Of Léon van Bon een gravelfiets van Open wilde testen, een relatief klein merk van Cervélo-oprichter Gerard Vroomen? Geen lastige vraag: natuurlijk wilde Léon een fiets van Open testen. Zijn ervaringen lees je hier.
Open bestaat alweer dertien jaar, toch heb ik nog nooit op een van hun fietsen gereden. Maar het merk spreekt me wel aan. Stijl, klasse en kwaliteit, het zijn zomaar wat woorden die in me opkomen als ik hun modellen bekijk. Een van die modellen is hun gravelbike U.P.PER. CONCE.PT. – de fiets die ik ga testen. Combineer het fraaie uiterlijk met een set wielen met het Gravaa-systeem (waarover later meer), en ik kan niet wachten om deze fiets onder handen te nemen.
Eerst nog even over Open zelf. Het is een relatief klein high-end fietsmerk dat in 2012 is opgericht door Andy Kessler en Gerard Vroomen. Laatstgenoemde is een bekende naam, zo is hij eigenaar geweest van Cervélo en maakt hij momenteel ook de dienst uit bij 3T. Je ziet ook wel Cervélo- en 3T-kenmerken terug bij Open, maar tegelijk heeft Open zijn eigen karakter.
Strakke boel
De U.P.PER. CONCE.PT. die voor mij staat, is eigenlijk een soort ‘tussenlancering’, tussen de eerste generatie U.P.PER. en de allernieuwste 2.0-versie. Daarom zijn er ook maar twee maten beschikbaar: M en L. Dit hoeft niet te betekenen dat dit een mindere fiets is. Ik denk zelf dat het te maken heeft met het feit dat Open een klein bedrijf is, en zo vaker een nieuw frame kan lanceren. Een slimme aanpak wat mij betreft. Die puntjes in ‘CONCE.PT.’ staan daar trouwens niet zomaar: ‘PT’ staat voor Portugal, het land waar deze fiets wordt gemaakt.
Mijn testfiets oogt strak. Geen tierlantijnen, geen drukke kleuren, geen grote decals. Ik houd er wel van. Hij wordt ofwel geleverd met blanke lak, waardoor je prachtig de carbonstructuur ziet, of helemaal kaal, zodat je de fiets zelf in een custom kleur kunt laten spuiten. Ik heb de eerstgenoemde versie.
Aan de bovenbuis kun je een tas vastmaken, maar verder heeft het frame geen extra bevestigingspunten. Aan de voorkant oogt de fiets snel en aerodynamisch, aan de achterkant hebben de ontwerpers duidelijk oog gehad voor comfort. De ronde zadelpen en de dunne staande achtervork illustreren dit. Er zit een elektronische SRAM Force XPLR-groepset op de fiets, inclusief XPLR-achterderailleur. Ik moet nog een beetje wennen aan het formaat van de achterderailleur: die is écht groot. Verder heeft hij een enkel voorblad, al kun je er wel een dubbel blad op monteren, als je dat wilt.
Alle kabels zijn netjes weggewerkt. Op het bracket zit trouwens een aparte ‘bobbel’: die was bedoeld voor een nieuw type kettinggeleider, maar die heeft het niet gehaald. De bobbel zit er nu een beetje voor niets, al valt het niet heel erg op. Het stuur is van Open zelf, het zadel van Fizik.
Pomp on the go
Het onderdeel waar ik het meest naar uitzie om te testen, is het Gravaa-systeem. Je kunt er je bandendruk mee aanpassen terwijl je rijdt. Het systeem maakt de fiets ongeveer 450 gram zwaarder, maar als dit goed werkt is het dat extra gewicht wel waard (een beetje afhankelijk van het parcours natuurlijk). In het kort werkt het zo: in de naaf zit een pompje, dat wordt aangedreven terwijl je rijdt.
Op het moment dat de pomp zijn werk doet, kost dat je ongeveer 5 watt. Maar stel je voor: in het mulle zand verlaag je de druk naar 1,8 bar – en draai je weer de weg op, dan pomp je de banden weer op tot 4 bar. Zonder te stoppen. Hoe cool is dat? Zo bespaar je veel meer dan de 5 watt die het je kost. Gravaa werkt met presets, maar je kunt ook zelf voor stap oppompen of lucht eruit laten. Ik zal beide testen.
Voor mij hebben de mensen van Open links een knopje gemonteerd om lucht eruit te laten, en rechts eentje om de band op te pompen. De velgen zijn verder van DT Swiss, met daaromheen 40 millimeter brede Vittoria Terrenobanden. Er kunnen maximaal 46-millimeterbanden in. Mocht je dat niet breed genoeg vinden, dan heeft Open een ander frame, de WI.DE.
Even tussendoor, over bandenbreedte gesproken: toen ik Andy Kessler onlangs persoonlijk sprak, zei hij iets opmerkelijks. Waarschijnlijk gaan ze typeringen als ‘weg’ en ‘gravel’ in de toekomst achterwege laten. De mogelijke bandenbreedte geeft in dat geval aan met wat voor een fiets je te maken hebt…
(Nog) niet tubeless
Koop je een set wielen met Gravaa, dan worden die momenteel altijd met binnenbanden geleverd. De meeste gravelaars rijden tubeless, dus dat is wel jammer. Gravaa had trouwens wel een tubeless-systeem, maar een belangrijke stof die hierin verwerkt was, is inmiddels verboden door de Europese wetgevers. Inmiddels werkt het merk aan een alternatief. Zodra dat er is, krijgen gebruikers een gratis update naar het tubeless-systeem.
Met dit systeem zijn al verschillende prijzen binnengesleept. Zo won Marianne Vos het WK gravel in Leuven (2024) en won Pauline Ferrand-Prévot hiermee dit jaar Parijs-Roubaix. Ook de mannen van Visma | Lease a Bike reden tijdens Roubaix met dit systeem. Ik heb cijfers gezien, en kan je zeggen: het maakt een wereld van verschil. Zelfs als de renners maar de hélft van dat aantal geclaimde watts zouden besparen, kan dat gemakkelijk het verschil tussen winnen en verliezen betekenen.
Nog een leuk feitje, tot slot: Vos reed in de laatste kilometers van het WK gravel van vorig jaar lek, maar het systeem bleef op dat moment lucht bijpompen, waardoor ze gewoon door kon rijden – en winnen!
Oeps, vergeten
Hoog tijd om te ontdekken of al deze mooie spullen aan de verwachtingen voldoen. Ik heb alles opgeladen – er is trouwens nogal wat om op te laden: de Gravaa-naaf, de SRAM-derailleurbatterij, de Wahoo plus hartslagmeter, en dan zwijg ik nog over de vermogensmeter (die zit er dus ook op) en de knoopcelbatterijen in de shifters. Maar goed, alles is dus opgeladen, ik zet het zadel op de juiste hoogte en ben er klaar voor.
Ik vertrek met 2 bar in mijn banden en wil dat meteen oppompen, want het duurt ongeveer 6 kilometer voordat ik bij de eerste gravelstrook ben. Van 2 bar ga ik naar 4 bar, met stapjes van 0,2 – en dat lijkt eindeloos te duren. Ik heb ook het idee dat je aardig moet doorrijden voordat het Gravaa-systeem aanslaat. In de gebruiksaanwijzing staat een minimumsnelheid van 10 kilometer per uur, in de praktijk is dat meer. Lucht weg laten lopen gaat wel eerder en sneller. De actuele bandendruk kan ik trouwens aflezen op mijn Wahoo. Maar eerlijk is eerlijk: het verschil in rijervaring is groot. Extra druk in de banden, het rijdt zo anders, zoveel sneller…
De Open zelf voelt trouwens ook heerlijk. Ik voel meteen dat deze fiets mij gaat bevallen. En hij is ook vet mooi. Ik stop even bij mijn favoriete fietsenmaker om ‘mijn’ fiets te showen. Vol belangstelling komen de medewerkers naar buiten en bekijken de Open.
Ik draai hierna de eerste gravelstrook op, die loopt wel aardig omhoog… Oeps! Ik blijk te zijn vergeten om op tijd lucht uit mijn banden te laten lopen. Ik rijd hierdoor met 4,4 bar omhoog, en ik ga te langzaam om het systeem te laten werken. Pas wanneer ik meer snelheid weet te maken, schiet Gravaa in gang. Het is wel vervelend dat ik geen indicatie heb naar hoeveel de banden gepompt gáán worden. Op mijn Wahoo zie ik namelijk alleen de huidig bandenspanning, als gezegd. Schijnbaar kun je op een Garmin wel zien op welke waarde je het systeem hebt ingesteld, maar of dit goed werkt, kan ik niet uit eigen ervaring bevestigen.
Presets werken beter
De Open rijdt intussen als een zonnetje. Hij stuurt vlot en zit heerlijk. Of het nu een afdaling is of een bochtige singletrack, het is voor deze fiets geen probleem. Ook accelereert hij lekker en snel. Na een uurtje buitenspelen besluit ik weer richting huis te rijden. Ik draai de weg op en pomp wat extra lucht in de banden. Ik denk dat presets voor mij beter werken dan stapsgewijs. Thuisgekomen stel ik daarom drie voorinstellingen in. Om precies te zijn 1,8-2,0 bar voor de mulle stukken of stukken waar ik meer grip wil hebben, 2,2-2,4 voor de betere gravelstroken en 4,4-4,6 voor op de weg.
Een paar dagen later gaan we met een groep 80 kilometer gravelen. Ik ben een van de eersten die bij de afgesproken plek aankomt. Het is een georganiseerde rit door Brooks en Off The Map Maastricht, met zo’n 35 deelnemers. Het is een mooie, gemengde groep van mannen en vrouwen, jong en oud. De U.P.PER. CONCE.PT. trekt veel bekijks, mijn medefietsers vinden hem mooi – en daar kan ik het alleen maar mee eens zijn. Ook krijg ik veel vragen over Gravaa.
Als iedereen er is, vertrekken we in een mooi tempo. Ik speel wat met mijn Gravaa om het systeem nog wat beter te begrijpen. De presets die ik heb ingesteld, werken duidelijk beter dan het handmatige bijpompen. Ik ben niet topfit na vijf weken Tour de France, maar ik kom lekker mee. De fiets doet hierbij prima zijn werk. Ik weet nu al dat ik hem ga missen als ik hem straks weer heb ingeleverd… We rijden onder meer door de grotten in Valkenburg, en komen na een lange dag op de fiets weer aan in Maastricht.
Pico bello
Ik kan alleen maar positief terugkijken op mijn ervaring met de Open. Oké, het rubbertje van de zadelpen draait af en toe… Maar dat is het ook wel. De fiets weegt in totaal 8,8 kilogram. Ondanks het Gravaa systeem valt dat me een beetje tegen. Het is een gewicht dat we veel zien bij gravelfietsen, maar ik had bij dit high-end merk op iets minder gehoopt (en gerekend).
De prijs komt uit op zo’n 13.000 euro, het frame kost los 5.300 euro; de DT Swiss-wielset met Gravaa ‘doet’ 4.400 euro. Maar: je hebt dan wel een héél vette fiets, tot in de puntjes verzorgd. Het frame en de afmontage zijn echt goed. Hij rijdt lekker, stuurt fijn en ziet er pico bello uit.
En het Gravaa-systeem, tot slot? Dat maakt een wereld van verschil. Het was soms een beetje zoeken (op welke instelling staat hij nou?), maar het is gewoon een topproduct. Heel bruikbaar, voor veel gravelaars. Met een lage bandendruk zijn de laatste kilometers over het asfalt soms een soort lijdensweg, maar met goed opgepompte bandjes fietst ook dat laatste stukje heerlijk. Als ik in de auto stap om de fiets terug te brengen, klinkt op de radio The Scene: ‘Open, open, open moet het zijn.’ Ik glimlach en zing dan luidkeels mee.
Specificaties Open U.P.PER. CONCE.PT.
Prijs: € 13.000,- (testfiets) / € 5.300,- (frame)
Frame en voorvork: Carbon / RockShox Rudy Ultimate XPLR
Gewicht: 8,8 kg
Groep: SRAM Force XPLR, 1×12
Wielen: DT Swiss / Gravaa
Banden: Vittoria Terreno Dry, 40 mm
Zadel en -pen: Fizik / Open (27,2 mm)
Stuur en -pen: Open (geïntegreerd, carbon)
Maten: M, L
Meer informatie vind je op de site van Open.
