Mijn voorbereiding bestond uit zoveel mogelijk km’s maken en daarbij 1 of 2 heuveltjes proberen mee te pikken. De enige klim voorbereiding die ik had gedaan was een dagje naar Tecklenburg. Daar bleek al wel dat met m’n kleinste verzet (34 x 32) hellingen tot zo’n 7 a 8% nog redelijk soepel gingen, maar daarboven was het meer op kracht fietsen en dat na zo’n 2000 hoogte meters mijn tank aardig leeg was.
Dit bleek ook bij de beklimming van de Stelvio. Na de beklimming vanuit Bormio, even shoppen en lunchen op de top en de afdaling naar Prato, ben ik aan de tweede beklimming vanuit Prato begonnen. Die tweede beklimming heb ik echter niet afgemaakt. Na 10 km met nog slechts
Ik wist nu wat ik aan kon en heb mijn plannen voor de andere ritten bijgesteld naar één beklimming + afdaling en geen retourtjes.
Om drukte op de bergpassen te vermijden had ik me voorgenomen om de eerste goed weer dag na 't het weekend te gaan. Dat was een goede keuze want tijdens mijn ritten was het niet druk. Bij de reis op 24 juni van Italië naar ons tweede adres in Oostenrijk zijn we via de Gavia gereden, maar het was daar die zaterdag erg druk met auto’s, motoren en fietsers.
Passo dello Stelvio van uit Bormio … en een tikkie terug
https://www.strava.com/activities/1052302633
Op maandag 19 juni zijn we ’s morgens met de fiets op de auto door Bormio naar het begin van de Stelvio gereden. Mijn eerste echte bergrit kon beginnen! Het weer was goed. Bij de start om 8:50 uur was het zo’n 14 gr.



De klim was aan ‘t eind even pittig, maar (met 4 korte stops) was de Stelvio goed te doen en een geweldige ervaring.


Iets voor 11:00 was ik op de top en daar leek het wel een winkelcentrum op koop zondag … zoals door enkelen hier al was vermeld.

Na aankoop van een Stelvio-wielershirt + broek en een lunch op het terras heb ik m’n regenjack aangetrokken en ben aan de afdaling begonnen. Dit jack (Castelli Squadra Long Jacket), dat ik voor de vakantie nog snel even had gekocht, was ideaal bij de afdalingen.
Bij de afdaling was er weinig ander verkeer en ik heb deze “op safe” gereden (max. 57,6 km/h). Wel vroeg ik me af hoe hard en lang ik kon remmen zonder dat velgen/banden te heet zouden worden en hoe snel de remblokjes zouden slijten.

Na aankomst in (voor) Prato heb ik een reep gegeten, wat gedronken en na kort beraad met m’n vrouw besloten dat ik ook de klim vanuit Prato in ieder geval geprobeerd wou hebben, maar zoals eerder vermeld was dat te veel voor mij.
Totaal toch nog 2.089 hoogte meters, een fantastische ervaring rijker en een voldaan gevoel.
Conclusie: Momenteel ligt mijn grens bij zo’n 2.000 a 2.500 hm. Daarna verdwijnt de kracht snel uit m’n benen. Of ik moet voor dit soort ritten een kleiner verzet dan 34x32 gaan rijden? Wat gebruiken jullie?
Passo Gavia van Ponte di Legno naar Santa Caterina
https://www.strava.com/activities/1052302604
Donderdag 22 juni zijn we naar Ponte di Legno gereden om van daar de Gavia te rijden. Iets voor half tien begon ik aan de beklimming.

De omgeving en uitzichten v.d. Gavia vond ik (nog) mooier dan de Stelvio. De pas is regelmatig erg smal (2,5 m) en een stuk pittiger dan de Stelvio.

Mijn Garmin gaf telkens zo’n 9 a 12% aan. Volgens klimtijd gem. 8,4 (totaal) en max. 11,3 % (over 1000 m), maar ik ben toch enkele bordjes tegen gekomen die 14% aangaven.

Het wegdek bevat veel gaten en scheuren dus dat is, vooral bij de afdaling, goed opletten. Zoals gezegd was de Gavia op deze rustige dag goed te rijden, maar op onze reis-zaterdag moesten we regelmatig stoppen of een stukje terug om tegenliggers laten passeren. Nadat ik even was gestopt voor een afdalende fietser had de (volgeladen) auto erg veel moeite om weer opgang te komen
Na de afdaling heb ik de fiets in Santa Caterina, zonder plannen voor retour of verdere beklimmingen, moe maar voldaan op de auto gezet. Weer een col die ik op m’n bucketlist kan zetten om ‘m vervolgens direct weer door te strepen

Grossglockner van Fusch via Edelweisspitze naar Heiligenblut
https://www.strava.com/activities/1055614912
Na een week in Italië hadden we een huisje in Oostenrijk, vlak bij Zell-am-See geboekt. Op maandag 26 juni (weer de eerst goed-weer-dag na ’t weekend) stond de Grossglockner Hochalpenstrasse op het programma.


Iets voor 8:00 uur waren mijn vrouw en ik op het startpunt in Fusch. Met 9 gr. was het eerst wel even fris maar na het bos en in de zon was het al snel lekker (20 gr.) tot warm (27 gr.) op de top bij het Hochtor.
Ik had toch besloten om het certificaat v.d. beklimming mee te pikken en had netjes een € 2,- muntstuk bij me gestoken, deze ook bij de Mautstelle in Ferleiten in het apparaat gegooid, maar … boven bij de Fuschertörel totaal niet meer gedacht aan het inleveren van het bonnetje. Gelukkig hebben we de foto’s nog

De GG is inderdaad een hele brute col zoals Herman_N het ook verwoorde. Ook hier gaf mijn Garmin gaf telkens zo’n 9 a 12% aan.


De klim naar de Edelweis Spitze vond ik wel heel pittig. Op dit stukje had ik toch 2x een korte stop nodig om weer op adem te komen.

Maar ik heb het gehaald:

De afdaling v.d. EWS op de slechte kasseienweg met hobbels en gaten was een gevecht tegen de zwaartekracht. Hoe zit dat nou met te veel remmen, slijtage remblokjes en hete velgen?

De Grossglockner Hochalpenstrasse hadden we in eerdere vakanties al een paar keer met de auto gereden, maar wat is het toch machtig mooi om dit op de fiets te doen!

Behalve deze cols ben ik ook bij beide vakantiehuisjes even de berg af en weer op gefietst. Dat is maar een paar km maar deze weggetjes zijn zeker net zo pittig.
Italië Huisje-Grosotto retour:
https://www.strava.com/activities/1052302553
7,6 km (retour), 254 hm.
Oostenrijk Huisje-Gries retour:
https://www.strava.com/activities/1057728102
9,6, km (retour), 408 hm
Met de rit in Tecklenburg, de Stelvio, de Gavia, de Grossglockner en deze 2 ritjes heb ik toch mooi 8000 hm gemaakt en de Strava June Cycling Climbing Challenge voltooid.
Dat zal mij voorlopig niet meer lukken.
Volgend jaar wil ik me beter/eerder voorbereiden zodat een rondje of retourtje ook haalbaar is. Welk land en welke cols weet ik nog niet maar de Alpe-d'Huez en de Mont Ventoux blijven door m’n hoofd spelen.
