De nieuwe Trek Émonda, wat is er anders?

Trek toont vandaag de nieuwe Émonda aan de wielerwereld, uit de collectie voor 2021! Wij konden er al uitgebreid mee rijden en goed bekijken wat er allemaal vernieuwd is. En vooral ook goed bedenken in welke categorie we deze nieuwe fiets moeten plaatsen, want hij lijkt geschikt voor allerlei toepassingen. Niet alleen meer een lichtgewicht voor in de bergen, maar ook met meer aero designdetails en oog voor het comfort.

Beeld: Trek & Remco Veurink

‘Meneer, heeft u voor mij een nieuwe Trek? Ik heb ongeveer 3000 euro te besteden.’ Hij zal antwoorden met ‘ja jongen (m/v), maar welk model wil je dan hebben? Ben je goed in tijdrijden? Ben je een klimmer? Of kun je van alles een beetje?’. ‘Ehhh… nou, dat weet ik niet’ zal het ventje waarschijnlijk antwoorden. Wat een vragen.

3 Smaken met de letters ‘ADEMNO’

Tja, Trek heeft nu eenmaal drie ‘soorten’ racefietsen. Er is de nogal hoekige en zeer spectaculaire Madone, er is sinds 2012 de Domane – speciaal voor parcoursen als Parijs-Roubaix en de Strade Bianche, en er is de Émonda. En die is compleet vernieuwd. En ja, er is al een nieuwe Émonda voor minder dan ‘3K’. Die nieuwe émonda is de fiets waar we Vincenzo het vaakst op zullen zien knallen. Hij is nu eenmaal meer een allrounder dan een tijdritspecialist. Vincenzo is natuurlijk Vincenzo Nibali, wielrenner bij Trek-Segafredo. De eerste Émonda stamt uit 2014. En hoewel de drie (Madone, Domane en Émonda) aparte inzetgebieden hebben lijkt het erop dat in de gloednieuwe Émonda de familie juist weer samenkomt. Logisch, omdat je ook in het wielrennen -waar de Émonda nu eenmaal primair voor bedoeld is – steeds meer ‘mix’ wedstrijden krijgt. Asfalt, klimmen, stukken onverhard, sprints.

Meten, meten en nog eens meten zodat alles aan de fiets uiteindelijk klopt

Toen de Émonda in 2014 geïntroduceerd werd lag de focus op een laag gewicht. Dat was ook het tijdperk van vóór de schijfremmen. Wij reden toen met een 7 kilo wegende baby blauwe 56 SLR met Dura-Ace en velgremmen door Yorkshire. Fijn fietsje, leuke omgeving, alleen die steile Engelse hellingen… En een 2021 SLR 9? Deze weegt ook ruim onder de 7 kilo. Maar dan heb je nu wel 12-speed, een geïntegreerde stuur-/stuurpen combinatie én schijfremmen. Je moet dan wel bijna 11.000 euro aftikken. Voordat je je nu in je koffie verslikt: de Émonda is er in een zeer luxe SLR en een betaalbare SL uitvoering. Beide frames zien er hetzelfde uit, al is de SL van OCLV 500 geproduceerd en weegt dan ook ruim 400 gram meer en heeft niet zo’n luxe cockpit. Maar de SL 5 is er compleet met 105 vanaf €2599, de goedkoopste SLR is de 6 (Ultegra, €6199).

Standaard frame?

Van een afstandje kijkend lijkt het een vrij standaard raceframe. De Émonda heeft nu eenmaal geen IsoSpeed Decoupler, laag aangezette achtervork en ook geen verborgen nokjes voor spatbordjes. De Émonda SLR is gemaakt van 800 O(ptimum)C(ompaction)L(ow)V(oid) carbon, weer een stap hoger dan de 700 OCLV. In gewoon Nederlands: zeer dicht geweven composiet, zonder lucht. Dit moet de sterkte en de stijfheid ten goede komen bij een zeer laag gewicht. Een frame weegt dan ook maar tussen de 700 en 850 gram, afhankelijk van de maat en lak. Zichtbaar zijn vooral de flinke decals (4,5 cm hoog!), een licht aflopende bovenbuis, sierlijk doorlopende staande achtervork en een zogenaamde ‘seat mast’. Géén zadelpen die in de staande buis valt, maar een in twee lengtes verkrijgbare 35 mm Ø ronde pen die over de staande buis schuift. En vooral aan de voorzijde is er flink gewerkt door Trek. Het spitse aero frontje lijkt op dat van de Madone.

Geen zadelpen die het frame ingaat, maar een huls die over de integrated seatpost heen zit

De Émonda heeft voortaan een eigen cockpit (net als de Madone en vv compatible) en dus ook speciale spacers. De remleidingen lijken door de stuurhelften te lopen, maar als je even onder het stuur kijkt zie je ze zitten. Ze verdwijnen aan de voorzijde van de balhoofdbuis naar binnen. Zelf je stuur in hoogte verstellen kan; je kunt spacers (ze zijn er van 0,5 tot 1 cm) weghalen of toevoegen, zonder dat de leidingen los hoeven. De hoek van het stuur is vast. En net als bij de Madone: de stuuruitslag is beperkt door de hoekige vorkkroon.

De kabels zorgen niet voor extra luchtweerstand, die lopen netjes de stuurbuis in

Uiteraard heeft het frame flat-mount schijfremmen en steekassen. Verder een nieuw T47 bracket en er passen banden tot 28 mm in. Het frame is er van 47 tm 62 cm. Er zijn geen WSD frames –‘genderneutral’! Dat is het, Trek heeft wel specifieke Bontrager dames zadels en sturen in verschillende breedtes en lengtes.

: Stuur op de SLR

: En op de SL

Optisch is de nieuweling gewoon net wat scherper vormgegeven. Minder frutsels, kabels en de leidingen zijn weggewerkt. Oogt die dan saai? Nee, helemaal niet! Nu is het wel zo dat Trek heel graag de Project One ‘paint jobs’ laat zien – en die zijn zonder uitzondering spectaculair. De standaard modellen zijn dan misschien wat minder in het oog springend maar het zijn zeker opvallende racers, ook al omdat de merknaam ‘TREK’ met koeienletters op de onderbuis staat…

Nee, grotere stickers passen er echt niet op

Heerlijk rijgedrag

Is de nieuwe Émonda nu zoveel anders dan de oude? Ja, wel als je er naar kijkt. Maar als je opstapt dan weet je ook alweer wat het is: het overtuigende gevoel van ‘zo mag een racer rijden’. Nou, eerlijk gezegd: zo zou elke racer moeten rijden. Snel en comfortabel, allround tot en met, licht sturend op het vlakke en in de bergen makkelijk bochtjes pakken in de afdaling. Even de rem inknijpen, insturen, knietje omhoog, goed voor je kijken en eenmaal de bocht uit weer aanzetten. O ja: de eTap hendels rammelen vrolijk, maar dat zal bij zo’n Émonda SLR 6 en Émonda SL 6 met Ultegra (respectievelijk € 6199 en € 3299,-) net weer anders zijn.

Stuuruitslag wordt beperkt door de constructie

Qua rijgevoel is er in vergelijking met de oude Émonda niet veel veranderd, qua uitvoering en gevoel is het allemaal net wat strakker gemaakt, net wat moderner. En je merkt niks van de schijfremmen. Dat klinkt wat ‘old skool’, maar Trek is er wel in geslaagd om een zeer sterke allrounder te brengen. Die er ook nog eens heel lekker uitziet. Overigens: ook de nieuwe TCR valt in de categorie ‘zo mag een racer rijden’. Gewoon, niet te veel gedoe, niks instellen, gewoon rijden. Zadelpen op hoogte, met 5 nM vast en gaan. Zo’n Émonda nodigt uit tot een fijne rit; net wat verder en – misschien – sneller dan met de vorige uitvoering. Het snuifje aero en de hoge wielen met mooi bollende 25 mm banden, het ingebouwde comfort door de uitstekende zadelpen (pardon: ‘seat mast’) en de algemene zit.