Maratona dles Dolomites
Quoten: Origineel geplaatst door pinarello op 18 Januari 2006
http://www.fiets.nl/forum/display_topic ... Position=1
Had ik even gemist!
Gaan jullie op eigen gelegenheid of met een georganiseerde reis?
http://www.fiets.nl/forum/display_topic ... Position=1
Had ik even gemist!
Gaan jullie op eigen gelegenheid of met een georganiseerde reis?
Wie het laatst lacht is traag van begrip.......
-
michelpeters
- Forum-lid
- Berichten: 3
- Lid geworden op: 28 jun 2006 22:51
Ik ben nog op zoek naar in ieder geval 1 medereiziger. Ben ingeloot en heb nog 1 extra startkaart over.. wellicht valt er iets te combineren..?
alstro
07 jul 2006 17:40
Quote: Origineel geplaatst door Dingo op 07 Juli 2006
Quoten: Origineel geplaatst door alstro op 07 Juli 2006Weinig reacties op deze schitterende tocht !!!Ander forum, Alstro, deze gaat meer over fietsen en materiaal........
Oh ja hét forum....
Quoten: Origineel geplaatst door alstro op 07 Juli 2006Weinig reacties op deze schitterende tocht !!!Ander forum, Alstro, deze gaat meer over fietsen en materiaal........
Oh ja hét forum....
Quote: Origineel geplaatst door Dingo op 07 Juli 2006
Quoten: Origineel geplaatst door alstro op 07 Juli 2006Weinig reacties op deze schitterende tocht !!!
Ander forum, Alstro, deze gaat meer over fietsen en materiaal........
Beetje laat, maar vooruit. Net de verslagen van de Marmotte gelezen, klinkt goed (op de ongelukken en de vertraging na), dus kan de Maratona niet achterblijven. Hier een verslagje van mijn ervaring dit jaar.
Ben met een fietsmaatje naar Pedraces gereden. Via Cycletours in Hotel Usteria Posta. Detail: de bedenker van de Maratona runt die tent en zijn zo'n doet ook eea voor de club. De hele week een drukte van belang met vergaderingen en steeds meer (reclame)spullen halen en brengen.
Het hotel zit vol met fietsers en de hele week is het fietsen voor en na, ik ga voor uitfietsen, maar sommigen hebben de lat wat hoger gelegd (bij de 1e 200 eindigen!)
Het weer in de week voor de grote dag was wisselend. De rest van Europa had last van de hitte, hier was het goed uit te houden. Alleen donderdag kwam 't met bakken uit de hemel.
Dinsdag begonnen met het Sella rondje. Merkte dat ik itt vorig jaar beter omhoog kwam, en kon lang paar slagen onder omslagpunt rijden met trapfrequentie van +/- 80. Dat ging stukken beter dan verleden jaar rond Alp D'Huez. (al zal klimmen nooit mijn sterkste kant worden).
Woensdags de andere helft (Passa Giau) gefietst. da's echt een leuke [;-)] gelukkig was ik niet de enige die omhoog kroop. Genieten van de omgeving lukt daar wat minder.....
Donderdag rust vanwege de regen, een paar probeerden 't wel, maar kwamen snel terug, te nat, te koud.
Vrijdag een kort ritje, 's ochtends vroeg naar de Erbe. Een gemeen kuitnbijtertje, maar wel een prachtige beloning op de top, wat een uitzicht!
De hele week samen met 'n maatje gefietst en 't wisselde af, de ene keer hij iets eerder, de andere keer ik. leuk en stimulerend.
"s Middags werden onze startnummers en maratona broeken + jersey's afgeleverd in 't hotel (service!). Bij het promodorpje en de sporthal was 't een drukte van belang. Je merkte dat de nervositeit toenam. Er hing echt een spanning in de lucht.
Ik vind het ontwerp van het tenue dit jaar veel mooier dan van de andere jaren, maar wil het pas aantrekken als ik het uitgefietst heb.
Ontroerend om te zien hoe zoveel mensen bezig zijn om een 'paar' wielertoeristen een prachtige dag te verzorgen.
Zaterdag vroeg op en naar de start, in het 'Pinarello' vak. De helicopters vliegen over (het is 6uur lang live op RAI 3 te zien!).
het is gelukkig niet koud, maar m'n regenjackje (ook voor de afdalningen) helpt om de kou buiten te houden. We staan temidden van duizenden anderen, en velen met heel mooi materiaal (als ik daar op af moet gaan wordt ik zeker laatste ).
Het thema van dit jaar is 'colour the roads'. Dit ter gelegenheid van de linkt tussen Italië en Tibet. Bovenop de passen staan monniken met grote gongs!
Over de speaker klinkt van alles maar mijn Italiaans is wel erg roestig... hoor wel 'e spiritu sancti' waarop velen een kruisje slaan. Nou na zoiets kan 't niet meer misgaan, toch?
de stoet komt in beweging, we sluiten aan en kruipen naar voren. achterom kijkend zie ik heel veel mensen.....
De eerste keer de Campalongo over, net als iedere dag deze week gaat de eerste klim echt slecht, mijn hartslag giert omhoog en moet oppassen niet direct 't rood in te gaan. Op de Pordoi gaat 't beter en haal al weer wat mesen in. Wat een prachtig gezicht, de hele weg vergeven van de fietsers!. In de afdaling schiet het plots door me heen: de wegen zijn afgezet, je kan de ideale lijn proberen te volgen. De meesten hebben blijkbaar net als ik last van de gewoonte rechts te blijven, zodra ik het me realiseer, ga ik harder en links/rechts naar beneden, afdalen is echt mijn ding!
de Sella en Gardena gaan goed, en wat is het goed georganiseerd! Heel veel servicepunten met water, energiedrank, allerlei eten en heel veel aardige vrijwilligers, geen rijen. Fotografen achterop motoren rijden rond en schieten heel veel plaatjes.
De helikopters vliegen over en zweven boven de top van de Pordoi, je zou je bijna een prof gaan voelen.
De 2e keer de Campalongo over, gaat iets beter, de diesel is opgewarmd, maar deze klim ligt mij niet.
Dan Afdalen naar St Lucia, aanpikken bij een paar man en kop over kop erheen, gaat soepel. Dan de Giau op, het is warm, de zon schijnt volop en de berg is bezaaid met fietsers. 29 bochten, 8 meer dan dé Alp, proberen een tempo te vinden, het is zwaarder dan vd week (logisch). Ik tel de bochten af. Ik passeer een andere Hollander (zie 't aan de naam op zijn rugnummer) en zeg lachend en bemoedigend: nog maar 6 bochten, hou vol, en krijg een vuile blik terug, lol.
Ik word af & toe ingehaald maar haal gelukkig ook de nodige anderen in, goed voor 't zelfvertrouwen. 1uur 3min later ben ik boven (leuk die matten).
Op de top wat eten en drinken, de moeheid vloeit snel weg. Ik zie een van de jongens uit het hotel, hij heeft een lelijke smak gemaakt en moet naar 't ziekenhuis en wacht hier op een andere ambulance, balen!
Weer een afdaling, mijn jasje heb op het Sellarondje aangehad, maar kan nu uitblijven. Het dalen gaat goed, geconcentreerd blijven en goed letten op de weg en de anderen. Halverwege gaat 't plots mis. In een haarspeldbocht glijd mijn voorwiel weg over een streep gel die op de weg ligt. Wat geschrokken sta ik op en zie 2 andere jongens wegrijden die blijkbaar net voor mij gevallen waren. Achter me hoor ik nog een fietser gaan. Klote gel! Colour the roads? yes with blood!
Mijn schouder voelt slecht, maar lijkt niet gebroken. Heup en elleboog wat geschaafd. Stuur en shifters rechtgezet (handig zo'n minitool) en weer, iets minder zeker, op pad. Nu de Valparola op, niet al te steil (op 't laatste stukje na) maar toch weer 11km klimmen.
Mijn schouder doet wel pijn, maar als ik 'm maar op 't stuur of in de beugel houd gaat 't goed.
In de afdaling (bijna thuis!) voel ik me niet helemaal zeker en ga bij 70km/u toch in de ankers... tja....
dan nog wat vals plat en over de streep, tussen de mensen massa's, geweldig! Uiteindelijk een tijd van 7u 04min en daar ben ik heel tevreden mee.
De verzorging na afloop is ook goed, pasta, appeltaart en drinken. Nog even langs de dokter (staat ook bij de finish) voorlopige conclusie: gescheurde schouderbanden. niets aan doen, en in NL foto's laten maken.
Terug bij 't hotel lekker nakaarten bij een biertje en nagenieten. We zijn het eens: deze tocht is echt geweldig en wat organisatie betreft het beste dat we meegemaakt hebben (en er zitten jongens bij met heel veel ervaring)
Dizelfde avond krijgen we onze certificaten uitgereikt (service van 't hotel), leuk naast de totaal tijd ook alle tussentijden
Volgend jaar weer? Nee, dan weer een andere uitdaging, bijvoorbeeld de Jeantex Radmarathon. Die kwam langs toen we donderdags naar de Giau gingen, voor hen werd de weg ook afgezet. Nu nog iemand vinden die met me mee wil (en hoe vertel ik het mijn meisje?)
Quoten: Origineel geplaatst door alstro op 07 Juli 2006Weinig reacties op deze schitterende tocht !!!
Ander forum, Alstro, deze gaat meer over fietsen en materiaal........
Beetje laat, maar vooruit. Net de verslagen van de Marmotte gelezen, klinkt goed (op de ongelukken en de vertraging na), dus kan de Maratona niet achterblijven. Hier een verslagje van mijn ervaring dit jaar.
Ben met een fietsmaatje naar Pedraces gereden. Via Cycletours in Hotel Usteria Posta. Detail: de bedenker van de Maratona runt die tent en zijn zo'n doet ook eea voor de club. De hele week een drukte van belang met vergaderingen en steeds meer (reclame)spullen halen en brengen.
Het hotel zit vol met fietsers en de hele week is het fietsen voor en na, ik ga voor uitfietsen, maar sommigen hebben de lat wat hoger gelegd (bij de 1e 200 eindigen!)
Het weer in de week voor de grote dag was wisselend. De rest van Europa had last van de hitte, hier was het goed uit te houden. Alleen donderdag kwam 't met bakken uit de hemel.
Dinsdag begonnen met het Sella rondje. Merkte dat ik itt vorig jaar beter omhoog kwam, en kon lang paar slagen onder omslagpunt rijden met trapfrequentie van +/- 80. Dat ging stukken beter dan verleden jaar rond Alp D'Huez. (al zal klimmen nooit mijn sterkste kant worden).
Woensdags de andere helft (Passa Giau) gefietst. da's echt een leuke [;-)] gelukkig was ik niet de enige die omhoog kroop. Genieten van de omgeving lukt daar wat minder.....
Donderdag rust vanwege de regen, een paar probeerden 't wel, maar kwamen snel terug, te nat, te koud.
Vrijdag een kort ritje, 's ochtends vroeg naar de Erbe. Een gemeen kuitnbijtertje, maar wel een prachtige beloning op de top, wat een uitzicht!
De hele week samen met 'n maatje gefietst en 't wisselde af, de ene keer hij iets eerder, de andere keer ik. leuk en stimulerend.
"s Middags werden onze startnummers en maratona broeken + jersey's afgeleverd in 't hotel (service!). Bij het promodorpje en de sporthal was 't een drukte van belang. Je merkte dat de nervositeit toenam. Er hing echt een spanning in de lucht.
Ik vind het ontwerp van het tenue dit jaar veel mooier dan van de andere jaren, maar wil het pas aantrekken als ik het uitgefietst heb.
Ontroerend om te zien hoe zoveel mensen bezig zijn om een 'paar' wielertoeristen een prachtige dag te verzorgen.
Zaterdag vroeg op en naar de start, in het 'Pinarello' vak. De helicopters vliegen over (het is 6uur lang live op RAI 3 te zien!).
het is gelukkig niet koud, maar m'n regenjackje (ook voor de afdalningen) helpt om de kou buiten te houden. We staan temidden van duizenden anderen, en velen met heel mooi materiaal (als ik daar op af moet gaan wordt ik zeker laatste ).
Het thema van dit jaar is 'colour the roads'. Dit ter gelegenheid van de linkt tussen Italië en Tibet. Bovenop de passen staan monniken met grote gongs!
Over de speaker klinkt van alles maar mijn Italiaans is wel erg roestig... hoor wel 'e spiritu sancti' waarop velen een kruisje slaan. Nou na zoiets kan 't niet meer misgaan, toch?
de stoet komt in beweging, we sluiten aan en kruipen naar voren. achterom kijkend zie ik heel veel mensen.....
De eerste keer de Campalongo over, net als iedere dag deze week gaat de eerste klim echt slecht, mijn hartslag giert omhoog en moet oppassen niet direct 't rood in te gaan. Op de Pordoi gaat 't beter en haal al weer wat mesen in. Wat een prachtig gezicht, de hele weg vergeven van de fietsers!. In de afdaling schiet het plots door me heen: de wegen zijn afgezet, je kan de ideale lijn proberen te volgen. De meesten hebben blijkbaar net als ik last van de gewoonte rechts te blijven, zodra ik het me realiseer, ga ik harder en links/rechts naar beneden, afdalen is echt mijn ding!
de Sella en Gardena gaan goed, en wat is het goed georganiseerd! Heel veel servicepunten met water, energiedrank, allerlei eten en heel veel aardige vrijwilligers, geen rijen. Fotografen achterop motoren rijden rond en schieten heel veel plaatjes.
De helikopters vliegen over en zweven boven de top van de Pordoi, je zou je bijna een prof gaan voelen.
De 2e keer de Campalongo over, gaat iets beter, de diesel is opgewarmd, maar deze klim ligt mij niet.
Dan Afdalen naar St Lucia, aanpikken bij een paar man en kop over kop erheen, gaat soepel. Dan de Giau op, het is warm, de zon schijnt volop en de berg is bezaaid met fietsers. 29 bochten, 8 meer dan dé Alp, proberen een tempo te vinden, het is zwaarder dan vd week (logisch). Ik tel de bochten af. Ik passeer een andere Hollander (zie 't aan de naam op zijn rugnummer) en zeg lachend en bemoedigend: nog maar 6 bochten, hou vol, en krijg een vuile blik terug, lol.
Ik word af & toe ingehaald maar haal gelukkig ook de nodige anderen in, goed voor 't zelfvertrouwen. 1uur 3min later ben ik boven (leuk die matten).
Op de top wat eten en drinken, de moeheid vloeit snel weg. Ik zie een van de jongens uit het hotel, hij heeft een lelijke smak gemaakt en moet naar 't ziekenhuis en wacht hier op een andere ambulance, balen!
Weer een afdaling, mijn jasje heb op het Sellarondje aangehad, maar kan nu uitblijven. Het dalen gaat goed, geconcentreerd blijven en goed letten op de weg en de anderen. Halverwege gaat 't plots mis. In een haarspeldbocht glijd mijn voorwiel weg over een streep gel die op de weg ligt. Wat geschrokken sta ik op en zie 2 andere jongens wegrijden die blijkbaar net voor mij gevallen waren. Achter me hoor ik nog een fietser gaan. Klote gel! Colour the roads? yes with blood!
Mijn schouder voelt slecht, maar lijkt niet gebroken. Heup en elleboog wat geschaafd. Stuur en shifters rechtgezet (handig zo'n minitool) en weer, iets minder zeker, op pad. Nu de Valparola op, niet al te steil (op 't laatste stukje na) maar toch weer 11km klimmen.
Mijn schouder doet wel pijn, maar als ik 'm maar op 't stuur of in de beugel houd gaat 't goed.
In de afdaling (bijna thuis!) voel ik me niet helemaal zeker en ga bij 70km/u toch in de ankers... tja....
dan nog wat vals plat en over de streep, tussen de mensen massa's, geweldig! Uiteindelijk een tijd van 7u 04min en daar ben ik heel tevreden mee.
De verzorging na afloop is ook goed, pasta, appeltaart en drinken. Nog even langs de dokter (staat ook bij de finish) voorlopige conclusie: gescheurde schouderbanden. niets aan doen, en in NL foto's laten maken.
Terug bij 't hotel lekker nakaarten bij een biertje en nagenieten. We zijn het eens: deze tocht is echt geweldig en wat organisatie betreft het beste dat we meegemaakt hebben (en er zitten jongens bij met heel veel ervaring)
Dizelfde avond krijgen we onze certificaten uitgereikt (service van 't hotel), leuk naast de totaal tijd ook alle tussentijden
Volgend jaar weer? Nee, dan weer een andere uitdaging, bijvoorbeeld de Jeantex Radmarathon. Die kwam langs toen we donderdags naar de Giau gingen, voor hen werd de weg ook afgezet. Nu nog iemand vinden die met me mee wil (en hoe vertel ik het mijn meisje?)