Na verloop van tijd -klachten niet meer aanwezig, beetje 'sloom'- weer wat serieuzer trainen. Bij mijn eerste langere training (3,5 uur) op vrij rustig tempo (D1) uiteindelijk totaal leeg. Niet 'spier-moe', maar echt leeg leeg. Ondanks genoeg eten onderweg. Tegenvaller dus; weekje of 6 geleden.
Ondertussen opnieuw weer aan het opbouwen. Het slome gevoel is eraf, ik ga weer lekker. Kom ook na een langere training niet leeg of extreem moe terug. Wel wat achterstand opgelopen to voor COVID: logisch.
Wat me wel opvalt is dat mij hartslag duidelijk lager is dan voor mijn besmetting. Hieronder speelt er:
Eigenlijk ben ik niet eens ontevreden over hoe het gaat (vermogen wat ik lever), maar verbaasd over de lage HF. Ik had m juist hoger verwacht.
Iemand ook een zelfde ervaring? Heeft mijn hart wellicht toch een tikkie gehad van de besmetting?
Graag hoor ik van jullie!
dank!