Het is alweer een tijd geleden dat ik een blog heb geschreven. Dat komt omdat ik het zo druk had,…. en nog meer van die flauwe smoesjes;-) Ik heb wel lekker gefietst en alweer aardig wat kilometers gemaakt na mijn kleine pauze. Heel blij ben ik inmiddels ruim de 1000 kilometer grens voorbij. Ik heb zelfs het idee dat ik mijn jaardoel makkelijk ga halen (1500 kilometer). Yeah!

En in die afgelopen kilometers heb ik ook leuke (en leerzame) dingen meegemaakt. Bijvoorbeeld toen manlief een lekke band kreeg in een onverwacht regenritje. Op zich natuurlijk niet zo vreemd, zeker niet als de weg nat is. En het gebeurt hem en niet mij (dus ik heb nog steeds geen band verwisseld in de praktijk). Maar als je een binnenband met korte ventielen mee hebt, terwijl je met hoge velgen rijdt, wordt het toch wel lastig. Dan kan je dus niet meer verder en sta je ergens in het buitengebied rond Lelystad. Grote blunder natuurlijk van mijn fietskenner, haha daar kan ik hem nog lekker af en toe mee plagen.

Maar goed, wij dus maar bij een nabijgelegen boerderij aangeklopt of zij misschien plakspullen hebben. Dan zou de band het misschien tot thuis uithouden. Maar dat hadden ze niet; wat ze wel voorstelde was om één van ons naar huis (ongeveer 18 km verderop) te rijden om de auto te halen. Dat vond ik zo lief! Wat fijn dat er nog zulke aardige mensen zijn. Helaas was ons ritje wel na 25 kilometer wel al voorbij. Dus tip als je met mooie hoge wielen rijdt: zorg dat je de juiste binnenband mee hebt 😉

Zadel kiezen

Door dat regenritje, rij ik inmiddels ook met een ander zadel. Op zich zat mijn oude niet zo verkeerd, maar na dat ritje in de regen was hij de volgende dag nog nat. Nu ben ik niet zo’n regenfietser, maar je kan toch een onverwacht buitje tegenkomen hier in Nederland. En als je zadel zo nat blijft, dan blijft je broek ook nat ook al regent het niet meer.

Nu heb ik dus een zadel dat we nog hadden liggen en niet specifiek een vrouwenzadel. Proberen kan altijd dacht ik. Manlief waarschuwde me dat dit wel een stuk harder is dan mijn oude zadel. En inderdaad; ik voel ineens mijn zitbotjes! Jeetje zeg, dat is wennen. De eerste 30-35 kilometer gaat het echt prima en zit ‘ie gewoon goed, maar daarna wordt het elke kilometer minder. Wat wel opvalt is dat ik aan de ene kant mijn zitbotjes dus nu goed voel, maar dat ik aan de andere kant minder last heb van mijn andere delen ‘down under’. Nu zullen mijn zitbotjes misschien nog wennen, maar ik denk dat ik toch maar voor een ander zadel ga. Jammer dat je pas na een aantal kilometers weet of een zadel echt lekker zit. Dat wordt dus gewoon uitproberen en hopen dat ie na 50 kilometer nog lekker zit.

Poetsen en smeren

Naast de ‘juiste binnenband mee-les’ en het nieuwe zadel is er nog wat te vertellen over dat regenritje. Zoals ik al zei, ben ik niet een een fan van in de regen rijden, maar ik denk dat niemand dat echt is. Je wordt er nat (en koud) van, de kans op lekke banden is groter, de weg is glad (dat is nog wel een extra ‘dingetje’ nu ik nog steeds bang ben dat ik, of meer nog hij, valt), maar je fiets wordt er ook best vies van. Dat vind ik op zich niet zo erg, mijn fiets hoeft er niet spik en span uit te zien, het is wel een gebruiksmiddel (en ik heb gewoon een hekel aan schoonmaken). Maar nu was het wel een keer nodig, dus ik aan de poets.

Wat kan je overal lastig bij, dacht ik. Tot dat ik bedacht dat ik natuurlijk de wielen er uit kon halen en dat scheelde een hoop. Wij hebben een standaard waar hij ingehangen kan worden, zo hangt hij hoog en kan je overal makkelijk bij (als je de wielen er eenmaal uit hebt 🙂 ). Dat is wel heel handig. Anders moet je hem denk ik op zijn kop zetten als je de wielen er uit haalt, dat zal ook wel gaan.

Nou dacht ik, nu kan ik dus weer lekker rondjes rijden op een schoon fietsje! Maar alleen schoonmaken is niet voldoende kreeg ik te horen. Je moet ook af en toe je ketting smeren…

Het is dus best ingewikkeld dat fietsen :-p