Muziek - Een streling voor het oor ...

[el_loco]

Alleen dat gedoe dat de een van de leden is opgepakt en aangeklaagd voor terrorisme.... Die heisa hoeft voor mij niet zo. Maar oke, moet je ook niet zwaaien met een vlag van Hezbollah

Je kunt het één niet los van het ander zien. De strijd tegen onderdrukking is de voedingsbodem van de muziek van die gasten, dat is wat het vet maakt. Muziek en politiek horen bij elkaar, anders krijg je alleen maar slappe liefdesliedjes en boybandmeuk. Dat het op een podium allemaal niet heel genuanceerd is, dat kun je verwachten natuurlijk. (om misverstanden te voorkomen: ik ben geen fan van Hezbollah)

[daniel1975]

Hypocrisie vind je overal terug. Als mensen met een Hezbolla vlag zwaaien noemen we het terrorisme, als Springsteen of Swift zich serieus uitspreken tegen Trump krijgen ze applaus.
Muziek en politiek gaan al vanaf Adam&Eva samen; overwinningen werden al ruim voor het begin van onze jaartelling bezongen, spotliedjes gemaakt en muziek door onderdrukten. In de meer recente popmuziek zijn er ook vreselijk veel mooie, goede en tijdloze nummers gemaakt die een politieke achtergrond/boodschap hebben. Van Imagine (Lennon) tot Fuck You (Lily Allen) en van Born in the USA tot Suncity. Ook in NL een aardige historie met Welterusten meneer de President, Over de muur, Ben ik te min, De Bom, Zwart-wit, etc.
@GastheerG, kom d'r maar in

[Mehekachtohapi]

Pas op Daniel, nu krijgen we een lijst die we in het weekend niet afgeluisterd krijgen!

[Ernie C.]

Er zullen er weinig naar rap luisteren vanwege de genuanceerde standpunten in de teksten, ik niet in ieder geval.
Juist bij rap hoort de boosheid er vanaf te spatten en boze mensen denken per definitie niet goed meer na.

Kneecap vind ik dan weer niet zo bijzonder leuk, maar dat komt vooral door het 't Hof van Commerce-gehalte qua verstaanbaarheid.

[daniel1975]

Eerste rapnummer* was helemaal niet boos. Feest, liefde; dat waren de eerdere thema's. En vergeet de Holiday rap niet
Pas mid jaren 80 werd het meer gangstertaal etc. En was Public Enemy niet een van de trendsetters met politieke rap?
Die oude rap vind ik wel gaaf, tegenwoordig is het mij teveel bitches, drugs en idioot patsgedrag.

*daarvoor was ook al wel spoken word gemaakt

[Ernie C.]

1982: Grandmaster Flash, the Message. Dat was al aardig boos en politiek. Vanaf toen was dat de trend.

Het eerste gangsterrapalbum met veel expliciete teksten was Rhyme Pays van Ice T. Het debuutalbum van Public Enemy zat daar maar een paar maanden voor.

[daniel1975]

"Rapper's Delight" , 1979, weinig boosheid

GM Flash, dat is er bij mij een in de categorie 'lang niet gehoord", erg lekker! Waar rap kruist met disco.

[Ernie C.]

King Tim III van Fatback Band was iets eerder . Daarvoor had je ook wel rappers en dj's, maar het was een live kunstvorm die op feestjes werd uitgevoerd (Kool Herc & Coke La Rock)

Tot the Message was rap inderdaad nog echt feestmuziek.
Toch denk ik dat zonder de politiek lading en agressie rap nooit zo groot was geworden. Voor veel van onze generatie was Straight Outta Compton toch echt het begin.

Het lijntje tussen zelfverheerlijking en vrouwenhaat en de politieke kant van het vertellen over het harde leven op straat is heel dun. Ik vind het niet erg als daar ooit tekstueel buiten de lijntjes gekleurd word. Ook dat hoort bij het genre.

Ol' Dirty Bastard vind ik geweldig, ook vanwege de humor. B.v. Tupac vind ik maar een omhooggevallen emorappertje die na een verkrachtingszaak door Suge Knight uit de bak werd gehaald om vervolgens "gangsta" te worden. Daar kan ik dan wat minder vsn hebben.

[daniel1975]

Toch is voor mij een van de beste rapnummers ooit van een blanke met een positieve boodschap (Loose yourself) . Retecommercieel, maar tijdloos basrifje imho.

[Sulla]

Dit (prettige) nummer uit 1946 wordt door sommige experts beschouwd als de geboorte van de Rap (uit harmonieuze gospel muziek).

En inderdaad weinig boosheid.....wel gouden tanden

https://youtu.be/Wx0oU1OnHf8?t=37


Persoonlijk vind ik rap trouwens een 'misdaad tegen de menselijkheid'

[Dubbeldekker]

Eerste rapnummer* was helemaal niet boos. Feest, liefde; dat waren de eerdere thema's. En vergeet de Holiday rap niet
Pas mid jaren 80 werd het meer gangstertaal etc. En was Public Enemy niet een van de trendsetters met politieke rap?
Die oude rap vind ik wel gaaf, tegenwoordig is het mij teveel bitches, drugs en idioot patsgedrag.

*daarvoor was ook al wel spoken word gemaakt

Rap is feitelijk een methode en Hip Hop is een genre waarbinnen rappen een hoofdrol speelt en bijvoorbeeld de Gangsta-rap heeft ook een plaats binnen dat genre.

Blondie, Debbie Harry, gebruikte de methode rap al in 1979 in haar nummer ‘Rapsodie’ waarin ze ook meteen één van de belangrijkste initiatiefnemers van deze ‘methode‘ genoemd heeft in haar nummer rapsodie:

"Fab 5 Freddy told me everybody's fly"

Fab5Freddy dus. Zoek ‘m maar eens op via Google of iets.

By the way, Public Enemy was niet zozeer politiek maar eerder sociaal geëngageerd. Hoewel dat in Amerika natuurlijk lastig los van elkaar te zien is, ook/zelfs toen al…

Vooral hun briljante 2e album met ‘Fight the power’, ‘bring the noise’ en ‘Don’t believe the hype’, was zeer sociaal geëngageerd. Hoewel ‘Sophisticated Bitch’ op hun eerste album dat ook al wel was maar minder herkenbaar voor het grote publiek.

Wat ze vooral hebben gedaan is het “two turntables and a microphone” genre publiek maken. Dus feitelijk hebben ze het concept van waaruit de hiphop eigenlijk begonnen is populair gemaakt bij het grote publiek. Helaas ten koste van hun initiële boodschap.
Deze term is trouwens ooit als quote door de artiest Beck ge(mis)bruikt in zijn nummer ‘where it’s at’.

Maar je kunt het origineel nogsteeds horen in een nummer van Guru, de helaas veel te vroeg aan kanker overleden rapper, die in zijn project “Jazzmatazz” (geweldig album trouwens) in het nummer ‘Lounging’ de originele quote heeft opgenomen:
“… you see what they did, which was so ingenious; they created a whole new style of Urban music with just two turntables and a microphone…”

En nu juist die “underground ghetto hiphop” werd eigenlijk voor het eerst echt populair bij een groot publiek dankzij Public Enemy.

Overigens; als je tekstueel en grammaticaal naar de teksten gaat kijken van vele rap en hiphop nummers dan ontdek je een heel interessant patroon. Het is namelijk niet alleen een geheel eigen stijl van muziek -Style of music- maar er zit een hele complexe grammaticale structuur in de teksten.

Nog even afgezien van de humor in de rijm (Cypress hill, Outkast, Eminem) Is er ook meestal een verhaal wat wordt verteld, een wat dieper liggende laag dus.
Vaak onderlinge vete’s tussen rappers onderling en soms gewoon een levensverhaal.
Een bekend voorbeeld hiervan is: “sorry miss Jackson, I am for real!” van Outkast. Over de relatie van de leadzanger met een wat overbeschermde populaire zangeres…)

En het rijmschema van de, vaak ook wat bozige Eminem is trouwens behoorlijk complex maar hoe hij de humor in zijn teksten, of de serieuze passages in zijn teksten, weet te combineren met het rijmschema (tekstritme) is echt bijzonder hoor!

Ik heb niets in m’n persoonlijke collectie van zijn muziek trouwens. Want ik heb er echt weinig mee;
niet qua muziek noch de schreeuwende boosheid.
Maar op de hierboven genoemde vlakken vind ik hem stiekem wel een genie hoor!

Je hoeft ook niet altijd alles mooi te vinden maar soms kun je iets waarderen zonder meteen fan te zijn

[daniel1975]

Blondie, Debbie Harry, gebruikte de methode rap al in 1979 in haar nummer ‘Rapsodie’ waarin ze ook meteen één van de belangrijkste initiatiefnemers van deze ‘methode‘ genoemd heeft in haar nummer rapsodie:

"Fab 5 Freddy told me everybody's fly"

niet altijd alles mooi te vinden maar soms kun je iets waarderen zonder meteen fan te zijn

Mag ik even grinniken om die eerst combinatie?

Verder helemaal eens met het tweede.
Over muziek valt niet te twisten toch?

(Behalve met liefhebbers van Hazes, Jannes, Tino Martin, John de Bever , etc)