Review: Rudy Project Egos, moeilijk in een hokje te plaatsen

We hebben weer een helm getest: de Rudy Project Egos. Aerodynamica en comfort zit allemaal in deze Egos, als we de Italianen tenminste mogen geloven. Is dat ook zo?

Tijdens de Tour de France reden de renners van Bahrain-Victorious al met de Rudy Project Egos. De Tour is altijd hét moment om nieuwe producten te lanceren, dus ook voor het Italiaanse bedrijf in onder meer fietsbrillen en -helmen. In september werd de helm definitief op de markt gebracht en konden we de Egos uitproberen.

De Egos is weer een nieuw paradepaardje van Rudy Project. Ik heb al vaker met helmen van Rudy Project gereden en ben er altijd wel over te spreken. Ze zitten comfortabel, zijn best licht en zijn naar eigen zeggen ook snel in de windtunnel. Enige minpuntje vind ik vaak het ietwat saaie uiterlijk, maar als dat het enige puntje van kritiek is, dan weet je het wel. Ook deze Egos is qua features anders en vooruitstrevend, maar wat looks betreft een beetje grauw en grijs.

Rudy Project Egos

De Egos is er namelijk voor de consument in drie kleuren: zwart/rood, wit en blauw/grijs. Daarnaast is er ook nog een speciale versie voor de renners van Bahrain-Victorious. Het opvallendste is de dubbele EPS-laag in de binnenschaal, Dual Density genoemd. Als je de padding weghaalt zie je het goed zitten omdat het met grijs een andere kleurt heeft. Ook is de interne structuur aangepakt om de aerodynamica, schokabsorptie en ventilatie te verbeteren. Dat zie je ook wel terug. Hoewel de helm namelijk 23 ventilatiegaten telt, zijn het wel allemaal kleine openingen en ziet het er alsnog snel uit. Ook de achterkant is ervoor gemaakt om de wind zo snel mogelijk af te voeren. Geen scherpe hoeken, maar een driedubbele ovale laag.

Er is dus nagedacht over de helm, maar ondanks alles blijft-ie gewoon lekker comfortabel. De binnenkant bestaat uit voldoende padding en heeft een insectennetje aan de voorzijde. De helm verstellen doe je met het Fidlock-systeem, waarbij je met een magneetsluiting de helm vast- of losmaakt via de ‘Divider’, het gedeelte waar de bandjes doorheen lopen. Met een simpele draai aan de knop (RSR11 genoemd) kun je de helm in breedte verstellen. Je kunt ook in hoogte de helm moeiteloos aanpassen. Geen gedoe door haakjes te verplaatsen, maar gewoon een simpele, vertrouwde handeling. Prima.

Op de weegschaal geeft de helm 250 gram aan en dat is prima. Een grammetje meer of minder merk je nauwelijks, ik niet tenminste. Ik heb niet het gevoel dat de helm ‘aanwezig’ is en heb er veel plezierige ritjes mee gemaakt. Rudy Project plaatst deze Egos in de hoek van de aerohelmen (kijk maar naar de speciale voorkant of de ribbels op de bovenschaal), maar daar vind ik ‘m met 23 ventilatiegaten iets te open voor.

Toch zegt het weer helemaal niets over de kwaliteit, want die is weer dik in orde. Hoofdpijn of last van vervelende knelpunten heb ik niet gehad. Ook het verstellen van de helm gaat hartstikke makkelijk en de ventilatie is top. Het uiterlijk, tja, dat blijft een beetje saai. Maar goed: dat is dan ook het enige. Waar ik bij andere helmen moeite heb met het dragen van een grote bril (simpelweg omdat er geen plek voor is), heb ik dat bij deze Egos niet.

De Rudy Project Egos heeft met een adviesprijs van 209 euro een flink prijskaartje. Dat bedrag zal ik er zelf niet snel voor neerleggen, maar als je het wel kan missen en wilt investeren in een goede helm dan is deze Egos absoluut een aanrader. Want het belangrijkste blijft natuurlijk dat de helm zijn werk doet bij een onverhoopte valpartij, en op dat gebied voldoet hij aan alle veiligheidseisen.