hartslag niet meer naar boven te krijgen
-
fitseflitser
- Forum-lid
- Berichten: 690
- Lid geworden op: 21 dec 2004 19:14
De kwestie houdt me wel bezig.Bij een grotere inspanning verbranden de spieren meer energie en produceren dus ook meer CO2. Het gehalte CO2 in je bloed zorgt ervoor dat je sneller en dieper gaat ademhalen, maar zorgt ook voor een hogere hartslagfrequentie om meer en sneller zuurstof daar te brengen waar het nodig is. Hier zit echter een maximum aan. Op een gegeven moment krijgen de spieren niet meer genoeg zuurstof om alle glucose aeroob te verbranden. Je begint dus langzaamaan te verzuren. De verzuring heeft als nadelig effect dat je spieren niet meer goed kunnen werken. Wanneer de spieren volledig verzuurd zijn, werken ze niet meer / niet meer optimaal en produceren ze ook minder CO2, dus wordt de hartfrequentie ook minder sterk verhoogd.
I want to ride my bicycle, I want to ride it where I like.. (Queen)
53x11
15 jun 2006 12:25
Quoten: Origineel geplaatst door fitseflitser op 15 Juni 2006
De kwestie houdt me wel bezig.Bij een grotere inspanning verbranden de spieren meer energie en produceren dus ook meer CO2. Het gehalte CO2 in je bloed zorgt ervoor dat je sneller en dieper gaat ademhalen, maar zorgt ook voor een hogere hartslagfrequentie om meer en sneller zuurstof daar te brengen waar het nodig is. Hier zit echter een maximum aan. Op een gegeven moment krijgen de spieren niet meer genoeg zuurstof om alle glucose aeroob te verbranden. Je begint dus langzaamaan te verzuren. De verzuring heeft als nadelig effect dat je spieren niet meer goed kunnen werken. Wanneer de spieren volledig verzuurd zijn, werken ze niet meer / niet meer optimaal en produceren ze ook minder CO2, dus wordt de hartfrequentie ook minder sterk verhoogd.
Zoals Scepticus al schreef, iets met klok en klepel. Maar vooruit, ik zal het proberen uit te leggen hieronder:
Je lijf heeft in principe 2 soorten brandstof, namelijk koolhydraten en vetten (en een beetje eiwitten, maar dit laat ik ff buiten beschouwing). Koolhydraten zijn een hele snelle vorm van verbranding. Dus bij intensieve inspanningen zal dit de voornaamste energiebron zijn. Je lichaam kan in spieren en lever maar een beprekte hoeveelheid koolhydraten opslaan (voor maximaal een paar uur). In principe gebruik je zuurstof om koolhydraten te verbranden (aerobe verbranding), maar bij hele intensieve inspanningen (bv steile klim, korte tijdrit, etc) kan er niet op tijd genoeg zuurstof bij je spieren komen en verbrand je lichaam koolhydraten zonder zuurstof (anaerobe verbranding). Als bijproduct ontstaat er melkzuur, wat zorgt voor vermoeidheid, zowel locaal (in de spieren) als centraal (in je hoofd).
Dan vetten: dit is een langzame, maar efficientere manier van verbranden die alleen aeroob plaatsvindt. De hoeveelheid energie aan vet in je lijf is zelfs bij hele magere mannetjes genoeg voor dagen. Doordat het proces van vetbranding meer tijd kost, is de inspanning lager. Er ontstaat dus nooit melkzuur bij vetverbranding!
Als de koolhydraten in je lijf op zijn (te weinig gegeten, niet op tijd aangevuld), moet je lichaam dus wel overschakelen op vetverbranding. Dit kan alleen op een laag pitje, dus de intensiteit gaat omlaag. 1 van de gevolgen is een hartslag die niet meer beven de 140 komt. Als de koolhydraten op zijn kan je dus per definitie geen melkzuur meer aanmaken.
Conclusie: je haalt 2 processen door elkaar.
De kwestie houdt me wel bezig.Bij een grotere inspanning verbranden de spieren meer energie en produceren dus ook meer CO2. Het gehalte CO2 in je bloed zorgt ervoor dat je sneller en dieper gaat ademhalen, maar zorgt ook voor een hogere hartslagfrequentie om meer en sneller zuurstof daar te brengen waar het nodig is. Hier zit echter een maximum aan. Op een gegeven moment krijgen de spieren niet meer genoeg zuurstof om alle glucose aeroob te verbranden. Je begint dus langzaamaan te verzuren. De verzuring heeft als nadelig effect dat je spieren niet meer goed kunnen werken. Wanneer de spieren volledig verzuurd zijn, werken ze niet meer / niet meer optimaal en produceren ze ook minder CO2, dus wordt de hartfrequentie ook minder sterk verhoogd.
Zoals Scepticus al schreef, iets met klok en klepel. Maar vooruit, ik zal het proberen uit te leggen hieronder:
Je lijf heeft in principe 2 soorten brandstof, namelijk koolhydraten en vetten (en een beetje eiwitten, maar dit laat ik ff buiten beschouwing). Koolhydraten zijn een hele snelle vorm van verbranding. Dus bij intensieve inspanningen zal dit de voornaamste energiebron zijn. Je lichaam kan in spieren en lever maar een beprekte hoeveelheid koolhydraten opslaan (voor maximaal een paar uur). In principe gebruik je zuurstof om koolhydraten te verbranden (aerobe verbranding), maar bij hele intensieve inspanningen (bv steile klim, korte tijdrit, etc) kan er niet op tijd genoeg zuurstof bij je spieren komen en verbrand je lichaam koolhydraten zonder zuurstof (anaerobe verbranding). Als bijproduct ontstaat er melkzuur, wat zorgt voor vermoeidheid, zowel locaal (in de spieren) als centraal (in je hoofd).
Dan vetten: dit is een langzame, maar efficientere manier van verbranden die alleen aeroob plaatsvindt. De hoeveelheid energie aan vet in je lijf is zelfs bij hele magere mannetjes genoeg voor dagen. Doordat het proces van vetbranding meer tijd kost, is de inspanning lager. Er ontstaat dus nooit melkzuur bij vetverbranding!
Als de koolhydraten in je lijf op zijn (te weinig gegeten, niet op tijd aangevuld), moet je lichaam dus wel overschakelen op vetverbranding. Dit kan alleen op een laag pitje, dus de intensiteit gaat omlaag. 1 van de gevolgen is een hartslag die niet meer beven de 140 komt. Als de koolhydraten op zijn kan je dus per definitie geen melkzuur meer aanmaken.
Conclusie: je haalt 2 processen door elkaar.
"Niet-wielrenners. De leegheid van die levens schokt me." T.Krabbé
baanfiets kopen?
baanfiets kopen?
Quoten: Origineel geplaatst door 53x11 op 15 Juni 2006
Zoals Scepticus al schreef, iets met klok en klepel. Maar vooruit, ik zal het proberen uit te leggen hieronder:
Je lijf heeft in principe 2 soorten brandstof, namelijk koolhydraten en vetten (en een beetje eiwitten, maar dit laat ik ff buiten beschouwing). Koolhydraten zijn een hele snelle vorm van verbranding. Dus bij intensieve inspanningen zal dit de voornaamste energiebron zijn. Je lichaam kan in spieren en lever maar een beprekte hoeveelheid koolhydraten opslaan (voor maximaal een paar uur). In principe gebruik je zuurstof om koolhydraten te verbranden (aerobe verbranding), maar bij hele intensieve inspanningen (bv steile klim, korte tijdrit, etc) kan er niet op tijd genoeg zuurstof bij je spieren komen en verbrand je lichaam koolhydraten zonder zuurstof (anaerobe verbranding). Als bijproduct ontstaat er melkzuur, wat zorgt voor vermoeidheid, zowel locaal (in de spieren) als centraal (in je hoofd).
Dan vetten: dit is een langzame, maar efficientere manier van verbranden die alleen aeroob plaatsvindt. De hoeveelheid energie aan vet in je lijf is zelfs bij hele magere mannetjes genoeg voor dagen. Doordat het proces van vetbranding meer tijd kost, is de inspanning lager. Er ontstaat dus nooit melkzuur bij vetverbranding!
Als de koolhydraten in je lijf op zijn (te weinig gegeten, niet op tijd aangevuld), moet je lichaam dus wel overschakelen op vetverbranding. Dit kan alleen op een laag pitje, dus de intensiteit gaat omlaag. 1 van de gevolgen is een hartslag die niet meer beven de 140 komt. Als de koolhydraten op zijn kan je dus per definitie geen melkzuur meer aanmaken.
Conclusie: je haalt 2 processen door elkaar.
Zeer duidelijk en leerzaam verhaal! Dit topic begint een serieuze bron van informatie op te leveren.
Zoals Scepticus al schreef, iets met klok en klepel. Maar vooruit, ik zal het proberen uit te leggen hieronder:
Je lijf heeft in principe 2 soorten brandstof, namelijk koolhydraten en vetten (en een beetje eiwitten, maar dit laat ik ff buiten beschouwing). Koolhydraten zijn een hele snelle vorm van verbranding. Dus bij intensieve inspanningen zal dit de voornaamste energiebron zijn. Je lichaam kan in spieren en lever maar een beprekte hoeveelheid koolhydraten opslaan (voor maximaal een paar uur). In principe gebruik je zuurstof om koolhydraten te verbranden (aerobe verbranding), maar bij hele intensieve inspanningen (bv steile klim, korte tijdrit, etc) kan er niet op tijd genoeg zuurstof bij je spieren komen en verbrand je lichaam koolhydraten zonder zuurstof (anaerobe verbranding). Als bijproduct ontstaat er melkzuur, wat zorgt voor vermoeidheid, zowel locaal (in de spieren) als centraal (in je hoofd).
Dan vetten: dit is een langzame, maar efficientere manier van verbranden die alleen aeroob plaatsvindt. De hoeveelheid energie aan vet in je lijf is zelfs bij hele magere mannetjes genoeg voor dagen. Doordat het proces van vetbranding meer tijd kost, is de inspanning lager. Er ontstaat dus nooit melkzuur bij vetverbranding!
Als de koolhydraten in je lijf op zijn (te weinig gegeten, niet op tijd aangevuld), moet je lichaam dus wel overschakelen op vetverbranding. Dit kan alleen op een laag pitje, dus de intensiteit gaat omlaag. 1 van de gevolgen is een hartslag die niet meer beven de 140 komt. Als de koolhydraten op zijn kan je dus per definitie geen melkzuur meer aanmaken.
Conclusie: je haalt 2 processen door elkaar.
Zeer duidelijk en leerzaam verhaal! Dit topic begint een serieuze bron van informatie op te leveren.
nog een aanvulling op de goeie uitleg van 53x11.
Bij aerobe koolhydraatverbranding (dus met zuurstof) wordt veel zuiniger omgesprongen met koolhydraten dan bij de anaerobe koolhydraatverbranding. Ik dacht dat het een factor 6 verschil was, dus bij anaerobe koolhydraatverbranding is je voorraad koolhydraten bij wijze van spreken 6 keer sneller opgebruikt. In praktijk is het natuurlijk nooit een zwart-wit situatie maar eerder een samenspel van alle processen.
Motta
Bij aerobe koolhydraatverbranding (dus met zuurstof) wordt veel zuiniger omgesprongen met koolhydraten dan bij de anaerobe koolhydraatverbranding. Ik dacht dat het een factor 6 verschil was, dus bij anaerobe koolhydraatverbranding is je voorraad koolhydraten bij wijze van spreken 6 keer sneller opgebruikt. In praktijk is het natuurlijk nooit een zwart-wit situatie maar eerder een samenspel van alle processen.
Motta
Motta
53x11
15 jun 2006 17:54
Quoten: Origineel geplaatst door motta op 15 Juni 2006
nog een aanvulling op de goeie uitleg van 53x11.
Bij aerobe koolhydraatverbranding (dus met zuurstof) wordt veel zuiniger omgesprongen met koolhydraten dan bij de anaerobe koolhydraatverbranding. Ik dacht dat het een factor 6 verschil was, dus bij anaerobe koolhydraatverbranding is je voorraad koolhydraten bij wijze van spreken 6 keer sneller opgebruikt. In praktijk is het natuurlijk nooit een zwart-wit situatie maar eerder een samenspel van alle processen.
Motta
Waarbij het dan wel weer zo is dat het lactaat dat bij de anaerobe verbranding is ontstaan weer als brandstof gebruikt zodra er weer zuurstof voorradig is, zodat de netto opbrengst per eenheid koolhydraten uiteindelijk (vrijwel? -weet dit niet helemaal zeker meer-) gelijk blijft.
*en nu ga ik proberen op te houden met de wijsneus uit te hangen
*
nog een aanvulling op de goeie uitleg van 53x11.
Bij aerobe koolhydraatverbranding (dus met zuurstof) wordt veel zuiniger omgesprongen met koolhydraten dan bij de anaerobe koolhydraatverbranding. Ik dacht dat het een factor 6 verschil was, dus bij anaerobe koolhydraatverbranding is je voorraad koolhydraten bij wijze van spreken 6 keer sneller opgebruikt. In praktijk is het natuurlijk nooit een zwart-wit situatie maar eerder een samenspel van alle processen.
Motta
Waarbij het dan wel weer zo is dat het lactaat dat bij de anaerobe verbranding is ontstaan weer als brandstof gebruikt zodra er weer zuurstof voorradig is, zodat de netto opbrengst per eenheid koolhydraten uiteindelijk (vrijwel? -weet dit niet helemaal zeker meer-) gelijk blijft.
*en nu ga ik proberen op te houden met de wijsneus uit te hangen
*"Niet-wielrenners. De leegheid van die levens schokt me." T.Krabbé
baanfiets kopen?
baanfiets kopen?