Net als vorig jaar! In plaats van de kerstkaart: komende dagen hier onze overpeinzingen van 2008 en nieuwjaarswensen van de redactie van Fiets."Zo, dus jij bent meneer ‘Maximaal eigenwijs’?" Dat was de eerste vraag die me gesteld werd toen ik bij Fiets solliciteerde. Om mijn geschiktheid te bewijzen had ik een test geschreven over mijn eigen fiets. ‘Maximaal eigenwijs’ was de titel. Mijn aller eerste test is nooit gepubliceerd maar veranderde mijn leven des te meer.Mijn vorige, toch wel heel leuke baan heb ik opgeven om bij Fiets te werken. Voor een fietsenmaker een flinke promotie zou je zeggen maar ik werkte wel bij één van ’s lands beste (en leukste!) fietsenwinkels. Maarja, Rodrick zei dat test redacteur bij Fiets echt de mooiste baan ter wereld is, en als de hoofdredacteur het zegt.. Ik moet toegeven, hij had wel gelijk!
De Shimano Fiets Challenge was mijn vuurdoop en meteen mijn eerste hoogtepunt in mijn nieuwe bestaan als Fiets redacteur, ik bleek tot mijn geluk alleen maar heel fijne collega’s te hebben. Collega’s die ik relatief weinig zie, we zijn allemaal heel veel op pad, maar die me aan alle kanten helpen m’n draai te vinden binnen onze redactie.
Voor mij als nieuwkomer is het trouwens heel boeiend en spannend te zien wat er op het ogenblik allemaal gebeurt bij Fiets. Nieuwe manieren van testen, nieuwe en snellere manieren van publiceren, de restyling die voor het februari nummer gepland staat, is nog maar het begin!
Voor het augustusnummer ging ik op jacht naar de Mountainbikes van Olympia gangers. Donderdag 26 juni zou ik op bezoek gaan bij Filip Meirhaeghe om zijn fiets te bekijken en fotograferen. Nou, dat ging dus mooi niet door. Rond 6 uur ’s ochtends kreeg ik het gevoel dat de dag best eens anders zou kunnen lopen dan gepland… en om half 10 had ik Karst in mijn handen, mijn tweede zoontje. Vader zijn van één zoon is al heel gaaf maar ik kan ondertussen uit ervaring melden dat twee jongens minstens drie keer heftiger is!
En het bezoek aan Filip? Dat hebben we een week uit kunnen stellen. Filip bleek trouwens een super aardige vent die met een leuke vrouw in een met eigen handen herbouwd huis woont. Ze hebben een prachtige zoon genaamd Bo, die was in juni net een paar maanden oud dus ons gesprek ging bepaald niet alleen over mountainbiken en Peking.. Ondertussen weet ik dat professionele mountainbikers gewone mensen zijn die ongewoon hard kunnen fietsen maar Filip zal me altijd bijblijven als ongewoon vriendelijk. En Karst speelt nu, een half jaar later, dagelijks met de knuffel die ik in België voor hem kreeg.
Als fietsenmaker was ik al een paar keer naar Eurobike geweest. Maar elke keer één dag is echt te weinig voor de grootste en mooiste beurs in Europa. Dit jaar mocht ik om te beginnen een dag lang rijden met de aller nieuwste modellen, gevolgd door twee dagen de beurs afstruinen. Ik voelde me werkelijk als een kind in een snoepwinkel (voor wie nog even wil kijken, klik hier, hier en hier) en heb vast voor elkaar gekregen dat we volgend jaar vier dagen gaan want afgelopen jaar hebben we in de haast teveel moois voorbij moeten lopen.
In mijn rijtje hoogtepunten hoort ook de Roc ‘d Azur 2008, zelden zal iemand zo genoten hebben van zijn werk! Helaas zijn er geen foto’s van mij op één van de vele fietsen die ik daar gereden heb maar die foto had dan ook met een breedbeeldcamera genomen moeten zijn, zó breed was mijn grijns!
Toch heb ik mijn hoogste fietshoogtepunt dit jaar heel stilletjes en alleen beleefd. Het was nog maar een paar weken geleden, de fiets die ik testte zal volgend voorjaar in het blad verschijnen. Als fietsenmaker droomde ik altijd van één fiets die ik nooit zou kopen omdat ze onmogelijk veel méér kostte dan mijn begroting toeliet. Nu was ze voor even van mij, zij en ik alleen op een doordeweekse dag op een uitgestorven parcours. Ik had gelijk toen ik droomde van deze fiets en stiekem droom ik nog steeds van haar. Hoe ze heet? Zeg ik niet. Bij het beoordelen van een fiets mag een privé affaire natuurlijk nooit een rol spelen.Nu, 2008 is bijna afgelopen, zitten mijn eerste acht maanden als mountainbikeredacteur erop. Acht maanden met heel veel hoogtepunten en toch weet ik zeker dat volgend jaar nog beter wordt. Niet alleen omdat ik voor het komende jaar de volle twaalf maanden de tijd heb maar ook omdat een lang gekoesterde wens uit gaat komen. Dit jaar ga ik met mijn beste fietsvriend de Transalp rijden. Dè Jeantex Transalp, van Duitsland naar Italië in acht dagen, in wedstrijdverband. Op 18 januari, precies een half jaar voor de start, beginnen de voorbereidingen en ik ben al vast druk bezig met zenuwachtig zijn..
Bij deze wil ik alle fietsers een heel goed 2009 wensen want het gaat allemaal alleen maar nòg beter worden!!! Wouter LazetMountainbikeredacteur