Ieder jaar komen er grote brevetten bij in de meest exotische streken. Het is tegenwoordig al moeilijk kiezen welk brevet je dit jaar weer gaat rijden, zo rijk is het aanbod. Voor 2012 kwam ik na wat veranderingen uit op 2 1200km brevetten, Vologda-Onega-Ladoga in juli en de Silkroute 1200 in oktober. Vologda-Onega-Ladoga verliep redelijk, ik reed het brevet uit, zeer dicht op de tijdslimiet.(zie http://www.fiets.nl/forum/viewtopic.php?f=26&t=50471" onclick="window.open(this.href);return false; ) Na afloop had ik een paar weken nodig om wat lichte blessures te laten genezen waarna ik voor de 2e keer in hetzelfde jaar de voorbereidingscyclus voor brevetten begon. Dit bleek het zwaarste te zijn van het geheel, alles nog een keer beginnen, je nog een keer opladen voor een brevet.
De praktische problemen waren de gebruikelijke. Het visum werd weer eens een keer op het laatste moment afgegeven. Ik vloog op maandag en kreeg pas op zaterdag mijn visum. Oezbekistan blijkt nog lastiger te zijn dan Rusland qua visa. De vlucht was dan weer zonder enig probleem, Air Baltic bleek een goede keuze te zijn, geen gedonder vanwege de fiets, extra gewicht te bestellen tegen een heel redelijk tarief. Ze zullen me vaker zien op hun vluchten naar de voormalige Sovjet-Unie.
In Taskent werd ik onthaald door Daniil, de oudste zoon van de organisator Rafhat. Hun huis bleek een zoete inval te zijn. Een continu komen en gaan van gasten, veelal fietsers. Ik bleef er een dag of twee. De meeste andere deelnemers zouden vlak voor het brevet aankomen, ik had er bewust voor gekozen eerst de steden te bezichtigen en gewend te raken aan land en volk. Dat gewend raken ging heel snel. Oezbeeks bleek ik amper nodig te hebben, Russisch praat en verstaat bijna iedereen, zeker het slechte Russisch van een buitenlander. Toeristen in Oezbekistan bleken ruwweg te verdelen te zijn in twee groepen. De oudere groepstoerist die je alleen op bij de bezienswaardigheden ziet en de jongere backpacker die je ook buiten de gebaande paden tegenkomt. Ik sloot me aan bij de laatste groep.
Na een weekje steden bezoeken en de plaatselijke baccillen overleven werd het tijd om me voor te bereiden voor het brevet. Ik trok daar twee dagen voor uit, een dag om in Samarkand alle noodzakelijke spullen te kopen en een dag voor de aanmelding. Na wat zoekwerk vond ik in de buurt van het station een goed gesorteerde supermarkt met een flinke collectie fietsersvoer. De registratie ging al even makkelijk. Aan de rand van de stad verzamelde iedereen zich bij een autocamping. Niet dat daar tenten stonden, eerder een goedkope logeergelegenheid. Van de 35 aanmelders bleken er uiteindelijk 16 te komen. Ruwweg verdeeld in 1/3 Oezbeken, 1/3 rijders uit 'bevriende naties' (= voormalige Sovjet-Unie) en 1/3 westerlingen. Ik pendelde een beetje tussen de laatste twee categorieen. Dit tot mijn verbazing, het jaartje studeren in Litouwen begin jaren '90 bleek genoeg te zijn om mij van kleur te laten verschieten.
De materiaalkeuze van de deelnemers was nogal verschillend. De Oezbeken vertrouwen vooral op stevige mountainbikes. De Russen en Oekraïners gingen voor de optie 'licht en snel' met het gebruikelijke racematerieel. De westerlingen lagen zwaar uit elkaar. Aan de ene kant Paul en Rob die het met een uiterst lichte fixie wilden proberen met alleen een zadeltasje. Aan de andere kant een deel van de Duitsers die de crossfiets van stal hadden gehaald en hiermee aan de slag wilden. Ik zat er tussenin met een 25 jaar oude Koga Miata Grantourer met 32mm banden. Uitendelijk bleek dit helemaal geen slechte keuze te zijn.
Nadat iedereen zijn spullen had gingen de Oezbeken naar hun overnachtingsplek, de westerlingen trokken zich terug in een B&B in de binnenstad terwijl de Russen, Oekraïners en ik ervoor kozen om direct bij de start te slapen. Wij stonden dan ook ruim voor de start klaar, net als de hele Oezbeekse groep. Het was nog wachten op diegenen die in het centrum sliepen. Uiteindelijk vertraagde de start 20 minuten door het wachten op hen. Na de gebruikelijke groepsfoto en een korte toespraak van Sjamil ging de hele groep van start.
