Jouw top5 zwaarste cols

[bottecchia]

Monte Sante Marie
Deze kom je tijdens L'Eroica tegen na ongeveer 150km. Sta je eerst bij de bevoorrading een lekker kommetje Ribolita naar binnen te werken om een paar minuten later diverse stukken van een procent of 20 onverhard geitenpad voor je kiezen te krijgen waar diezelfde soep bijna weer naar boven kwam. Wat het naast die vervelende percentages zwaar maakte was de retro fiets met dito verzet én dat ik niet wist hoeveel van die stukken er precies kwamen (stuk of zes). Iedere keer als je dacht dat je er was zag je het volgende stuk ellende al weer klaar liggen. Volgend jaar ga ik vóór deze beklimming aan de rode wijn. Kijken of het dan beter gaat...

Somendenna
In 2009 gereden tijdens de klassiekerweek als slotklim van de Ronde van Lombardije. Vrijwel de hele dag in de regen moeten rijden met Milaan San Remo nog vers in de benen. Het toch al vrij kleine deelnemersveld lag vanaf de start al helemaal uit elkaar waardoor ik zo'n beetje de hele rit had gereden met één maatje die een slechte dag had. Aan de voet van de klim zou de laatste bevoorradingspost zijn maar door een aantal valpartijen van andere deelnemers moesten die mensen het parcours op. Dat betekende dat ik met 2 lege bidons en zonder voeding omhoog moest. Een profiel van de klim heb ik niet. Stijgingspercentage en afstand? Geen idee. Wat ik nog wel weet is dat ik de 39-25 maar heel moeizaam rond kreeg en dat ik na een gevaarlijke afdaling en een kleine confrontatie met een waakhond bibberend van de kou bij de finish aankwam.

Passo di Mortirolo
Deze heb ik gedaan in een rondje vanuit Bormio toen ik daar in de buurt zat voor de Dreiländergiro. Eerst 2 uur in de auto en toen richting Mazzo voor de Mortirolo. Dit type beklimming valt voor mij in de categorie 'pas leuk als je boven bent' want kwa fysiek ben ik nu eenmaal meer geschikt voor Carrefour de L'Arbre dan voor 15% en meer. Toch mezelf naar boven geharkt om deze op mijn naam te zetten. Hierna ben ik de Gavia nog opgereden en daar merkte ik pas hoe zwaar de Mortirolo eigenlijk was geweest want dat ging bepaald niet van harte.

Col d'Agnello
Als voorbereiding op de Granfondo Fausto Coppi besloten we om de Agnello te beklimmen. Omdat we niet precies wisten welke route goed fietsbaar was en de weg direct vanuit Cuneo niet zo geschikt leek zijn we met de auto tot een paar kilometer voor de voet van de klim gereden. Tenminste, dat dachten we. Want zo ongeveer om de hoek begon de weg al te stijgen en dat hield eigenlijk niet meer op. Als echte diesel verteer ik zo'n start niet lekker. Hoewel het in het begin best aardig ging liep de klim al snel voor geen meter meer. En omdat m'n derailleur niet helemaal goed stond afgesteld kon ik m'n kleinste verzet niet gebruiken wat het er mentaal ook niet makkelijker op maakte. Je ziet het tandwiel wel maar je kunt 'm niet gebruiken. Wel een prachtige klim trouwens. Een echte aanrader!

Tre Cime di Lavaredo
Nu maak ik er maar een volledig italiaanse top 5 van ook. Deze heb ik bedwongen tijdens een weekje Dolomieten tussen de Dreilandergiro en de Maratona in. De uitleg bij deze klim is heel simpel. Kijk maar naar het profiel met de indrukwekkende slotkilometers. Een beetje hetzelfde idee als met de Mortirolo. Leuk om de klim op je naam te zetten maar die percentages zie ik liever terug in een goed glas in plaats van onder de wielen.

[Le Grimpeur]

Zomaar vijf beklimmingen die spontaan bij mij op komen als ik "zware" (alles is relatief) klussen moet noemen die mij nog vers voor ogen staan:

1. Col de la Forclaz (meer van Annecy; er zijn in die "hoek" 3 cols met die naam), vanaf Vesonne. Mijn eerste klim in Frankrijk, dus geen ervaring, "verkeerde" verzet (42x26) en te weinig conditie. "Hing" dus op het steilste stuk tegen de vangrail uit te hijgen. Vergeet je nooit meer!

2. Col du Galibier, na vanuit le Freney-d'Oisans al de Glandon/Croix-de-Fer en Télégraphe verteerd te hebben. Te weinig gegeten, te weinig getraind en te veel hooi op de vork genomen. Je leert er wel snel van!

3. Col de Granon. Na de Lautaret (vanuit le Freney) is dit ding extra lastig en kwam ik ècht "kapot" boven. En terug natuurlijk de wind flink tegen in de klim naar de Lautaret om weer in le Freney te komen.

4. Mont Colombis (bij het Lac de Serre-Ponçon). Typisch zo'n klim die je (niet qua wegdek hoor) beter met een Mountainbike-verzet kunt doen. Maar ja, op de kaart zie je 18% en 14% en dan gaat het kriebelen!

5. Sommet Bucher (bij Château Queyras). Je wilt nu eenmaal alle "klimmetjes" in de buurt van je vakantie-standplaats uitproberen. Deze is steil, maar het ergste is het zéér slechte wegdek. Niets voor een racefiets, doch opgeven of omkeren, tja dat mag natuurlijk niet.

[pinarello]

[quote="dummy"][quote="pinarello"]
5 Mont Bouquet 4,5km zeer, zeer steil >20%[/quote]
Valt wel mee, zo te zien. Volgens de Salite-site is de Mont Bouquet 4,6 km lang, heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 9,5%, en een max van 16,4% over 500 meter: *klik*

[/quote]

[img=http://www.fietsclub-grassedouble.nl/montbouquet.jpg]

[dummy]

@Pinarello: Dat komt toch overeen met het Salite-profiel?

[pinarello]

[quote="dummy"][quote="Bottecchia"]Mwah, die grafiek geeft toch wel de garantie voor de nodige zweetdruppels hoor. Bovendien, als je ziet wat Pinarello in een jaar wegtrapt dan weet je dat hij aardig vergelijkingsmateriaal heeft.

Ik zal vanmiddag ook een top 5 in elkaar zetten. Wel leuk om even in de herinneringen te graven. [/quote]
Pinarello heeft ongetwijfeld voldoende vergelijkingsmateriaal, maar gezien zijn redenen zou het merendeel van de cols onder andere omstandigheden eenvoudiger zijn:
“1) Giau: te snel begonnen vanwege filmen van anderen” (kan gebeuren),
“2) Fedaia: km's lang 15%” (de Salite-site is wat milder gestemd),
“3) Ventoux: valt ongetraind nogal tegen” (welke serieuze klim niet?),
“4) Erbe: vanwege de warmte en de vliegen” (is vervelend).

No offence, hoor. En misschien is het juist ook de bedoeling van de topic-starter om enige subjectieve redenen van zwaarte op te noemen. [/quote]

Ik vraag me echt af af wat je met deze postingen bedoeld: wil je gelijk hebben kun je gewoon krijgen hoor geen probleem.
Ik geef alleen aan wat mijn lijst is en waarom maar blijkbaar weet jij precies hoe ik mij heb gevoeld.
Maar goed inderdaad grafieken trap je gemakelijk weg. Nu de praktijk nog en dan hoor ik graag of jij genoemde hellingen ook gereden hebt en wat je bevindingen zijn geweest.

En wat de Bouquet betreft: er zitten stukken van >20% in (volgens meldingen op het wegdek 22%) en als je heel goed kijkt zie je op mijn profiel ook een 2 tal keren de cijfers 20 staan.....
Maar als je het niet gelooft ook prima no offence. Ben wel benieuwd naar je lijst trouwens.

[ever]

Hierbij dan mijn - door persoonlijke ervaringen gekleurde - top 5:

1. Strynefjell Noorwegen in de 2e etappe van de Vikingtour 2008. Het ontbijt was helemaal verkeerd gevallen en het idee van fietsmaatje om magnesium toe te voegen aan de inhoud van mijn bidon speelde waarschijnlijk ook nog mee. Iedere kilometer werd ik zieker, maar ja de verzorgingspost was toch echt net na de top van de klim. Eindelijk op de top de volledige maaginhoud er uit gegooid. Dat het boven maar 8 graden was en ik kletsnat van het zweet hielp natuurlijk ook niet mee. In geleende droge kleren (tegen de onderkoeling) hebben ze me in de bezemwagen gekieperd. Met stip op nummer 1!

2. Laatste etappe van diezelfde Vikingtour: het steilste stukje weg van Noorwegen de Steilhamskleiva. Slechts 2 kilometer, maar na al een week fietsen in de benen kwam die 18,5% gemiddeld toch hard aan (max bij mijn weten 25%)

3. Drolenval (uit de Steven Rooks Classic): ik blijf het een draak vinden na al aardig wat kilometers en de Redoute.

4. Afgelopen zomer tijdens fietsvakantie in de Pyreneeen: de Marie Blanque. Was gewoon onderschatting, maar na al aardig wat (klim)kilometers die dag en de hoge temperaturen was ik blij dat ik boven was.

5. Zoals al vaker genoemd: de Mont Ventoux. Was m'n eerste serieuze klim en had nauwelijks getraind. Recept voor afzien

[dummy]

@Pinarello: Sorry, mijn fout. Inmiddels begrijp ik dat het niet zozeer over feitelijk zware cols gaat, maar meer waarom je een bepaalde beklimming als zwaar ervoer. En dat kan natuurlijk een wat vreemde top-5 opleveren. Immers, als je op een slechte dag aan het eind van de Amstel Gold Race grote moeite hebt met de Cauberg, kan dit klimmetje zomaar in je top-5 voorkomen. Terwijl als je een paar weken later met goede benen relatief makkelijk de Angliru of de Grossglöckner oprijdt, worden deze ploertendoders misschien niet eens in je top-10 opgenomen.

Kortom, als jij ongetraind de Ventoux opreed, zal je 'm ongetwijfeld zwaar gevonden hebben. Geloof ik graag. En de Erbe is natuurlijk ook lastig in de warmte en continu een zwerm vliegen om je heen. Terecht dat zulke cols er dan in staan.

En wat de Bouquet betreft, je schreef “4,5km zeer, zeer steil >20%”. Waarbij ik dacht dat ie 4,5km lang meer dan 20% was. En nu blijken er 2 stukken van 20% in te zitten. Ook pittig. Geldt eveneens voor de Fedaia ( ook al is ie niet ‘kilometerslang 15%’ ).

[pinarello]

[quote="dummy"]@Pinarello: Sorry, mijn fout. Inmiddels begrijp ik dat het niet zozeer over feitelijk zware cols gaat, maar meer waarom je een bepaalde beklimming als zwaar ervoer. En dat kan natuurlijk een wat vreemde top-5 opleveren. Immers, als je op een slechte dag aan het eind van de Amstel Gold Race grote moeite hebt met de Cauberg, kan dit klimmetje zomaar in een top-5 voorkomen. Terwijl als je een paar weken later met goede benen relatief makkelijk de Angliru of de Grossglöckner oprijdt, worden deze ploertendoders misschien niet eens in je top-10 opgenomen.

Kortom, als jij ongetraind de Ventoux opreed, zal je 'm ongetwijfeld zwaar gevonden hebben. Geloof ik graag. En de Erbe is natuurlijk ook lastig in de warmte en continu een zwerm vliegen om je heen. Terecht dat zulke cols er dan in staan.

En wat de Bouquet betreft, je schreef “4,5km zeer, zeer steil >20%”. Waarbij ik dacht dat ie 4,5km lang meer dan 20% was. En nu blijken er 2 stukken van 20% in te zitten. Ook pittig. Geldt eveneens voor de Fedaia ( ook al is ie niet ‘kilometerslang 15%’ ).[/quote]

Ok no problem. Ga die Fedaia maar es rijden dan en tel even de bordjes 15% aan de rechterkant, zal ongetwijfeld ook wel eens een stukje 11 of 12 %inzetten maar dat merk je echt niet:D Het gemiddelde wordt trouwens ook nog wat gedrukt door de bochten
Op dat stuk van de Fedaia rijden ze met >100 naar beneden dus dat zegt ook wel iets. Maar het was wel een geweldige ervaring en dan wel via de oude bergweg. Aanrader!

Maar ik ben nog steeds benieuwd naar je eigen lijstje
:p

[hansmulder]

1 passo di gaia, zo mooi, maar bijna boven kreeg ik een hongerklop (zwaarder dan die van 3 dagen er voor)dat ik ben omgekeerd en 5km ben afgedaald ,de blik van m,n mede fietsers.
heb een cafe overvallen, 3 cola,stuk taart en 3 mars ,de blik van der ober die mij aleen aan een tafel zag zitten
2. tre cime lavaredo,eerst steil dan ga je weer omlaag dus weet je dat later weer moet in halen.
3 de diepe hel ,het steile stuk op de weg van holten naar nijverdal, 12 jaar geleden ging ik op de52/17 naar boven maar nu val ik stil en moet harken op de 39/25

[amclassic-fan]

@Pinarello, de Fedaia haalt geen gemiddelde van 15% over een halve km of langer. Heb klimmen gereden die 15% gemiddeld zijn en dat is een heel stukje steiler, toen had ik echt 't gevoel dat ik tegen een muur aan 't oprijden was.

Zo ziet gemiddeld 15% eruit (die 15 was door enkel buitenbochten te rijden, ook aan de verkeerde kant van de weg):

[pinarello]

[quote="Amclassic-fan"]@Pinarello, de Fedaia haalt geen gemiddelde van 15% over een halve km of langer. Heb klimmen gereden die 15% gemiddeld zijn en dat is een heel stukje steiler, toen had ik echt 't gevoel dat ik tegen een muur aan 't oprijden was.

Zo ziet gemiddeld 15% eruit (die 15 was door enkel buitenbochten te rijden, ook aan de verkeerde kant van de weg):
[/quote]

Je bent gewoon te sterk denk ik; ik beperk me even tot de feiten als mindere fietser:
cyclingcols geeft aan 16,4% max, de bordjes langs de weg gaven 15% aan. Het verschil zal zitten meet je over 10m, 100m of 500m denk ik want over 1km is het gemiddelde 12,9 en over 5km 11,3. Daarnaast drukken de bochten, denk ik, het gemiddelde.
Het voelde trouwens ook als 15% met de Pordoi, San Pellegrino en San Tomaso al in de benen:D

Welke klim is trouwens de foto? Ziet er mooi uit.

[ponsteen]

Ja, mooi is dat: echt steile klimmen heb ik wegens zeer kleine versnellingen niet echt last van. Tre Cimi ging gewoon lekker met 9 km per uur; het ding komt niet in mijn top twintig... ondanks de 4,5 km 10 a 15 procent.

Mentale gesteldheid maakt ook wel uit bij mij. Als je constant kapot gaat in een fietsvakantie en je start een klim, dan zakt de moed je al snel in de schoenen. Soms kun je gewoon niet diepgaan en ga je kapot terwijl je echt niet hard gaat, met een D2 hartslag. En soms rij je na een flinke col de laatste km boven je omslagpunt en stroomt de adrenaline en andere gelukmaakstofjes zo hard dat je je koning voelt; of ik moet bijna huilen van emotie (is dat gek?).