VikingTour 2012
-
bottecchia
- Forum-lid
- Berichten: 3988
- Lid geworden op: 27 nov 2006 22:38
Ja, ben ik ook erg benieuwd naar! Zag al de nodige mooie foto's voorbij komen via de facebook pagina van de Viking Tour maar ervaringen van deelnemers zijn natuurlijk altijd leuk. Dus kom maar door met die verhalen over weggespoelde vikingen en steile fjorden. 
Gelijk hebben jullie. Het was namelijk fantastisch. Daar vertel ik graag meer verhalen over. Omdat ik het thuisfront dagelijks op de hoogte heb gehouden, lukt zelfs een verslag per etappe nog wel. Eerst de algemeenheden:
- Het principe van de VikingTour is dat je 7 dagen fietst. 7 etappes dus: 1 proloog, 5 lange (110 tot en met 170), 1 korte (45km) etappe. Van de 155 deelnemers deden er 130 mee aan de raceklasse (dat betekent dat je gezamenlijk start en voor het snelst gaat. Niet noodzakelijkerwijs de hele etappe. Soms is slechts een deel van de etappe getimed) en 25 aan de tourklasse (mag je eerder starten). Je fietst van plek naar plek.
- Dit jaar had de organisatie ervoor gekozen om twee keer een etappe te laten eindigen in de startplaats, waardoor je dus twee dagen op dezelfde plek verbleef. Lekker rustig. Hoef je niet elke dag je bagage te pakken en in de vrachtwagen te stoppen.
- Deelnemers slapen of in het Walhalla (grote sporthal), of (dit jaar voor het eerst) in hotels. De hotels (op eentje na) waren van topklasse. Het kostte voor een 2 persoonskamer EUR900 extra voor de hele week (dus voor 2 personen), maar dat was het wat mij betreft waard.
- De VikingTour is een top georganiseerd. 8 vrijwilligers lopen zich het vuur uit de sloffen. Ik kan er echt niks kritisch over opmerken. Vanaf de landing in Oslo, stond de organisatie voor je klaar.
- Deelnemers komen vooral uit Noorwegen (duh) en Duitsland. Met Nederland als een goede derde (stuk of 12). Dit jaar was er ook een grote groep van ca 10 Zuid-Afrikanen. Deelnemers zijn van zeer fanatiek tot redelijk getrainde liefhebbers. De organisatie had ook echt alle geduld. Na etappe drie hebben ze bijvoorbeeld tot half acht 's avonds gewacht op deelnemers die de 170 kilometer nog af aan het leggen waren, terwijl de winnaar alweer een uurtje of vijf op zijn hotelkamer zat). Geen tijdslimieten dus.
Noorwegen is een duur land (zoals velen al weten). Alles betaal je vooraf, alleen je avondeten moet je zelf regelen. Meestal hebben de hotels waar je zit fantastische buffetten voor EUR30 pp. En anders is er natuurlijk overal een pizza voor 25euro te krijgen.
- Het weer in 2012 was voor Noorse begrippen top. Een regenachtige dag, een regendag (helaas wel tijdens de zwaarst etappe) en zelfs twee zonovergoten dagen (graadje of 16). Qua kleding elke dag met het regenjasje achterin en de armstukjes aan gefietst. De handschoenen + beenstukken zijn alleen aangegaan tijdens de regenachtige en de regendag.
- Noorwegen is een schitterend land. Doordat sommige stukken geneutraliseerd waren, hebben we ook een geheugenkaartje vol mooie foto's kunnen schieten.
En dan mijn eigen ervaring:
Ik heb samen met mijn vriendin meegedaan. Ik had er een serieus trainingsdoel van gemaakt en dat is er ook wel uitgekomen. Uiteindelijke 2de overall op twee minuten van de no. 1. Er erg van genoten om elke dag oplettend voorin te moeten rijden en niet getrickt te worden door de taktieken van de Noorse ploegen (drie kleinere en Team Kjekkas (van 15 man)). Een hele week dus succesvol wielrennertje kunnen spelen
. Ook mijn vriendin vond het erg leuk. Ze zag erg op tegen het weer en de lange etappes, maar omdat ze voren aan reed bij de vrouwen (3de overall) en vanaf dag drie in de bergtrui rondreed (als no 2, de no 1 reed in een leiderstrui) begon ze het alleen maar leuker te vinden.
We komen zeker terug. Is het niet volgend jaar, dan het jaar erna.
Okay en dan nu de etappeverslagen..
- Het principe van de VikingTour is dat je 7 dagen fietst. 7 etappes dus: 1 proloog, 5 lange (110 tot en met 170), 1 korte (45km) etappe. Van de 155 deelnemers deden er 130 mee aan de raceklasse (dat betekent dat je gezamenlijk start en voor het snelst gaat. Niet noodzakelijkerwijs de hele etappe. Soms is slechts een deel van de etappe getimed) en 25 aan de tourklasse (mag je eerder starten). Je fietst van plek naar plek.
- Dit jaar had de organisatie ervoor gekozen om twee keer een etappe te laten eindigen in de startplaats, waardoor je dus twee dagen op dezelfde plek verbleef. Lekker rustig. Hoef je niet elke dag je bagage te pakken en in de vrachtwagen te stoppen.
- Deelnemers slapen of in het Walhalla (grote sporthal), of (dit jaar voor het eerst) in hotels. De hotels (op eentje na) waren van topklasse. Het kostte voor een 2 persoonskamer EUR900 extra voor de hele week (dus voor 2 personen), maar dat was het wat mij betreft waard.
- De VikingTour is een top georganiseerd. 8 vrijwilligers lopen zich het vuur uit de sloffen. Ik kan er echt niks kritisch over opmerken. Vanaf de landing in Oslo, stond de organisatie voor je klaar.
- Deelnemers komen vooral uit Noorwegen (duh) en Duitsland. Met Nederland als een goede derde (stuk of 12). Dit jaar was er ook een grote groep van ca 10 Zuid-Afrikanen. Deelnemers zijn van zeer fanatiek tot redelijk getrainde liefhebbers. De organisatie had ook echt alle geduld. Na etappe drie hebben ze bijvoorbeeld tot half acht 's avonds gewacht op deelnemers die de 170 kilometer nog af aan het leggen waren, terwijl de winnaar alweer een uurtje of vijf op zijn hotelkamer zat). Geen tijdslimieten dus.
Noorwegen is een duur land (zoals velen al weten). Alles betaal je vooraf, alleen je avondeten moet je zelf regelen. Meestal hebben de hotels waar je zit fantastische buffetten voor EUR30 pp. En anders is er natuurlijk overal een pizza voor 25euro te krijgen.
- Het weer in 2012 was voor Noorse begrippen top. Een regenachtige dag, een regendag (helaas wel tijdens de zwaarst etappe) en zelfs twee zonovergoten dagen (graadje of 16). Qua kleding elke dag met het regenjasje achterin en de armstukjes aan gefietst. De handschoenen + beenstukken zijn alleen aangegaan tijdens de regenachtige en de regendag.
- Noorwegen is een schitterend land. Doordat sommige stukken geneutraliseerd waren, hebben we ook een geheugenkaartje vol mooie foto's kunnen schieten.
En dan mijn eigen ervaring:
Ik heb samen met mijn vriendin meegedaan. Ik had er een serieus trainingsdoel van gemaakt en dat is er ook wel uitgekomen. Uiteindelijke 2de overall op twee minuten van de no. 1. Er erg van genoten om elke dag oplettend voorin te moeten rijden en niet getrickt te worden door de taktieken van de Noorse ploegen (drie kleinere en Team Kjekkas (van 15 man)). Een hele week dus succesvol wielrennertje kunnen spelen
. Ook mijn vriendin vond het erg leuk. Ze zag erg op tegen het weer en de lange etappes, maar omdat ze voren aan reed bij de vrouwen (3de overall) en vanaf dag drie in de bergtrui rondreed (als no 2, de no 1 reed in een leiderstrui) begon ze het alleen maar leuker te vinden. We komen zeker terug. Is het niet volgend jaar, dan het jaar erna.
Okay en dan nu de etappeverslagen..
Etappe 1: de proloog. 4.7 kilometer vanuit Geilo omhoog. De ideale manier om in te schatten waar je qua klimcapaciteiten zit, hoewel het over duurvermogen nog niks zegt natuurlijk. Doordat een van de deelnemers die ook met de bus vanaf Oslo Gardemoen naar Geilo moest vertraging op had gelopen, waren we pas eind van de middag in Geilo. Een aantal deelnemers had toen al de proloog gereden, maar net zo makkelijk werd besloten dat alle busreizigers na 19.00 pas hoefden te starten.
Dus nadat de fietskoffers er om 17.30 waren, snel de fietsen in elkaar gepuzzeld (om erachter te komen dat mijn 8mm inbus nog in Utrecht lag.. Maar gelukkig waren er mensen die hun materiaal wel compleet hadden). En naar de start. De proloog was na een vlakke aanloop een klim van 3,5-4 km a 7-8% gemiddeld.
De proloog werd gewonnen door Mikko Kokslien. In het dagelijks leven topatleet in Nordic Combination, maar als vakantie deed ie ook mee aan de VikingTour. Ik werd vierde. Mijn doel om bij de eerste 25 te eindigen, maar direct bijgesteld naar podiumambities.
Dus nadat de fietskoffers er om 17.30 waren, snel de fietsen in elkaar gepuzzeld (om erachter te komen dat mijn 8mm inbus nog in Utrecht lag.. Maar gelukkig waren er mensen die hun materiaal wel compleet hadden). En naar de start. De proloog was na een vlakke aanloop een klim van 3,5-4 km a 7-8% gemiddeld.
De proloog werd gewonnen door Mikko Kokslien. In het dagelijks leven topatleet in Nordic Combination, maar als vakantie deed ie ook mee aan de VikingTour. Ik werd vierde. Mijn doel om bij de eerste 25 te eindigen, maar direct bijgesteld naar podiumambities.
Etappe 2: na een nachtje in het dr Holms Hotel (schijnt een legendarisch wintersporthotel te zijn) de eerste echte etappe van de VikingTour. Snel de rugzakken inpakken en de vrachtwagen in en dan naar de gezamenlijk start.
Om 9.30 gestart in Geilo voor een toch van 140 kilometer naar Rjukan (waarvan de eerste 127 getimed). Er was regen voorspeld, maar alleen in de afdaling van de laatste klim heeft het flink geregend. De etappe kende 2600 hoogtemeters. 4 redelijke lopers van 8% (drie van 4-5 km, 1* 8 km) en een gruwelijk zware klim op het einde van 11,5 kilometer waarvan de eerste 8 kilometer gemiddeld 10% omhoog gingen. Ik heb mijn 39*27 moeten aanspreken dus.
Op de eerste klim van de etappes is meestal een bergsprint met 30,20 en 10 punten voor de nummers 1,2 en 3. Daar had ik geen ambities voor (kan niet sprinten), maar daardoor gaat het wel direct vanaf de start hard omhoog. Na berg 1 zaten we met een peleton van een man of 20 voorop. Dat werd op de volgende twee klimmen tot 15 man uitgedund. Op de vierde klim met een Duitser weggereden en op de top (met 300m voorsprong) maar besloten door te rijden (lang getwijfeld omdat er gruwelijk veel wind stond). In de afdaling kwamen er nog twee man (waaronder de latere winnaar van het eindklassement) bij en dus kop-over-kop naar de laatste klim. Daar met 1 minuut voorsprong op de achtervolgende groep begonnen aan die gruwelijk zware klim. Enorm afgezien, maar uiteindelijk als derde boven. Wel drie minuten verloren op de no. 1, maar in het algemeen klassement gestegen naar plek 3.
De fietsdagen eindigen trouwens altijd met een bijeenkomst in het Walhalla waar de leiders per leeftijdsklasse gehuldigd worden en de etappe van morgen voorbesproken wordt. Alles met een typisch gevoel voor humor trouwens. Er wordt voortdurend gehamerd op veiligheid en sportiviteit en er zijn een aantal duidelijke regels. Uiteraard de verkeersregels, maar daarnaast is de afspraak dat je bij voedingsposten stopt als er iemand uit je groep iets nodig heeft (de Noorse ploegen voorin worden namelijk vanuit wagens bevoorraad. De Duitsers en Nederlanders hebben die luxe niet) en mag er bergaf niet aangevallen worden (hoewel er in de ogen van een niet-daler als ik, nog steeds enorm hard werd afgedaald).
Om 9.30 gestart in Geilo voor een toch van 140 kilometer naar Rjukan (waarvan de eerste 127 getimed). Er was regen voorspeld, maar alleen in de afdaling van de laatste klim heeft het flink geregend. De etappe kende 2600 hoogtemeters. 4 redelijke lopers van 8% (drie van 4-5 km, 1* 8 km) en een gruwelijk zware klim op het einde van 11,5 kilometer waarvan de eerste 8 kilometer gemiddeld 10% omhoog gingen. Ik heb mijn 39*27 moeten aanspreken dus.
Op de eerste klim van de etappes is meestal een bergsprint met 30,20 en 10 punten voor de nummers 1,2 en 3. Daar had ik geen ambities voor (kan niet sprinten), maar daardoor gaat het wel direct vanaf de start hard omhoog. Na berg 1 zaten we met een peleton van een man of 20 voorop. Dat werd op de volgende twee klimmen tot 15 man uitgedund. Op de vierde klim met een Duitser weggereden en op de top (met 300m voorsprong) maar besloten door te rijden (lang getwijfeld omdat er gruwelijk veel wind stond). In de afdaling kwamen er nog twee man (waaronder de latere winnaar van het eindklassement) bij en dus kop-over-kop naar de laatste klim. Daar met 1 minuut voorsprong op de achtervolgende groep begonnen aan die gruwelijk zware klim. Enorm afgezien, maar uiteindelijk als derde boven. Wel drie minuten verloren op de no. 1, maar in het algemeen klassement gestegen naar plek 3.
De fietsdagen eindigen trouwens altijd met een bijeenkomst in het Walhalla waar de leiders per leeftijdsklasse gehuldigd worden en de etappe van morgen voorbesproken wordt. Alles met een typisch gevoel voor humor trouwens. Er wordt voortdurend gehamerd op veiligheid en sportiviteit en er zijn een aantal duidelijke regels. Uiteraard de verkeersregels, maar daarnaast is de afspraak dat je bij voedingsposten stopt als er iemand uit je groep iets nodig heeft (de Noorse ploegen voorin worden namelijk vanuit wagens bevoorraad. De Duitsers en Nederlanders hebben die luxe niet) en mag er bergaf niet aangevallen worden (hoewel er in de ogen van een niet-daler als ik, nog steeds enorm hard werd afgedaald).
Laatst gewijzigd door sibon op 06 aug 2012 08:29, 1 keer totaal gewijzigd.
Dag 3: de langste etappe. 170 kilometer, waarvan de eerste 150 getimed. Startplaats was Rjukan. Een voormalige bloeiende industriestad (Aluminium, vanwege de goedkope (waterkracht)stroom), maar redelijk worn-down. Was ook de enige nacht dat het hotel wat minder was. De route was echt schitterend. We fietsten van Rjukan naar het volgende dorp (Roldal) en reden dus 140 kilometer in de middle-of-nowhere op een schitterende hoogvlakte. Omdat we na de eerste klim nog meet een grote groep van ca 30 waren en er na de zware etappe van gister iets rustiger gereden werd, rustig om me heen kunnen kijken. Vooral de grote hoeveelheid water (in de vorm van meren en watervallen) was echt spectaculair. Vlak voor de afdaling naar het dal en de slotklim toe, was er nog een vier kilometer lang schitterend weggetje (omleiding om een tunnel heen) waar we door bergen sneeuw en rots omhoog klommen. Ondertussen was het ook flink gaan regenen, dus de temperatuur lag nog op een graadje of 7.
In de slotklim (nog met tien overgebleven) demarreerde de no 1 van gisteren. Samen met de no 2 uit het klassement kon ik hem volgen tot 3 kilometer onder de top. Uiteindelijk derde in de etappe en slechts 15 seconden op de no 1 verloren.
In de slotklim (nog met tien overgebleven) demarreerde de no 1 van gisteren. Samen met de no 2 uit het klassement kon ik hem volgen tot 3 kilometer onder de top. Uiteindelijk derde in de etappe en slechts 15 seconden op de no 1 verloren.
Etappe 4: De etappe was heen en weer naar Sauda. Een waarlijk schitterende klim langs meren, rotsen, sneeuw en watervallen. En het mooie was: we hebben alles kunnen zien, want het was droog! Mooi hoor die Noorse zomers. Onderweg buiten het getimede gedeelte zelfs nog wat foto's kunnen maken. Pittig tochtje al met al want op 92 km 2100 hoogtemeters gemaakt.
De getimed sectie ging slechts over 30 km. De rest reed je dus gewoon voor het pijn lijden. Het fijne van een geneutraliseerd stuk is daarnaast dat je met wat mensen of de fiets kunt praten die je nog wat minder gesproken hebt de afgelopen dagen.
Vanuit Sauda (zeeniveau) ging het in 30 km naar de top (1000m, met tussendoor een aantal kleine afdalingen). Ik was vastberaden mijn voorsprong op de no 4 nog wat uit te breiden. Dus op het 2km a 12% stuk hard doorgetrokken en de no 4 inderdaad gelost. Uiteindelijk 4de van de kopgroep van 4 geworden. Maar met drie minuten voor op de numero vier mijn podiumplaats wel steviger in handen.
De getimed sectie ging slechts over 30 km. De rest reed je dus gewoon voor het pijn lijden. Het fijne van een geneutraliseerd stuk is daarnaast dat je met wat mensen of de fiets kunt praten die je nog wat minder gesproken hebt de afgelopen dagen.
Vanuit Sauda (zeeniveau) ging het in 30 km naar de top (1000m, met tussendoor een aantal kleine afdalingen). Ik was vastberaden mijn voorsprong op de no 4 nog wat uit te breiden. Dus op het 2km a 12% stuk hard doorgetrokken en de no 4 inderdaad gelost. Uiteindelijk 4de van de kopgroep van 4 geworden. Maar met drie minuten voor op de numero vier mijn podiumplaats wel steviger in handen.
En dan even tussendoor. Nog een belangrijk aspect van de VikingTour vergeten. Het tunnelrijden. Per etappe zaten er wel een stuk of 3 tunnels in. Niet erg als ze 600meter zijn en goed verlicht, maar:
- 4 kilometer in een slechtverlichte tunnel is redelijk surrealistisch
- 3 kilometer in een natte afdaling door een bochtige tunnel is iets waar ik mijn moeder maar niks over verteld heb
- En een pikdonkere tunnel inrijden met een heel peleton (wel geneutraliseerd) is hopen dat dat rode lichtje voor je (licht voor en achter was verplicht) niks raars doet. En dat hopen dus 150 man.
Tunnels dus.
- 4 kilometer in een slechtverlichte tunnel is redelijk surrealistisch
- 3 kilometer in een natte afdaling door een bochtige tunnel is iets waar ik mijn moeder maar niks over verteld heb
- En een pikdonkere tunnel inrijden met een heel peleton (wel geneutraliseerd) is hopen dat dat rode lichtje voor je (licht voor en achter was verplicht) niks raars doet. En dat hopen dus 150 man.
Tunnels dus.
Laatst gewijzigd door sibon op 06 aug 2012 08:36, 1 keer totaal gewijzigd.
-
bottecchia
- Forum-lid
- Berichten: 3988
- Lid geworden op: 27 nov 2006 22:38
Leuk om te lezen! Als je in de loop van de week nog wat foto's hebt mag je ze er gewoon bij plaatsen.
Jullie hebben duidelijk meer tunnels gehad dan bij de editie van vorig jaar. Daar hadden we er ook een wel een aantal maar doorgaans waren die redelijk kort. Uit m'n hoofd één of twee die wel wat langer waren maar dan uitstekend verlicht. De sfeer die je beschrijft is erg herkenbaar. De organisatie doet dat echt geweldig goed en knap. Met zo'n kleine bezetting is het echt hard werken voor die mensen maar ze staan continu klaar om te helpen.
Jullie hebben duidelijk meer tunnels gehad dan bij de editie van vorig jaar. Daar hadden we er ook een wel een aantal maar doorgaans waren die redelijk kort. Uit m'n hoofd één of twee die wel wat langer waren maar dan uitstekend verlicht. De sfeer die je beschrijft is erg herkenbaar. De organisatie doet dat echt geweldig goed en knap. Met zo'n kleine bezetting is het echt hard werken voor die mensen maar ze staan continu klaar om te helpen.