Hier het verslag van de Lezersreis van Fiets rond de Alpe d’ Huez, geschreven door deelnemer Andre Alderliesten.

Het blad Fiets valt in de bus,  zoals elke maand kijk ik hier reikhalzend naar uit. Wat voor testen staand er deze maand weer in? En wat voor mooie verhalen staan er nu weer in enz? Alleen in deze Fiets stond er een advertentie in van Alpe D’Huez reizen waar gelijk mijn oog opviel. Een fietsvakantie voor zowel de moutainbike als de racefiets op en rond de Alpe D’Huez in Frankrijk. Dat leek me wel heel interessant. Daar ik sinds ruim een jaar ook in het bezit ben van een prachtige Trek Madone 5.2  leek mij dit een prachtige gelegenheid om mijn racefiets uit te proberen in de bergen. En wat is er nu nog mooier om dit te doen dan op de Alpe D’Huez!! “De Nederlands Berg” bij uitstek. Joop Zoetemelk, Peter Winnen, Steven Rooks, Hennie Kuiper enz. mannen die de Nederlandse vlag hoog op deze berg hebben doen wapperen. Nu nog mijn maat Frank zien over te halen om in te laten zien dat deze reis ons op het lijf is geschreven. “Ik weet niet of ik het ga redden 2.500 km fietsen in het voor seizoen” zei Frank. Ja dacht ik dat is eigenlijk best wel veel voor fietsende vaders met een jong gezinnetje, maar ik moest geen twijfel laten merken, want ik wilde dit zo graag. Dus zei ik “ik ga me vast opgeven, dan heb jij nog even tijd om na te denken”.Na een paar weken van duimen draaien was daar dan voor mij het verlossende telefoontje van Frank, “Ik ga mee” zei die. Joehoe dat was zeer goed nieuws. En nu hopen dat er genoeg deelnemers voor deze reis zouden zijn. Begin mei zouden we hierover bericht worden. Frank had tussendoor ook nog even een prachtige racefiets, een Giant, voor Valentijn gekregen van zijn vrouw Eefje.

Dag 1, de eerste dag met de racefiets. Van te voren kregen we een fietsclinic met de uitleg over de fiets, voeding en hoe te rijden in de bergen. Aansluitend een op warm rondje van 3 a 4 uur. Bij het fietsen in de bergen komt er zeker techniek bij kijken. Het schakelen is in de bergen dan ook zeer belangrijk. Onze eerste fietsdag zat er op moe maar voldaan was het ’s avonds lekker slapen.


 Dag 2, werd een dag waar het moutainbiken, onder leiding van Pim en Martin van Moutainbikeclub De Zeeleeuw, aan bod kwam. Hier ook een clinic. Ondanks dat Frank en Ik al heel wat jaartjes mountainbiken staken we van deze clinic nog aardig wat op. Aansluitend vond hier ook een “opwarmrondje” plaats. Pim en Martin hadden nog heel wat leuke dingen voor ons in petto. Zoals wat behendigheidoefeningetjes met de moutainbike en daarna een estafetterace met de groep. Dit was om ons een beetje te prikkelen. En dat lukte prima, want om een klein beetje een wedstrijdelement in te bouwen krijg je toch een gezond stukje competitie. Wat het fietsen nog leuker maakt.

Dag 4, Na de prachtige tocht van gisteren gaan we vandaag een tijdrit doen op Les  Deux Alpe. Nu kijken of we allemaal goed geacclimatiseerd zijn en of we al een beetje conditie hebben opgebouwd.


De tijd word bijgehouden door Alpe D’huez reizen. Na het startschot van Martijn ging Norman er als een bliksemschicht vandoor op zijn titanium Bladebike. Hij dulde niemand in zijn wiel. Cor die heel de week in de “bolletjestrui” had gereden kon niet aanklampen. Snuivend en briesend trapte Norman zich naar boven bocht naar bocht reed hij aan kop, maar in het laatste stuk stond daar aan de kant een man met een hamer in zijn hand. En zonder genade werd Norman gepakt niet alleen door die man, als wel  ook door Jip die zijn race heel ingenieus had opgebouwd. En op het laatste stuk wist die dus Norman te pakken. En als eerste over de streep te komen. Voor Cor die heel de week vooraan had gereden zat het er vandaag even niet in. Hij had gewoon de benen niet vandaag. Ingmar, Jan, Kick, André, Marco en Frank kwamen zij het wat later, maar vol trots over de streep dat ze deze col toch maar mooi hadden bedwongen.


 

Marco, Bas, Jan en Kick gingen vanmiddag op Les Deux Alpes downhillen onder leiding van Crazy Dan. Samen met Frank en Martijn zijn wij met de downhillers meegegaan om één en ander te gaan op de gevoelige plaat vast te leggen. Normaal deed Crazy Dan 3 afdalingen maar door het hoge tempo werden er nu 5 afdalingen gedaan!!! Dit had Crazy Dan nog niet eerder meegemaakt. De verhalen waren er dan ook ’s avonds bij het eten naar.


 


Dag 5, De Zeeleeuw is aan de beurt, of te wel vandaag gaan we mountainbiken op het parcours van de WK mountainbiken welke een paar jaar geleden daar werden gehouden. Bovenop de Alpe D’huez. Met de bus gaan we naar bocht 7 op de Alpe D’Huez. Hiervandaan met de moutainbike naar de top van de Alpe D’huez, waarna we verder gaan op het moutainbikeparcours. Dit is een prachtig parcours met mooie singeletracks, vergezichten, afdelingen enz. enz. alles wat een mountainbiker dus wilt.  Hierna gaan we nog even flink klimmen, waarna een lange technische afdaling volgt. Na nog wat professionele tips van De Zeeleeuw gaan we voluit naar beneden. Na een tocht van 70 km. komen we nog net op tijd voor het pastabuffet waar we gelijk met zijn allen aanvallen. Echt ideaal als het eten voor je klaar staat. Weer een prachtige tocht. ’s Avonds nog een “sleutelclinic” door Norman van Bladebikes gegeven.

Dag 6,  Le Alpe D’Huez. Het startschot wordt gegeven. Het tempo is gelijk weer hoog. Te hoog voor mij ik besluit niet mee te gaan maar mijn eigen race te rijden. Ik zie Cor voorop rijden samen met Pim die als haas is meegegaan. Jan, Bas, Ingmar volgen Jip daarachter. Gaat het wel goed met Jip? Waarom volgt die niet zo gaat die nooit die 56 minuten redden. Achter Jip komen Marco en Frank.

Na vier bochten zie ik niemand meer voor me en ook niet achter me. De strijd is nu echt begonnen. Ik ga op zoek naar richtpunten. Zie ik iemand voor me die ik in kan halen. Later zou ik horen van Marco en Frank dat ze iedereen die ze inhaalde gingen opeten. Had ik dit maar geweten dan had ik dat ook gaan doen. Bocht 12, 38 minuten,  Panatani was er nu al bedenk ik me. Bocht 3 ik ben er bijna, Hee daar komt Jip mij tegemoet. Hee Jip ben je al klaar?! vraag ik vol ongeloof. Ja zegt die. Ik zeg hoelang heb je er over gedaan? Wat hoelang zeg je! 53 minuten?! Ik slaak een kreet van vreugde. Dat is echt goed zeg 53 minuten. Jip ging naar Marco en Frank,  die langzaam heel de berg aan het opeten waren, om hen aan te moedigen. Hee daar komt Rogier aan. Hee het gaat goed hè zegt Rogier. Het gaat steeds beter antwoord ik. Het is nu nog maar een paar honderd meter. Ik zet aan daar zie ik Martijn staand met de tijdwaarneming. Ik probeer nog meer aan te zitten. Ik heb het gehaald. Jeetje wat was dat lekker prachtig. Daar komt Marco ook al aan iets later komt Frank. We hebben het allemaal gered. Jip eerste Cor tweede en Bas derde. Allemaal binnen het uur. Jan baalt hij zit net niet binnen het uur. Volgend jaar probeert hij het opnieuw en ik denk met hem nog wel meer.


Wat een week, wat een week. Er gaan al wat mensen ’s middags naar huis. Frank en ik besluiten ook vandaag al te gaan rijden. Dan kunnen we toch nog de volgende dag de kinderen op bed leggen. Dit mag gerust een kei van een vakantie genoemd worden.