De verhalen weken niet af, de pijn was hetzelfde evenals de voldoenining: de 2008 Marmotte bood wederom alles wat deze cyclosportieve tocht zo mooi maakt.
Naast een zeer uitdagend parcours met vier stevige beklimmingen ( de Glandon, Telegraphe, Galibier en Alpe d’Huez) zijn dit al jaar en dag de aanmoedigingen van toeschouwers, de invloed van het weer en het lot dat allen onderweg treft: dat van ‘langzaam de kaars’ uit voelen gaan. Het is alleen zaak de kaars zo lang mogelijk brandend te laten houden… Elke coureur gaat op een of ander moment ‘kapot’. Ook de snelste mannen, al hebben die de mazzel dat ze goed getraind zijn, de koers in kunnen delen en ook weten hoe ze moeten rijden. Als gewone recreant is het vooral doseren, doseren en doseren. Of zoals iemand onderweg terecht opmerkte: ‘je gaat er toch aan op de Galibier, alleen is het zaak dat zo lang mogelijk uit te stellen’. De laatste 14 kilometer van Bourg d’Oisans naar Alpe d’Huez zijn lastig, zeer lastig. 7000 fietsers meldden zich dit jaar en daarvan haalden welgeteld 5300 de eindstreep. De snelste drie deden het in krap 6 uur, de langzaamste in 13 uur en 42 minuten. Nummer 1 was een Italiaan (Corradini) , nummer twee de Nederlander Bert Dekker en nummer drie een Rus in Italiaanse dienst, Klyev. Voor alle info kijk op www.sportcommunication.com. Fotos’zijn te vinden bij de ‘huisfotograaf’ van de Marmotte, www.photobreton.com . En kijk ook eens bij ons op het forum voor de verhalen!