Al gaat het om een nietszeggend rondje hardlopen rondom het voetbalveld. Roger de Vlaeminck wil altijd winnen. Ook nog op zijn 65-ste. Carl Huybregts tekende de memoires op van de Belg die ondermeer vier keer Parijs-Roubaix won. Roger De Vlaeminck, De koers is nooit gedaan.

‘’94 kilometer per uur op 2 uur vlakke wegen, dat is niet moeilijk. Als ik op mijn 65ste 4 maanden train en ik zou meedoen aan een vlakke rit in de tour, dan zal ik niet lossen’’, zegt De Vlaeminck. Hij heeft niet veel op met het moderne wielrennen. Het is in zijn ogen allemaal te makkelijk geworden. ‘’De laatste jaren gaan ze de dag voor de wedstrijd met een speciale schoonmaakwagen over de kasseien, om het gras en het mos ertussenuit te halen. In onze tijd bleef de modder allemaal liggen. Wij moesten vaak lopen.’’

Roger de Vlaeminck haalt in zijn memoires hard uit naar de huidige generatie profs. Toch is het geen zuur boek. De Vlaeminck haalt volop anekdotes op uit zijn lange carrière. Zoals over een dopingcontrole in de Ronde van Zwitserland. Eddy Merckx won de etappe en De Vlaeminck was leider. ‘’Ik had een hele beker vol gepist. Merckx zei: geef mij eens wat, ik krijg er niets uit. Toen de dokter met de formulieren bezig was, goot ik de helft van mijn urine in Eddy zijn bekertje’’.

Roger de Vlaeminck lag in eigen land vaak met mensen overhoop. Veel mensen hebben moeite met zijn directheid en eigendunk. ’Er wordt gezegd dat ik de veelzijdigste coureur uit de geschiedenis was. Ik heb in mijn carrière aan 1500 wedstrijden deelgenomen en ik heb er 510 van gewonnen. Dat is één op drie’’. In Nederland zouden we zeggen: een man met branie. ‘’Een echte coureur is alleen blij als hij zelf wint, niet als een ploeggenoot de zege pakt’’.

Uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts

ISBN 9789089313041