Voor het testen van een titanium fiets kun je Léon midden in de nacht wakker maken. Vindt-ie niet leuk, maar… het kan. Weet de Pilot Celes hem te betoveren? De vliegende Brabander heeft in ieder geval een hoop bijzondere eigenschappen.
De meeste fietsen die we testen zijn van carbon. Dat is niet geheel verrassend: het materiaal is sterk en veelzijdig, heeft zich bewezen en maakt nog steeds ontwikkelingen door. Maar carbon is niet heilig. Er zijn redenen om voor ander materiaal te kiezen. Titanium bijvoorbeeld, dat óók bijzondere eigenschappen heeft. Daarom ben ik blij dat er deze maand een racer van het Nederlandse fietsmerk Pilot in de gang staat. De Celes blinkt zoals alleen een titanium fiets dat kan.
Pilot Cycles is bijna tien jaar geleden ontsprongen uit het Brainport Eindhoven-concept, een ecosysteem van innovatieve techbedrijven in en rond Eindhoven – Shimano heeft er zijn Europese hoofdkantoor. Basismateriaal voor Pilot is titanium, titanium en nog eens titanium. En daarin zoekt het als innovatief bedrijf graag de grenzen op van wat mogelijk is. Deze zomer tijdens de Eurobike-fietsbeurs presenteerde Pilot een prototype van een titanium fiets met 3D-geprinte titanium lugs. Erg interessante ontwikkelingen die we zeker zullen blijven volgen.
Pilot Celes, fiets voor het leven
De club van titaniumliefhebbers is niet heel groot, maar hun enthousiasme is aanstekelijk, en ook begrijpelijk. Om te beginnen ziet titanium er fantastisch uit. Het roest niet en hoeft daarom niet gelakt te worden. Daarbij is het lichter dan staal en is het duurzamer dan carbon. Als het goed is, gaat een goed titanium frame levenslang mee. Mocht hij toch gerepareerd moeten worden, om wat voor reden dan ook, dan is dat vrij makkelijk te doen. In het ergste geval is het materiaal prima te recyclen. En dan vergeet ik nog een van de belangrijkste redenen: de balans tussen comfort en stijfheid levert over het algemeen heerlijke rijeigenschappen op.
Zo’n dikke twintig jaar geleden heb ik zelf een half wedstrijdseizoen op een titanium fiets gereden. Ik koerste toen bij de Amerikaanse ploeg Mercury en Lemond was de materiaalsponsor. De fiets beviel me, maar toen de co-sponsor failliet ging, verdween ook Lemond en hield de ploeg op te bestaan. Maar mijn interesse voor titanium is nooit verdwenen.
Klassiek modern
De fiets die ik heb meegekregen ziet er best racy uit, voor een endurance-fiets. De geometrie en afmontage van de Pilot Celes (vernoemd naar een oude paardenkoers) nodigen uit tot racen. Het is het materiaal dat de fiets zijn comfort geeft: titanium leent zich prima voor fietsen in de categorie gravel/endurance – de voorvork is overigens van carbon. De vorm van de buizen geeft de Celes een klassieke look, maar compleet rond zijn ze niet. De bovenbuis is ovaal, de balhoofdbuis heeft een zandlopervorm: het geeft de fiets een zekere elegantie. De lasnaden zien er netjes uit en ook de details kloppen.
Het mooist vind ik zelf het logo van de zwaluw net naast de achterste remklauw. Achter die klassieke elementen schuilt gewoon een moderne fiets. Het frame is ontworpen met het oog op elektronisch schakelen: alle kabels zijn netjes weggewerkt, wat een prachtige cleane look creëert. Pilot claimt dat dit de enige titanium fiets is met compleet geïntegreerde kabels. Ik heb een onlineonderzoekje gedaan en daarbij heb ik inderdaad geen andere voorbeelden kunnen vinden. Met de nieuwste Shimano Ultegra Di2 12 speed-groep zit het wel goed.
En over zitten gesproken: het zadel is van Selle Italia, de zadelpen komt uit eigen fabriek. Ook het stuur met geïntegreerde stuurpen en de OHR Cycling R60 wielen zijn van Pilot zelf. Ze zien er strak uit en geven de fiets net dat beetje extra. Standaard wordt de fiets afgemonteerd met R45-wielen, maar je kunt ze zonder meerprijs vervangen door R60’s: mooi! Om de wielen van mijn testfiets liggen 28 millimeter Vredestein Fortezza-banden (standaard zijn het Vredestein Superpasso’s), maar er passen maximaal banden tot 32 millimeter breedte in.
Hangend aan de weegschaal toont de Celes zijn minder mooie kant: hij weegt inclusief pedalen en bidonhouders 8,8 kilogram. Dat is een boel voor een racer. Gewicht is zeker niet de enige factor die de kwaliteit van een racer bepaalt, maar bijna 9 kilo? Dat is niet optimaal.
Het blijft verrassend
Tijd om te gaan fietsen. Pilot heeft mijn zadel al goed gezet, dus ik kan er zo op springen en vertrekken. Het stuur zou wat lager mogen, maar dat ga ik zelf maar niet proberen, met die geïntegreerde cockpit en al die kabels binnendoor. Het comfort is vanaf de eerste trap duidelijk: ik weet dat het de kracht van titanium is, en toch verrast het me iedere keer weer. Ik rijd de heuvels in en gooi me door de bochten. De eerste indruk is goed. Na de bocht even aanzetten en tak tak tak. Als ik uit het zadel kom, suizen de hoge carbon velgen. Dat blijft heerlijk. Volgende ritje plak ik wel even het ventiel vast, wat die hoor je nu af en toe rammelen.
Op het eerste klimmetje rijd ik een mooi tempo. Handjes bovenop het stuur en trappen maar. De fiets doet wat ik wil. Ook als ik boven nog even doortrek, reageert hij adequaat. In de afdaling voelt de Celes vertrouwd en stabiel. De flauwe bochten vlieg ik door en ik geniet. De cockpit voelt heerlijk strak, het zonnetje schittert op het geborstelde titanium. De term endurance race past goed bij de Celes. Het échte rappe gevoel ontbreekt, maar de fiets biedt je voldoende comfort om je inspanning lange tijd vol te houden.
Zo bekeken ben ik dik tevreden over deze eerste kennismaking. De volgende dag vertrek ik optimistisch voor mijn volgende rit. Ik wil vandaag nog wat testjes doen in aanzetten en bochten nemen. Ik houd er wel van om mijzelf en de fiets tot het uiterste te duwen. Ik trek een sprintje en duik de eerst bocht in: een mooie overzichtelijke, dus ik kan de gehele weg gebruiken. Buiten, binnen, buiten, en weer aanzetten. Dat gaat lekker. Op naar de volgende bocht. Ik duik er weer in. Shit, grind op de weg. Ik rem lichtjes en voel mijn voorwiel glijden. Gelukkig kan ik nog net bijsturen, zo houd ik hem overeind. Weet je wat, ik geloof het wel met die bochten.
Andere doelgroep
Onderweg naar huis denk ik na over de Celes. Hij rijdt heerlijk en ziet er al even lekker uit. Het is geen racer om mee te koersen: het kan natuurlijk wel, maar tegen carbon racers leg je het af qua gewicht en ook aerodynamica. De kabels mogen dan binnendoor lopen, de vorm van het frame is niet gemaakt om de luchtweerstand zo laag mogelijk te laten zijn. Dat de kabels zijn weggewerkt is vooral een esthetisch pluspunt. Maar die minpunten maken het nog niet gelijk een slechte fiets. Zeker niet!
Wat de Pilot Celes bijzonder maakt is dat hij het comfort van titanium fietsen combineert met de geometrie van echte racers. Daarmee spreekt de fiets een andere groep titaniumliefhebbers aan. Renners die iets dieper willen zitten en een reactieve fiets willen die direct stuurt. Zo eentje waarmee je vol gas en vertrouwen een bocht induikt, en die rechtdoor lekker comfortabel is. Waarmee ik maar wil zeggen dat ik de Celes een fijne fiets vind, waarvan ik genoten heb.
Voor de fiets in mijn test-set-up betaal je 7750 euro (een los frame is 2850 euro), met Shimano Dura-Ace komt de Celes op 9500 euro. Dat is veel geld, maar als het goed is, heb je dan een bijzondere fiets die levenslang meegaat. En zeg nou zelf, is het geen plaatje?
Specificaties Pilot Celes
Pluspunt: fijne race-geometrie
Minpunt: tikkie zwaar vergeleken met carbon
Prijs: € 7750,- (los frame € 2850,-)
Frame/voorvork: titanium/carbon
Gewicht: 8,8 kilo (incl. pedalen)
Groep: Shimano Ultegra Di2 R8100 12sp, 50/34, 11-30, 160/140mm
Wielen: OHR Cycling R45
Banden: Vredestein Superpasso 28mm
Zadel/zadelpen: Selle Italia SLR Boost Superflow/Pilot carbon
Stuur/stuurpen: Pilot carbon cockpit
Maten: 51, 54, 57, 60