Er zijn tochten die je gereden moet hebben als toerrijder. Al is het maar één keer in je carrière. Dan hebben we het over Limburgs Mooiste, Parijs-Roubaix en zeker ook Luik-Bastenaken-Luik. De 25e editie van L-B-L was op 11 augustus 2007.
Tekst en foto’s Menno Grootjans
Nou ja, het was de 25e editie van Le Champion, de club uit Noord-Holland. Niet te verwarren met bijvoorbeeld Tilff-Bastogne-Tilff, al koers je grotendeels over hetzelfde parcours en krijg je een heleboel, zeer bekende hellingen voor je wielen. Voor veel Nederlanders (M/V) is zowel pinksterdag (T-B-T) als het tweede zaterdag in augustus (L-B-L) een ijkpunt. Of je rijdt de een, of je rijdt de ander. Of allebei natuurlijk.
Hoe dan ook: 11 augustus 2007 was een heerlijke fietsdag. Beetje fris in de ochtend, een bui aan het begin van de dag, maar voor de rest aangenaam weer, zonnetje en temperatuur tot boven de twintig graden celcius. Je kon kiezen uit drie afstanden: 235, 170 en 130 kilometer. Je was wel verplicht om van te voren in te schrijven omdat er een limiet van 5000 deelnemers geldt. Echter, wie in de ochtend zich op tijd meldde kon gewoon nog een bandje –voor om het stuur- en een routebeschrijving met stempelkaart afhalen tegen betaling.
Welke afstand je ook reed: de dag stond vooral in het teken van de laatste helling, de Cote de la Redoute. Een kilometer of twee lang, smal en vooral gemeen steil (van 130 meter naar 292 meter, maximaal 20 %). En omdat je dan bijna aan het einde van je Latijn bent is die Redoute voor velen een breekpunt. Afstappen, kramp, verkeerde versnelling… en dat ondanks de familie en fans die zich geposteerd hebben aan de zijkant. Maar ach, iedereen komt boven en kan dan vervolgens redelijk op het gemak naar Luik afzakken. Echter, doordat de start en finish bij het Holliday Inn is, moet je als fietser je nogal in bochten wringen om heelhuids tussen de auto’s bij de finish te geraken. Maar dat hoort ook bij een klassieker als L-B-L. Volgend jaar is het op 9 augustus.