Fiets.nl

Zaterdag ben ik gaan fietsen in de Ardennen (GF Eddy Merckx) De eerste 70km liepen vlotjes. Bij het klimmen ging steeds de hartslag de hoogte in. Na de 70 voelde ik me plots niet meer al te best. Bij het klimmen kreeg ik men hartslag niet hoger dan 140. k'ben dan maar stilletjes aan verder gefietst. Maar heb me nooit meer al te best gevoeld.Met men benen had ik geen enkel probleem, enkel het bovenlichaam wildde niet meer.
Hoe kan dit komen?Te weinig gegeten of gedronken?Wie heeft dit ook al een mee gemaakt?

Warmte kan probleem zijn geweest. Misschien last gehad van hoorkoorts? een wolk van iets verkeerds ingeademt waardoor je longen niet meer zo wilden.

Ik heb hier ook last van als ik stuk ga. Meerdere keren meegemaakt. Is het geen mechanisme van het lichaam?

Ja hoor, weleens meegemaakt! Hongerklop!?
Simplistisch gezegd: Als de opgeslagen koolhydraten in je lichaam op zijn, dan *moet* je lichaam overschakelen op vetverbranding. Dit kan echter alleen op een veel lager pitje, maximaal 70% van je max-inspanning, oftewel hartslag 140.
Weinig gegeten misschien?

Kan ook gewoon vermoeidheid zijn.

Ik heb ook wel vaak zoiets. Als ik dan even een half uurtje ga zitten en goed eet fiets ik weer veel beter en wil mn hf wel weer goed omhoog.

Hongerklop ervaar ik altijd als de benen die ik niet meer willen. Alle kracht verdwijnt uit m'n benen, m'n hartslag krijg ik niet meer omhoog. Maar het is bij dus niet het boven lichaam wat dan niet meer wil maar de benen.

Als ik een hongerklop heb heb ik zelfs moeite om op de fiets te blijven zitten. Mijn armen doen het dan ook niet meer. Een teken dat de brandstof toch echt op is..

Quoten: Origineel geplaatst door W0uter op 13 Juni 2006

Als ik een hongerklop heb heb ik zelfs moeite om op de fiets te blijven zitten. Mijn armen doen het dan ook niet meer. Een teken dat de brandstof toch echt op is..

Hongerklop is een niet duidelijk gedefinieerd begrip natuurlijk. Maar, Chelleke, het komt er volgens mij idd gewoon op neer dat de brandstof op is. Heb dat zelf ook wel eens gehad bij langere ritten icm met weinig eten. Voelt niet eens als vermoeidheid, maar je komt gewoon niet meer vooruit en de Hf komt idd niet boven de 140. Snel iets eten helpt goed dan.

De omstandigheden maakten het afgelopen zaterdag moeilijk goed te eten. 30 graden en constant klimmen en dalen.
Ik heb zaterdag een vergelijkbare verschijnselen gehad met 120km op de teller. Tot die tijd ging het goed (29,0 gem.), uiteindelijk bij finish net geen 28 gemiddeld meer...dus geen goud. Gewoon omdat de tank leeg was.
Als veel-eter op de fiets kwam ik door de warmte niet aan mijn 'brood'-nodige brandstof. Volgende keer zorg ik voor meer 'makkelijke' voeding voor de laatste helft van de tocht (Bananen en gelletjes). Zo hoop ik in plaats van terug te vallen juist mijn slag te slaan in de tweede helft van de tocht.
Ps. ik vond de GF Eddy Merckx zeer goed georganiseerd en absoluut een aanrader!

Biologisch gezien zit het zo: op het moment dat je benen "op" zijn, kunnen ze geen aerobe verbranding meer toepassen van koolhydraten. Ze gaan dus anaerobe verbranding gebruiken om energie vrij te maken uit koolhydraten maar vormen daarbij dus ook melkzuur: de benen verzuren. Omdat je spieren nu anaeroob werken, vragen ze geen extra zuurstof meer aan het hart en het hart zal daardoor minder hard gaan rondpompen, oftewel, je hartslag gaat niet meer (zo sterk) omhoog.

Not true. Iets met klok en klepel

Bij anaerobe verbranding wordt glucose afgebroken tot uiteindelijk melkzuur (omdat er zuurstoftekort is, bij zeer intensieve inspanningen dus). Hierbij krijg je zere benen (wat in de volksmond verzuring wordt genoemd, hoewel de pijn niet veroorzaakt wordt door het melkzuur, en de pH-daling in de spier in vivo ontzettend meevalt)

Bij een lage intensiteit is dit niet aan de orde. Als na een aantal uur fietsen je benen 'leeg' voelen en je hartslag niet meer omhoog wil komt dat eerder doordat je glycogeenvoorraad op is.

Quoten: Origineel geplaatst door fitseflitser op 13 Juni 2006

Biologisch gezien zit het zo: op het moment dat je benen "op" zijn, kunnen ze geen aerobe verbranding meer toepassen van koolhydraten. Ze gaan dus anaerobe verbranding gebruiken om energie vrij te maken uit koolhydraten maar vormen daarbij dus ook melkzuur: de benen verzuren. Omdat je spieren nu anaeroob werken, vragen ze geen extra zuurstof meer aan het hart en het hart zal daardoor minder hard gaan rondpompen, oftewel, je hartslag gaat niet meer (zo sterk) omhoog.


G E N I A L E theorie! (Al klopt er geen hout van...)