In plaats van de kerstkaart: komende dagen hier onze overpeinzingen van 2007 en nieuwjaarswensen van de redactie van FIETS.
Soms gebeuren er dingen, zaken, gebeurtenissen die zwaar zijn. Die meer dan ‘niet leuk’ zijn. Een relatie die verbroken wordt, een hoogoplopende ruzie met je beste maatje of nog dieper: iemand gaat ‘er vandoor’. Die dingen zijn me overkomen dit jaar. De eerste twee zijn over heen te stappen. Een relatie kun je verwerken, achter je laten en een nieuwe, betere, leukere zoeken, een ruzie kun je gewoon uitpraten door iets minder koppig te zijn en je open te stellen. Maar een vriend die overlijdt…daar is eigenlijk geen kruid tegen gewassen, dan weet je even niet meer hoe het leven in elkaar steekt. Dat hakt erin. En het is dan vooral woekeren met je gevoel. Vooral naar de direct achtergeblevenen, zijn vrouw, kinderen, familie. Als fietser, als mens kun je dan alleen maar open staan voor verdriet, voor je gevoel. En dat is alleen maar goed. Je uiten, kletsen, praten, delen met anderen. Als ‘ego’ die elke fietser is, is dat niet altijd eenvoudig. Maar wat afgelopen jaar gebeurd is maakt dit wel helderder, duidelijker, eenvoudiger. Het leven moet, nee mag geleefd worden. Dan worden de zware dingen, zaken, gebeurtenissen ook dragelijker. Het overlijden van M. is niet de reden, wel het extra zetje voor het besef dat bij het leven de zware dingen, zaken, gebeurtenissen horen. Hoe 2008 gaat verlopen weet ik niet. Maar ik zie het met alle vertrouwen van de wereld tegemoet. Op de fiets en ernaast. Laat maar komen 2008!
Menno Grootjans