Afgelopen Zaterdag naar Limburg getrokken voor alweer mijn derde Volta op rij. Ik vind deze tocht de ideale gelegenheid om aan het begin van het seizoen wat hardheid en inhoud op te doen. Doel van vandaag: lekker fietsen en (ik leer het nooit
) 30 gemiddeld rijden.
De reis verloopt voorspoedig, zou wel kunnen dat ik geflitst werd in Belgie bij het "wild viaduct" net voor maasmechelen
. Na voor het eerst door de tunnel in Maastricht te zijn gereden (wat een verbetering!) parkeer ik weer tegenover het kerkhofje van Eijsden. Kledingkeuze is moeilijk, het is vrij koud maar ze geven wel 18 gr. en zon af. Beslissing: Korte broek, kort shirt, maar wel armstukken en windstoppertje. Ben namelijk van plan om niet te laat te finishen
.
Het afhalen van de startbescheiden verloopt zeer voorspoedig (goed geregeld) en gelukkig niet te veel meuk in het zakje. Op verzoek van de organisatie toch maar rugnummer opgespeld en klokslag 08.00 uur vertrek ik vanaf de vroenhof. Kijk nog even of er een paar toppers staan waar ik mee op kan rijden maar zie geen kandidaten dus dan maar alleen vertrokken....Getver das koud de eerste kilometers!
Na zo'n 25 km wordt ik achterop gereden door een groepje kleppers en ik haak in. Tempo ligt hoog maar het voordeel van de groep weegt zeker op tegen het vrij hoge tempo. Het tempo wordt gemaakt door twee limburgers uit de streek. Vooral "de Blauwe" geeft op klimmetjes veel gas. Dat wordt nog een zware dag!
Om te beschrijven waar nu precies wat gebeurde, is bij deze tocht altijd vrij moeilijk, want na 10 km ben je door al dat draaien en keren je richtingsgevoel al kwijt. Ik ga toch een poging wagen. In Banholt missen we een bordje, maar (das een voordeel bij deze tocht) als je bij de volgende splitsing geen pijlen ziet ben je vast en zeker fout gereden. Dus daar een rondje rond de kerk, terug, en weer door! Volgens mij op de grensheuvel in Noorbeek (?) ligt het tempo van de blauwe iets te hoog en loop ik wat achterstand op. Ik ben niet de enige, want de groep klapt uit elkaar. Eenmaal boven op het vlakke rij ik kop over kop met een collega het gaatje weer dicht. Daarna de Loorberg. Ik neem hier bewust wat gas terug want de dag is nog lang. Gelukkig ben ik niet de enige die er zo over denkt
.
De lus door Heerlen had voor mij inderdaad ook niet gehoeven, een aantal malen heen en weer oversteken voor het fietspad is niet prettig. Dan doemt de eyserbosweg al op. Deze ken ik vrij redelijk: In het begin niet te gek, want dan blaas je jezelf op voor het laatste zware stuk. Dit gaat inderdaad goed en zonder veel problemen kom ik boven.
Na de eerste bevoorrading te hebben overgeslagen zijn we nu rond km 90 wel aan een versnapering toe. Groep is ondertussen uitgedund tot 4. We zijn één van de eersten bij de verzorging. Verzorging is op zich prima maar niet overdreven. Inderdaad (was mij nog niet opgevallen) geen dixies. Voor de (vele !!) damesdeelnemers een onhandige toestand.
Na een kwartiertje vertrekken we weer en waar ik al een beetje bang voor was gebeurt ook. Ik kom niet meer in mijn ritme, heb een paar keer bijna kramp
, dus besluit dat het beter is dat ik de rol los en alleen verder rijd. Ik heb nu 100 km keihard getraind dus op zich prima. We zijn nu op bekend terrein, de epener baan rij ik lekker op reserve naar boven. Ik drink nu veel om wat belangrijke stoffen aan te vullen voor de laatste 50 km. De afdaling van de Camerig is altijd leuk. in het begin een paar stukken vals plat naar boven! en dan volle bak naar beneden. Ik weet dat we halverwege naar rechts moeten dus rem op tijd wat bij. Tricky punt voor degenen die de route niet kennen. Dan de Schweiberg, heerlijk ding, niet te steil, vrij lang. Klimmen gaat hier goed. (later zie ik op strava dat ik zelfs nog sneller ben dan vorig jaar). een aantal km's verder komt dat smerige, kloterige, stroperige K.. stuk vals plat naar boven. Typisch stuk om jezelf volledig op leeg te rijden. Het is hier lekker druk met fietsers want de 80 en 120 km rijden hier ook.
Wat mij opvalt; veel dames, volledige dames clubs, matching outfits enz. Leuk hoor! Wat mij ook opvalt; Hoewel natuurijk de prestatie een rol speelt, lijkt het of de dames er toch ook met name een gezellig dagje van maken. De heren (een aantal dan toch) zien het prestatieve als belangrijker ( ja ik ook
).
De laatste 20 km komen in zicht. Grootste gedeelte is nu dalen / vals plat naar beneden. Zou wel lekker zijn om nu in een groep te rijden, maar sinds ik afscheid heb genomen van mijn medevluchters rijd ik echt in een soort niemandsland. Dan maar alleen tempo maken. Ik probeer de 35 / 40 km per uur aan te houden en dat lukt nog vrij aardig. Ik zie op mijn elemnt de 30 gemiddeld verschijnen. Goed Bezig !
. De N627 is wel een doods stuk. Dit is echt km's volmaken en terug naar Eijsden. Na het oversteken van de A2 duiken we weer bekende wegen op terug naar Eijsden. Ik pers de laatste jus uit mijn benen en rol het plein weer op waar de commentator van dienst al de polonaise loopt. Totale tijd 5.15, totale fietstijd 5.01 uur, over 151 km, dus verrek 30,1 km/uur
.
Moe maar voldaan rijd ik terug naar huis, onderweg afwisselend luisterend naar Radio 1 NL voor Ajax- Feijenoord en Radio 1 BE voor de RVV. Eenmaal thuis schiet bij het uitstappen van de auto mijn hamstrings lekker in de kramp
. Kortom genoeg gedaan vandaag.
Conclusie van de dag:
Leuke tocht. Vrij goed georganiseerd. Route is prima, de afwisseling tussen een aantal bekende en minder bekende hellingen is leuk. Pijlen zijn te klein en te onopvallend!. Op sommige punten niet optimaal (is ook moeijlijk). Seingevers wisselend, van prima verkeer regelend tot ongeinteresseerd op een stoeltje in de berm. Sfeer TOP! (weer helpt natuurlijk handje mee). Bevoorrading was voor mij goed, maar voor iemand die zonder iets van huis was gekomen misschien wat karig.
Heerlijk die gasten die het verpesten voor de rest 