nooit gedacht dat ik niet meer zou gaan fietsen, maar voor Mark helemaal niet. Ik wilde dat hij zijn normale leven weer zou oppakken en daarin speelt fietsen een hele grote rol.”Angst
Mark vertelt ons dat het frustrerende aan het hele verhaal is dat ze zoveel plezier hebben in het fietsen en juist hetgeen dat de meeste impact ooit op hun levens heeft gehad ook op de fiets is gebeurd “Het gaat dan wel tussen je oren zitten dat het niet zonder risico’s is. Iedereen zei tegen me dat ik over de angst heen moest komen door gewoon weer te gaan fietsen. Siem en ik hebben samen wel zo’n 30.000 kilometer gefietst zonder überhaupt te vallen, alleen op dat moment kun je dat logische verband niet leggen. Toen Siem tegen haar revalidatiearts zei dat ze weer triathlons wilde gaan doen en ervan wilde genieten, kon ik er ook weer van gaan genieten. Dat was een soort zegen voor me.”Siem: “In het begin was het nog helemaal niet zeker dat ik weer triathlons kon gaan doen want ik kon nog niet eens lopen. Ik wist wel dat ik het heel graag weer wilde gaan doen, op wat voor manier dan ook.”
![](https://www.fiets.nl/app/uploads/02..jpg)
Plezier heeft Siem weer in het fietsen maar ze zou graag terug willen naar haar oude niveau. “Vroeger draaide ik mijn hand niet om voor een rit van 200 km. Dat gemak en die vanzelfsprekendheid van toen zou ik weer willen hebben. Dat je zeker weet dat je het aan kan en dat het wel goed komt. Afgelopen weekend heb ik 65 kilometer gefietst en dat is niets voor de oude Siem. Ik heb mijn grens nog niet kunnen opzoeken dus ik weet nog niet waar mijn grens ligt. Het mag ook nog niet en ik wil het ook nog niet. Ik werk in ieder geval heel hard aan mijn herstel.”Voor de Stelvio moet dus nog flink getraind worden. Het vertrouwen en de wilskracht is er bij Siem, nu nog afwachten hoe het met haar conditie gaat. Afgelopen weekend, toen ze weer voor het eerst op de racefiets zat, heeft ze samen met Mark de Camerig beklommen. Dit is de langste klim van Nederland en dit is de lievelingsklim van Siem in Limburg. Met een aantal pauzes, met koffie en vlaai, ging de rit erg goed.Voor Siem is de Stelvio een soort eindpunt van haar intensieve revalidatie. De training loopt redelijk gelijk met het afronden van haar traject bij het revalidatiecentrum. Ze is nog lang niet volledig hersteld daarna, maar de meest intensieve periode zal dan voorbij zijn.Houd onze websites en social media kanalen in de gaten want binnenkort lees je meer over de zoektocht naar een fiets voor Siem en haar trainingsschema!De Fiets Challenge wordt mede mogelijk gemaakt door…
BYE! Nutrition
Fondo
Shimano Service Center
Wahoo
Bike4Brains