daniel1975 schreef: ↑20 jun 2025 10:34
Eerste rapnummer* was helemaal niet boos. Feest, liefde; dat waren de eerdere thema's. En vergeet de Holiday rap niet
Pas mid jaren 80 werd het meer gangstertaal etc. En was Public Enemy niet een van de trendsetters met politieke rap?
Die oude rap vind ik wel gaaf, tegenwoordig is het mij teveel bitches, drugs en idioot patsgedrag.
*daarvoor was ook al wel spoken word gemaakt
Rap is feitelijk een methode en Hip Hop is een genre waarbinnen rappen een hoofdrol speelt en bijvoorbeeld de Gangsta-rap heeft ook een plaats binnen dat genre.
Blondie, Debbie Harry, gebruikte de methode rap al in 1979 in haar nummer ‘Rapsodie’ waarin ze ook meteen één van de belangrijkste initiatiefnemers van deze ‘methode‘ genoemd heeft in haar nummer rapsodie:
"Fab 5 Freddy told me everybody's fly"
Fab5Freddy dus. Zoek ‘m maar eens op via Google of iets.
By the way, Public Enemy was niet zozeer politiek maar eerder sociaal geëngageerd. Hoewel dat in Amerika natuurlijk lastig los van elkaar te zien is, ook/zelfs toen al…
Vooral hun briljante 2e album met ‘Fight the power’, ‘bring the noise’ en ‘Don’t believe the hype’, was zeer sociaal geëngageerd. Hoewel ‘Sophisticated Bitch’ op hun eerste album dat ook al wel was maar minder herkenbaar voor het grote publiek.
Wat ze vooral hebben gedaan is het
“two turntables and a microphone” genre publiek maken. Dus feitelijk hebben ze het concept van waaruit de hiphop eigenlijk begonnen is populair gemaakt bij het grote publiek. Helaas ten koste van hun initiële boodschap.
Deze term is trouwens ooit als quote door de artiest Beck ge(mis)bruikt in zijn nummer ‘where it’s at’.
Maar je kunt het origineel nogsteeds horen in een nummer van Guru, de helaas veel te vroeg aan kanker overleden rapper, die in zijn project “Jazzmatazz” (geweldig album trouwens) in het nummer ‘Lounging’ de originele quote heeft opgenomen:
“… you see what they did, which was so ingenious; they created a whole new style of Urban music with just two turntables and a microphone…”
En nu juist die
“underground ghetto hiphop” werd eigenlijk voor het eerst echt populair bij een groot publiek dankzij Public Enemy.
Overigens; als je tekstueel en grammaticaal naar de teksten gaat kijken van vele rap en hiphop nummers dan ontdek je een heel interessant patroon. Het is namelijk niet alleen een geheel eigen stijl van muziek
-Style of music- maar er zit een hele complexe grammaticale structuur in de teksten.
Nog even afgezien van de humor in de rijm (Cypress hill, Outkast, Eminem) Is er ook meestal een verhaal wat wordt verteld, een wat dieper liggende laag dus.
Vaak onderlinge vete’s tussen rappers onderling en soms gewoon een levensverhaal.
Een bekend voorbeeld hiervan is: “sorry miss Jackson, I am for real!” van Outkast. Over de relatie van de leadzanger met een wat overbeschermde populaire zangeres…)
En het rijmschema van de, vaak ook wat bozige Eminem is trouwens behoorlijk complex maar hoe hij de humor in zijn teksten, of de serieuze passages in zijn teksten, weet te combineren met het rijmschema (tekstritme) is echt bijzonder hoor!
Ik heb niets in m’n persoonlijke collectie van zijn muziek trouwens. Want ik heb er echt weinig mee;
niet qua muziek noch de schreeuwende boosheid.
Maar op de hierboven genoemde vlakken vind ik hem stiekem wel een genie hoor!
Je hoeft ook niet altijd alles mooi te vinden maar soms kun je iets waarderen zonder meteen fan te zijn
