) en dan gaat zo'n verslag toch wat meer 'leven' denk ik 
.Alpenbrevet 2014
-
Le Grimpeur
- Forum-lid
- Berichten: 2623
- Lid geworden op: 24 nov 2009 14:37
Le Grimpeur
24 aug 2014 19:59
Leuk zo'n verslag te lezen. Heb 'die dingen' zelf ook beklommen (niet allemaal in één rit ) en dan gaat zo'n verslag toch wat meer 'leven' denk ik .
) en dan gaat zo'n verslag toch wat meer 'leven' denk ik .60 x Ventoux
Herman_N
24 aug 2014 21:19
Mooi verhaal th0m, prachtige prestatie! Brute uitvoering deze keer met al die wisselende weersomstandigheden. Wat was je exacte tijd in het klassement?th0m schreef:Verslagje mijnerzijds:
Als jij op tijd aankomt in Airolo denk ik dat je goed genoeg kan klimmen voor de platina versie, maar dat het meer een mentale kwestie is. Ten eerste moet je je maandenlang helemaal focussen op die afstand. Niet denken aan kortere afstanden (zijn er kortere afstanden dan?). Gewoon heel veel trainen ervoor, vooral veel duurwerk op lage hartslag. Een dag van tevoren zo'n zware rit rijden is voor elke cyclo belachelijk, maar voor de platina versie helemaal. En niet op donderdag aankomen, maar eerder zodat je kunt wennen aan de hoogte. Platina is overigens heel lang één tempo rijden, geen spelletjes met mederijders, want dat breekt op vroeg of laat. Denk maar zo, demarreren kun je altijd nog op de laatste pas (maar meestal ben je blij het leven nog te hebben hahaha). Succes.
Gesoigneerd de zomer in met dit prachtige tenue. Welke is mooier, blauw of groen? [url=https://cycloworld.myshopify.com/nl/col ... fankleding[/url]
Ja die spelletjes was ook meer om mezelf te doen vergeten omdat ik zo stom was geweest om niet gewoon door te fietsen bij Airolo Volgende keer ga ik het zeker anders aanpakken ja. Tijd was 8:47:03, ik heb me bij de bevoorradingen ook niet echt gehaast, iets wat ik wellicht ook moet leren, om met weinig rust door te fietsen, daar win je toch snel minuten mee. Verder telde de afdaling van Andermatt-Wassen niet mee, wat ook maar goed was, daar toch ruim 5 min gewacht voor n stoplicht. Zie dat er maar iets van 250 de Platin hebben uitgereden uiteindelijk.
Voor diegenen die de route op strava willen zien: http://www.strava.com/activities/184249378 (ik hoop dat t zichtbaar is)
Volgende keer ga ik het zeker anders aanpakken ja. Tijd was 8:47:03, ik heb me bij de bevoorradingen ook niet echt gehaast, iets wat ik wellicht ook moet leren, om met weinig rust door te fietsen, daar win je toch snel minuten mee. Verder telde de afdaling van Andermatt-Wassen niet mee, wat ook maar goed was, daar toch ruim 5 min gewacht voor n stoplicht. Zie dat er maar iets van 250 de Platin hebben uitgereden uiteindelijk.Voor diegenen die de route op strava willen zien: http://www.strava.com/activities/184249378 (ik hoop dat t zichtbaar is)
Hier ook nog even mijn verhaal.
Woensdagavond aangekomen in Meiringen,hotel vlak bij de start dus dat was al heel mooi
Donderdag eerst de Grosse Scheidegg gefietst(super mooi) en toen nog een paar km van de Susten tot aan de afslag Engstlenalp.
Vrijdag dan de klim naar Engstlenalp gedaan en ook dit was een mooie klim. Zowel donderdag als vrijdag mooi fietsweer erbij.
Ik was vooral ook blij dat mijn knie die me de laatste weken problemen bezorgde zich goed hield.
Zaterdag moest het dan gebeuren. Bij de start was er een prima temperatuur en volgens de speaker zou het tot in de namiddag ook wel goed blijven.
De eerste klim, de Grimsel had ik in de vakantie al gedaan dus die kende ik wel. Ik kon mooi het wiel pakken van iemand die voor mij een prima klimtempo had. Wel moest er een groot gedeelte in de mist geklommen worden wat ook lagere temperaturen betekende. Bovenop dus kort gestopt en snel afgedaald,mijn handen bevroren in deze afdaling al bijna(winterhandschoenen lagen op hotelkamer) maar gelukkig was ik bij het begin van de Nufenen weer aardig opgewarmd.
De Nufenen ging op zich wel goed,kon een aardig ritme vinden en hoefde niet in het rood te gaan. Wel lachen om een Zwitser die sommige stukjes keihard naar boven knalde om daarna helemaal stil te vallen,heb hem op het laatste gedeelte van de klim ook niet meer gezien
Na een mooie lange afdaling kwamen we in Airolo,hier was de splitsing met de Platina versie en ik zag toch een paar mensen rechts aanhouden om deze uitdaging aan te gaan. Wij moesten links naar de Gotthard,de klim waar ik mij het meeste op verheugd had en die al heel lang op mijn lijstje stond. Dat viel zwaar tegen 
Er stond een hele harde wind die ook nog hele stukken vol op kop stond,ook kon ik helemaal niet in mijn ritme komen en ik was blij dat ik boven was! Hierna volge een frisse afdaling naar Andermatt.
In Andermatt was nog een verzorgingspost voordat aan de laatste klim,de Susten,begonnen kon worden. Hier zag ik al veel bibberende en verkleumde mensen zitten,ik nam snel een warme bouillon en ging vlug verder door het geneutraliseerde deel om aan de Susten te beginnen.
Waar ik in Andermatt nog lichte kramp in mijn benen had vond ik op de Susten mijn ritme weer terug en zo verliep deze klim best goed tot...3km voor de top. Hier was het in 1 keer op,geen kracht meer,geen moraal meer en het was dus kruipen naar de top.
Eindelijk boven was het stervenskoud,regen,dichte mist en een graad of 3 Snel nog wat gegeten en gedronken en toen 'snel' naar beneden. Wat een hel! Bijna geen zicht en ik heb het volgens mij nog nooit zo koud gehad,om de paar meter hard in de remmen knijpen om toch nog wat gevoel in de vingers te houden. Wat was ik blij dat ik eindelijk beneden was!
Om warm te worden het laatste klimmetje nog even vol op geknald,nieuwe energie vlak voor het eind,en snel naar de finish. Direct mijn finisher rugzak gehaald en naar het hotel om snel een lange warme douche te nemen,heerlijk
Al met al vond ik het ondanks de kou een hele mooie tocht,die super georganiseerd was. Vond trouwens de Zwitsers erg vriendelijk en behulpzaam,dit terwijl ik hier vaak andere dingen over heb gehoord.
Mijn tijd op de website is 8.32. Niet zo snel als ik had gewild maar toen ik over de finish kwam kon de tijd mij echt niets meer schelen
Trouwens diep respect voor de Platina rijders!! Ik heb er nog over nagedacht,zou het fysiek misschien nog wel kunnen maar mentaal wordt een heel ander verhaal!
Woensdagavond aangekomen in Meiringen,hotel vlak bij de start dus dat was al heel mooi
Donderdag eerst de Grosse Scheidegg gefietst(super mooi) en toen nog een paar km van de Susten tot aan de afslag Engstlenalp.
Vrijdag dan de klim naar Engstlenalp gedaan en ook dit was een mooie klim. Zowel donderdag als vrijdag mooi fietsweer erbij.
Ik was vooral ook blij dat mijn knie die me de laatste weken problemen bezorgde zich goed hield.
Zaterdag moest het dan gebeuren. Bij de start was er een prima temperatuur en volgens de speaker zou het tot in de namiddag ook wel goed blijven.
De eerste klim, de Grimsel had ik in de vakantie al gedaan dus die kende ik wel. Ik kon mooi het wiel pakken van iemand die voor mij een prima klimtempo had. Wel moest er een groot gedeelte in de mist geklommen worden wat ook lagere temperaturen betekende. Bovenop dus kort gestopt en snel afgedaald,mijn handen bevroren in deze afdaling al bijna(winterhandschoenen lagen op hotelkamer) maar gelukkig was ik bij het begin van de Nufenen weer aardig opgewarmd.
De Nufenen ging op zich wel goed,kon een aardig ritme vinden en hoefde niet in het rood te gaan. Wel lachen om een Zwitser die sommige stukjes keihard naar boven knalde om daarna helemaal stil te vallen,heb hem op het laatste gedeelte van de klim ook niet meer gezien
Na een mooie lange afdaling kwamen we in Airolo,hier was de splitsing met de Platina versie en ik zag toch een paar mensen rechts aanhouden om deze uitdaging aan te gaan. Wij moesten links naar de Gotthard,de klim waar ik mij het meeste op verheugd had en die al heel lang op mijn lijstje stond. Dat viel zwaar tegen Er stond een hele harde wind die ook nog hele stukken vol op kop stond,ook kon ik helemaal niet in mijn ritme komen en ik was blij dat ik boven was! Hierna volge een frisse afdaling naar Andermatt.In Andermatt was nog een verzorgingspost voordat aan de laatste klim,de Susten,begonnen kon worden. Hier zag ik al veel bibberende en verkleumde mensen zitten,ik nam snel een warme bouillon en ging vlug verder door het geneutraliseerde deel om aan de Susten te beginnen.
Waar ik in Andermatt nog lichte kramp in mijn benen had vond ik op de Susten mijn ritme weer terug en zo verliep deze klim best goed tot...3km voor de top. Hier was het in 1 keer op,geen kracht meer,geen moraal meer en het was dus kruipen naar de top.
Eindelijk boven was het stervenskoud,regen,dichte mist en een graad of 3
Snel nog wat gegeten en gedronken en toen 'snel' naar beneden. Wat een hel! Bijna geen zicht en ik heb het volgens mij nog nooit zo koud gehad,om de paar meter hard in de remmen knijpen om toch nog wat gevoel in de vingers te houden. Wat was ik blij dat ik eindelijk beneden was!Om warm te worden het laatste klimmetje nog even vol op geknald,nieuwe energie vlak voor het eind,en snel naar de finish. Direct mijn finisher rugzak gehaald en naar het hotel om snel een lange warme douche te nemen,heerlijk
Al met al vond ik het ondanks de kou een hele mooie tocht,die super georganiseerd was. Vond trouwens de Zwitsers erg vriendelijk en behulpzaam,dit terwijl ik hier vaak andere dingen over heb gehoord.
Mijn tijd op de website is 8.32. Niet zo snel als ik had gewild maar toen ik over de finish kwam kon de tijd mij echt niets meer schelen
Trouwens diep respect voor de Platina rijders!! Ik heb er nog over nagedacht,zou het fysiek misschien nog wel kunnen maar mentaal wordt een heel ander verhaal!
De omslag in het weer was inderdaad een vervelende gewaarwording. Stond werkelijk te bibberen in de tunnel bij de Schöllenenslucht (en ik heb de nodige ervaring met fietsen in koud weer hier in Zwitserland). En de afdaling vanaf de Susten was een ramp. Dichte mist in combinatie met talloze roekeloze fietsers die zonder hun achterverlichting (of niet aan) in een slakkentempo daalden en het verschil tussen links en rechts leken te zijn vergeten en zodoende al het verkeer frustreerden om van de veiligheid van andere verkeersdeelnemers nog maar te zwijgen. Op de organisatie valt niets aan te merken, dat kun je Zwitsers wel toevertrouwen, maar het voeren van verlichting blijft een punt van aandacht. Misschien toch gewoon een keer de Kantonspolizei de verlichting laten controleren bij de verzorgingsposten en de overtreders rigoreus uit de race nemen (startnummer/transponder innemen). Kinderachtig, maar wellicht de enige effectieve remedie. Verder mag het de pret niet bederven (goud gereden), volgend jaar opnieuw.
Laatst gewijzigd door pragel op 25 aug 2014 16:15, 1 keer totaal gewijzigd.
Hierbij mijn verslag van het Alpenbrevet 2014, mijn eerste...maar zeker niet de laatste!
Zaterdag, 23 augustus 2014, 04:30 uur…..
De eerste vroege vogels beginnen met opstaan, in het matratzenlager in Meiringen.Gisteravond om 22:00 plat gegaan en toch wel redelijk kunnen slapen.Nog 2 uurtjes en ik kan beginnen aan mijn 1e Alpenbrevet; 135 km en 3875 hoogtemeters wachten op mij.Snel aankleden, maar wat voor weer wordt het? Als ik om mij heen kijk, zie ik de meesten voor warme kleding kiezen, dus in ieder geval iets met lange mouwen aantrekken.
6:30 uur: snel mijn plekje ingenomen in het startvak voor renners die 16 km/u denken te rijden. Iemand staat mij aan te gapen en naar mijn fiets te staren...“zeg eens, die naam van jou en een Zwitserse vlag op je startnummer....klopt dat wel?“ Leuk die verwarring.6:47 eindelijk kunnen we van start en een lichte opwinding maakt zich van mij meester. Hoe zal het gaan? Je hebt er geen idee van, wat je moet verwachten.
De aanloop naar de Grimselpas, gaat in een lekker tempo en als we Guttanen voorbij zijn en de klim naar de Grimsel begint, is de grote drukte voorbij en rijden we in kleine groepjes lekker door.Het gevoel is goed, maar halverwege de klim begint het dicht te trekken. Geen enkel zicht meer op de omgeving, terwijl je weet, hoe mooi het hier kan zijn. Dan een bord van de koffiesponsor! Nog 10 km te gaan en daar staat een vers, heet bakkie espresso op mij te wachten. Dat zal een mens goed doen bij deze koude, maar helaas, geen koffietentje gezien. Alleen mist, mist en nog eens mist. Boven op de Grimsel staan vrijwillgers klaar, om mij de verzorgingspost te wijzen. De Alphoornblazers proberen de sfeer er in te brengen, maar ik heb het hier al snel gezien. 3 Graden is geen pretje om stil te staan. Snel buffel ik een paar energierepen en stukken chocolade naar binnen en geniet van een paar bekers warme bouillon. Snel afdalen naar Gletsch is het devies en zowaar breekt er een zonnetje door als de eerste 200 meter afdaling gedaan is. Zou het dan toch nog goedkomen? Lekker even de benen stilhouden en genieten van de „warmte“.
Na 3:31 uur nemen we, in Gletsch afscheid van de Gold- en Platinatourrijders, want ik ga linksaf. Op naar de Furka. 2 Duitsers komen in mijn wiel en vragen of ze mee op kunnen rijden. Uiteraard! Met z’n drieen stampen we lekker omhoog, maar kopwerk wordt aan mij overgelaten. Na een kleine anderhalf uur sta ik boven op de Furka en geniet van het, toch nog beperkte, uitzicht. Iedereen wil graag even op de foto bij het Furkabord, maar daarna snel door naar Andermatt, de volgende post met eten en drinken. Donkere wolken pakken zich samen en de wind trekt behoorlijk aan. De afdaling van de Furka gaat in een rap tempo en dan nog even doorharken van Realp tot Andermatt. Na 5:36 uur kan hier het bunkeren weer beginnen en zolang het droog is, kan er zowaar even gezeten worden.
Ik laat Andermatt snel achter mij en dan begrijp ik waarom de organisatie het stuk tot Wassen geneutraliseerd heeft. Ik laveer zo goed als het gaat, tussen al het dampende auto’s door, want het is hier de ene na de andere baustelle en vol met auto’s die de file voor de tunnel vermijden willen. Van de regen in de drup dus...
Pas 45 minuten later kom ik in Wassen aan, een stukje, waar je normaal 15 minuten voor nodig hebt.Nu nog even op de tanden bijten voor de Sustenpas, die zich direct in Wassen doet gelden. Het is inmiddels begonnen met regenen en de mist ontneemt weer alle uitzicht op de bergen. Een lange saaie beklimming is begonnen. Hij is nergens echt steil, maar er zitten ook geen vlakke stukjes in. Een hongergevoel maakt zich van mij meester. Had ik toch beter wat brood en kaas gegeten in Andermatt? Langzaam maar zeker voegen de snellere Gold- en Platinarijders zich ook weer bij de groep en jaloers zie ik ze mij, in rap tempo inhalen. Je probeert nog wat gas te geven, maar de kou en de regen beslissen anders. Ik heb het gevoel dat ik omhoog kruip, maar weet ook, dat je zo ook boven komt. De tunnel , vlak voor de pas, staat ook vol met mist en ik ben zooooo blij, dat ik een achterlichtje heb meegenomen. Je snapt niet, wat automobilisten, met dit weer op die passen te zoeken hebben. Je ziet immers helemaal niets. Bij het einde van de tunnel, staan vrijwilligers met een ratel langs de kant, om de rijders binnen te loodsen. Het zicht is geen 10 meter meer...
Ik val direct aan op de hete bouillon en ben niet meer weg te slaan bij het brood en de kaas. Ik sta te rillen in mijn tuigje en zie mensen met dekens om rondlopen. Ik ben niet de enige die „underdressed“ is.Kan mijzelf wel voor mijn kop slaan. Als ik in de bergen ga wandelen, ben ik op ALLE weersomstandigheden voorbereid en nu, op de fiets, alleen een windjackje meegnomen.1 Landgenoot belt nog even naar Meiringen: We zijn met 3 kwartier beneden hoor, wat voor weer is het daar? Regen? Pff, wat had ´ie dan verwacht? 35 graden en zon?Alle lotgenoten kijken met afgrijzen richting afdaling. Het regent steeds harder en het zicht kan geloof ik niet slechter. Het is nog maar 2 graden, maar wel boven nul...positief denken...Na 15 minuten heb ik het hier wel gezien (of juist niet) en begin maar aan de afdaling. Niet al te hard, maar je kan toch moeilijk constant in de remmen hangen. M’n vingers vriezen er zowat af en ik zit gewoon te klappertanden.Halverwege verdwijnt de mist in ieder geval en kan ik de remmen een beetje laten vieren.
Innertkirchen lonkt en daarna alleen nog even het bultje bij de Aareschlucht nemen. Het is weer puur genieten, een aangename 13 graden, droog en geen wind. Ik kom weer tot leven en heb zowaar nog wat kracht in de benen. Nu rap naar Meiringen, de finish komt in zicht en de zadelpijn doet zich meer en meer gelden. Kort na 17:00 uur kom ik over de finish. Moe, maar niet kapot en wel voldaan. Totale tijd 9 uur en 34 minuten. Niet slecht voor een amateur, die 4 jaar geleden de Moerdijkbrug nog vervelend vond. Mooie rugzk in ontvangst genomen, met opdruk Finisher Alpenbrevet 2014! Bam!
Voor herhaling vatbaar, heel misschien de Goldtour??? Maar dan eerst nog een oplossing voor die zadelpijn vinden....want mijn arsch ist total am arsch
Zaterdag, 23 augustus 2014, 04:30 uur…..
De eerste vroege vogels beginnen met opstaan, in het matratzenlager in Meiringen.Gisteravond om 22:00 plat gegaan en toch wel redelijk kunnen slapen.Nog 2 uurtjes en ik kan beginnen aan mijn 1e Alpenbrevet; 135 km en 3875 hoogtemeters wachten op mij.Snel aankleden, maar wat voor weer wordt het? Als ik om mij heen kijk, zie ik de meesten voor warme kleding kiezen, dus in ieder geval iets met lange mouwen aantrekken.
6:30 uur: snel mijn plekje ingenomen in het startvak voor renners die 16 km/u denken te rijden. Iemand staat mij aan te gapen en naar mijn fiets te staren...“zeg eens, die naam van jou en een Zwitserse vlag op je startnummer....klopt dat wel?“ Leuk die verwarring.6:47 eindelijk kunnen we van start en een lichte opwinding maakt zich van mij meester. Hoe zal het gaan? Je hebt er geen idee van, wat je moet verwachten.
De aanloop naar de Grimselpas, gaat in een lekker tempo en als we Guttanen voorbij zijn en de klim naar de Grimsel begint, is de grote drukte voorbij en rijden we in kleine groepjes lekker door.Het gevoel is goed, maar halverwege de klim begint het dicht te trekken. Geen enkel zicht meer op de omgeving, terwijl je weet, hoe mooi het hier kan zijn. Dan een bord van de koffiesponsor! Nog 10 km te gaan en daar staat een vers, heet bakkie espresso op mij te wachten. Dat zal een mens goed doen bij deze koude, maar helaas, geen koffietentje gezien. Alleen mist, mist en nog eens mist. Boven op de Grimsel staan vrijwillgers klaar, om mij de verzorgingspost te wijzen. De Alphoornblazers proberen de sfeer er in te brengen, maar ik heb het hier al snel gezien. 3 Graden is geen pretje om stil te staan. Snel buffel ik een paar energierepen en stukken chocolade naar binnen en geniet van een paar bekers warme bouillon. Snel afdalen naar Gletsch is het devies en zowaar breekt er een zonnetje door als de eerste 200 meter afdaling gedaan is. Zou het dan toch nog goedkomen? Lekker even de benen stilhouden en genieten van de „warmte“.
Na 3:31 uur nemen we, in Gletsch afscheid van de Gold- en Platinatourrijders, want ik ga linksaf. Op naar de Furka. 2 Duitsers komen in mijn wiel en vragen of ze mee op kunnen rijden. Uiteraard! Met z’n drieen stampen we lekker omhoog, maar kopwerk wordt aan mij overgelaten. Na een kleine anderhalf uur sta ik boven op de Furka en geniet van het, toch nog beperkte, uitzicht. Iedereen wil graag even op de foto bij het Furkabord, maar daarna snel door naar Andermatt, de volgende post met eten en drinken. Donkere wolken pakken zich samen en de wind trekt behoorlijk aan. De afdaling van de Furka gaat in een rap tempo en dan nog even doorharken van Realp tot Andermatt. Na 5:36 uur kan hier het bunkeren weer beginnen en zolang het droog is, kan er zowaar even gezeten worden.
Ik laat Andermatt snel achter mij en dan begrijp ik waarom de organisatie het stuk tot Wassen geneutraliseerd heeft. Ik laveer zo goed als het gaat, tussen al het dampende auto’s door, want het is hier de ene na de andere baustelle en vol met auto’s die de file voor de tunnel vermijden willen. Van de regen in de drup dus...
Pas 45 minuten later kom ik in Wassen aan, een stukje, waar je normaal 15 minuten voor nodig hebt.Nu nog even op de tanden bijten voor de Sustenpas, die zich direct in Wassen doet gelden. Het is inmiddels begonnen met regenen en de mist ontneemt weer alle uitzicht op de bergen. Een lange saaie beklimming is begonnen. Hij is nergens echt steil, maar er zitten ook geen vlakke stukjes in. Een hongergevoel maakt zich van mij meester. Had ik toch beter wat brood en kaas gegeten in Andermatt? Langzaam maar zeker voegen de snellere Gold- en Platinarijders zich ook weer bij de groep en jaloers zie ik ze mij, in rap tempo inhalen. Je probeert nog wat gas te geven, maar de kou en de regen beslissen anders. Ik heb het gevoel dat ik omhoog kruip, maar weet ook, dat je zo ook boven komt. De tunnel , vlak voor de pas, staat ook vol met mist en ik ben zooooo blij, dat ik een achterlichtje heb meegenomen. Je snapt niet, wat automobilisten, met dit weer op die passen te zoeken hebben. Je ziet immers helemaal niets. Bij het einde van de tunnel, staan vrijwilligers met een ratel langs de kant, om de rijders binnen te loodsen. Het zicht is geen 10 meter meer...
Ik val direct aan op de hete bouillon en ben niet meer weg te slaan bij het brood en de kaas. Ik sta te rillen in mijn tuigje en zie mensen met dekens om rondlopen. Ik ben niet de enige die „underdressed“ is.Kan mijzelf wel voor mijn kop slaan. Als ik in de bergen ga wandelen, ben ik op ALLE weersomstandigheden voorbereid en nu, op de fiets, alleen een windjackje meegnomen.1 Landgenoot belt nog even naar Meiringen: We zijn met 3 kwartier beneden hoor, wat voor weer is het daar? Regen? Pff, wat had ´ie dan verwacht? 35 graden en zon?Alle lotgenoten kijken met afgrijzen richting afdaling. Het regent steeds harder en het zicht kan geloof ik niet slechter. Het is nog maar 2 graden, maar wel boven nul...positief denken...Na 15 minuten heb ik het hier wel gezien (of juist niet) en begin maar aan de afdaling. Niet al te hard, maar je kan toch moeilijk constant in de remmen hangen. M’n vingers vriezen er zowat af en ik zit gewoon te klappertanden.Halverwege verdwijnt de mist in ieder geval en kan ik de remmen een beetje laten vieren.
Innertkirchen lonkt en daarna alleen nog even het bultje bij de Aareschlucht nemen. Het is weer puur genieten, een aangename 13 graden, droog en geen wind. Ik kom weer tot leven en heb zowaar nog wat kracht in de benen. Nu rap naar Meiringen, de finish komt in zicht en de zadelpijn doet zich meer en meer gelden. Kort na 17:00 uur kom ik over de finish. Moe, maar niet kapot en wel voldaan. Totale tijd 9 uur en 34 minuten. Niet slecht voor een amateur, die 4 jaar geleden de Moerdijkbrug nog vervelend vond. Mooie rugzk in ontvangst genomen, met opdruk Finisher Alpenbrevet 2014! Bam!
Voor herhaling vatbaar, heel misschien de Goldtour??? Maar dan eerst nog een oplossing voor die zadelpijn vinden....want mijn arsch ist total am arsch
Mooi om de verschillende verslagen te lezen en de veelal zelfde observaties en ervaringen Ik stond echt te kijken toen er gasten met korte mouwtjes aan het afdalen waren. Of ze hadden het niet koud, of ze hadden niets meegenomen (wat me bizar lijkt voor zo'n tocht zeker gezien het weerbeeld van de laatste paar dagen).
Ik stond echt te kijken toen er gasten met korte mouwtjes aan het afdalen waren. Of ze hadden het niet koud, of ze hadden niets meegenomen (wat me bizar lijkt voor zo'n tocht zeker gezien het weerbeeld van de laatste paar dagen).-
Le Grimpeur
- Forum-lid
- Berichten: 2623
- Lid geworden op: 24 nov 2009 14:37
Le Grimpeur
26 aug 2014 20:41
De andere verslagen heb ik inmiddels ook gelezen en kan niet anders zeggen dan 'petje af mannen!'. In die toch echt wel moeilijke omstandigheden niet op (willen) geven getuigt van karakter! En prima verslag gedaan ook !
!60 x Ventoux
Ik ben om! Het Alpenbrevet gaat mijn doel worden voor 2015 (de organisatie praat al over 29 augustus). Afgelopen jaar de Marmotte gereden als mijn eerste cyclo, en ik denk dat de gouden versie van het Alpenbrevet niet minder zwaar is.
insta #gravelgremmen
Chesini ‘Peacock’ - Rodeo Labs Flaanimal 5.0
Chesini ‘Peacock’ - Rodeo Labs Flaanimal 5.0