De fietsindustrie, een wereld vol wattageclaims, marginal gains en carbon lichtgewichtframes, is weleens toe aan een partij die het net even anders aanpakt. Zoals Raamwerk, een nieuw Nederlands merk dat bewust kiest voor aluminium. Kunnen ze iets bieden wat de grote merken niet hebben?
Raamwerk is opgericht door twee werktuigbouwkundigen met een passie voor fietsen. Hun visie? “Terwijl de massa carbon dromen en marginal gains najaagt, die buiten de World Tour niets betekenen, is er een kleine groep fietsers die iets beters heeft gevonden: onafhankelijkheid.” Alles is gericht op betrouwbaarheid, makkelijk onderhoud en een goede rijbeleving.
Daar valt wel wat voor te zeggen. Ik verbaas me vaak over de toertochtkrijgers met overgewicht, die duizenden euro’s stukslaan op een nieuwe, 100 gram lichtere wielset. Een keer het toetje overslaan bij het zakendiner is goedkoper en heeft hetzelfde effect op het totale systeemgewicht, denk ik dan… Dat gezegd hebbende, de filosofie van Raamwerk lijkt óók te impliceren dat de superlichte carbon frames minder betrouwbaar zijn of niet makkelijk te onderhouden zijn. Maar of dat echt zo is?
Onderhoudsgemak
Met de tientallen carbon fietsen die ik inmiddels heb mogen testen, heb ik nooit problemen gehad met betrekking tot betrouwbaarheid. De ontwikkelingen op materiaalgebied, in combinatie met de gewichtslimiet van UCI – een wedstrijdfiets moet minstens 6,8 kilo wegen – zorgt ervoor dat er vrijwel geen modellen op de markt zijn met extreem lichte onderdelen die leiden tot onverantwoorde kwetsbaarheid. Het nadeel van carbon is wel dat hier haarscheurtjes in kunnen ontstaan die voor het blote oog niet zichtbaar zijn, maar je fiets wel kwetsbaar maken zonder dat je er erg in hebt. Ook is carbon natuurlijk kwetsbaar bij valpartijen. Bij aluminium heb je daar minder last van.
Qua onderhoud zie je steeds vaker bijzondere constructies bij de kabelgeleiding of de opbouw van de cockpit en/of het balhoofd. Ook voor de manier waarop een zadelpen vastzit weten leveranciers steeds creatievere, vaak slecht werkende, constructies te vinden. Hier maakt Raamwerk wel echt een verschil door het simpel te houden. Als je bijvoorbeeld kijkt naar de zadelbuis, dan loopt die standaard door vanuit het frame. Het is dus een geïntegreerde zadelbuis zoals je die ook wel ziet bij de topmodellen van andere merken.
Het unieke hier is echter dat als je toch liever een normale zadelbuis hebt, je gewoon het uitstekende deel kunt afzagen en een standaard 27,2 millimeter zadelbuis in het frame kunt stoppen. Lekker praktisch. Ook voor de kabelgeleiding zijn er verschillende mogelijkheden, afhankelijk van je afmontagewensen.
Retro-industrieel
Raamwerk lijkt qua look and feel voor ‘retro-industrieel’ te gaan. Het laswerk is vrij grof, dat hoort deels bij de industriële look maar is ook het gevolg van de keuze voor kwaliteit. Iedere vorm van verdere afwerking van de las zou niets toevoegen aan de framekwaliteit (of die zelfs verslechteren), maar wel duurder zijn. Ook hier maakt Raamwerk dus weer een heel bewuste keuze, in lijn met hun filosofie.
De kleurstelling in combinatie met de vele specificaties en teksten op het frame leveren trouwens een uitstraling op waar je van moet houden. Verder ontwerpen ze alle frames zelf, maar laten ze deze in Taiwan maken. In Nederland werken ze de frames vervolgens af en doen ze het spuitwerk. Je kunt kiezen voor een van de standaard lakwerkopties, maar kunt het frame ook volledig naar wens laten spuiten. De frames zijn in zes maten verkrijgbaar.
Het betere beukwerk
De basis voor mijn testfiets is een Raamwerk Parallel-frame in maat L, met een carbon voorvork. Hij is opgebouwd met de SRAM Force AXS-groep (12-speed) voor het rem- en schakelwerk. De crank is voorzien van een ingebouwde powermeter en heeft een 50-37 tandjescombinatie. De cassette gaat van 10 tot 28 tandjes. Met die combinatie liggen de versnellingen dicht bij elkaar, heerlijk voor het betere beukwerk in de vlakke Flevopolder waar ik mijn testkilometers maak. Als je een groter bereik wilt, kun je kiezen voor 46-33 of 48-35 aan de voorkant en 10-33 achter.
Het aluminium stuur is een Zipp SL70 Ergo en de stuurpen is van Raamwerk zelf – uiteraard ook aluminium. Het Fizik Argo R3-zadel wordt op de geïntegreerde zadelpen vastgezet met een klem van Majestic. De FFWD Ryot-wielen zijn voorzien van Continental Grand Prix 5000-banden van 30 millimeter. Dat is ook de maximale breedte die in de fiets past. Achter is gekozen voor een 55 millimeter hoog wiel, aan de voorzijde zien we een 44 millimeter hoog exemplaar. Dat subtiele hoogteverschil oogt fraai en maakt de fiets wat makkelijker te besturen als het hard waait. Als ik het geheel aan de wegschaal hang, geeft die 8,3 kilogram aan (exclusief de pedalen).
De praktijk
Op maandagochtend gaat mijn deurbel. Het is Gerben, een van de oprichters van Raamwerk. Hij komt de testfiets persoonlijk bij mij thuis afleveren. Bij een kop koffie vertelt hij meer over de filosofie van het merk en drukt me op het hart dat ik de fiets flink mag gaan testen: ik hoef niet voorzichtig te zijn. “Wil je de zadelpen afzagen, doe maar gewoon, joh. En ga zeker even koersen op Sloten, want dan kun je echt voelen hoe ’t rijdt.” Zowel zijn bezoek als het vertrouwen in de fiets zeggen veel over het merk. Het is nog klein en persoonlijk, als klant doe je ertoe – dat geeft wel een bijzonder gevoel. Overigens ben ik altijd zuiniger op andermans spullen dan op die van mijzelf, de zitbuis steekt dus gewoon nog een flink stuk uit.
Mijn eerste kilometers doen me direct denken aan mijn laatste aluminium racefiets, een Cannondale Caad10. Die stond bekend om zijn extreme stijfheid. Alles aan de fiets voelt direct en vertrouwd. Als je ergens heen stuurt, gaat de fiets ook echt die kant op en krijg je directe feedback van de banden naar het stuur. Ik heb ook het idee dat de krachtoverbrenging erg direct is.
Als ik dit allemaal tegen fietsmaat (en hoofdredacteur) Edwin zeg, vraagt hij terecht: “Is de fiets echt zo stijf, of is het wellicht een gebrek aan comfort – wat jij vertaalt als stijfheid?” Zonder meting op een testbank kan ik die vraag niet objectief beantwoorden. Maar ik vind de fiets in elk geval heerlijk rijden. Ik heb zeker niet het gevoel dat de Raamwerk minder comfortabel is dan mijn eigen carbon racebeest, daarnaast is hij minstens zo direct en stijf. Qua rijeigenschappen krijgt de Raamwerk echt een dikke voldoende. Wat ik ook opmerk, is dat de fiets stil is. Een carbon frame is toch wel een flinke klankkast en gevoelig voor rammeltjes en kraakjes, dat heb je met aluminium merkbaar minder.
Dingen anders doen
Voor een redelijke prijs (voor de volledigheid: voor hetzelfde geld kun je ook goede carbon alternatieven vinden) koop je met deze fiets een goede aluminium racer waar je veel rijplezier aan zult beleven, en die hoog scoort qua betrouwbaarheid en onderhoudsgemak. Bovendien kun je de fiets volledig naar wens samenstellen. Maar boven alles is de Raamwerk Parallel een fiets die je koopt als je gelooft in de filosofie van het merk, en er stiekem wel van houdt om dingen anders doen.
Specificaties Raamwerk Parallel
Prijs: € 5.900,- (zoals getest) / € 1.950,- (los frame)
Frame en voorvork: aluminium / carbon
Gewicht: 8,3 kg (excl. pedalen)
Groep: SRAM Force AXS, 2×12, 50/37, 10-28
Wielen: FFWD Ryot, 44 mm/55 mm
Banden: Continental Grand Prix 5000, 30 mm
Zadel en -pen: Fizik Argo R3 / Raamwerk
Stuur en -pen: Zipp SL-70 Ergo (aluminium) / Raamwerk
Maten: XS, S, M, M/L, L, XL
Meer informatie op raamwerk.cc