In de aanloop naar de toerversie van Parijs-Roubaix op 11 juni werd van diverse kanten gevraagd of ik met die Trek Madone met Bontrager carbon stuur-stuurpen het wel aandurfde. Hincapie kwam er tenslotte ook niet ver mee. “Heb je je voor maandag al ziek gemeld?”, was een van de vele vragen. De Trek heeft het overleefd, een checklist.
De Trek Madone 5.5 met Dura-Ace triple hield het 260 kilometer goed vol. De ‘gewone’ gespaakte wielen, 32-spaaks, Mavic Open Pro velgen, Dura-Ace naven, zijn nog steeds recht. De Continental GP 4000 25 mm banden gaven behalve voldoende comfort ook de zekerheid van een lekvrije rit. Daar waar veel, heel veel rijders langs de kant van de weg stonden te plakken. Enige nadeel: De band loopt zo krap onder de voorvork-kroon door dat die aanloopt zodra er wat zand en dergelijke op de band zit. Dat is er natuurlijk zo af, maar ten eerst geeft het een raar gevoel, ten tweede schraapt het de lak van de binnenkant van de vork af.
De Bontrager carbon XXX-Lite stuur-stuurpen combinatie is nog steeds heel, zij het dat de blanke lak op het stuur net naast de stuurpen iets is gaan opbollen na afgelopen zondag. Dubbel stuurlint zorgde ervoor dat dit stukje getypt kon worden. De gloednieuwe Sigma DTS 1606 L teller met cadans meter sprong op strook 14 (le Pavé des chemins des Prières et Abattoirs) ineens automatisch op de instellingenmodus. Automatisch koos het tellertje vervolgens voor Zweeds als taal. Altijd handig. Opnieuw instellen lukte niet meer op de fiets. En gek genoeg stopte de teller op elke volgende kasseistrook weer. Jammer, nu weet ik niet precies hoe ver het was.
De Dura-Ace-groep hield het ook goed, alleen de voorderailleur schakelde tegen het einde automatisch af naar het binnenblad op de kasseien. Dat is jammer, want je moet op het buitenblad blijven!
Verder merkte ik voor het eerst dat de remgrepen klapperen. Nog nooit eerder gehoord. Parijs-Roubaix zal ook geen maatstaf zijn, ook mijn kaken klapperden. Ook voor het eerst: de bidonhouders van BBB hadden moeite om de 750 ml bidons vast te houden. Ook ‘inbuigen’ van de houders zorgde er niet voor dat ze probleemloos bleven zitten. In het verleden met Tacx-bidonhouders nooit problemen gehad op kasseien.
Kortom, de fiets heeft het goed gered, zelf moeten we nog een paar dagen goed herstellen. Van de zeven man van onze groep hebben vijf man de tocht volbracht. De enige met een MTB kwam net op tijd aan de meet (20.30 uur). Een man moest afhaken met een kapot wiel, een man had uitdrogingsverschijnselen. De extreme hitte zorgde voor een loodzware versie van Parijs-Roubaix. In Fiets nummer 7 een kort verslag van de bloedhete Parijs-Roubaix over 255 kilometer met een ruime 45 kilometer kasseien.
Richard Plugge