lazo ik wil graag meegaan in uw gedachte, maar kunt u mij dit uitleggen:
talent en geen doping :prulleman
doping zonder talent : kieke
groot talent en zwaar doping : TOPPER
talent en doping : prof
talent
-
kalkaanslag
- Forum-lid
- Berichten: 206
- Lid geworden op: 08 aug 2006 13:15
Quoten: Origineel geplaatst door kalkaanslag op 20 Oktober 2006
Je moet me toch 'ns uitleggen wat Armstrong heeft met die 32 doktersbriefjes? Bedoel je daarmee te zeggen: talent? Of is het een suggestieve opmerking mbt tot zijn buitengewone prestaties?
Wil jij, Kalkaanslag, nu roddels ter discussie stellen? Vind ik in elk geval niet netjes. Doping in samenhang brengen met talent lijkt mij sowieso niet in de haak.
Wanneer was het voor het laatst dat een Fransman een tourzege behaalde? O ja, in 1985. Zo...hohoho, da's lang geleden....
Dat de Fransen op dreef zijn omdat ze het niet kunnen hebben dat zij sinds 1985 geen tourwinnaar meer hebben afgeleverd, betekent nog niet dat we andere tourwinnaars moeten gaan beschuldigen/verdacht maken. Vandaag las ik in het nieuws dat wederom een aantal Fransen pogingen hebben ondernomen om Armstrong verdacht te maken. Hoe ziekelijk. Als die Fransen met iedere buitenlander die wint problemen hebben, moeten ze zich afscheiden van de buitenwereld en alleen Franse ploegen toelaten tot de Tour.
Het is wel typisch dat geen enkele Franse renner in de zaak Fuentes betrokken is....
Armstrong had waarschijnlijk minder talent dan andere groten zoals Ullrich, maar trainde i.t.t. die andere groten zich het klaplazarus, waardoor hij simpelweg de beste was. 7 jaar lang.
En al zijn er briefjes geweest, voor elk zalfje of middeltje heb je tegenwoordig een verklaring nodig. Heb je gezien hoeveel middelen op de lijst staan? Dus zulke briefjes zijn in het geheel niet interessant. Anders is volgens jou iedere renner verdacht.
Armstrong is nooit ergens op betrapt. Geen enkele aanleiding om vraagtekens bij zijn prestaties te zetten. In mijn ogen is hij een groot renner, een groot winnaar, één der besten, een goed voorbeeld voor andere renners, al dan niet profs.
Je moet me toch 'ns uitleggen wat Armstrong heeft met die 32 doktersbriefjes? Bedoel je daarmee te zeggen: talent? Of is het een suggestieve opmerking mbt tot zijn buitengewone prestaties?
Wil jij, Kalkaanslag, nu roddels ter discussie stellen? Vind ik in elk geval niet netjes. Doping in samenhang brengen met talent lijkt mij sowieso niet in de haak.
Wanneer was het voor het laatst dat een Fransman een tourzege behaalde? O ja, in 1985. Zo...hohoho, da's lang geleden....
Dat de Fransen op dreef zijn omdat ze het niet kunnen hebben dat zij sinds 1985 geen tourwinnaar meer hebben afgeleverd, betekent nog niet dat we andere tourwinnaars moeten gaan beschuldigen/verdacht maken. Vandaag las ik in het nieuws dat wederom een aantal Fransen pogingen hebben ondernomen om Armstrong verdacht te maken. Hoe ziekelijk. Als die Fransen met iedere buitenlander die wint problemen hebben, moeten ze zich afscheiden van de buitenwereld en alleen Franse ploegen toelaten tot de Tour.
Het is wel typisch dat geen enkele Franse renner in de zaak Fuentes betrokken is....
Armstrong had waarschijnlijk minder talent dan andere groten zoals Ullrich, maar trainde i.t.t. die andere groten zich het klaplazarus, waardoor hij simpelweg de beste was. 7 jaar lang.
En al zijn er briefjes geweest, voor elk zalfje of middeltje heb je tegenwoordig een verklaring nodig. Heb je gezien hoeveel middelen op de lijst staan? Dus zulke briefjes zijn in het geheel niet interessant. Anders is volgens jou iedere renner verdacht.
Armstrong is nooit ergens op betrapt. Geen enkele aanleiding om vraagtekens bij zijn prestaties te zetten. In mijn ogen is hij een groot renner, een groot winnaar, één der besten, een goed voorbeeld voor andere renners, al dan niet profs.
VDB, De Bilde en Malisse; ze bulk(t)en van het talent, ze zijn niet onintelligent maar door een kortsluiting ergens lateraal de cortex wordt elke winst in een klassieker, elke veroverde gouden schoen en iedere tornooiwinst betaald met ballorig gedrag en frontpaginanieuws omwille van extrasportieve strapatsen. Het palmares steekt schril af tegen de veel hogere potentie.
Redant, Vanderelst en De Wulf; ze mis(st)en de klasse van de grote jongens, maar ze kenden hun beperkingen en mits veel inzet en een aimabel gedrag konden ze zich een plaatsje onder de zon afdwingen. Vaststellen dat ze een palmares hébben is op zich al verwondering waard.
Precies op het nulpunt van het meettoestel dat zowel under- als overachievers van een waarde voorziet, staat Eric Vanderaerden.
Vanderaerden was mijn idool. Tiener Briekco las in de krant over de jonge Limburger die de wielerwereld met verstomming zou gaan slaan. Want dat stond vast toen hij begin jaren ‘80 prof werd. Wat niet vast stond was hoe hij dat zou gaan doen. Bij de jeugd was hij immers een winnaar van vele koersen gebleken: wegwedstrijden, op de piste én nationaal kampioen in alle jeugdreeksen van het veldrijden.
VDA was een ster tegen wil en dank. Een nuchtere gast die niet gaf om verafgoding. Maar bij elke winst groeide de supportersclan. Autobussen vol bij iedere kermiskoers of elke veldrit.
Het werd nog mooier. Amper 21 ging hij naar de TdF. Leuk. “Wat verwacht je?” Geen journalist die deze vraag overwoog te stellen. Beter was: “Wat zijn je ambities?” Succes moest en zou. “Ik ga 10 dagen meerijden om te leren, en dan stap ik af.” VDA hield woord, maar hij had wel eerst de proloog gewonnen. De zelfkennis en het relativeringsvermogen van de jonge god werden als arrogant ervaren. De directie van de TdF was geshockeerd: Blasfemie. Niemand stapt uit de TdF, tenzij halfdood of voorzien van de laatste sacramenten. En zeker niet aangekondigd. De Societé du TdF liet VDA meteen schorsen voor de rest van de Tour. Ik vermoed dat de UCI er een reglementswijziging voor moest verzinnen. VDA genoot gewoon van de 10 dagen opgelegde rust.
Zo was VDA. Eigenzinnig. In de RVV van 1985 was het niet anders. De wetmatigheden van de wielersport zijn onfeilbaar. Iedereen weet dat je bij het opdraaien van de Kwaremont vooraan moet zitten om de wedstrijd te winnen. Wie zich in de spurt naar de puist van Berchem laat insluiten, raakt nooit meer vooraan. En mocht dat toch lukken, dan is de tank leeg. Te leeg voor winst. VDA, nationale driekleur om de lenden, zit attent voorin tot de voet van de Kwaremont. En rijdt daar lek. Chaos alom. De wagens zitten ver. De ploegmaats hebben niets gezien. Pas wanneer Ludo De Keulenaar, gelost na 150km knechten, zijn geparkeerde kopman ziet staan, krijgt VDA diens wiel. Marc Stassyns duidt de TV-kijkers: “VDA mag geschrapt worden van het lijstje favorieten. Blijven nog over: Van Der Poel, Kelly, Sergeant en Anderson.”
Na de Kwaremont en de Paterberg volgt de Koppenberg. Het regent al uren. De kasseien zijn verzakt, glibberig en herschapen tot een akker. Alleen de eerste 7 à 8 renners rijden naar boven. Ik herinner mij Eddy Planckaert, Hennie Kuiper, Marc Sergeant. De rest staat te voet. Fietsen haken in elkaar en renners duwen hun tuigen naar boven of dragen ze als waren ze cyclocrossers. De voetplaatjes maken wandelen onmogelijk. Commentator Stassyns wordt lyrisch en spreekt over de apocalyps. Hij merkt niet dat één renner zich slalommend tussen de anderen al fietsend naar boven wurmt; VDA stapt niet af. Ik schreeuw mijn held via het TV-toestel toe. Maar ik weet dat hij niet zal winnen. De achterstand is te groot.
Eén na één worden verkleumde tegenstanders geremonteerd. Marc Van Lombeek, onze man op de motor, gewaagt dat VDA de kopgroep zou remonteren. Stassyns, baas boven baas, houdt het erop dat dat onwaarschijnlijk is. In zijn stem het misprijzen voor de gebrekkige koerskennis van Van Lombeek.
In Brakel, ter hoogte van de brandweerkazerne, haakt VDA zijn wagentje aan bij de kopgroep. Het teken voor Hennie Kuiper om te demarreren op Ten Bosse. De vogel is gaan vliegen. Want er komt geen reactie. De helden zijn moe. VDA wacht op zijn tweede adem. Kuiper krijgt welgeteld één minuut. Dan gaat VDA in de tegenaanval. Hij krijgt ploegmaat Anderson in steun. De twee lijken ontketend. In Geraardsbergen al hebben ze Kuiper te pakken. Op de top van De Muur is VDA reeds solo op weg naar Meerbeke.
Het pokkenweer maakt het huzarenstukje nog beklijvender. De BRT won een internationale prijs voor sportverslaggeving met deze reportage. Dat denken ze tenminste, daar aan de Reyerslaan. Ik blijf ervan overtuigd dat VDA die prijs won, de jury bekroonde ongetwijfeld zijn fenomenale inspanning.
Op woensdag,enkele dagen later, zou hij en passant ook G-W winnen.
VDA won 2 jaar later ook P-R. En nog later enkele ritten in de TdF. Hij bracht groen naar huis. Ritten in Spanje ook. Italiaanse semi-klassiekers en tijdritten. Majestueuze massaspurten tegen Saronni, Cipo, Bontempi en Kelly.
Elk jaar één topkoers. Ieder jaar een mooi contract. Wangedrag: nooit. Jongensachtige ongein: veel. Op trainingskamp via de dakgoot naar de kroeg met Eddy Planckaert, maar ‘s anderendaags wel op kop van de groep. Weddenschappen met Anderson om voor 500Bfr vanop het balkon in het zwembad te duiken. nhygienische handelingen met de tandenborstels van de nonnen die hun klooster ter logement aangeboden hadden. De koers én het leven.
Vanderaerden had genoeg zelfkennis om dat palmares uit te bouwen dat binnen zijn mogelijkheden lag. Hij ging zich niet te buiten aan pogingen om het onmogelijke na te streven (klassementen gekoppeld aan cols). Pers, supporters noch ploegleiders konden hem opzadelen met verlammende druk. Doping? Nooit betrapt. Misschien precies omdat VDA intelligent genoeg was om niet te veel te willen. De koers was een passie, de passie van de hobby-ist. Dus geen overdaad. Klasse gekoppeld aan intelligentie.
En hoe weet ik dat VDA zo intelligent was? Misschien was hij gewoonweg niet sterk genoeg voor een nog indrukwekkender palmares?
Radio 1 ging ooit op bezoek op de kamer bij enkele Tourrenners. Wat ze zoal in hun valies meezeulden? Soft-porno bleek populair. Tijdschriften, geen boeken. En muziek: de walkman (de discman was nog S.F.) bracht schlagers ten gehore, hitparade en disco, soms zelf metal. Bij VDA niets van dat alles. VDA had cassettes van twee artiesten bij zich: Bob Dylan en Neil Young.
Way to go, Eric (al is er geen excuus voor dat afzichtelijke zwabberkapsel).
Redant, Vanderelst en De Wulf; ze mis(st)en de klasse van de grote jongens, maar ze kenden hun beperkingen en mits veel inzet en een aimabel gedrag konden ze zich een plaatsje onder de zon afdwingen. Vaststellen dat ze een palmares hébben is op zich al verwondering waard.
Precies op het nulpunt van het meettoestel dat zowel under- als overachievers van een waarde voorziet, staat Eric Vanderaerden.
Vanderaerden was mijn idool. Tiener Briekco las in de krant over de jonge Limburger die de wielerwereld met verstomming zou gaan slaan. Want dat stond vast toen hij begin jaren ‘80 prof werd. Wat niet vast stond was hoe hij dat zou gaan doen. Bij de jeugd was hij immers een winnaar van vele koersen gebleken: wegwedstrijden, op de piste én nationaal kampioen in alle jeugdreeksen van het veldrijden.
VDA was een ster tegen wil en dank. Een nuchtere gast die niet gaf om verafgoding. Maar bij elke winst groeide de supportersclan. Autobussen vol bij iedere kermiskoers of elke veldrit.
Het werd nog mooier. Amper 21 ging hij naar de TdF. Leuk. “Wat verwacht je?” Geen journalist die deze vraag overwoog te stellen. Beter was: “Wat zijn je ambities?” Succes moest en zou. “Ik ga 10 dagen meerijden om te leren, en dan stap ik af.” VDA hield woord, maar hij had wel eerst de proloog gewonnen. De zelfkennis en het relativeringsvermogen van de jonge god werden als arrogant ervaren. De directie van de TdF was geshockeerd: Blasfemie. Niemand stapt uit de TdF, tenzij halfdood of voorzien van de laatste sacramenten. En zeker niet aangekondigd. De Societé du TdF liet VDA meteen schorsen voor de rest van de Tour. Ik vermoed dat de UCI er een reglementswijziging voor moest verzinnen. VDA genoot gewoon van de 10 dagen opgelegde rust.
Zo was VDA. Eigenzinnig. In de RVV van 1985 was het niet anders. De wetmatigheden van de wielersport zijn onfeilbaar. Iedereen weet dat je bij het opdraaien van de Kwaremont vooraan moet zitten om de wedstrijd te winnen. Wie zich in de spurt naar de puist van Berchem laat insluiten, raakt nooit meer vooraan. En mocht dat toch lukken, dan is de tank leeg. Te leeg voor winst. VDA, nationale driekleur om de lenden, zit attent voorin tot de voet van de Kwaremont. En rijdt daar lek. Chaos alom. De wagens zitten ver. De ploegmaats hebben niets gezien. Pas wanneer Ludo De Keulenaar, gelost na 150km knechten, zijn geparkeerde kopman ziet staan, krijgt VDA diens wiel. Marc Stassyns duidt de TV-kijkers: “VDA mag geschrapt worden van het lijstje favorieten. Blijven nog over: Van Der Poel, Kelly, Sergeant en Anderson.”
Na de Kwaremont en de Paterberg volgt de Koppenberg. Het regent al uren. De kasseien zijn verzakt, glibberig en herschapen tot een akker. Alleen de eerste 7 à 8 renners rijden naar boven. Ik herinner mij Eddy Planckaert, Hennie Kuiper, Marc Sergeant. De rest staat te voet. Fietsen haken in elkaar en renners duwen hun tuigen naar boven of dragen ze als waren ze cyclocrossers. De voetplaatjes maken wandelen onmogelijk. Commentator Stassyns wordt lyrisch en spreekt over de apocalyps. Hij merkt niet dat één renner zich slalommend tussen de anderen al fietsend naar boven wurmt; VDA stapt niet af. Ik schreeuw mijn held via het TV-toestel toe. Maar ik weet dat hij niet zal winnen. De achterstand is te groot.
Eén na één worden verkleumde tegenstanders geremonteerd. Marc Van Lombeek, onze man op de motor, gewaagt dat VDA de kopgroep zou remonteren. Stassyns, baas boven baas, houdt het erop dat dat onwaarschijnlijk is. In zijn stem het misprijzen voor de gebrekkige koerskennis van Van Lombeek.
In Brakel, ter hoogte van de brandweerkazerne, haakt VDA zijn wagentje aan bij de kopgroep. Het teken voor Hennie Kuiper om te demarreren op Ten Bosse. De vogel is gaan vliegen. Want er komt geen reactie. De helden zijn moe. VDA wacht op zijn tweede adem. Kuiper krijgt welgeteld één minuut. Dan gaat VDA in de tegenaanval. Hij krijgt ploegmaat Anderson in steun. De twee lijken ontketend. In Geraardsbergen al hebben ze Kuiper te pakken. Op de top van De Muur is VDA reeds solo op weg naar Meerbeke.
Het pokkenweer maakt het huzarenstukje nog beklijvender. De BRT won een internationale prijs voor sportverslaggeving met deze reportage. Dat denken ze tenminste, daar aan de Reyerslaan. Ik blijf ervan overtuigd dat VDA die prijs won, de jury bekroonde ongetwijfeld zijn fenomenale inspanning.
Op woensdag,enkele dagen later, zou hij en passant ook G-W winnen.
VDA won 2 jaar later ook P-R. En nog later enkele ritten in de TdF. Hij bracht groen naar huis. Ritten in Spanje ook. Italiaanse semi-klassiekers en tijdritten. Majestueuze massaspurten tegen Saronni, Cipo, Bontempi en Kelly.
Elk jaar één topkoers. Ieder jaar een mooi contract. Wangedrag: nooit. Jongensachtige ongein: veel. Op trainingskamp via de dakgoot naar de kroeg met Eddy Planckaert, maar ‘s anderendaags wel op kop van de groep. Weddenschappen met Anderson om voor 500Bfr vanop het balkon in het zwembad te duiken. nhygienische handelingen met de tandenborstels van de nonnen die hun klooster ter logement aangeboden hadden. De koers én het leven.
Vanderaerden had genoeg zelfkennis om dat palmares uit te bouwen dat binnen zijn mogelijkheden lag. Hij ging zich niet te buiten aan pogingen om het onmogelijke na te streven (klassementen gekoppeld aan cols). Pers, supporters noch ploegleiders konden hem opzadelen met verlammende druk. Doping? Nooit betrapt. Misschien precies omdat VDA intelligent genoeg was om niet te veel te willen. De koers was een passie, de passie van de hobby-ist. Dus geen overdaad. Klasse gekoppeld aan intelligentie.
En hoe weet ik dat VDA zo intelligent was? Misschien was hij gewoonweg niet sterk genoeg voor een nog indrukwekkender palmares?
Radio 1 ging ooit op bezoek op de kamer bij enkele Tourrenners. Wat ze zoal in hun valies meezeulden? Soft-porno bleek populair. Tijdschriften, geen boeken. En muziek: de walkman (de discman was nog S.F.) bracht schlagers ten gehore, hitparade en disco, soms zelf metal. Bij VDA niets van dat alles. VDA had cassettes van twee artiesten bij zich: Bob Dylan en Neil Young.
Way to go, Eric (al is er geen excuus voor dat afzichtelijke zwabberkapsel).
http://lbl99.skynetblogs.be" onclick="window.open(this.href);return false;
VDB, De Bilde en Malisse; ze bulk(t)en van het talent, ze zijn niet onintelligent maar door een kortsluiting ergens lateraal de cortex wordt elke winst in een klassieker, elke veroverde gouden schoen en iedere tornooiwinst betaald met ballorig gedrag en frontpaginanieuws omwille van extrasportieve strapatsen. Het palmares steekt schril af tegen de veel hogere potentie.
Redant, Vanderelst en De Wulf; ze mis(st)en de klasse van de grote jongens, maar ze kenden hun beperkingen en mits veel inzet en een aimabel gedrag konden ze zich een plaatsje onder de zon afdwingen. Vaststellen dat ze een palmares hébben is op zich al verwondering waard.
Precies op het nulpunt van het meettoestel dat zowel under- als overachievers van een waarde voorziet, staat Eric Vanderaerden.
Vanderaerden was mijn idool. Tiener Briekco las in de krant over de jonge Limburger die de wielerwereld met verstomming zou gaan slaan. Want dat stond vast toen hij begin jaren ‘80 prof werd. Wat niet vast stond was hoe hij dat zou gaan doen. Bij de jeugd was hij immers een winnaar van vele koersen gebleken: wegwedstrijden, op de piste én nationaal kampioen in alle jeugdreeksen van het veldrijden.
VDA was een ster tegen wil en dank. Een nuchtere gast die niet gaf om verafgoding. Maar bij elke winst groeide de supportersclan. Autobussen vol bij iedere kermiskoers of elke veldrit.
Het werd nog mooier. Amper 21 ging hij naar de TdF. Leuk. “Wat verwacht je?” Geen journalist die deze vraag overwoog te stellen. Beter was: “Wat zijn je ambities?” Succes moest en zou. “Ik ga 10 dagen meerijden om te leren, en dan stap ik af.” VDA hield woord, maar hij had wel eerst de proloog gewonnen. De zelfkennis en het relativeringsvermogen van de jonge god werden als arrogant ervaren. De directie van de TdF was geshockeerd: Blasfemie. Niemand stapt uit de TdF, tenzij halfdood of voorzien van de laatste sacramenten. En zeker niet aangekondigd. De Societé du TdF liet VDA meteen schorsen voor de rest van de Tour. Ik vermoed dat de UCI er een reglementswijziging voor moest verzinnen. VDA genoot gewoon van de 10 dagen opgelegde rust.
Zo was VDA. Eigenzinnig. In de RVV van 1985 was het niet anders. De wetmatigheden van de wielersport zijn onfeilbaar. Iedereen weet dat je bij het opdraaien van de Kwaremont vooraan moet zitten om de wedstrijd te winnen. Wie zich in de spurt naar de puist van Berchem laat insluiten, raakt nooit meer vooraan. En mocht dat toch lukken, dan is de tank leeg. Te leeg voor winst. VDA, nationale driekleur om de lenden, zit attent voorin tot de voet van de Kwaremont. En rijdt daar lek. Chaos alom. De wagens zitten ver. De ploegmaats hebben niets gezien. Pas wanneer Ludo De Keulenaar, gelost na 150km knechten, zijn geparkeerde kopman ziet staan, krijgt VDA diens wiel. Marc Stassyns duidt de TV-kijkers: “VDA mag geschrapt worden van het lijstje favorieten. Blijven nog over: Van Der Poel, Kelly, Sergeant en Anderson.”
Na de Kwaremont en de Paterberg volgt de Koppenberg. Het regent al uren. De kasseien zijn verzakt, glibberig en herschapen tot een akker. Alleen de eerste 7 à 8 renners rijden naar boven. Ik herinner mij Eddy Planckaert, Hennie Kuiper, Marc Sergeant. De rest staat te voet. Fietsen haken in elkaar en renners duwen hun tuigen naar boven of dragen ze als waren ze cyclocrossers. De voetplaatjes maken wandelen onmogelijk. Commentator Stassyns wordt lyrisch en spreekt over de apocalyps. Hij merkt niet dat één renner zich slalommend tussen de anderen al fietsend naar boven wurmt; VDA stapt niet af. Ik schreeuw mijn held via het TV-toestel toe. Maar ik weet dat hij niet zal winnen. De achterstand is te groot.
Eén na één worden verkleumde tegenstanders geremonteerd. Marc Van Lombeek, onze man op de motor, gewaagt dat VDA de kopgroep zou remonteren. Stassyns, baas boven baas, houdt het erop dat dat onwaarschijnlijk is. In zijn stem het misprijzen voor de gebrekkige koerskennis van Van Lombeek.
In Brakel, ter hoogte van de brandweerkazerne, haakt VDA zijn wagentje aan bij de kopgroep. Het teken voor Hennie Kuiper om te demarreren op Ten Bosse. De vogel is gaan vliegen. Want er komt geen reactie. De helden zijn moe. VDA wacht op zijn tweede adem. Kuiper krijgt welgeteld één minuut. Dan gaat VDA in de tegenaanval. Hij krijgt ploegmaat Anderson in steun. De twee lijken ontketend. In Geraardsbergen al hebben ze Kuiper te pakken. Op de top van De Muur is VDA reeds solo op weg naar Meerbeke.
IMG height=97 src= http://www.rvv.be/2006/fotos/erik2.jpg">
Het pokkenweer maakt het huzarenstukje nog beklijvender. De BRT won een internationale prijs voor sportverslaggeving met deze reportage. Dat denken ze tenminste, daar aan de Reyerslaan. Ik blijf ervan overtuigd dat VDA die prijs won, de jury bekroonde ongetwijfeld zijn fenomenale inspanning.
Op woensdag,enkele dagen later, zou hij en passant ook G-W winnen.
VDA won 2 jaar later ook P-R. En nog later enkele ritten in de TdF. Hij bracht groen naar huis. Ritten in Spanje ook. Italiaanse semi-klassiekers en tijdritten. Majestueuze massaspurten tegen Saronni, Cipo, Bontempi en Kelly.
Elk jaar één topkoers. Ieder jaar een mooi contract. Wangedrag: nooit. Jongensachtige ongein: veel. Op trainingskamp via de dakgoot naar de kroeg met Eddy Planckaert, maar ‘s anderendaags wel op kop van de groep. Weddenschappen met Anderson om voor 500Bfr vanop het balkon in het zwembad te duiken. nhygienische handelingen met de tandenborstels van de nonnen die hun klooster ter logement aangeboden hadden. De koers én het leven.
Vanderaerden had genoeg zelfkennis om dat palmares uit te bouwen dat binnen zijn mogelijkheden lag. Hij ging zich niet te buiten aan pogingen om het onmogelijke na te streven (klassementen gekoppeld aan cols). Pers, supporters noch ploegleiders konden hem opzadelen met verlammende druk. Doping? Nooit betrapt. Misschien precies omdat VDA intelligent genoeg was om niet te veel te willen. De koers was een passie, de passie van de hobby-ist. Dus geen overdaad. Klasse gekoppeld aan intelligentie.
En hoe weet ik dat VDA zo intelligent was? Misschien was hij gewoonweg niet sterk genoeg voor een nog indrukwekkender palmares?
Radio 1 ging ooit op bezoek op de kamer bij enkele Tourrenners. Wat ze zoal in hun valies meezeulden? Soft-porno bleek populair. Tijdschriften, geen boeken. En muziek: de walkman (de discman was nog S.F.) bracht schlagers ten gehore, hitparade en disco, soms zelf metal. Bij VDA niets van dat alles. VDA had cassettes van twee artiesten bij zich: Bob Dylan en Neil Young.
Way to go, Eric (al is er geen excuus voor dat afzichtelijke zwabberkapsel).
Redant, Vanderelst en De Wulf; ze mis(st)en de klasse van de grote jongens, maar ze kenden hun beperkingen en mits veel inzet en een aimabel gedrag konden ze zich een plaatsje onder de zon afdwingen. Vaststellen dat ze een palmares hébben is op zich al verwondering waard.
Precies op het nulpunt van het meettoestel dat zowel under- als overachievers van een waarde voorziet, staat Eric Vanderaerden.
Vanderaerden was mijn idool. Tiener Briekco las in de krant over de jonge Limburger die de wielerwereld met verstomming zou gaan slaan. Want dat stond vast toen hij begin jaren ‘80 prof werd. Wat niet vast stond was hoe hij dat zou gaan doen. Bij de jeugd was hij immers een winnaar van vele koersen gebleken: wegwedstrijden, op de piste én nationaal kampioen in alle jeugdreeksen van het veldrijden.
VDA was een ster tegen wil en dank. Een nuchtere gast die niet gaf om verafgoding. Maar bij elke winst groeide de supportersclan. Autobussen vol bij iedere kermiskoers of elke veldrit.
Het werd nog mooier. Amper 21 ging hij naar de TdF. Leuk. “Wat verwacht je?” Geen journalist die deze vraag overwoog te stellen. Beter was: “Wat zijn je ambities?” Succes moest en zou. “Ik ga 10 dagen meerijden om te leren, en dan stap ik af.” VDA hield woord, maar hij had wel eerst de proloog gewonnen. De zelfkennis en het relativeringsvermogen van de jonge god werden als arrogant ervaren. De directie van de TdF was geshockeerd: Blasfemie. Niemand stapt uit de TdF, tenzij halfdood of voorzien van de laatste sacramenten. En zeker niet aangekondigd. De Societé du TdF liet VDA meteen schorsen voor de rest van de Tour. Ik vermoed dat de UCI er een reglementswijziging voor moest verzinnen. VDA genoot gewoon van de 10 dagen opgelegde rust.
Zo was VDA. Eigenzinnig. In de RVV van 1985 was het niet anders. De wetmatigheden van de wielersport zijn onfeilbaar. Iedereen weet dat je bij het opdraaien van de Kwaremont vooraan moet zitten om de wedstrijd te winnen. Wie zich in de spurt naar de puist van Berchem laat insluiten, raakt nooit meer vooraan. En mocht dat toch lukken, dan is de tank leeg. Te leeg voor winst. VDA, nationale driekleur om de lenden, zit attent voorin tot de voet van de Kwaremont. En rijdt daar lek. Chaos alom. De wagens zitten ver. De ploegmaats hebben niets gezien. Pas wanneer Ludo De Keulenaar, gelost na 150km knechten, zijn geparkeerde kopman ziet staan, krijgt VDA diens wiel. Marc Stassyns duidt de TV-kijkers: “VDA mag geschrapt worden van het lijstje favorieten. Blijven nog over: Van Der Poel, Kelly, Sergeant en Anderson.”
Na de Kwaremont en de Paterberg volgt de Koppenberg. Het regent al uren. De kasseien zijn verzakt, glibberig en herschapen tot een akker. Alleen de eerste 7 à 8 renners rijden naar boven. Ik herinner mij Eddy Planckaert, Hennie Kuiper, Marc Sergeant. De rest staat te voet. Fietsen haken in elkaar en renners duwen hun tuigen naar boven of dragen ze als waren ze cyclocrossers. De voetplaatjes maken wandelen onmogelijk. Commentator Stassyns wordt lyrisch en spreekt over de apocalyps. Hij merkt niet dat één renner zich slalommend tussen de anderen al fietsend naar boven wurmt; VDA stapt niet af. Ik schreeuw mijn held via het TV-toestel toe. Maar ik weet dat hij niet zal winnen. De achterstand is te groot.
Eén na één worden verkleumde tegenstanders geremonteerd. Marc Van Lombeek, onze man op de motor, gewaagt dat VDA de kopgroep zou remonteren. Stassyns, baas boven baas, houdt het erop dat dat onwaarschijnlijk is. In zijn stem het misprijzen voor de gebrekkige koerskennis van Van Lombeek.
In Brakel, ter hoogte van de brandweerkazerne, haakt VDA zijn wagentje aan bij de kopgroep. Het teken voor Hennie Kuiper om te demarreren op Ten Bosse. De vogel is gaan vliegen. Want er komt geen reactie. De helden zijn moe. VDA wacht op zijn tweede adem. Kuiper krijgt welgeteld één minuut. Dan gaat VDA in de tegenaanval. Hij krijgt ploegmaat Anderson in steun. De twee lijken ontketend. In Geraardsbergen al hebben ze Kuiper te pakken. Op de top van De Muur is VDA reeds solo op weg naar Meerbeke.
IMG height=97 src= http://www.rvv.be/2006/fotos/erik2.jpg">
Het pokkenweer maakt het huzarenstukje nog beklijvender. De BRT won een internationale prijs voor sportverslaggeving met deze reportage. Dat denken ze tenminste, daar aan de Reyerslaan. Ik blijf ervan overtuigd dat VDA die prijs won, de jury bekroonde ongetwijfeld zijn fenomenale inspanning.
Op woensdag,enkele dagen later, zou hij en passant ook G-W winnen.
VDA won 2 jaar later ook P-R. En nog later enkele ritten in de TdF. Hij bracht groen naar huis. Ritten in Spanje ook. Italiaanse semi-klassiekers en tijdritten. Majestueuze massaspurten tegen Saronni, Cipo, Bontempi en Kelly.
Elk jaar één topkoers. Ieder jaar een mooi contract. Wangedrag: nooit. Jongensachtige ongein: veel. Op trainingskamp via de dakgoot naar de kroeg met Eddy Planckaert, maar ‘s anderendaags wel op kop van de groep. Weddenschappen met Anderson om voor 500Bfr vanop het balkon in het zwembad te duiken. nhygienische handelingen met de tandenborstels van de nonnen die hun klooster ter logement aangeboden hadden. De koers én het leven.
Vanderaerden had genoeg zelfkennis om dat palmares uit te bouwen dat binnen zijn mogelijkheden lag. Hij ging zich niet te buiten aan pogingen om het onmogelijke na te streven (klassementen gekoppeld aan cols). Pers, supporters noch ploegleiders konden hem opzadelen met verlammende druk. Doping? Nooit betrapt. Misschien precies omdat VDA intelligent genoeg was om niet te veel te willen. De koers was een passie, de passie van de hobby-ist. Dus geen overdaad. Klasse gekoppeld aan intelligentie.
En hoe weet ik dat VDA zo intelligent was? Misschien was hij gewoonweg niet sterk genoeg voor een nog indrukwekkender palmares?
Radio 1 ging ooit op bezoek op de kamer bij enkele Tourrenners. Wat ze zoal in hun valies meezeulden? Soft-porno bleek populair. Tijdschriften, geen boeken. En muziek: de walkman (de discman was nog S.F.) bracht schlagers ten gehore, hitparade en disco, soms zelf metal. Bij VDA niets van dat alles. VDA had cassettes van twee artiesten bij zich: Bob Dylan en Neil Young.
Way to go, Eric (al is er geen excuus voor dat afzichtelijke zwabberkapsel).
http://lbl99.skynetblogs.be" onclick="window.open(this.href);return false;
Quoten: Origineel geplaatst door kalkaanslag op 20 Oktober 2006
lazo ik wil graag meegaan in uw gedachte, maar kunt u mij dit uitleggen:talent en geen doping :prullemandoping zonder talent : kiekegroot talent en zwaar doping : TOPPERtalent en doping : prof
Ik wil hier niet gewone mensen die fietsen gaan uitmaken als kiekes en prullemannen,ik heb het ook niet bedoelt op dit soort fietsers.Het is meer bedoelt op mannen die wedstrijden rijden,en denken dat ze talent hebben.
Een prof(fatsoenlijke) is iemand die uit de zoveel honderden of duizenden elte z/c werkelijk bij de beste behoort.Als je nagaat hoeveel elite's er doorgroeien tot prof,wetende dat dit allemaal redelijk getalenteerde renners zijn (volgens hun eigen)dan kan je zien dat het niveau van de profs een pak hoger ligt dan dat van elite's zonder z/c.Maar ja je kan ook een topic beginnen wat is een prof.Voor sommigen is één of andre elite z/c die paar van die amateurwedstrijdjes heeft gewonnen al een een topper,maar ik heb ook wel bewondering voor zo iemand,dat is ook wel speciaal maar dan moet je ook nie de man gaan uithangen want 'De MANNEN' dat zijn diegene die we de laatste 50 km in de aanval zien in een koers op tv,DAT zijn de goeie.
lazo ik wil graag meegaan in uw gedachte, maar kunt u mij dit uitleggen:talent en geen doping :prullemandoping zonder talent : kiekegroot talent en zwaar doping : TOPPERtalent en doping : prof
Ik wil hier niet gewone mensen die fietsen gaan uitmaken als kiekes en prullemannen,ik heb het ook niet bedoelt op dit soort fietsers.Het is meer bedoelt op mannen die wedstrijden rijden,en denken dat ze talent hebben.
Een prof(fatsoenlijke) is iemand die uit de zoveel honderden of duizenden elte z/c werkelijk bij de beste behoort.Als je nagaat hoeveel elite's er doorgroeien tot prof,wetende dat dit allemaal redelijk getalenteerde renners zijn (volgens hun eigen)dan kan je zien dat het niveau van de profs een pak hoger ligt dan dat van elite's zonder z/c.Maar ja je kan ook een topic beginnen wat is een prof.Voor sommigen is één of andre elite z/c die paar van die amateurwedstrijdjes heeft gewonnen al een een topper,maar ik heb ook wel bewondering voor zo iemand,dat is ook wel speciaal maar dan moet je ook nie de man gaan uithangen want 'De MANNEN' dat zijn diegene die we de laatste 50 km in de aanval zien in een koers op tv,DAT zijn de goeie.
Quoten: Origineel geplaatst door lazo op 21 Oktober 2006
Quoten: Origineel geplaatst door kalkaanslag op 20 Oktober 2006
lazo ik wil graag meegaan in uw gedachte, maar kunt u mij dit uitleggen:talent en geen doping :prullemandoping zonder talent : kiekegroot talent en zwaar doping : TOPPERtalent en doping : prof
Ik wil hier niet gewone mensen die fietsen gaan uitmaken als kiekes en prullemannen,ik heb het ook niet bedoelt op dit soort fietsers.Het is meer bedoelt op mannen die wedstrijden rijden,en denken dat ze talent hebben.
Een prof(fatsoenlijke) is iemand die uit de zoveel honderden of duizenden elte z/c werkelijk bij de beste behoort.Als je nagaat hoeveel elite's er doorgroeien tot prof,wetende dat dit allemaal redelijk getalenteerde renners zijn (volgens hun eigen)dan kan je zien dat het niveau van de profs een pak hoger ligt dan dat van elite's zonder z/c.Maar ja je kan ook een topic beginnen wat is een prof.Voor sommigen is één of andre elite z/c die paar van die amateurwedstrijdjes heeft gewonnen al een een topper,maar ik heb ook wel bewondering voor zo iemand,dat is ook wel speciaal maar dan moet je ook nie de man gaan uithangen want 'De MANNEN' dat zijn diegene die we de laatste 50 km in de aanval zien in een koers op tv,DAT zijn de goeie.
Over die doping,hou da maar int midden want der wordt zoveel gezegd en wie kent de waarheid.Waar het om draait is wat win je waar sta je,wat bereik je.Al dan wel of geen doping dat hou ik int midden.Zolang ge nie gepakt wordt = clean.
Quoten: Origineel geplaatst door kalkaanslag op 20 Oktober 2006
lazo ik wil graag meegaan in uw gedachte, maar kunt u mij dit uitleggen:talent en geen doping :prullemandoping zonder talent : kiekegroot talent en zwaar doping : TOPPERtalent en doping : prof
Ik wil hier niet gewone mensen die fietsen gaan uitmaken als kiekes en prullemannen,ik heb het ook niet bedoelt op dit soort fietsers.Het is meer bedoelt op mannen die wedstrijden rijden,en denken dat ze talent hebben.
Een prof(fatsoenlijke) is iemand die uit de zoveel honderden of duizenden elte z/c werkelijk bij de beste behoort.Als je nagaat hoeveel elite's er doorgroeien tot prof,wetende dat dit allemaal redelijk getalenteerde renners zijn (volgens hun eigen)dan kan je zien dat het niveau van de profs een pak hoger ligt dan dat van elite's zonder z/c.Maar ja je kan ook een topic beginnen wat is een prof.Voor sommigen is één of andre elite z/c die paar van die amateurwedstrijdjes heeft gewonnen al een een topper,maar ik heb ook wel bewondering voor zo iemand,dat is ook wel speciaal maar dan moet je ook nie de man gaan uithangen want 'De MANNEN' dat zijn diegene die we de laatste 50 km in de aanval zien in een koers op tv,DAT zijn de goeie.
Over die doping,hou da maar int midden want der wordt zoveel gezegd en wie kent de waarheid.Waar het om draait is wat win je waar sta je,wat bereik je.Al dan wel of geen doping dat hou ik int midden.Zolang ge nie gepakt wordt = clean.
-
kalkaanslag
- Forum-lid
- Berichten: 206
- Lid geworden op: 08 aug 2006 13:15
Quote: Origineel geplaatst door Jan W.F. op 20 Oktober 2006
Quoten: Origineel geplaatst door kalkaanslag op 20 Oktober 2006 Je moet me toch 'ns uitleggen wat Armstrong heeft met die 32 doktersbriefjes? Bedoel je daarmee te zeggen: talent? Of is het een suggestieve opmerking mbt tot zijn buitengewone prestaties?
Wil jij, Kalkaanslag, nu roddels ter discussie stellen? Vind ik in elk geval niet netjes. Doping in samenhang brengen met talent lijkt mij sowieso niet in de haak. Wanneer was het voor het laatst dat een Fransman een tourzege behaalde? O ja, in 1985. Zo...hohoho, da's lang geleden.... Dat de Fransen op dreef zijn omdat ze het niet kunnen hebben dat zij sinds 1985 geen tourwinnaar meer hebben afgeleverd, betekent nog niet dat we andere tourwinnaars moeten gaan beschuldigen/verdacht maken. Vandaag las ik in het nieuws dat wederom een aantal Fransen pogingen hebben ondernomen om Armstrong verdacht te maken. Hoe ziekelijk. Als die Fransen met iedere buitenlander die wint problemen hebben, moeten ze zich afscheiden van de buitenwereld en alleen Franse ploegen toelaten tot de Tour.Het is wel typisch dat geen enkele Franse renner in de zaak Fuentes betrokken is.... Armstrong had waarschijnlijk minder talent dan andere groten zoals Ullrich, maar trainde i.t.t. die andere groten zich het klaplazarus, waardoor hij simpelweg de beste was. 7 jaar lang. En al zijn er briefjes geweest, voor elk zalfje of middeltje heb je tegenwoordig een verklaring nodig. Heb je gezien hoeveel middelen op de lijst staan? Dus zulke briefjes zijn in het geheel niet interessant. Anders is volgens jou iedere renner verdacht. Armstrong is nooit ergens op betrapt. Geen enkele aanleiding om vraagtekens bij zijn prestaties te zetten. In mijn ogen is hij een groot renner, een groot winnaar, één der besten, een goed voorbeeld voor andere renners, al dan niet profs.
Stel ik roddels ter discussie dan? Ben alleen benieuwd waarom iemand iets dergelijks stelt.. En een manier om daar achter te komen is om een vraag te stellen..
Ik ben ook van mening dat Armstrong door zijn specifieke training, gericht op de Tour, een groot winnaar is geworden. Dus als iemand suggestief loopt te doen over doktersbriefjes dan ben ik benieuwd wat diegene daar mee wilt zeggen.
Quoten: Origineel geplaatst door kalkaanslag op 20 Oktober 2006 Je moet me toch 'ns uitleggen wat Armstrong heeft met die 32 doktersbriefjes? Bedoel je daarmee te zeggen: talent? Of is het een suggestieve opmerking mbt tot zijn buitengewone prestaties?
Wil jij, Kalkaanslag, nu roddels ter discussie stellen? Vind ik in elk geval niet netjes. Doping in samenhang brengen met talent lijkt mij sowieso niet in de haak. Wanneer was het voor het laatst dat een Fransman een tourzege behaalde? O ja, in 1985. Zo...hohoho, da's lang geleden.... Dat de Fransen op dreef zijn omdat ze het niet kunnen hebben dat zij sinds 1985 geen tourwinnaar meer hebben afgeleverd, betekent nog niet dat we andere tourwinnaars moeten gaan beschuldigen/verdacht maken. Vandaag las ik in het nieuws dat wederom een aantal Fransen pogingen hebben ondernomen om Armstrong verdacht te maken. Hoe ziekelijk. Als die Fransen met iedere buitenlander die wint problemen hebben, moeten ze zich afscheiden van de buitenwereld en alleen Franse ploegen toelaten tot de Tour.Het is wel typisch dat geen enkele Franse renner in de zaak Fuentes betrokken is.... Armstrong had waarschijnlijk minder talent dan andere groten zoals Ullrich, maar trainde i.t.t. die andere groten zich het klaplazarus, waardoor hij simpelweg de beste was. 7 jaar lang. En al zijn er briefjes geweest, voor elk zalfje of middeltje heb je tegenwoordig een verklaring nodig. Heb je gezien hoeveel middelen op de lijst staan? Dus zulke briefjes zijn in het geheel niet interessant. Anders is volgens jou iedere renner verdacht. Armstrong is nooit ergens op betrapt. Geen enkele aanleiding om vraagtekens bij zijn prestaties te zetten. In mijn ogen is hij een groot renner, een groot winnaar, één der besten, een goed voorbeeld voor andere renners, al dan niet profs.
Stel ik roddels ter discussie dan? Ben alleen benieuwd waarom iemand iets dergelijks stelt.. En een manier om daar achter te komen is om een vraag te stellen..
Ik ben ook van mening dat Armstrong door zijn specifieke training, gericht op de Tour, een groot winnaar is geworden. Dus als iemand suggestief loopt te doen over doktersbriefjes dan ben ik benieuwd wat diegene daar mee wilt zeggen.
Hij had er 21die op de dopinglijst staan en waarvan bewezen is dat je sneller rijd,grotere recuperatie,....Niet zeveren dus,hij pakte!
Moest Lanc'e vorige maand eens zien,gewoon mooi lijf,nu ineens maand later is hij een bodybuilder!Dit kan NIEMAND op 1maand tijd(Zelfs niet op 1jaar!!!!)
En nog zeggen er hier dat hij niet neemt,ook al omdat hij niet met z'n leven wil spelen na zijn kanker,zever!(Is nu toch mooi voorbeeld van vind ik?)
Moest Lanc'e vorige maand eens zien,gewoon mooi lijf,nu ineens maand later is hij een bodybuilder!Dit kan NIEMAND op 1maand tijd(Zelfs niet op 1jaar!!!!)
En nog zeggen er hier dat hij niet neemt,ook al omdat hij niet met z'n leven wil spelen na zijn kanker,zever!(Is nu toch mooi voorbeeld van vind ik?)
il magnifico
-
amclassic-fan
- Forum-lid HC
- Berichten: 24317
- Lid geworden op: 23 jun 2004 17:56
- Locatie: Leende
amclassic-fan
23 okt 2006 15:25
En hoe kom je erbij dat hij 21 MEDICIJNEN mocht gebruiken die op de dopinglijst staan? Uit het café?
De hele dopinglijst staat vol met spul waar je geen mm harder van gaat rijden...
De hele dopinglijst staat vol met spul waar je geen mm harder van gaat rijden...
‘Whatever you do, those other fuckers are doing more.’
Quoten: Origineel geplaatst door Amclassic-fan op 23 Oktober 2006
En hoe kom je erbij dat hij 21 MEDICIJNEN mocht gebruiken die op de dopinglijst staan? Uit het café?
De hele dopinglijst staat vol met spul waar je geen mm harder van gaat rijden...
Goed gesproken Amclassic-fan!
En hoe kom je erbij dat hij 21 MEDICIJNEN mocht gebruiken die op de dopinglijst staan? Uit het café?
De hele dopinglijst staat vol met spul waar je geen mm harder van gaat rijden...
Goed gesproken Amclassic-fan!
Quoten: Origineel geplaatst door Jan W.F. op 20 Oktober 2006
Armstrong had waarschijnlijk minder talent dan andere groten zoals Ullrich, maar trainde i.t.t. die andere groten zich het klaplazarus, waardoor hij simpelweg de beste was. 7 jaar lang.
En al zijn er briefjes geweest, voor elk zalfje of middeltje heb je tegenwoordig een verklaring nodig. Heb je gezien hoeveel middelen op de lijst staan? Dus zulke briefjes zijn in het geheel niet interessant. Anders is volgens jou iedere renner verdacht.
Armstrong is nooit ergens op betrapt. Geen enkele aanleiding om vraagtekens bij zijn prestaties te zetten. In mijn ogen is hij een groot renner, een groot winnaar, één der besten, een goed voorbeeld voor andere renners, al dan niet profs.
Wat een oogkleppen.
Waar haal je het dat Armstrong minder talent had dan Ullrich?
Armstrong nooit betrapt? Wat staat er op wikipedia?
"De Franse sportkrant L'Equipe bracht in augustus 2005 een verhaal over mogelijk epo-gebruik bij Armstrong aan de oppervlakte. Stalen uit de Tour van 1999, toen er nog geen manier bestond om EPO op te sporen, zouden gebruikt zijn in een onderzoek om de huidige opsporingsmethode voor epo te verbeteren, in opdracht van het Wereldantidopingagentschap (WADA). Hierbij werd in 12 stalen epo gevonden, en 6 daarvan kon L'Equipe via het codenummer linken aan Armstrong, . Een rapport van de advocaat Vrijman in opdracht van de Internationale Wielerunie (UCI), die qua dopingcontrole wrijvingen heeft met het WADA, besloot, dat aan dat onderzoek, dat nooit als dopingcontrole bedoeld was, de reglementen voor dopingcontrole niet gevolgd werden en dat er dus geen reglementaire gevolgen aan gegeven kunnen worden."
Als je 2 seconden nuchter nadenkt weet je hoe het in elkaar zit.
@ lazo: niet betrapt= clean? Dan wordt de Tour een farmaceutische expo ipv een wielerwedstrijd. Het gaat er dan om wie het beste kan maskeren.
Armstrong had waarschijnlijk minder talent dan andere groten zoals Ullrich, maar trainde i.t.t. die andere groten zich het klaplazarus, waardoor hij simpelweg de beste was. 7 jaar lang.
En al zijn er briefjes geweest, voor elk zalfje of middeltje heb je tegenwoordig een verklaring nodig. Heb je gezien hoeveel middelen op de lijst staan? Dus zulke briefjes zijn in het geheel niet interessant. Anders is volgens jou iedere renner verdacht.
Armstrong is nooit ergens op betrapt. Geen enkele aanleiding om vraagtekens bij zijn prestaties te zetten. In mijn ogen is hij een groot renner, een groot winnaar, één der besten, een goed voorbeeld voor andere renners, al dan niet profs.
Wat een oogkleppen.
Waar haal je het dat Armstrong minder talent had dan Ullrich?
Armstrong nooit betrapt? Wat staat er op wikipedia?
"De Franse sportkrant L'Equipe bracht in augustus 2005 een verhaal over mogelijk epo-gebruik bij Armstrong aan de oppervlakte. Stalen uit de Tour van 1999, toen er nog geen manier bestond om EPO op te sporen, zouden gebruikt zijn in een onderzoek om de huidige opsporingsmethode voor epo te verbeteren, in opdracht van het Wereldantidopingagentschap (WADA). Hierbij werd in 12 stalen epo gevonden, en 6 daarvan kon L'Equipe via het codenummer linken aan Armstrong, . Een rapport van de advocaat Vrijman in opdracht van de Internationale Wielerunie (UCI), die qua dopingcontrole wrijvingen heeft met het WADA, besloot, dat aan dat onderzoek, dat nooit als dopingcontrole bedoeld was, de reglementen voor dopingcontrole niet gevolgd werden en dat er dus geen reglementaire gevolgen aan gegeven kunnen worden."
Als je 2 seconden nuchter nadenkt weet je hoe het in elkaar zit.
@ lazo: niet betrapt= clean? Dan wordt de Tour een farmaceutische expo ipv een wielerwedstrijd. Het gaat er dan om wie het beste kan maskeren.
Quoten: Origineel geplaatst door paashaas op 23 Oktober 2006
Wat een oogkleppen.
Ik denk dat je die opmerking beter op jezelf kan projecteren.
Wie weet de waarheid? Nou ik niet, en met mij vele anderen.
Verhaaltjes, jazeker. Van wie is het Franse sportblad L'Equipe? Is "A French nationwide daily newspaper devoted to sports", onafhankelijk te noemen?
Is het nieuws daarin neutraal, objectief? Ik dacht het niet.
Nuchter nadenken zei je. Fijn om te horen dat je zo bezig bent.
Wat een oogkleppen.
Ik denk dat je die opmerking beter op jezelf kan projecteren.
Wie weet de waarheid? Nou ik niet, en met mij vele anderen.
Verhaaltjes, jazeker. Van wie is het Franse sportblad L'Equipe? Is "A French nationwide daily newspaper devoted to sports", onafhankelijk te noemen?
Is het nieuws daarin neutraal, objectief? Ik dacht het niet.
Nuchter nadenken zei je. Fijn om te horen dat je zo bezig bent.