Is er een dokter in de zaal?

[synapse]

En daarna waarschijnlijk ook nog jaren.

Het idee was om dit jaar met mijn dochter mee te doen aan Ad6, net als vorig jaar.
Toen ging ik met mijn zoon en schoonzoon.
Mijn dochter was destijds hoogzwanger en kon uiteraard niet meedoen, maar ze was erg onder de indruk van de entourage.
En ze wil graag dit jaar meedoen.

Maar om te voorkomen dat ik overkom als een obsessieve avonturier, ik wil juist helemaal geen risico's nemen. Plezier in het fietsen staat voor mijn voorop. Ik wilde mij alleen informeren over de mogelijkheid om de inmiddels geïnvesteerde tijd in training niet te laten verdampen. Als dat mogelijk is, dan is dat mooi meegenomen. Kan het niet, dan is dat maar zo...

[dwangarbeider]

Je gaat hoedanook niet meer "echt" kunnen trainen zolang je niet behandeld en genezen bent. Dat uurtje rondrijden gaat ook geen zoden aan de dijk zetten en je waarschijnlijk meer kwaad dan goed doen.

[beren040]

Het was simpel: chirurg verbood fietsen, tot 14 dagen na operatie, voor verwijderen galblaas. Was een ingreep via microscopie, dus 3 gaatjes. Was 5 uur na de operatie alweer naar huis maar dat zegt helemaal niets. Lichaam moet gewoon weer heel worden en dat heeft tijd nodig. En ik had een second opinion van mijn dochter die, en ja die heeft er verstand van, zelfde zegt

Google eens op "ingreep via microscopie "en dan op " ingreep via endoscopie " en lees je verhaal dan nog eens .

ik buig nederig ....
dat is slordig, maar maakt voor wat ik probeerde te zeggen gelukkig geen verschil

[synapse]

Korte update:
Vrijdag 15 maart ben ik geopereerd en is mijn ontstoken galblaas verwijderd nadat eerder al de galleidingen waren opgerekt.
Aan de operatie is een (lange) periode van pijnaanvallen en ontstekingen vooraf gegaan.
Het was dan ook nog maar de vraag of het weghalen van de galblaas de problemen zou wegnemen.

Ik denk nu dat dat wel zo is. Ik ben mij in rap tempo beter gaan voelen en één week na de operatie voorzichtig op de Tacx begonnen. Dat viel absoluut niet mee, Alle kracht leek uit mijn benen verdwenen.
Vorige week zaterdag een heel kort ritje buiten met mijn dochter gefietst. Dat ging al weer veel beter. Zo goed dat ik daarna alleen nóg een ritje heb gereden.
Op de Tacx merk ik dat ik dat ik wel veel kracht ben kwijt geraakt maar óók dat ik het makkelijker oppak dan ik had durven hopen.

Ik probeer de komende weekenden wat langere ritten te maken om te kijken of het zin heeft de AGR (100, 125 of 150 kilometer) te rijden.
Zoniet dan doe ik met mijn dochter gewoon de 65 kilometer versie.

Daarna verwacht ik nog te kunnen opbouwen naar de Alpe d'Huzes.

[Jans]

@synapse, goed te horen dat het de geode kant op gaat. Succes met het verder herstel.

[synapse]

Dank jullie wel!

[Aspide83]

Ik las in een ander topic over een persoon met depressies. Ik vond het verhaal zeer aangrijpend. De niet zichtbare ziekte die alle energie wegslurpt uit je lichaam.

Stoppen met fietsen omdat het niet meer gaat. Prestatie druk, het moeten goed rijden, het moet perfect. Ik heb het zelf ook meegemaakt. Ik kon fatsoenlijk fietsen. 100 km ruim binnen de 3 uur. En toen de depressie......uit accepteren dat ik er 4 uur overdeed, geen perfectie....heel zwaar. Natuurlijk zijn er achterliggende oorzaken....Maar toch.... De wereld van wielrennen was perfectie voor mij. Al mijn spullen verkocht, Mooie fiets, Mooie accessoires, Mooie kleding. Na wat vallen en op staan me ritme gevonden.

Opnieuw begonnen met fietsen, oude fiets, weinig accessoires, en gewoon normale kleding. Ik fiets als ik een goede dag heb 100 km in 3 uur 40 minuten. Maar het voelt beter als ooit. Ik hoop dat degene dit leest. En hoop put uit deze ervaring al dan niet fietsend

[Nee_Nee]

Moest iemand in je omgeving daadwerkelijk de diagnose 'depressie' hebben, stap dan over het taboe heen, ga langs, blijf langs gaan. Op een dag zal het je lukken hem te doen starten voor zijn eerste fietsrit.

[synapse]

Twee maanden verder heb ik mogen concluderen dat mijn lichamelijke gestel behoorlijk goed moet zijn geweest.
Na een voorzichtig begin in april heb ik besloten om op 20 april, na een kleine drie weken training, toch de 125 kilometer route van de AGR te fietsen.
Door rustig te beginnen ging dit verbazingwekkend goed. Ondanks dat er meer hoogtemeters in de route zaten dan vorig jaar, deed ik er maar 10 minuten langer over!
Dit gaf mij zoveel vertrouwen dat ik daarna ben blijven trainen (vooral langere afstanden fietsen) met als doel twee keer de Alpe d'Huez op te fietsen.
Ook dit bleek prima te doen.
Ik denk dat ik met twee weken meer tijd om mij voor te bereiden ook de oorspronkelijk voorgenomen derde keer ook nog wel had gehaald. Dat leek nu niet haalbaar.

Vorig jaar na één dag rust nog de Croix de Fer gedaan, iets dergelijks zat er nu helaas niet in.

Al met al toch nog een redelijk geslaagd voorjaar!