Afgelopen winter testten we de BH Lynx SLS, deze keer is het de beurt aan de wat oudere, minder opvallende Lynx Race. Hoe ver houdt de Race zich ten opzichte van zijn jongere broertje én de rest van het sterk bezette XC-veld?
De BH Lynx SLS die ik eerder dit jaar testte is BH’s short travel-versie van de Lynx-serie, met de achterdemper deels verstopt onder de bovenbuis. Ik was erg enthousiast over de verrassende souplesse die deze fiets biedt ondanks zijn korte veerweg van 80 millimeter aan de achterkant. Verder bleek dat de SLS lekker licht is met een frame van maar 1520 gram inclusief demper, waarmee hij onder de magische tien kilo-grens kilo blijft.
Zijn oudere broer, de Race, valt met zijn meer klassieke looks een stuk minder op als we kijken naar de groepsfoto van XC-mountainbikes. Met een opgegeven framegewicht van 1950 gram en totaalgewicht van 11,5 kilo is hij ook niet uitgesproken licht… of zwaar. SRAM’s GX Eagle AXS Transmission-groep zien we ook wel vaker, maar het logo BH zien we in Nederland dan weer minder vaak voorbijkomen. Terecht?
Cleane aanblik
Op het eerste gezicht lijken veel XC-fietsen sterk op elkaar, maar als je beter kijkt zie je toch verschillen. Zo is dat ook bij de Lynx Race. Zo valt het bijvoorbeeld op dat de achterbrug scharnierpunten heeft bij de uitvaleinden, net als bij de Lynx SLS het geval is. Dat zie je bij (nog) maar weinig XC-fietsen. Hierdoor zijn de seatstays ook forser en dus steviger en stijver, want die spelen immers geen ‘flexende rol’ meer in het veersysteem. De zadelpenklem is geïntegreerd. Fraai, maar daardoor is hij wel lastiger te bereiken en vooral te bedienen. Een ander fraai staaltje integratie zijn de kleuren van de FOX-belettering op de vork, die mooi aansluit op het frame. Het zijn details die de fiets een cleane aanblik geven, als je door de kabels en stuurschakelaars heen kijkt tenminste.
De lagers zijn – typisch voor BH – behoorlijk fors, wat de stevigheid en stijfheid ten goede zou moeten komen. De verbinding tussen de voor- en achterkant van de fiets voelt in ieder geval stevig aan, net als de zijdelingse stijfheid. Door de constructie en plaatsing van de swingarm is er weinig ruimte voor een tweede bidonhouder. BH heeft een speciale adapter ontwikkeld waarmee de staande bidonhouder schuin wordt geplaatst, maar of dit stevig is en hoe dit werkt in de praktijk heb ik niet kunnen beoordelen: onze testfiets werd geleverd zonder deze speciale bidonhouder.
Effectieve stack
Met een frame reach van 445 millimeter (maat M) is dit niet de langste fiets van de klas en de 60 millimeter korte stuurpen zou ik met mijn lengte van 1 meter 77 vervangen door een 80 millimeter variant. De effectieve stack neemt toe door de 25 millimeter hoge balhoofdkap die nodig is om de kabels intern door het balhoofd te leiden (en die dus niet verwijderd kan worden). Hadden de kabels langs het balhoofd gelopen, dan waren de lagers makkelijker te vervangen en kon het stuur dieper staan. Opgeteld is de effectieve stack nu 614 millimeter, daar waar de tabel 589 millimeter framestack aangeeft.
Omdat het balhoofd met 67 graden modern onderuit staat, heeft de 60 millimeter korte stuurpen met een hoek van slechts -6 graden ook nog een licht verhogend effect op de effectieve stack. Met het stuur in de laagst mogelijk positie zit je uiteindelijk meer rechtop dan de geometrietabellen je vertellen. De kapjes die bij semi-integrale stuur(pen)oplossingen functioneren als kabelgeleider (zie foto linksboven) voegen een bepaalde dosis extra stack toe, en met de vrij hoge stackwaardes van mountainbikes is dit wel iets om rekening mee te houden wanneer je graag diep wilt zitten en bij de kleinere maten. Door de grote 29 inch-wielen staat bij kleine mountainbikes het stuur vaak al relatief minder diep ten opzichte van het zadel.
Op de goed werkende, lichte BikeYoke Divine SL-dropper en kwalitatief hoogwaardige Fox Factory vering is weinig aan te merken. Het heerlijke soepele carbon stuurtje ken ik nog van de Lynx SLS – veel fijner dan de knetterstijve modellen die je op veel andere fietsen ziet. Voor 7.399 euro – wat toch een serieus bedrag is – aluminium wielen steken doet dan weer de wenkbrauwen fronsen. Het frame mag dan van het lichtste premium carbon zijn dat BH maakt voor mountainbikes, met deze afmontage is de prijs die daar tegenover staat fors. BH biedt een ook een betaalbaarder, 200 gram zwaarder frame aan met een andere afmontage. Je herkent deze Lynx Race-versies aan de toevoeging .5 (bijvoorbeeld 8.5).
Constante tractie
Ik ben benieuwd of de rijeigenschappen van deze Spanjaard mij kunnen overtuigen om hem op te nemen in mijn selectie van favorieten uit de goed bezette klas met hedendaagse XCfietsen. En dat is geen makkelijke klus. Alle zaken moeten kloppen om uit te blinken in dit sterke veld – en daar laat de Lynx toch wat steken vallen. De lockouthendels van de vering en dropper matchen niet geweldig. De lockout staat daardoor veel te ver naar binnen en is zo te lastig te bereiken, en vraagt daardoor ook veel kracht – wat gaat tegenstaan als je de lock vaak gebruikt.
BH had beter BikeYoke’s 2X Dropper Remote of een ander beter passend model kunnen plaatsen waarmee de lockout dicht(er) bij de duim geplaatst kan worden. Die lockout heeft twee in plaats van drie posities, wat door het goede veersysteem aan de achterkant meestal prima werkt zolang je op de trails rijdt en niet op de pedalen gaat staan voor een sprint of klimmetje. Doe je dat wel, dan veert de voorvering relatief meer in dan de achterkant, waardoor je aan balans inboet.
Rechts op het stuur zit de SRAM AXS-pod, waardoor het stuur als geheel met drie soorten hendels rommelig oogt. De integratie die je ziet bij fietsen met SRAM en RockShox-vering laat zien dat ook het ook mogelijk is om een veel cleanere, goed te bedienen cockpit te creëren. Waarom BH bij de stuurpen drie verschillende soorten boutjes gebruikt, waarvan één heel kleine en dus kwetsbare, begrijp ik niet.
De Lynx Race onderscheidt zich positief ten opzichte van de concurrentie met de werking van de achtervering en de grip en tractie die daardoor ontstaan – én comfort. Op de Lynx SLS ervoer ik dit al als een pluspunt ten opzichte van fietsen zoals de Trek SuperCaliber of Specialized Epic Evo, en ook bij de Race valt het ontwerp zeer positief op. De fiets kleeft werkelijk aan de trail en vooral de uitgaande demping zorgt voor die goede tractie en dikke dosis comfort zonder dat je een inzakkende of overactieve achterbouw ervaart. Maak je een sprongetje, dan voel je de achterkant mooi tegendruk geven. Wel is het zaak om de demper goed af te stellen: iets te weinig luchtdruk en hij begint wel degelijk te wippen.
Korte, hoge zit
Waar de achterkant lekker veel grip en opvallend veel comfort biedt zonder veel in te boeten aan efficiëntie (wat de Race ook geschikt maakt voor rijders die veel waarde hechten aan comfort) is de zitpositie vrij kort (wat je eenvoudig oplost met een langere stuurpen) en vooral rechtop door de genoemde hoge effectieve stack. Met mijn lengte van 1 meter 77 zit ik vaak tussen een M en L in, maar in dit geval was de L veel te hoog voor mij geweest vanwege die effectieve stack: tijdens sprintjes uit het zadel of op steile beklimmingen zit de voorkant dan in de weg.
Zoek je een comfortabele zitpositie, dan ben je bij de Lynx Race aan het goede adres. Met spacers kun je de voorkant flink ophogen. Wil je een diepere zit, dan zul je het balhoofd en de stuurpen moeten vervangen en kijken hoe je de kabels laat lopen. Let op bij de modellen met een cockpit uit één geheel: eventuele aanpassingen kunnen dan flink in de papieren lopen.
Door de hoge effectieve stack is de druk op de voorkant van de Race lager en moet je op steile klimmetjes meer je bovenlijf gebruiken om je gewicht naar voren te verplaatsen, wat ook voor het bochtenwerk geldt: hier heb je grip op het voorwiel nodig en wil je dus je zwaartepunt boven het voorwiel in plaats van het zadel hebben. Over wielen gesproken: de aluminium velgen zijn voorzien van Pirelli Scorpion Sport XC H-banden in maatje 2.4. Deze zijn grover dan de XC RC Prowall’s die je vaker ziet op fietsen uit dit segment, die niet mijn favoriet zijn. De XC H’s lijken lichter te rollen op harde ondergrond en asfalt, zijn lekker voorspelbaar, voelen stevig aan en hebben veel (meer) reserve. Verrassend!
Best of class?
In de standaard setup is de fiets dus heel geschikt voor comfortliefhebbers die de voorkeur geven aan een niet al te sportieve zit, snel bochtenwerk niet erg belangrijk vinden en niet te veel geven om de lockoutbediening. Speels is de Lynx, zoals het een katachtige betaamt, dan weer wel. Door de goede werking van de achterkant (en de grote dosis grip die dit met zich meebrengt) en de soepele voorkant is het een heel leuke fiets die – doordat hij niet superstabiel is – juist wat pit biedt zonder té onrustig te worden.
Hij voelt ook niet zo zwaar aan als de weegschaal aangeeft, ondanks de alu wielen. De trapefficiëntie is ronduit goed en door zijn comfort is de Lynx Race ook prima te gebruiken voor bijvoorbeeld marathons. In de Kroondomeinen heb ik er met veel plezier mee rondgereden. Door de lastige bediening van de 2-positie-vering en de ‘rechtop’ zitpositie zou ik de fiets zonder aanpassingen niet snel inzetten voor een XC-wedstrijd(je) of het najagen van PR’s op MTB-routes.
Is de Lynx Race het beste jongetje van de klas? Zoals aangegeven is dat geen makkelijke opgave in het sterk bezette veld van XC-fietsen in dit (vrij hoge) prijssegment van rond de 7.000 euro. En het is ook maar net waar je op, voor of… over valt. Met het BH-logo heb je zeker wat anders dan de mainstream, de lak is prachtig, de lagers ogen stevig – wat vertrouwen geeft – en de achtervering is zalig en het meest onderscheidend.
De prijs in relatie tot de specs daarentegen is fors, en zoals gezegd zijn er belangrijke details die sommige rijders letterlijk in de weg kunnen zitten. Zoek je een speelse allrounder, een fiets met een heerlijk comfortabele achtertrein die veel grip en tractie biedt én waarop je een comfortabele positie kan vinden, zet dan de BH Lynx Race zeker op je lijstje. Voor duizend euro minder heb je de Lynx Race 8.0 met XT-afmontage.
Specificaties BH Lynx Race 9.0
Prijs: € 7.399
Frame en voorvork: EC Lay Up, Fox Float DPS, 120 mm / Fox Factory Float 34, 120 mm
Gewicht: 11,5 kg
Groep: SRAM GX AXS TR met Level Bronze-remmen
Wielen: BH EVO Alloy 30 mm
Banden: Pirelli Scorpion Sport 2.4 XC M (achter) en XC H (voor)
Zadel en -pen: Prologo Scratch M5 / Bike Yoke Divine SL, 125 mm
Stuur en -pen: BH Evo Carbon, 760 mm / BH Fit, -6 graden, 60 mm
Maten: S, M, L, XL