Hoewel een ongevraagde pandemie roet in het eten van veel plannen heeft gegooid hebben we toch geregeld een uitstapje over de landsgrenzen gewaagd. Van kort over de grens tot de andere kant van Europa. Tijdens deze trips hebben we diverse banden uit het enduro segment getest. Van Mainstream Maxxis tot geelblauwe Michelin’s.

Vittoria Mazza

Het Italiaanse Vittoria is nog steeds vooral bekend onder de wegrenners. De cross-country banden van het merk zijn al jaren hartstikke goed en nu wordt er ook flink aan de weg getimmerd in enduro land. De Mazza is één van de vier type banden die onlangs zijn gelanceerd waarbij deze de meest veelzijdige is. We testen de band in 29 x 2.4 uitvoering. Alle profielen zijn beschikbaar in 27,5 en 29 inch versie. Zowel in 2.4 als 2.6 inch breedte. Ook is er keuze in de stevigheid van het karkas. Kies je voor amper nog vouwbare Downhill casing dan weegt de band dik 1200 gram per stuk. Ik krijg de meer Enduro/trail gerichte band welke net geen 900 gram op de weegschaal afdrukt. Heb je een E-bike? Dan is er ook een extra verstevigde E-Mazza van 1260 gram en extra stevige zijwangen.

In de achterband monteer ik een Vittoria Airliner. Een soort dikke groene slang die je doet denken aan je dagen als klein menneke in het zwembad tijdens de zwemles. De slang maakt de kans op stootlek een stuk kleiner, en wanneer je band toch stuk gaat kun je in ieder geval even doorrijden tot een juist moment om te stoppen.

Monteren van de Mazza’s is eenvoudig. Om de velg zwiepen, oppompen en een scheut latex erbij. De Airliner verrijst wat aandacht, maar zodra je het trucje weet, zit de band er zo op.

Tijdens de eerste ritten laten de banden een goede indruk achter. In tegenstelling tot vele andere enduro banden rollen de Mazza’s aardig rap. Je hebt zeker niet continu het gevoel dat er iemand aan je zadelpen hangt. Nee, deze banden wil je niet graag in de losse zandgrond van Nederland. Waar presteren ze dan het beste?

We rijden er mee op de haast Ardennen-achtige ondergrond in Tsjechië. Veel loam, los verpulverde dennennaalden, afgewisseld met rockgardens, en wat houten features. De grip is goed. Zeker op de lossere ondergrond. De banden hebben een redelijk zachte compound. Het rubber buigt duidelijk mee in de bochten. Ook het karkas van de band voelt lekker soepel aan. Laten we het omschrijven als de enduro band die het meest cross-country aanvoelt van alle getest banden.

Van zandgrond naar flowtrails. De banden rollen rap wanneer we een weekendje Winterberg en Willingen combineren. Op de Duitse trails waarbij de ondergrond bijna asfalt is slijten de banden redelijk vlot. De bandendruk mag wat hoger dan gewend om extreem vouwen van de banden te voorkomen. Al met al een vlot geheel. Weken later monteren we de set opnieuw. Ditmaal om er ‘echt’ de bergen mee in te trekken. Volle bak naar beneden in de Italiaanse Alpen. Al in de proloog van de vier dagen durende enduro-race rijd ik de Mazza banden kapot. De ondergrond blijkt te rauw voor de banden. Twee flinke scheuren tot gevolg. Met dank aan de airliner kan ik zo hard als ik durf richting de finish dalen. De groene vulling in de band is zo groot dat je het niet écht een lekke band kan noemen. Een afloper, een flinke dat wel.

Na de finish gebruik ik twee pluggen om de band te herstellen maar later rijd ik het geheel nog verder stuk en is het over en uit met dit setje.

Conclusie? De Vittoria Mazza in deze 2.4 Tubeless Ready uitvoering is soepel, rolt relatief licht en heeft behoorlijk wat te vertellen berg af. Ideaal tijdens dagtochten waarbij ook geklommen moet worden en wanneer de trails niet te rauw zijn. Hele dag bikepark? Kies dan de DH casing of een ander bandje. Dagje onbeperkt paden rijden in de Ardennen? Hele prima band.

Prijs: 59,90 per stuk
Meer informatie

Schwalbe Magic Mary / Big Betty

Onlangs kwam Schwalbe op de proppen met een volledig vernieuwd assortiment mountainbikebanden. Van Racing Ralph tot Big Betty. Van ultralicht tot verschrikkelijk lomp. Met een haast ontelbare diversiteit aan karkassen en loopvlakken is het er bij de Duitsers niet makkelijker op geworden. Wil je een dagje enduro rijden dan heb je bij Schwalbe keus uit vijf verschillende banden. Van de Rock Razor semi-slick tot een Dirty Dan modderband. Ook is er keus uit eveneens vijf verschillende soorten karkassen waarbij deze endurobanden in drie verschillende versies worden gemaakt. Om nog wat verder uit te filteren zijn al deze banden ook in twee a drie verschillende rubbersamenstellingen te krijgen.

‘The Decade of Super’ noemt Schwalbe het. Ikzelf vind het vooral erg ingewikkeld en vraag me af hoeveel normale consumenten (laat het hieronder weten) überhaupt nog snappen welke band ze eigenlijk nodig hebben. Daar ligt een duidelijke taak voor de tussenhandelaar en fietsenwinkels. Lastig, want zo’n winkel kan niet 5 profielen in meerdere breedtes, compounds en samenstelling op voorraad nemen.

Van alle varianten kreeg ik de beschikking over een set Schwalbe Magic Mary en Big Betty. Beide hebben een ‘Addix Soft’ compound, Klinkt zacht, in werkelijkheid is dit de op een na ‘zwaarste’ variant rubber die er beschikbaar is bij Schwalbe. De Mary heeft een ‘Supertrail’ karkas wat de band op 1293 gram doet uitkomen. De Big Betty doet zijn naam eer aan, 1390 gram klokken we af met het ‘Super gravity’ karkas.

Wat is nu het verschil? Hoe soepeler de zijwangen van de band, hoe prettiger deze op lage druk te berijden is in Hollandse omstandigheden. Je leest het goed. Zoals wij hier fietsen. Rondje Dorst, Schoorl. Dat soort werk. Een Big Betty gebruik je echter in Solden, of Morzine. Veel stenen, veel snelheid, weinig liefde. Een stevigere, of noem het stuggere band houd in dit geval de fiets beter op zijn plaats en voorkomt het zoekerige gedrag wat je daar juist niet wilt hebben. De reden om bijvoorbeeld voor de zwaardere ‘Super Gravity Casing’ te gaan in plaats van de ‘Super Trail’ variant. Ons testsetje is afgerost in Duitse bikeparks. Maar ook in de Franse Alpen. Van verstikkend heet, tot sneeuw op de top. Schwalbe heeft een absolute inhaalslag doorgemaakt als het gaat om de levensduur en vooral stevigheid van de banden. Het geheel voelt veel minder ‘flimsy’. Stabieler, en ook de noppen schuiven minder snel onder je vandaan. Kort samengevat zijn de nieuwe generatie Schwalbes echt ‘beter’. De lekbestendigheid van de Supertrail en Supergravity karkassen is dik in orde. Het tubeless maken gaat eenvoudig met een handpomp en de banden blijven direct goed luchtdicht. Ook lekken ze weinig vloeistof. Klinkt positief, dat zijn we dan ook!

In de praktijk zal je in de fietsenwinkel, en zelfs online maar een beperkt assortiment van het hele gamma terug vinden. We voorspellen dan ook dat Schwalbe het Decade of Super gedoe langzaam zal afslanken naar normale proporties waardoor het geheel beter te behappen is voor de normale man.

Prijs: 64,90 per stuk
Meer informatie

Maxxis Minion DHF

Het is al jaren de meest gebruikte band. Zowel door enduro gebruikers als tijdens de worldcup downhill. Maxxis is in de gravity scene al tijden heer en meester. De Minnion DHF / DHR zijn het koningskoppel uit de collectie en beschikbaar in diverse maten en casings. We testen een set DHF, zowel voor als achter. Hoewel F eigenlijk voor front staat is de band ook prima als achterband te gebruiken.

Net als bij Schwalbe moet je bij Maxxis even een kleine cursus volgen voordat je begrijpt wat alle tekentjes op de band betekenen. Als eerste de compound. Het Taiwanese merk levert banden voor het offroad segment met ‘3C’ noppen. Rubber, opgebouwd uit drie lagen. Een harde basis. Zachter rubber voor de noppen op het loopvlak, en nog wat zachter rubber voor de zijnopjes. MaxxSpeed, MaxxTerra en Maxxgrip zijn de keuzes als het gaat om de opbouw van de band. MaxxTerra is in deze categorie het meest gekozen en ook de banden zoals wij ze hebben getest.

Als laatste de ‘casing’. De Antilek protectie en stevigheid van de zijwangen. Onze voorband is uitgerust met EXO, eigenlijk het lichtste systeem met slechts één extra antileklaag op de zijwangen. Een stevigere versie heet EXO+ en later volgt ‘DoubleDown’. Die laatste hebben we gekozen als achterband. In 29 x 2.30. De voorband meet 29 x 2.5 inch.

Monteren van de Exo uitvoering is kinderspel. De banden zijn gelijk luchtdicht en bijna iedere velg gaat goed samen met de Minion banden. Rijden met een binnenband kan, maar ‘TR’, Tubeless ready lezen we op de band en daarom monteren we het rubber dan ook met vloeistof.

Afhankelijk van het terrein rijden we met de banden op ongeveer 1.4 bar voor tot 1.8 bar in de achterband. Het verschil tussen de EXO en Double Down (DD) casing is duidelijk voelbaar. Voordat we de DD casing mochten proberen, reden we eerst met een EXO aan de achterzijde. Een dagje Alpenpaden was genoeg om de band te doorzeven zoals Lucky Luck een saloon binnen kan stappen. De DD versie houdt zich goed. Lekke banden bleven sinds die tijd uit, inclusief deelname aan de Megavalanche en diverse ritten in de Alpen.

Na een dik seizoen gebruik in diverse bikeparken en op Alpenpaadjes is het beste er wel vanaf. De voorband weert zich kranig en kan best nog even mee. De achterband is, met een hoop afgebroken noppen en loslatende zijwangen wel aan zijn einde. Inmiddels heeft Maxxis nieuwe banden geïntroduceerd. Onder andere de Assagai gooit hoge ogen en heeft mijn hart gestolen. Zeker als voorband schittert hij. Maxxis heeft inmiddels de naam, en die komen ze wat mij betreft ook na. Weinig problemen, eenvoudige montage. Zeeën van grip en met de juiste casing erg solide. De banden zijn niet bepaald licht. Dat is wel een aandachtspunt.

Prijs: 79,-
Meer informatie

Michelin DH 34 / 22

Een aantal jaar is Michelin haast volledig van de markt verdwenen als het gaat om mountainbikebanden. Ook op de weg hebben ze aardig moeten inleveren. Maar inmiddels zijn de Fransen terug. Met twee soorten banden voor het ruige werk. De Wild Enduro, een vrij lichte vouwband geschikt voor – zoals de naam al doet vermoeden – enduro werk. Ook zijn er de DH22 en DH34. Twee banden met gelijke compound. Ook de casing is hetzelfde. De nopjes van de 22 staan een fractie verder uit elkaar. De 34 is daardoor de sneller rollende band terwijl de 22 een fractie meer grip biedt. Ook lost de 22 wat makkelijker modder.

De DH22 en 34 zijn prima te combineren. De banden zijn niet vouwbaar en wegen ongeveer 1550 gram per stuk. Ja, dat is wel even wennen. Klimmen met de 22&34 combo is een aardige opgave. Rollen over kleverige pindakaas, zo voelt het. Deze Michelin banden zijn eigenlijk uitsluitend geschikt voor dagen met uplift en gondels. De ‘Wild Enduro’ band laat zich daarentegen een stuk eenvoudiger omhoog rijden. Een testverslag daarvan kun je later verwachten.

In de praktijk, de Michelin Combo mag mee naar de Italiaanse Alpen. Maar ook gewoon de Ardennen of een dagje net op de grens. Zolang het maar berg af gaat. De band is alleen in 2.4 leverbaar. Genoeg als achterband, aan de voorzijde had het best nog iets flinker mogen zijn. De zeer stevige, of noem het stugge, zijwang is prettig. Het is even wennen dat de band nauwelijks omvouwt in snelle bochten. Dit gaat volledig in tegen mijn gevoel als veldrijder met enduro aspiraties. De grip is, zeker wanneer de ondergrond hard is echt subliem. De noppen blijken stug en slijten daardoor traag. Fijn, een band met lekker lange levensduur en geschikt voor het meest rauwe werk.

Ben je een bikepark fiets aan het opbouwen, of geef je niets om gewicht en wil je een trailbike waarmee je echt altijd alles kan rijden. Dan zijn deze banden een goede keus. Zorg voor een paar sterke poten, of neem de fiets mee in de lift. Train ook je vingers, en gebruik de banden niet per se met een insert. De ‘tirenoodles’ maken het monteren van de banden erg lastig in sommige gevallen. Zeker wanneer de binnenvelg 25 millimeter of smaller meet.

Prijs: 49,-
Meer informatie

Specialized Butcher / Eliminator

Bij de Amerikanen word het verschil tussen stevigheid gemaakt in de vorm van ‘Grid’ en ‘BLCK DMND’. De standaard en S-Works uitvoering zijn enkel geschikt voor XC gebruik en laten we achterwege. Kies je een Grid band, dan heb je een vrij allround band te pakken. De BLCK DMND banden zijn behoorlijk stug, laten zich niet bepaald makkelijk monteren en hebben een vrij dikke hieldraad. Eenmaal rondom de velg maakt dat allemaal niet zoveel uit en ben je met de BLCK DMND versie het beste af wanneer je de mooie paadjes op gaat zoeken. Deze week heeft Specialized een extra serie banden geïntroduceerd. Zelfde verhaal qua casing, maar dan met een geüpdate versie van de beproefde Gripton compound.

In sommige versies is het nu mogelijk een T7 of T9 samenstelling te kiezen. Dit getal geeft aan hoe ver de nopjes kunnen inveren, en vooral hoe traag hij weer uitveert. De demping die hierdoor ontstaat zorgt voor meer comfort en extra grip. Om het nog ingewikkelder te maken is er zelfs een Eliminator met T7/T9 combinatie. Veel abracadabra wat we in de praktijk nog niet hebben kunnen proberen en waar een behoorlijke prijskaart aan hangt. 70 euro per bandje!

Wel gingen we de bergen in met de BLCK DMND en GRID versie van de Butcher en Eliminator band. De Butcher is vooral een band geschikt om aan de voorkant te monteren. De Eliminator zie je vooral aan de achterzijde. We probeerden hem, net als bijvoorbeeld een Maxxis DHF ook aan de voorkant, maar misten daarbij het extra zijnopje voor de broodnodige grip.

De Eliminator is redelijk vierkant, dan betekent dat het lastig  aanvoelen is wanneer je grip hebt of niet. Bij droge omstandigheden lukt dit aardig, in nat weer loopt de Eliminator rap vol en word het een glijpartij. Wil je meer gevoel in de band, dan moet de bandendruk omlaag. Met de BLCK DMND casing versie wilde dit vlotten. De GRID versie begon iets te veel een eigen leven te leiden naar mijn mening.

Butcher dan, de voorband die ver beneden zijn kunnen word gewaardeerd. Deze band is namelijk hartstikke goed. Plak er een Maxxis sticker op en iedereen wil hem hebben. De versie in 2.6 zoals getest is sterk, lekbestendig en biedt grip in alle omstandigheden. Vooral in slecht weer mochten we met deze banden op pad en dat was geen straf. De levensduur van de banden is gemiddeld. De zachte noppen laten zich redelijk makkelijk in stukken scheuren terwijl de casing goed stand houdt.

Prijs: 49,90 per stuk
Meer informatie

Conclusie

We probeerden een hele stapel banden. Verschillende merken, diverse casings en meerdere breedtes. Allemaal allround banden geschikt voor vergelijkbaar terrein. De Vittoria Mazza is het lichtst, zowel qua gewicht en als het gaat om lekbestendigheid. De Michelin banden zijn stugger dan welke concurrent dan ook. Een dedicated downhill band, welke we ook in de EWS terugzien. De reden om ze toch mee te nemen in de test. Misschien wel de meest duurzame band, maar ook de zwaarste en stugge.

Schwalbe verbaasde me met hun nieuwe systemen. De banden zijn veel duurzamer en steviger geworden. De Specialized banden volgen niet snel later. Blijven over de Maxxis banden. Simpelweg nog steeds de tire-to-beat. Zij hebben de benchmark gezet en hoewel de andere merken erg goede banden maken begrijp ik wel waarom mensen voor de Schwalbe banden kiezen. Een ‘altijd goed’ combo waar je amper iets aan mis kunt doen.

Qua prijs (en ook gewicht) lopen de verschillen behoorlijk uiteen. Even Googlen is absoluut de moeite. Zeker bij merken als Maxxis is de adviesprijs net zo nietszeggend als de gemiddelde Tellsell reclame.