Ik ben soms een beetje een dromerig type....vandaar dit topic.
De meeste mensen hier op dit forum, in ieder geval een paar vaste gasten(wie voelt zich aangesproken), zijn zeer fanatiek met wielrennen. Sommige zijn, voor zover ik dat kan beoordelen vanachter me compjoetertje ook al goed bezig in de zin van in een gesponsorde ploeg rijden etc......hierbij denk ik aan Casran, Coulthard etc......zet je naam er maar bij als je d'r ook bij past!?!
Nu vroeg ik mij mezelf af of, als ik het fysiek zou kunnen, ik professioneel zou willen wielrennen. We (ik spreek hier voor het gemak even in "we") fietsen hier met z'n allen behoorlijk wat kilometers...maar met welk doel? Puur ontspanning en omdat het een lekker gevoel geeft of zijn er ook mensen die een prof-carriere beogen?
De concrete vraag is dus eigenlijk: als je het fysiek zou kunnen zou je dan prof-renner willen zijn?
Fietsen voor je lol en ontspanning is toch wat anders dan in ieder type weer en iedere dag op je fiets te MOETEN gaan zitten! Prestatiedruk, weg van huis, wel Heel veel fietsen etc..... Ik weet dat het allemaal hypothetisch is en dat er nogal wat verschil is of je dan een Armstrong zou zijn of iemand die met de "rode lantaarn" rijdt maar neem dan voor het gemak iemand die in de Tour top 15-20 kan rijden en af en toe een etappe meepakt.
Om zelf dan ook meteen antwoord te geven: in ee Pro-tour ploeg rijden zou ik toch niet zien zitten denk ik, tenzij je wel ECHT kans maakt om grote rondes te winnen. In een Continentaal ploeg oid wedstrijden rijden en daarnaast nog een heel ander soort deeltijd baan zou me misschien wel leuk lijken.............
Zou je prof willen zijn............?
Ik zou egt wel prof willen worden gewoon omdat je dan elke dag veel kan fietsen (wa me nu tog ontbreekt omdat ik ook school en werk enzo he) maar het liefst zal ik een mtb prof wille worden. maarja om prof te worren moet je wedstrijden rijden en (winnen) op het moment doe ik da niet volgend seizoen wel van plan om wedstrijden te rijden (en te winnen).Ik zie wel hoever ik kom.
pijn is een emotie<br>
emotie kun je uischakelen
emotie kun je uischakelen
toen ik 20j was wel...
nu ik weet hoe de zaken een beetje in mekaar zitten NO WAY.
1. kan mijn gezin niet missen2. zou problemen hebben met prestatiedruk3. wil me niet inlaten met doping4. wil zeker niet bekend zijn (Nee Tom echt niet)
enz
nu ik weet hoe de zaken een beetje in mekaar zitten NO WAY.
1. kan mijn gezin niet missen2. zou problemen hebben met prestatiedruk3. wil me niet inlaten met doping4. wil zeker niet bekend zijn (Nee Tom echt niet)
enz
<a target="_blank" href= "http://imageshack.us"><img border="0" src= " http://img463.imageshack.us/img463/5630/kelvin2vq.jpg" onclick="window.open(this.href);return false;"></a> Catch your Ride
Ik vind nog steeds dat je hobby en werk gescheiden moet houden. Ik klus ook veel aan fietsen maar om nou fietsenmaker te worden........nèèèh.
Dat geldt voor mij ook bij het fietsen. Ik zou mijn leven niet kunnen aanpassen op het wielrennen. Ik drink ook op z'n tijd een biertje of bezoek festivals.......dat zit er dan denk ik echt niet meer in. Mijn vader is hardloper en hoort bij de top van nederland (veteranen...geen prof hoor?!), als ik zie hoe een marathon voorbereiding eruit ziet....(op je eten letten, speciaal dieet, heeeeeeel veel trainen)...............nou dankje hoor dat is echt geen pretje.
Ik hou het op fietsen voor de fun, daar past dan best wel een amateurwedstrijd in maar moet niet te gek worden. Daarbij heb ik een veel te leuke baan in de betontechniek.
Dat geldt voor mij ook bij het fietsen. Ik zou mijn leven niet kunnen aanpassen op het wielrennen. Ik drink ook op z'n tijd een biertje of bezoek festivals.......dat zit er dan denk ik echt niet meer in. Mijn vader is hardloper en hoort bij de top van nederland (veteranen...geen prof hoor?!), als ik zie hoe een marathon voorbereiding eruit ziet....(op je eten letten, speciaal dieet, heeeeeeel veel trainen)...............nou dankje hoor dat is echt geen pretje.
Ik hou het op fietsen voor de fun, daar past dan best wel een amateurwedstrijd in maar moet niet te gek worden. Daarbij heb ik een veel te leuke baan in de betontechniek.
M@zzel
scepticus
29 sep 2005 23:05
Eh, om zo goed als Armstrong te zijn lijkt me wel wat, maar het hele circuit van kutkoersjes waar je doorheen moet voor je aan het mooiere werk mag beginnen spreekt me niet aan.
"Shirtje korte mouwen € 200, c'est pas normal!"
Als het even kan........
ik zie mezelf al wel staan op het balkon van mijn woning, net nadat ik de tour heb gewonnen .
Maar serieus, waarom niet?. Al is het maar voor 2 jaar; als ik mijn opleiding straks heb afgerond ben ik wel in voor een avontuurtje.
ik zie mezelf al wel staan op het balkon van mijn woning, net nadat ik de tour heb gewonnen .
Maar serieus, waarom niet?. Al is het maar voor 2 jaar; als ik mijn opleiding straks heb afgerond ben ik wel in voor een avontuurtje.
Trainen met je hoofd
Fietsen met je hart
Afzien met je ziel
Fietsen met je hart
Afzien met je ziel
Het zou natuurlijk wel fijn zijn, profwielrenner. Ik ken een Texaan bij Flanders die 's winters wat bijklust en gewoon geniet van de tijd dat hij prof kan zijn (sparen voor winterstage in Z-Afrika, veel fietsen, etc.) en zo leven in deze continentale ploeg: die jongen stond aan de start met Paolo Bettini vol verwondering, als met de ogen van een kind... prachtig is dat. Als z'n profcarrière stopt, begint ie van vooraf aan iets anders.
Maar laten we serieus zijn, goed om in te zien dat het niet alléén maar pracht en praal is. Voor je kostwinning afhankelijk zijn van je lichaam en zijn prestaties is ook behoorlijk stresserend; je hebt niet zomaar alles in de hand... al kan je dat allemaal mutatis mutandis omzetten naar een andere job waar je ook dergelijke factoren hebt.
Zou ik profwielrenner willen worden als ik er de mogelijkheden en capaciteiten toe had? Geen idee, misschien niet ten allen prijze: beroepssporter aan een minimumcontract in de weegschaal leggen met een job op basis van mijn diploma zou geen eenvoudige keuze zijn.Kan ik het ooit worden? Vrijwel zeker nee... ben te laat met wielrennen begonnen en ik weet niet echt of ik er ooit de capaciteiten voor had (dubbeltje op z'n kant denk ik). Ik heb nooit met de gedachte gefietst dat ik dit kon/wou.
Zoals ik nu koers vind ik het wel ideaal: ik amuseer me, zit in een ploeg met veel mogelijkheden en weinig druk, krijg wat leuke sponsoring, en de dag dat ik het beu ben stop ik gewoon. En ik kan het heel goed relativeren; de laatste tijd vlotte het niet in koers door een darminfectie en heb ik mijn seizoen afgebroken... wel jammer, maar ik laat er m'n slaap niet voor en kan zonder moeite gaan kijken naar de koers; ik zou waarschijnlijk ook even goed kunnen relativeren als ik na een lange wintervoorbereiding mijn been breek, want ik heb tenminste het plezier van het trainen gehad. Als je met minder zin traint, denk je 'r anders over. Mijn positie en ingesteldheid vind ik dus behoorlijk comfortabel.
Een stiekem droompje van mij is wel eerder: professioneel triatleet op de lange afstand (IronMans). Wouldn't that be sweet?!
Quoten: Origineel geplaatst door Fast4ward op 29 September 2005
Dat geldt voor mij ook bij het fietsen. Ik zou mijn leven niet kunnen aanpassen op het wielrennen. Ik drink ook op z'n tijd een biertje of bezoek festivals.......dat zit er dan denk ik echt niet meer in. Mijn vader is hardloper en hoort bij de top van nederland (veteranen...geen prof hoor?!), als ik zie hoe een marathon voorbereiding eruit ziet....(op je eten letten, speciaal dieet, heeeeeeel veel trainen)...............nou dankje hoor dat is echt geen pretje.
Ik denk dat als bovenstaande een sleur wordt, dat je dan echt op het verkeerde spoor zit. Ik kan een pak dingen voor het wielrennen laten, zonder moeite, terwijl anderen mij erom beklagen. Hoewel ik bv. heel graag wijn drink en me al behoorlijk verdiept heb in wijnen, kan ik moeiteloos mezelf opleggen om lange tijd geen druppel aan te raken... en ik vind mezelf niet beklagenswaardig. Ik frons steeds de wenkbrauwen bij sporters die zélf beginnen opsommen wat voor opofferingen ze wel niet maken: ik heb er geen seconde aan gedacht dit een "opoffering" te vinden, gewoon een keuze.
Dat is zowat het verschil tussen iemand die zo'n sportmentaliteit kan aannemen en wie er moeite mee heeft. Beiden respectabele keuzes.
Maar laten we serieus zijn, goed om in te zien dat het niet alléén maar pracht en praal is. Voor je kostwinning afhankelijk zijn van je lichaam en zijn prestaties is ook behoorlijk stresserend; je hebt niet zomaar alles in de hand... al kan je dat allemaal mutatis mutandis omzetten naar een andere job waar je ook dergelijke factoren hebt.
Zou ik profwielrenner willen worden als ik er de mogelijkheden en capaciteiten toe had? Geen idee, misschien niet ten allen prijze: beroepssporter aan een minimumcontract in de weegschaal leggen met een job op basis van mijn diploma zou geen eenvoudige keuze zijn.Kan ik het ooit worden? Vrijwel zeker nee... ben te laat met wielrennen begonnen en ik weet niet echt of ik er ooit de capaciteiten voor had (dubbeltje op z'n kant denk ik). Ik heb nooit met de gedachte gefietst dat ik dit kon/wou.
Zoals ik nu koers vind ik het wel ideaal: ik amuseer me, zit in een ploeg met veel mogelijkheden en weinig druk, krijg wat leuke sponsoring, en de dag dat ik het beu ben stop ik gewoon. En ik kan het heel goed relativeren; de laatste tijd vlotte het niet in koers door een darminfectie en heb ik mijn seizoen afgebroken... wel jammer, maar ik laat er m'n slaap niet voor en kan zonder moeite gaan kijken naar de koers; ik zou waarschijnlijk ook even goed kunnen relativeren als ik na een lange wintervoorbereiding mijn been breek, want ik heb tenminste het plezier van het trainen gehad. Als je met minder zin traint, denk je 'r anders over. Mijn positie en ingesteldheid vind ik dus behoorlijk comfortabel.
Een stiekem droompje van mij is wel eerder: professioneel triatleet op de lange afstand (IronMans). Wouldn't that be sweet?!
Quoten: Origineel geplaatst door Fast4ward op 29 September 2005
Dat geldt voor mij ook bij het fietsen. Ik zou mijn leven niet kunnen aanpassen op het wielrennen. Ik drink ook op z'n tijd een biertje of bezoek festivals.......dat zit er dan denk ik echt niet meer in. Mijn vader is hardloper en hoort bij de top van nederland (veteranen...geen prof hoor?!), als ik zie hoe een marathon voorbereiding eruit ziet....(op je eten letten, speciaal dieet, heeeeeeel veel trainen)...............nou dankje hoor dat is echt geen pretje.
Ik denk dat als bovenstaande een sleur wordt, dat je dan echt op het verkeerde spoor zit. Ik kan een pak dingen voor het wielrennen laten, zonder moeite, terwijl anderen mij erom beklagen. Hoewel ik bv. heel graag wijn drink en me al behoorlijk verdiept heb in wijnen, kan ik moeiteloos mezelf opleggen om lange tijd geen druppel aan te raken... en ik vind mezelf niet beklagenswaardig. Ik frons steeds de wenkbrauwen bij sporters die zélf beginnen opsommen wat voor opofferingen ze wel niet maken: ik heb er geen seconde aan gedacht dit een "opoffering" te vinden, gewoon een keuze.
Dat is zowat het verschil tussen iemand die zo'n sportmentaliteit kan aannemen en wie er moeite mee heeft. Beiden respectabele keuzes.
www.pieterdeneve.com | Facebook: www.facebook.com/pieterdeneve
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
Quoten: Origineel geplaatst door Scepticus op 29 September 2005
Eh, om zo goed als Armstrong te zijn lijkt me wel wat, maar het hele circuit van kutkoersjes waar je doorheen moet voor je aan het mooiere werk mag beginnen spreekt me niet aan.
probleem bij Armstrong is dat het allemaal zo simpel LIJKT...als je weet wat ie er allemaal voor doet om zo goed te zijn dan zou je je wens misschien anders moeten formuleren...
Eh, om zo goed als Armstrong te zijn lijkt me wel wat, maar het hele circuit van kutkoersjes waar je doorheen moet voor je aan het mooiere werk mag beginnen spreekt me niet aan.
probleem bij Armstrong is dat het allemaal zo simpel LIJKT...als je weet wat ie er allemaal voor doet om zo goed te zijn dan zou je je wens misschien anders moeten formuleren...
<a target="_blank" href= "http://imageshack.us"><img border="0" src= " http://img463.imageshack.us/img463/5630/kelvin2vq.jpg" onclick="window.open(this.href);return false;"></a> Catch your Ride
Quoten: Origineel geplaatst door Cas* op 29 September 2005
De concrete vraag is dus eigenlijk: als je het fysiek zou kunnen zou je dan prof-renner willen zijn?
Ja, en dan het liefst één die wint. Want als je wint heb je vrienden (rijen dik etc.). Win je daarentegen niet, dan ben je veroordeeld tot de eeuwige knecht. En dat lijkt me nou weer geen aantrekkelijke baan. Ik kan dit verhaal gelukkig kort houden, want profwielrennen is niet aan mij besteed. Ik blijf gewoon lekker hobbyen!
De concrete vraag is dus eigenlijk: als je het fysiek zou kunnen zou je dan prof-renner willen zijn?
Ja, en dan het liefst één die wint. Want als je wint heb je vrienden (rijen dik etc.). Win je daarentegen niet, dan ben je veroordeeld tot de eeuwige knecht. En dat lijkt me nou weer geen aantrekkelijke baan. Ik kan dit verhaal gelukkig kort houden, want profwielrennen is niet aan mij besteed. Ik blijf gewoon lekker hobbyen!
ponsteen
30 sep 2005 11:28
Wat me aantrekt is dat het leven vrij eenvoudig wordt. Je weet wat je moet doen, elke dag. Je leeft van koers naar koers, en alles wordt voor je geregeld (in een ProTour ploeg iig). Alleen zou ik het moeilijk hebben met die eeuwige vermoeidheid. In mijn fietsvakantie heb ik het boek van Peter Winnen gelezen (van Santander naar Santander). Zijn verhaal komt erop neer dat hij gedurende zijn hele carriere moe is geweest. Koersen, trainen, eten en voor pampus liggen. En die druk om te presteren. Ik zou het trouwens realistisch gezien ook niet kunnen; vooral de motivatie om me steeds weer in te spannen mis ik... Daar moet je toch een ijzeren wil voor hebben.