Hoe haal je dat in je hoofd? Om nu nog aan een WK mee te doen? Nou ja, er is een mogelijkheid om aan een WK mee te doen –en dus doe je mee aan een WK. De komende weken bijdrages over de route naar het WK. Niets over ‘bidbooks’, lobbyen of ander ‘high brow’ bezigheden. Wel over modderen, aanmodderen, materiaal, poetsen, trainen en zorgen niet ziek te worden.  Deel 3: het is winter!


Zucht… Ik maakte deel uit van de 871 kilometer record file afgelopen maandag, zat die dag twee uur ( heen)  en drie uur ( terug) in de auto, moest heel veel af hebben deze week, had her en der wat brandjes te blussen, moest op zoek naar een stuk asfalt zonder ijsplakken of pekel ‘plassen’ om een paar racefietsen alvast even uit te proberen en dan moest er ook nog het een en ander geregeld worden voor de komende weken. Kortom: je kunt wel leuk naar het WK willen, maar als normaal ‘koereurke’ moet je ook gewoon aan de bak met dingen die niks met crossen te maken heeft… En dan nog dat pak sneeuw. Kou is niet erg, een loopneus is gezond (?), maar die sneeuw… dat schiet niet op met fietsen! Dat vroeg om een ander plan.


Vandaar ook de afbeelding van deze sneeuwwitte Sensa stadsfiets. Ik had op dinsdagavond een afspraak met Wim in een cafe in Ginneken, Breda. Nou kon ik met de auto gaan, maar ik wilde toch mijn kilometers mee pakken. En om nu met een racefiets aan te komen en dan met overschoenen en een strakke ‘maillot’ in het cafe te zitten leek me toch niks. Hop, de stadsfiets. Alu freempje, batterij verlichting, 8-speed Nexus en dikke banden! Wie doet me wat? 23, 5 kilometer in het pikkedonker enkele reis. Heen wind mee, terug zou het ‘snijdend’ koud zijn vanwege de tegenwind. Wim keek me behoorlijk verdwaasd aan toen ik al in t cafe zat…en mijn fietssleutel op tafel zag liggen. Is weer eens wat dan pronken met Alfa sleutels. Om elf terug en man, wat was ik blij dat ik vier pils op had. A. het is lekker en B. het verdooft… Alleen niet genoeg om niet behoorlijk ‘op’ thuis te komen… Maar t sliep wel lekker! Nou ja, de dag erna toch nog even met de crosser het bos in geweest. Leuk, maar echt vooruitkomen was er niet bij. Te veel hobbels…

Heeft dit nut? Mwahhh… niet echt, als je het als training bekijkt. Het enige voordeel wat ik zo kan bedenken is dat je went aan de kou. Komend weekend in ieder geval weer aan de bak. Vorige week zaterdag was het zo hard bevroren in het bos dat het wel een ‘wegkoers’ leek… Bijna 29 km per uur gemiddeld  -en dan waren er nog 10 man voor me… Die reden zeker 30 per uur gemiddeld. De dag erna naar Woensdrecht: een flinke heuvel, half ontdooid weiland en slechte benen leverde een gemiddelde van nog geen 20 km per uur op! En koud dat ik het had….mijn motortje leek niet op gang te komen. Nou, eens kijken of het beter gaat nu we aan de kou zijn gewend.

Tekst Menno Grootjans, foto Heidi Diels