Welk feit? Heb zelf de ORM 8 keer gefietst. 1 regeneditie gehad in 2018. 7 keer Maratona ook 1 regeneditie. En ja in de namiddag is er in de bergen vaker kans op een bui. Daarnaast kan het inderdaad warm zijn op het eerste stuk van de Timmelsjoch. Maar dat is het ook op de Giau en zeker op de Alpe D‘Huez met de rotswanden vol in de zon.
Ötztaler Radmarathon 2025
havana
02 sep 2025 08:11
Je zegt het zelf al. Heel vaak heel warm weer en heel vaak regen einde dag. Zeker voor de langzamere deelnemers betekent dat dus vaak in de regen finishen.
2021 was overigens ook een legendarische editie die zeer koud was.
2021 was overigens ook een legendarische editie die zeer koud was.
Naast het feit dat je problemen hebt met feiten, heb je blijkbaar ook een probleem met lezen. Ik zeg dat het warm kan zijn op beginstuk Timmelsjoch. Dat wordt door jouw brein vertaald naar, dat ik zeg dat het heel vaak heel warm is?!?
2021 was inderdaad koud. Heb die editie ook meegemaakt. Maar zolang het niet regent is er niks aan de hand. Hoe vaak ben jij eigenlijk in Sölden geweest en heb je de ORM gefietst? Dan heb ik wat meer inzicht, waar de feiten vandaan komen. Dank.
2021 was inderdaad koud. Heb die editie ook meegemaakt. Maar zolang het niet regent is er niks aan de hand. Hoe vaak ben jij eigenlijk in Sölden geweest en heb je de ORM gefietst? Dan heb ik wat meer inzicht, waar de feiten vandaan komen. Dank.
-
scottwilko
- Forum-lid HC
- Berichten: 5171
- Lid geworden op: 23 feb 2005 20:44
Maar hoe was 2025?
Ik lees graag een verslag van dit jaar, in plaats van bakkeleien over het weer tijdens eerdere edities.
Ik lees graag een verslag van dit jaar, in plaats van bakkeleien over het weer tijdens eerdere edities.
havana
04 sep 2025 08:06
Als hoofdredacteur van CycloWorld heb ik de ORM volgens mij een keer of 8 verslagen. In 2017 was ik er zelf bij.robro schreef: ↑03 sep 2025 17:46 Naast het feit dat je problemen hebt met feiten, heb je blijkbaar ook een probleem met lezen. Ik zeg dat het warm kan zijn op beginstuk Timmelsjoch. Dat wordt door jouw brein vertaald naar, dat ik zeg dat het heel vaak heel warm is?!?
2021 was inderdaad koud. Heb die editie ook meegemaakt. Maar zolang het niet regent is er niks aan de hand. Hoe vaak ben jij eigenlijk in Sölden geweest en heb je de ORM gefietst? Dan heb ik wat meer inzicht, waar de feiten vandaan komen. Dank.
Voor zover ik heb kunnen nagaan waren dit zo'n beetje de weerttypes. Correct me if I'm wrong
2025: uitstekend weer
2024: warm maar regen einde dag
2023: extreem warm
2022: goed weer
2021: extreem koud
2020: covid, geen ORM
2019: mooi weer, met een nat einde
2018: beestenweer en ijskoud
2017: regen einde dag, zeer warm op Timmelsjoch
2016: koud en wisselvallig
2015: mooi weer
Misschien is mijn opmerking 'abonnement op extreem slecht weer' wel overdreven. Maar het bovenstaande lijstje maakt toch wel duidelijk dat er vaak wel 'iets is' m.b.t. het weer. Die regen is meestal pas einde dag en geldt dus niet als je zelf iets sneller bent. Dat was bij mijn eigen deelname ook het geval, ik was toen net 15 minuten binnen.
Anderzijds, als je het vergelijkt met de Marmotte dan zijn de weersomstandigheden toch echt wel een stuk minder. Daar was de afgelopen tien edities maar één editie met minder weer en wat was nog redelijk te doen (ik reed die toevallig zelf).
Nog even geduld, verslag volgt nog. Maar even andere verplichtingen!scottwilko schreef: ↑03 sep 2025 20:39 Maar hoe was 2025?
Ik lees graag een verslag van dit jaar, in plaats van bakkeleien over het weer tijdens eerdere edities.
De organisatie zelf noemt de edities van 1983,1993,2003 en 2013 beestenedities. 2013 was inderdaad verschrikkelijk. 2023! zou indien in augustus gehouden ook slecht zijn geweest met de overstromingen, gelukkig was die eenmalig in juli. Daarmee wel warm op het eerste deel van Timmelsjoch. Zoals eerder gezegd, bij de Marmotte is de Alpe d'Huez bijna standaard heet. Van de edities hieronder benoem ik alleen 2018 als slecht. Was er zelf ook bij in 2006 en 2010. Toen ook prima weer.
Doordat bij de ORM door verschillende klimaatzones heen gaat heb je wel meer kans op meer uiteenlopende temperaturen, maar bij de ORM kan iedereen bij één uitgekozen verzorgingspunt kleding achterlaten.
2025: uitstekend weer --- uitstekend weer, redelijk fris in de morgen, rest prima
2024: warm maar regen einde dag --- heerlijk weer, alleen de finishers tussen 1200-2000 hebben wat regen gehad. Daarna niks
2023: extreem warm -- met extreem warm bedoel je alleen stuk van Sankt Leonard-Schonau.
2022: goed weer -- goed weer inderdaad
2021: extreem koud -- extreem koud klopt, maar daar kan je op kleden. Angst was regen op Kuhtai, hetgeen niet gebeurde.
2020: covid, geen ORM
2019: mooi weer, met een nat einde --- uitstekend weer. Parkoersrecord bij de mannen.
2018: beestenweer en ijskoud --- dit was inderdaad beestenweer vanaf de de Kuhtai. Maar zelf mijn op 1na beste tijd gereden
2017: regen einde dag, zeer warm op Timmelsjoch --- lekker toch die regen na de hitte van begin Timmelsjoch
2016: koud en wisselvallig
2015: mooi weer
Doordat bij de ORM door verschillende klimaatzones heen gaat heb je wel meer kans op meer uiteenlopende temperaturen, maar bij de ORM kan iedereen bij één uitgekozen verzorgingspunt kleding achterlaten.
2025: uitstekend weer --- uitstekend weer, redelijk fris in de morgen, rest prima
2024: warm maar regen einde dag --- heerlijk weer, alleen de finishers tussen 1200-2000 hebben wat regen gehad. Daarna niks
2023: extreem warm -- met extreem warm bedoel je alleen stuk van Sankt Leonard-Schonau.
2022: goed weer -- goed weer inderdaad
2021: extreem koud -- extreem koud klopt, maar daar kan je op kleden. Angst was regen op Kuhtai, hetgeen niet gebeurde.
2020: covid, geen ORM
2019: mooi weer, met een nat einde --- uitstekend weer. Parkoersrecord bij de mannen.
2018: beestenweer en ijskoud --- dit was inderdaad beestenweer vanaf de de Kuhtai. Maar zelf mijn op 1na beste tijd gereden
2017: regen einde dag, zeer warm op Timmelsjoch --- lekker toch die regen na de hitte van begin Timmelsjoch
2016: koud en wisselvallig
2015: mooi weer
Nou net bezig geweest met een verslag. Verstuurd en verdwenen. Geen zin om alles weer op te gaan schrijven.scottwilko schreef: ↑03 sep 2025 20:39 Maar hoe was 2025?
Ik lees graag een verslag van dit jaar, in plaats van bakkeleien over het weer tijdens eerdere edities.
Conclusie:
Het was heerlijk weer. De organisatie had weer iets nieuws met electronische borden die verkeersheuvels en wegversmallingen visueel en met geluid aanduiden. UCI kan er een voorbeeld aan nemen.
Zelf rustiger gereden dan voorheen, resulterend een netto iets langere fietstijd maar bruto iets sneller dan voorgaande jaren. Boven de 10uur. Inmiddels ben ik +50 en ik denk niet dat mijn PR beneden de 9 uur nog ga verbeteren. Maar desalniettemin wil toch nog graag een paar keer deelnemen, want de organisatie is ongeëvenaard. Het parcours in combinatie met de hoogtemeters, de snelle afdalingen, het publiek en de omlijsting is fantastisch.
Hierbij ook mijn verslag...
Heel de week voorafgaand aan de ORM bezig geweest met het weer. Het ging alle kanten op... Van redelijk droog en zacht naar koud en heel de dag regen...
Vrijdag vertrokken met de mobilhome naar Hüben, 10 kilometer van Sölden.
Nog nooit zo veel kledij meegenomen naar een cyclo, om op alles voorzien te zijn...
Op zaterdag was duidelijk dat het zondag droog zou blijven, waardoor ik gerust kon gaan slapen.
Zondagmorgen fris en naar de start gereden. Ik kwam ginder rond 6u10 aan, en ik schrok ervan hoe ver ik achteraan stond.
Half 7 start, en dan 30 kilometer bergaf naar Oetz.
In de afdaling zeer veel volk in kunnen halen. Ik schrok er van hoe weinig mensen goed kunnen afdalen. Geen idee of het kwam omdat ik redelijk achteraan was gestart, maar ik kon zonder risico's nemen constant mensen inhalen. Sommige mensen doen de gekste manoeuvres onderweg... Constant remmen, plots van richting veranderen, hun bochten verkeerd inschatten...
In de eerste afdaling ook al 3 mensen naast de kant zien zitten of liggen die al gevallen waren.
Dit hoewel elk obstakel in de afdalingen perfect was aangegeven, ofwel met seingevers ofwel met borden die de situatie aanduiden en lawaai maakten, zodat deze onmogelijk konden gemist worden.
In Oetz begon de eerste beklimming, de Küthai. Ik had op voorhand uren filmpjes bekeken en besprekingen van de cols in de ORM, dus wist dat dit een zeer onregelmatige beklimming was, wat effectief bleek te kloppen. Op de minder steile stukken haalde ik vele mensen in, op de steile gedeeltes stropte het steeds op en was het vooral een kwestie van ruimte zoeken om niet uit de pedalen te moeten.
Al bij al vlot boven geraakte, niet gestopt aan de bevoorrading en direct naar beneden, de snelle afdaling in.
Ook hier zag ik verschillende mensen rare manoeuvres maken. Als je zelf 95 per uur rijdt, en enkele tientallen meters voor u beslist er plots iemand om plots op het andere rijvak te gaan rijden wordt het soms wel spannend.
Toch maar iets minder risico's genomen, en relatief op het gemak naar beneden, richting Insbruck om te beginnen aan de Brennerpass.
Dit was de beklimming waar ik het meeste "schrik" voor had. Schrik om alleen te vallen en geen goed groepje te vinden, want dan zou het wel een zeer lange beklimming worden. Maar ik zat direct in een mooi groepje dat gelijkmatig reed, dus op het gemak boven geraakt.
Dan naar Sterzing. Net voor het dorp werden we rechtsaf gestuurd voor een muurtje. Ook dit wist ik op voorhand maar in realiteit sloeg dit toch nog tegen... Wat een rotding...
Na het klimmetje terug naar beneden en beginnen aan de Jauffenpass. Dit vond ik persoonlijk de lastigste klim van de dag. Het was constant klimmen, zonder echt steile stukken, maar je had geen enkel moment waarop de druk even van de benen kon. Vijf kilometer van de top was het beste er af en was het kilometer per kilometer aftellen.
De bevoorrading stond op enkele honderden meters van de top, dus dit was een leuke verrassing. Op deze bevoorrading ruim mijn tijd genomen om te eten en te drinken en even te rusten.
Dan de afdaling in, en ook hier was er iemand gevallen. De ambulance was al ter plaatse, geen idee hoe "erg" het was.
Aangekomen in Sint Leonard begon de "schrik van de ORM", de Tjimmelsjosch. 28 kilometer klimmen, waarvan de laatste 15 kilometer regelmatig boven de 10 procent.
Ik wist dat er halverwege een stuk was van enkele vlakke kilometers, dus in mijn hoofd ging het hier over twee beklimmingen, die ik één voor één zou afwerken.
Het eerste stuk viel goed mee. Zonnetje, regelmatig een tunneltje, niet de steil,... Voor ik het wist stond ik aan de bevoorrading op het vlakke stuk. Daar zag je goed de haarspelden, of de "serpentines" zoals ze in Oostenrijk zeggen, tegen de bergflank liggen.
Rustig mijn tijd genomen op de bevoorrading, en dan begonnen aan het zwaarste stuk. Ik ben persoonlijk een liefhebber van haarspeldbochten, omdat je in iedere bocht wel even kunt recupereren en het regelmatig van richting kunnen veranderen maakt het voor mij ook mentaal gemakkelijker, dus mijn plan was om van bocht naar bocht te fietsen.
Het beste was er bij mij wel van af, en ik voelde af en toe krampen opkomen... Uiteindelijk zijn ze nooit volledig doorgekomen, en na nog even gerust te hebben aan de laatste bevoorrading halverwege het steilste stuk relatief vlot aan de tunnel geraakt. Toen wist ik dat het ergste achter de rug was en kon ik rustig pedalleren naar de top.
Daar aangekomen winstopper en mouwstukken aan en de afdaling in. Ook deze afdaling was supersnel, ook hier tikte ik de 95 km/uur aan.
Halverwege de afdaling nog het laatste knikje, waar ook de krampen opkwamen... Was nog een pittig stukje, maar puur op adrenaline opgereden.
Dan alleen nog maar bergaf naar Sölden. Aangekomen na 11u22 minuten, waarvan 10u7 minuten effectief gefietst. Heb dus serieus mijn tijd genomen onderweg, en vooral genoten. Ik nader de 50, en het plezier primeert vandaag. Ik wilde alleen ervoor zorgen dat ik mij geen zorgen moest maken over de tijdslimiet onderweg, en dat is goed gelukt, meer hoefde voor mij niet.
Al bij al vond ik het een prachtige dag en een prima organisatie. Verkeersvrij parcours, seingevers, borden, uitgebreide bevoorradingen, prachtig parcours...
Het was mijn eerste keer dat ik inschreef en direct een startbewijs te pakken gekregen. Ik hoop dat mijn geluk nu niet op is en ik 4 jaar moet wachten tot mijn volgende deelname...
Heel de week voorafgaand aan de ORM bezig geweest met het weer. Het ging alle kanten op... Van redelijk droog en zacht naar koud en heel de dag regen...
Vrijdag vertrokken met de mobilhome naar Hüben, 10 kilometer van Sölden.
Nog nooit zo veel kledij meegenomen naar een cyclo, om op alles voorzien te zijn...
Op zaterdag was duidelijk dat het zondag droog zou blijven, waardoor ik gerust kon gaan slapen.
Zondagmorgen fris en naar de start gereden. Ik kwam ginder rond 6u10 aan, en ik schrok ervan hoe ver ik achteraan stond.
Half 7 start, en dan 30 kilometer bergaf naar Oetz.
In de afdaling zeer veel volk in kunnen halen. Ik schrok er van hoe weinig mensen goed kunnen afdalen. Geen idee of het kwam omdat ik redelijk achteraan was gestart, maar ik kon zonder risico's nemen constant mensen inhalen. Sommige mensen doen de gekste manoeuvres onderweg... Constant remmen, plots van richting veranderen, hun bochten verkeerd inschatten...
In de eerste afdaling ook al 3 mensen naast de kant zien zitten of liggen die al gevallen waren.
Dit hoewel elk obstakel in de afdalingen perfect was aangegeven, ofwel met seingevers ofwel met borden die de situatie aanduiden en lawaai maakten, zodat deze onmogelijk konden gemist worden.
In Oetz begon de eerste beklimming, de Küthai. Ik had op voorhand uren filmpjes bekeken en besprekingen van de cols in de ORM, dus wist dat dit een zeer onregelmatige beklimming was, wat effectief bleek te kloppen. Op de minder steile stukken haalde ik vele mensen in, op de steile gedeeltes stropte het steeds op en was het vooral een kwestie van ruimte zoeken om niet uit de pedalen te moeten.
Al bij al vlot boven geraakte, niet gestopt aan de bevoorrading en direct naar beneden, de snelle afdaling in.
Ook hier zag ik verschillende mensen rare manoeuvres maken. Als je zelf 95 per uur rijdt, en enkele tientallen meters voor u beslist er plots iemand om plots op het andere rijvak te gaan rijden wordt het soms wel spannend.
Toch maar iets minder risico's genomen, en relatief op het gemak naar beneden, richting Insbruck om te beginnen aan de Brennerpass.
Dit was de beklimming waar ik het meeste "schrik" voor had. Schrik om alleen te vallen en geen goed groepje te vinden, want dan zou het wel een zeer lange beklimming worden. Maar ik zat direct in een mooi groepje dat gelijkmatig reed, dus op het gemak boven geraakt.
Dan naar Sterzing. Net voor het dorp werden we rechtsaf gestuurd voor een muurtje. Ook dit wist ik op voorhand maar in realiteit sloeg dit toch nog tegen... Wat een rotding...
Na het klimmetje terug naar beneden en beginnen aan de Jauffenpass. Dit vond ik persoonlijk de lastigste klim van de dag. Het was constant klimmen, zonder echt steile stukken, maar je had geen enkel moment waarop de druk even van de benen kon. Vijf kilometer van de top was het beste er af en was het kilometer per kilometer aftellen.
De bevoorrading stond op enkele honderden meters van de top, dus dit was een leuke verrassing. Op deze bevoorrading ruim mijn tijd genomen om te eten en te drinken en even te rusten.
Dan de afdaling in, en ook hier was er iemand gevallen. De ambulance was al ter plaatse, geen idee hoe "erg" het was.
Aangekomen in Sint Leonard begon de "schrik van de ORM", de Tjimmelsjosch. 28 kilometer klimmen, waarvan de laatste 15 kilometer regelmatig boven de 10 procent.
Ik wist dat er halverwege een stuk was van enkele vlakke kilometers, dus in mijn hoofd ging het hier over twee beklimmingen, die ik één voor één zou afwerken.
Het eerste stuk viel goed mee. Zonnetje, regelmatig een tunneltje, niet de steil,... Voor ik het wist stond ik aan de bevoorrading op het vlakke stuk. Daar zag je goed de haarspelden, of de "serpentines" zoals ze in Oostenrijk zeggen, tegen de bergflank liggen.
Rustig mijn tijd genomen op de bevoorrading, en dan begonnen aan het zwaarste stuk. Ik ben persoonlijk een liefhebber van haarspeldbochten, omdat je in iedere bocht wel even kunt recupereren en het regelmatig van richting kunnen veranderen maakt het voor mij ook mentaal gemakkelijker, dus mijn plan was om van bocht naar bocht te fietsen.
Het beste was er bij mij wel van af, en ik voelde af en toe krampen opkomen... Uiteindelijk zijn ze nooit volledig doorgekomen, en na nog even gerust te hebben aan de laatste bevoorrading halverwege het steilste stuk relatief vlot aan de tunnel geraakt. Toen wist ik dat het ergste achter de rug was en kon ik rustig pedalleren naar de top.
Daar aangekomen winstopper en mouwstukken aan en de afdaling in. Ook deze afdaling was supersnel, ook hier tikte ik de 95 km/uur aan.
Halverwege de afdaling nog het laatste knikje, waar ook de krampen opkwamen... Was nog een pittig stukje, maar puur op adrenaline opgereden.
Dan alleen nog maar bergaf naar Sölden. Aangekomen na 11u22 minuten, waarvan 10u7 minuten effectief gefietst. Heb dus serieus mijn tijd genomen onderweg, en vooral genoten. Ik nader de 50, en het plezier primeert vandaag. Ik wilde alleen ervoor zorgen dat ik mij geen zorgen moest maken over de tijdslimiet onderweg, en dat is goed gelukt, meer hoefde voor mij niet.
Al bij al vond ik het een prachtige dag en een prima organisatie. Verkeersvrij parcours, seingevers, borden, uitgebreide bevoorradingen, prachtig parcours...
Het was mijn eerste keer dat ik inschreef en direct een startbewijs te pakken gekregen. Ik hoop dat mijn geluk nu niet op is en ik 4 jaar moet wachten tot mijn volgende deelname...
Gefeliciteerd en mooi verslag. Zeer herkenbaar van wat je zegt over de afdaling vanaf Sölden en de drukte op de Küthai.stipke schreef: ↑08 sep 2025 20:55 Hierbij ook mijn verslag...
Heel de week voorafgaand aan de ORM bezig geweest met het weer. Het ging alle kanten op... Van redelijk droog en zacht naar koud en heel de dag regen...
Vrijdag vertrokken met de mobilhome naar Hüben, 10 kilometer van Sölden.
Nog nooit zo veel kledij meegenomen naar een cyclo, om op alles voorzien te zijn...
Op zaterdag was duidelijk dat het zondag droog zou blijven, waardoor ik gerust kon gaan slapen.
Al bij al vond ik het een prachtige dag en een prima organisatie. Verkeersvrij parcours, seingevers, borden, uitgebreide bevoorradingen, prachtig parcours...
Het was mijn eerste keer dat ik inschreef en direct een startbewijs te pakken gekregen. Ik hoop dat mijn geluk nu niet op is en ik 4 jaar moet wachten tot mijn volgende deelname...