Niet eerder startte ze bij de mondiale titelstrijd op het onderdeel. ”Vaak vond ik dat het niet paste in de voorbereiding op de wegrace.”

Na de wereldtitel in Salzburg (2006) sloot Vos die race telkens af als tweede. Met het gevoel dat er meer in zat en in de wetenschap dat een heel peloton zich weer eens op haar wiel had gezet.

Eén zekerheid heeft ze in de tijdrit: ”Het is een eerlijke discipline. Afgezien van pech wint gewoon de beste.”

Verkenning

Het parcours in Kopenhagen verkende ze al in mei, zoals ze dit jaar ook een kijkje nam in Londen waar volgend jaar bij de Spelen ook een (redelijk) vlak rondje wacht. ”In Londen is het nog wel iets meer glooiend en lastiger je ritme te vinden. Maar inmiddels heb ik er wel vertrouwen in dat ik op alle soorten parcoursen uit de voeten kan.”

De keuze om in Londen volledig voor de weg te gaan werd niet alleen ingegeven door het feit dat ze voor de baan (omnium) te specifiek zou moeten trainen.

”Ik wilde dit jaar kijken wat voor stappen ik gemaakt heb op de tijdrit. De afgelopen jaren kwam ik of niet in aanmerking voor WK-selectie of, zoals vorig jaar, vond ik het parcours te lastig. Er zit nu bovendien een dag meer tussen de tijdrit en de wegrace.”

Verhoudingen

Vos werd dit jaar voor de tweede keer Nederlands kampioene tijdrijden en werd in de door haar gewonnen Giro Donne in de afsluitende tijdrit derde.

”Daar reed ik ook nog lek maar het zegt niet alles over de internationale verhoudingen. Het was de laatste dag van een zware rittenkoers.”

Ze heeft er flink aan gewerkt. Van huis uit was Vos, bij de juniorvrouwen in 2005 in Bardolino vijfde op de tijdrit, geen renster die het van haar power en inhoud moest hebben.

”Dat komt met de jaren. Ik kan nu ook anders trainen. Had ik dit twee jaar geleden gedaan dan was ik nu misschien wel opgebrand.”

Windtunnel

Met haar ploeg Nederland Bloeit trok ze eerder dit jaar naar Dresden voor tests in een windtunnel. Ook pakte ze vaker dan ooit de tijdritfiets, om de specifieke zit te oefenen.

”Ik kan er nu twee, drie, vier uur op trainen. Ben zelfs een keer vanuit Zeeland naar huis gefietst, zo’n 130 kilometer.”

Dinsdag beleeft ze haar primeur bij de senioren. ”In de wegrace kijkt iedereen naar je. Dit is anders, maar ik zal zeker nerveus zijn. Ik doe het er niet even bij. Het is een doel op zich. En een nieuwe uitdaging.”

© ANP