trainen op licht verzet
Vermogen of efficientie? Beide natuurlijk. Zo hoog mogelijk vermogen, zo efficient mogelijk. Als hartslag een indicatie is van efficientie, dan moet je je hartslag zo laag mogelijk houden. Er zit maar een ding op: uitproberen. Als je een vermogensmeter of TACX oid hebt kun je dat prima binnen doen (vermogen moet constant blijven, noteer hartslag zodra die constant is).
-
- Forum-lid
- Berichten: 15
- Lid geworden op: 05 okt 2008 15:19
hoe kom ik dan aan mijn omwentelingen per minuut? gewoon tellen en hoe kan ik mijn vermogen (watt) bepalen? alvast dank voor de antwoorden hiervoor
je moet niet de berg maar jezelf overwinnen
thja14 schreef:@lyot, ik wil me zeker geen expert noemen, maar in jouw verhaal is een foutje geslopen dat in ieder geval voor zorgt dat je verhaal niet kan kloppen. Als er een cotractie per 1.5 seconde plaatsvindt is en een omwenteling is een contracttie dan zou het aantal omwentelingen op 40 komen ipv 90. Dus iets klopt er imo niet.
inderdaad, sorry, het is 1,5 keer per seconde (en niet omgekeerd)
c40campy schreef:Vermogen of efficientie? Beide natuurlijk. Zo hoog mogelijk vermogen, zo efficient mogelijk. Als hartslag een indicatie is van efficientie, dan moet je je hartslag zo laag mogelijk houden. Er zit maar een ding op: uitproberen. Als je een vermogensmeter of TACX oid hebt kun je dat prima binnen doen (vermogen moet constant blijven, noteer hartslag zodra die constant is).
Zoals ik hiervoor al schreef: de hartslag is niet de ideal indicator IMO. Over het algemeen zal gelden dat je hartslag zal dalen bij een lagere trapfrequentie. Maar je spieren vinden het echt niet fijn om een lage trapfrequentie aan te houden. Bij een hogere trapfrequentie blijven je benen veel frisser.
@lyot: Volgens mij schreef je wel goed in je eerdere post. Namelijk 1,5/seconde.
c40campy schreef:Vermogen of efficientie? Beide natuurlijk. Zo hoog mogelijk vermogen, zo efficient mogelijk. Als hartslag een indicatie is van efficientie, dan moet je je hartslag zo laag mogelijk houden. Er zit maar een ding op: uitproberen. Als je een vermogensmeter of TACX oid hebt kun je dat prima binnen doen (vermogen moet constant blijven, noteer hartslag zodra die constant is).
Uiteraard , maar dat is altijd een gegeven.
Maar duurvermogen is niet rechtlijnig gekoppeld aan efficientie.
Voor een bepaald (hoger) vermogen kun je de minder efficiente, ie.hogere trapfrequentie, langer volhouden dan de zgn efficientere.
Minder getrainden schakelen graag over naar een hoger verzet omdat ze dan het gevoel hebben dat ze minder inspanning leveren, maar ze teren eigenlijk in op hun anaerobe reserves.
Een hoge trapfrequentie is minder efficient ( meer zuurstof, hogere hartslag) maar wel langer vol te houden.
De reden waarom we het omslagpunt zo hoog willen hebben.
SLC-SL schreef:c40campy schreef:Vermogen of efficientie? Beide natuurlijk. Zo hoog mogelijk vermogen, zo efficient mogelijk. Als hartslag een indicatie is van efficientie, dan moet je je hartslag zo laag mogelijk houden. Er zit maar een ding op: uitproberen. Als je een vermogensmeter of TACX oid hebt kun je dat prima binnen doen (vermogen moet constant blijven, noteer hartslag zodra die constant is).
Uiteraard , maar dat is altijd een gegeven.
Maar duurvermogen is niet rechtlijnig gekoppeld aan efficientie.
Voor een bepaald (hoger) vermogen kun je de minder efficiente, ie.hogere trapfrequentie, langer volhouden dan de zgn efficientere.
Minder getrainden schakelen graag over naar een hoger verzet omdat ze dan het gevoel hebben dat ze minder inspanning leveren, maar ze teren eigenlijk in op hun anaerobe reserves.
Een hoge trapfrequentie is minder efficient ( meer zuurstof, hogere hartslag) maar wel langer vol te houden.
De reden waarom we het omslagpunt zo hoog willen hebben.
Ik ben bepaald geen vermogensbeest, maar voel me het best bij hoger toerental (105-110), met name in duurtrainingen (3-4 uur+). Tijdens interval en in de wedstrijd ligt dat wel wat anders, dan grijp je als het hard moet gaan toch naar het mes.
Is het trouwens zo dat je je beenspieren meer impulsen geeft, dus dat je efficienter traint (qua tijd!) met hogere toerentallen?
Voordeel van hoge trapfrequentie:
- meer samentrekkingen van de spier, resulterend in sneller afvoer en aanvoer van bloed.
- Minder piekbelasting per pedaal omslag: dat heeft vooral voordeel op de ´dode´ momenten in de pedaalslag. Dit heeft als 2e voordeel het sparen van de beenspieren.
- Met een hoge trapfrequentie is het eenvoudiger tempowisselingen op te vangen dan op een lage trapfrequentie.
- Over het algemeen een betere interactie tussen de verschillende motorische eenheden (spiergroepen om het eenvoudig te zeggen).
Voordeel lage trapfrequentie:
- Momenten van korte tot middellange (1 tot 10 min.) veel vermogen kunnen leveren op pure spierkracht, zonder de hartslag drastich te verhogen. Sommige tijdrijders verlengen deze fase zelfs tot een uur door er veel op te trainen.
- Minder vasculaire activiteit: hiermee worden de mitochondrieën en het hart minder belast.
Voor beide methoden valt wat te zeggen, en zoals bij veel dingen zal de waarheid ergens in het midden liggen.
Daarnaast is het lichaam uitermate trainbaar. Als je het onderwerpt aan prikkels dan gaat hij zich hierna aanpassen.
Toch wordt geadviseerd om meer hoge trapfrequentie te trainen. Overdrijf het alleen niet: een verhoging van 5 omw./min. is al behoorlijk veel. Vooral het voordeel op langere afstand m.b.t. het sparen van spieren is bij een hoge trapfrequentie aanwezig.
Lance Armstrong kwam met de revolutionaire vinding. Toch zal hij waarschijnlijk ook gewonnen hebben zou hij 5 omw. minder trappen. Echter zijn spieren functioneren wellicht het beste aan de hoge trapfrequentie.
Aanvulling:
Maar er zijn ook genoeg voorbeelden van renners die het op een lage trapfrequentie helemaal niet slecht doen. De laatste jaren (sinds strenge doping controles) lijkt het zelfs weer zo te zijn dat de lage trapfruquentie weer terug komt.
Doping heeft namelijk vooral effect op het meer hebben van rode bloedlichaampjes, dus zuurstof in de spieren. Dit werkt vooral in de hand van de langzame vezels. Bij hoge trapfrequentie vraag je meer van het vasculaire systeem en het hart: meer rondpompen van bloed. zodat de spieren meer zuurstof kunnen opnemen. Immers is het bloed bij de zuurstofopname de remmende factor.
Echter bij glucose verbranding is de spier zelf de remmende factor. Het kan gewoon niet meer glucose opnemen, hoewel er in het bloed doorgaans genoeg beschikbaar is (tenzij er ineens grote pieklasten zijn, waardoor ineens veel glucose ontrokken wordt). Dit speelt juist in de hand van het meer rijden op pure spierkracht, dus lage trapfrequentie.
- meer samentrekkingen van de spier, resulterend in sneller afvoer en aanvoer van bloed.
- Minder piekbelasting per pedaal omslag: dat heeft vooral voordeel op de ´dode´ momenten in de pedaalslag. Dit heeft als 2e voordeel het sparen van de beenspieren.
- Met een hoge trapfrequentie is het eenvoudiger tempowisselingen op te vangen dan op een lage trapfrequentie.
- Over het algemeen een betere interactie tussen de verschillende motorische eenheden (spiergroepen om het eenvoudig te zeggen).
Voordeel lage trapfrequentie:
- Momenten van korte tot middellange (1 tot 10 min.) veel vermogen kunnen leveren op pure spierkracht, zonder de hartslag drastich te verhogen. Sommige tijdrijders verlengen deze fase zelfs tot een uur door er veel op te trainen.
- Minder vasculaire activiteit: hiermee worden de mitochondrieën en het hart minder belast.
Voor beide methoden valt wat te zeggen, en zoals bij veel dingen zal de waarheid ergens in het midden liggen.
Daarnaast is het lichaam uitermate trainbaar. Als je het onderwerpt aan prikkels dan gaat hij zich hierna aanpassen.
Toch wordt geadviseerd om meer hoge trapfrequentie te trainen. Overdrijf het alleen niet: een verhoging van 5 omw./min. is al behoorlijk veel. Vooral het voordeel op langere afstand m.b.t. het sparen van spieren is bij een hoge trapfrequentie aanwezig.
Lance Armstrong kwam met de revolutionaire vinding. Toch zal hij waarschijnlijk ook gewonnen hebben zou hij 5 omw. minder trappen. Echter zijn spieren functioneren wellicht het beste aan de hoge trapfrequentie.
Aanvulling:
Maar er zijn ook genoeg voorbeelden van renners die het op een lage trapfrequentie helemaal niet slecht doen. De laatste jaren (sinds strenge doping controles) lijkt het zelfs weer zo te zijn dat de lage trapfruquentie weer terug komt.
Doping heeft namelijk vooral effect op het meer hebben van rode bloedlichaampjes, dus zuurstof in de spieren. Dit werkt vooral in de hand van de langzame vezels. Bij hoge trapfrequentie vraag je meer van het vasculaire systeem en het hart: meer rondpompen van bloed. zodat de spieren meer zuurstof kunnen opnemen. Immers is het bloed bij de zuurstofopname de remmende factor.
Echter bij glucose verbranding is de spier zelf de remmende factor. Het kan gewoon niet meer glucose opnemen, hoewel er in het bloed doorgaans genoeg beschikbaar is (tenzij er ineens grote pieklasten zijn, waardoor ineens veel glucose ontrokken wordt). Dit speelt juist in de hand van het meer rijden op pure spierkracht, dus lage trapfrequentie.
Trainen met je hoofd
Fietsen met je hart
Afzien met je ziel
Fietsen met je hart
Afzien met je ziel
coulthard schreef: - beter tempowisselingen kunnen opvangen: je hoeft % gezien niet veel meer omwentelingen te maken als er wordt versneld t.o.v. een lage trapfrequentie.
Volgens mij is het zowel bij hoge als bij l;age trapfrequentie zo dat je als je 10% harder gaat fietsen je trapfrequentie ook 10% omhoog gaat, of ben ik nou gek??
Wouterp schreef:coulthard schreef: - beter tempowisselingen kunnen opvangen: je hoeft % gezien niet veel meer omwentelingen te maken als er wordt versneld t.o.v. een lage trapfrequentie.
Volgens mij is het zowel bij hoge als bij l;age trapfrequentie zo dat je als je 10% harder gaat fietsen je trapfrequentie ook 10% omhoog gaat, of ben ik nou gek??
Nee je bent niet gek

Ik heb even zitten rekenen met de volgende getallen:
Snelheid: 30 km/h
Verzet: 39/18 om 52/18
Trapfr.: 110.13 om 82.57
Bij een verhoging naar 33 km/h bij hetzelfde verzet geeft dit:
Trapfr. 121.15 om 90.83
Dit is in beide gevallen ook een verhoging van 10%!
Ik heb al verbeterd:
- beter tempowisselingen kunnen opvangen: je hoeft % gezien niet veel meer omwentelingen te maken als er wordt versneld t.o.v. een lage trapfrequentie.
=
- Met een hoge trapfrequentie is het eenvoudiger tempowisselingen op te vangen dan op een lage trapfrequentie.
- beter tempowisselingen kunnen opvangen: je hoeft % gezien niet veel meer omwentelingen te maken als er wordt versneld t.o.v. een lage trapfrequentie.
=
- Met een hoge trapfrequentie is het eenvoudiger tempowisselingen op te vangen dan op een lage trapfrequentie.
Trainen met je hoofd
Fietsen met je hart
Afzien met je ziel
Fietsen met je hart
Afzien met je ziel
DC schreef: Ik ben bepaald geen vermogensbeest, maar voel me het best bij hoger toerental (105-110), met name in duurtrainingen (3-4 uur+). Tijdens interval en in de wedstrijd ligt dat wel wat anders, dan grijp je als het hard moet gaan toch naar het mes.
Is het trouwens zo dat je je beenspieren meer impulsen geeft, dus dat je efficienter traint (qua tijd!) met hogere toerentallen?
coulthard geeft het al aan.
Training op souplesse stimuleert voornamelijk je aerobe capaciteit.
Je fietst dan ahw zonder de suikerreserves in je spieren aan te spreken.
Hoe hoger het toerental dat je kunt volhouden hoe meer reserves je hebt voor de zware momenten.
De voorrad anaerobe brandstof is min of meer beperkt zodat je zolang mogelijk moet proberen om deze niet aan te spreken.
En dat aanspreken begint al als je hard op de pedalen moet "trappen" om je snelheid te bewaren.
Er komt dan wel al wat melkzuur vrij, hetgeen je later gaat voelen.
Door gerichte training en voeding is de suiker voorraad te vergroten, maar het blijft beperkt.
(Er staat me bij dat er ooit sprake was van onderzoek naar de mate van aanvulling van die suikervoorrad tijdens de inspanning zelf, maar dat heb ik me niet in verdiept.)
Dat is dus wat tijdrijders doen, je aerobe capaciteit maximeren en de anaerobe erboven op zodanig dat die op de eindstreep op is)
SLC-SL schreef: Training op souplesse stimuleert voornamelijk je aerobe capaciteit.
Je fietst dan ahw zonder de suikerreserves in je spieren aan te spreken.
Die gebruik je sowieso wel hoor

"Shirtje korte mouwen € 200, c'est pas normal!"