Ik kom dit slag tegen in de spits, in het donker, tegen het fietsverkeer in, bij voorkeur gehuld in totaal onopvallende uitrustinkjes, met twee oortjes in hun oortjes en blik en verstand op oneindig. Als ze met hun tweejen zijn lopen ze naast elkaar, en als ze in een roedel lopen dan nemen ze met plezier de hele breedte van het fietspad voor hun rekening.
Als je vraagt of ze hun fiets zijn vergeten, te breed zijn voor de stoep of dat ze denken dat ze in Kenia ook de hele dag op een geasfalteerd fietspad marathons hebben leren lopen, dan krijg je in het gunstigste geval een grote bek terug. Ik ben al een keer bijna van m'n fiets geduwd toen ik weigerde mijn toevlucht op de stoep te zoeken.
Ik snap het buiten de stad als er geen stoep is en dan heb ik er ook geen moeite mee. Het grote probleem bij fietsongelukken is - ik citeer de fietsersbond - dat men zich op de fietspaden met verschillende snelheden voortplant. Alle skoeters moeten wat die bond betreft binnen de stad naar de gewone rijbaan, en daar ben ik het ook hardgrondig mee eens. Maar ik zou hier graag aan toevoegen dat die onaanspreekbare besefloze kutjoggerts gewoon moeten optiefen naar de stoep waar mogelijk.
Excuus voor het taalgebruik, maar het als je je er eenmaal aan begint te ergeren wordt dat gaandeweg niet minder...
