In plaats van de kerstkaart: komende dagen hier onze overpeinzingen van 2007 en nieuwjaarswensen van de redactie van Fiets.

Racefietsers onder elkaar, dat schept een band. Verbaasd constateerde ik dit toen ik met fietsen begon, een jaar of tien geleden. Andere racefietsers groetten je, maakten soms even een praatje. Je had contact, een blik van verstandhouding of een uitbundigere groet. De laatste jaren voel ik die verstandhouding minder. Slechts af en toe word ik verrast door een onbekende op de fiets die enthousiast groet, maar veel vaker blijft een begroeting achterwege. Misschien was ik er te veel aan gewend geraakt, zodat het me meer opvalt wanneer iemand niets zegt, geen hand opsteekt, maar gewoon voor zich uit blijft staren bij het passeren. Het lijkt soms wel of je elkaars concurrenten bent. Zelfs in het bos lijkt het meer regel dan uitzondering dat je elkaar zonder een blik te gunnen voorbij dendert. Ik slik mijn binnensmondse ‘hoi’ dan snel nog verder in, want een uitbundige groeter ben ik ook niet. Ik kijk eerst, prevel iets en als die ander overduidelijk hallo zegt, roep ik verstaanbaar ‘hoi’. En dat, collega-fietsers, dat brengt me bij mijn eerste goede voornemen voor 2008. Ik zal proberen een duidelijk hoorbare begroeting te produceren, ook als ik net bezig ben aan een blokje ‘weerstand’ of D3.

Verder wil en hoop ik weer wat meer tijd in het zadel door te brengen. Meer dan het afgelopen jaar moet zeker lukken, want de eerste maanden was ik fysiek uitgeschakeld na de bevalling van mijn tweede zoon. Daarna was het lastig enige regelmaat in de training te brengen door de talrijke gebroken nachten. Die nog steeds voortduren. En daarom zet ik mijn ambities voor cyclosportieve fietsprestaties nog maar een seizoen op een laag pitje. Want als ik niet aan het werk ben bij Fiets, of in de trein zit tussen Amsterdam en Ede, dan zijn er altijd nog twee leuke kleine jongens waar ik bij wil zijn, of ik moét even bijkomen van al het werken, zorgen en reizen. Kortom, elke fietskilometer die ik in 2008 maak is er één, een om van te genieten. En dat wens ik jullie allemaal toe: veel mooie en gezonde kilometers!

Tot ziens op de fiets.


Anja Janssen