Quoten: Origineel geplaatst door panschpieng op 30 Augustus 2006
euhm, in de natuurkunde thuis? Wat zou een vis in godsnaam met haren op zn lijf moeten? Het doel van beharing was/is oorspronkelijk ter béscherming van de huid tegen weersinvloeden en koude. Een vis is een koudbloedig dier, warmt zich net als reptielen heel anders op.
Bovendien is vissenhuid ook niet glad. Vandaar van Fastkin dat "haaienpak" voor de zwemmers had ontwikkeld, wat door de ribbels efficienter zou zijn.
Leuk geprobeerd, maar nu genoeg gebazeld. Je hebt een punt met beharing als isolatie. En dat haaienpak? Eén of ander verkoopstunt ja. Ik geloof er zelf niet in. Onderbouw en baseer dat op bronnen zou ik dan zeggen. Ik heb in de volkskrant ooit een artikel over dat zgn. haaienpak gelezen. Vond het artikel terug op http://home.conceptsfa.nl/~rivala/fastskin.htm. Een klein citaat daaruit:
"............Als zo'n haaienzwempak al een voordeel oplevert, dan zit dat tussen de oren". Marien bioloog dr. john Videler van de Rijksuniversiteit Groningen vindt de ophef die de onderneming Speedo International maakt over haar nieuwe zwempak Fastskin maar onzin. En Videler kan het weten. Hij is bij uitstek de deskundige op het gebied van de zwembewegingen van vissen en de weerstand die ze ondervinden in het water........"
Helaas dus. En er spelen meer zaken als alleen beharing een rol bij stroomlijning.
Dat argument van koudbloedig vond ik wel aardig bedacht. Vissen zijn inderdaad koudbloedig, en leven in het water. Daar kan niemand om heen. Doch, walvissen leven ook in het water: walvissen zijn zoogdieren, en zijn warmbloedig. Jammer dan; walvissen hebben ook een vrijwel 'gladde' huid. Neem de moeite ook om hetvolgende artikel te lezen. http://nl.wikipedia.org/wiki/Walvissen. Citaat:
"Net als alle zoogdieren ademen walvissen lucht met behulp van hun longen. Ze zijn warmbloedig (endothermisch), brengen levende jongen ter wereld (onder water!), voeden deze jongen met melk uit speciale melkklieren, en hun lichaam is bedekt met (weinig) haar. "
Verassend niet? wat moet een walvis met haren op zijn lijf?
Kom dus met betrouwbare bronnen aanzetten en gooi niet van alles in de lucht! Ik heb ook niet gezegd dat ik deskundig ben op dit gebied. Dus dan zoek je het probleem uit en baseer je je op betrouwbare bronnen. Bronvermelding heet zoiets.
De vraag is nog steeds: levert beharing weerstand op, of bevordert het de stroomlijning? Misschien is het dan beter om i.p.v. gladde huid over gestroomlijnde huid spreken. Het is denk ik ook beter om over weerstand of aerodynamica in lucht en weerstand of aerodynamica in water te onderscheiden. M.a.w.: wat voor een zwemmer een voordeel is of kan zijn, hoeft niet per sé een voordeel voor een wielrenner te zijn.
Scheer jij je benen omdat je fietst?
Het is maar net waar je zoekt natuurlijk.
http://lifesavingclub.com/lifesavers/tr ... suits.html
http://lifesavingclub.com/lifesavers/tr ... suits.html
Quoten: Origineel geplaatst door rene1 op 30 Augustus 2006
Het is maar net waar je zoekt natuurlijk.
http://lifesavingclub.com/lifesavers/tr ... suits.html
Interessant in de zin van tegenspraak. Maar is dit wel onafhankelijk & objectief? onderaan stond namelijk : www.speedo.com , vind ik verdacht. En 1 bron is nog steeds geen bewijs.
Het is maar net waar je zoekt natuurlijk.
http://lifesavingclub.com/lifesavers/tr ... suits.html
Interessant in de zin van tegenspraak. Maar is dit wel onafhankelijk & objectief? onderaan stond namelijk : www.speedo.com , vind ik verdacht. En 1 bron is nog steeds geen bewijs.
Quote: Origineel geplaatst door Jan W.F. op 30 Augustus 2006
6. Wielrenners of sporters in het algemeen scheren omdat het comfortabeler is bij het sporten:
- minder warm (afkoelingscoëfficiënt is groter);
- transpiratie verdampt gemakkelijker.
Voor mij persoonlijk is dit de reden dat ik m'n benen scheer.
6. Wielrenners of sporters in het algemeen scheren omdat het comfortabeler is bij het sporten:
- minder warm (afkoelingscoëfficiënt is groter);
- transpiratie verdampt gemakkelijker.
Voor mij persoonlijk is dit de reden dat ik m'n benen scheer.
Ah, vandaar dat wielrenners of kaal zijn of een helm gebruiken.....................3. (inhakend op 2.) De verwondingen zijn beter te verzorgen/behandelen zonder lichaamshaar; de kans op infecties is aanzienlijk kleiner omdat bij een valpartij minder vuil (=bacteriën) blijft ‘kleven’ aan de wond;
Dit is zowiezo een van de magische kanten aan het fietsen, infecties na valpartijen treden alleen aan de benen op, nooit aan de armen, die hoeven dus niet geschoren te worden.
Ik weet of het mag, zoniet dan moeten de mods het er maar afhalen. Hier een leuk verhaal over geschoren benen. Ik vond het een leuk verhaal.
HET MYSTERIE VAN DE GESCHOREN BENEN.
Ieder wielerseizoen staat een aantal wielrenners -vooral de recreanten en
C-amateurs onder ons- voor de vraag: dien ik mijn benen te scheren? En
waarom dan wel? Om die keus weloverwogen te kunnen maken, wil ik
graag ingaan op het mysterie van de geschoren benen. Zoals het een
mysterie betaamt, is het omgeven door vele mythes. Ik zal die proberen te
ontrafelen, om door te dringen tot de ware kern van dit opmerkelijke
fenomeen.
Om te beginnen is het zaak te duiden waarom we over een mysterie
spreken: scheren is tenslotte een ingeburgerd fenomeen, dat zich -sinds
oudsher- strekt van kin, via -klassiek- de vrouwenbenen tot -postmodernde
schaamstreek. Hoezo mysterie? Welnu, het raadsel schuilt in het feit dat
in de uiterst conservatieve, masculiene wielerwereld al zeer lang het
postmoderne fenomeen van geschoren mannenbenen ingeburgerd is. Hoe
kan het dat boeren- en arbeiderszonen zich al decennia als metromannen
avant-la-lettre manifesteren?
De gangbare verklaringen zijn esthetisch, medisch, natuurkundig of
praktisch. Om met het eerste te beginnen: een wielrenner dient er
gesoigneerd uit te zien, en daar horen geschoren benen bij, punt uit. Nog
nooit heb ik een verklaring gehoord waarom het gesoigneerd is om de
armen wel met haardossen bedekt te laten, om nog maar niet te spreken
van de ongeschoren kaken van mooie Mario Cippolini - de renner die gold
als de perfectie in soigneren. Volgens mij hebben we hier te maken met
een cirkelredenering: gesoigneerd = geschoren benen, en geschoren
benen = gesoigneerd. Kortom, dat brengt ons niet verder.
De medische verklaring haakt aan bij de vele valpartijen in het
wielerpeloton. Soms ernstig, vaak beperkt tot het wegschaven van stevige
plakken huid. Door te scheren, zo is de redenering, kan een ontstane wond
beter schoon worden gemaakt en gehouden. Infecties krijgen minder kans.
Ik vond dat heel plausibel, totdat een wielrennende bedrijfsarts mij eraan
herinnerde dat een van de functies van beharing is om bacteriën op een
afstandje van de wond te houden. Ook hier is een mythe -scheren is
hygiënisch- ontzenuwd. Wat hoogstens overblijft is dat het verwijderen van
pleisters minder zeer doet - maar dat is wel een erg mager resultaat voor
het intensieve scheerwerk.
16
Lang deed een natuurkundige verklaring opgeld: geschoren benen zijn
aërodynamischer dan ongeschoren benen. Inmiddels weten we wel beter:
luchtstromen gaan niet optimaal langs een volstrekt glad oppervlakte, maar
wel langs een oppervlakte met specifieke oneffenheden - denk aan de
ribbels op het schaatspak. Of de deukjes in een golfballetje.
Veel praktischer argument schuilt in het masseren: wielrenners die dag in
dag uit moeten presteren, moeten goed en langdurig gemasseerd worden.
En dat gaat nu eenmaal soepeler als er geen haren in de weg zitten. Klink
plausibel, alleen, waarom scheren al die amateurs, die geen masseur tot
hun beschikking hebben, desondanks nijver hun benen? En waarom
scheren dan niet alle topsporters hun benen? Klaarblijkelijk hebben hun
masseurs weinig problemen om bij hun glibberige werkje tegen de haartjes
in te strijken.
Ik sluit allerminst uit dat deze factoren hebben bijgedragen aan het ontstaan
van het mysterie. Maar ze kunnen, gezien hun zwakke argumenten, niet
verklaren waarom de gewoonte is blijven bestaan, door de tijden heen, en
zo massaal. Daarvoor moeten we naar sociologische en sociobiologische
processen kijken.
Sociologische processen: het scheren der benen is een typisch
groepsritueel: haarscherp is de lijn uitgetekend tussen de insiders met
glimmende benen en de outsiders met behaarde staketsels. Je hanteert het
mes en hoort er bij, of je ligt er uit, en waag het dan niet de insiders uit te
dagen. Onderwerp je je niet aan de codes van de groep, dan word je tot de
orde geroepen. Een behaarde renner die demarreert word ogenblikkelijk
teruggehaald en op de kant gezet. Het is onverteerbaar dat een
wielerallochtoon de show steelt.
Komen we bij de sociobiologische verklaring, oftewel: het komt allemaal
door de genen en de hormonen die zij onverbiddelijk aansturen. Terug naar
de oertijd van het wielrennen. Arme mensen (mannen en vrouwen) hadden
toen stevige beharing nodig om in koude tijden op het land te kunnen
werken, terwijl rijke mannen erop uit moesten om land en leger te leiden.
En als ze thuis waren, beoefenden zij edele sporten als voetbal en tennis.
Alleen de vrouwen van de rijke elite kon het zich veroorloven binnen te
blijven en de benen te scheren - het summum van evolutionair succes. De
arme boeren- en arbeiderszonen kropen op de wielrenfiets om de armoede
te ontstijgen.
Ze namen alvast een voorschot op hun succes door de begeerde status
van de vrijgevochten elite aan te meten: de gladde benen.
De vrouwen voelden dat haarfijn aan en vielen voor de combinatie van
aardse kracht en hemelse gratie die in de (fysiek) onderste helft van het
wielerpeloton school. Ook nu, een eeuw later, appelleren geschoren
mannenbenen bij vrouwen blijkbaar nog aan die combinatie van kracht en
gratie. Of om het in enkele woorden samen te vatten: geschoren benen zijn
sexy!
Kortom, heren wielrenners, kom bij de club van de geschoren benen en
breng de vrouwenhormonen op hol. Succes is je deel, is het niet op de fiets,
dan toch ernaast. Haal het scheermes maar tevoorschijn!
HET MYSTERIE VAN DE GESCHOREN BENEN.
Ieder wielerseizoen staat een aantal wielrenners -vooral de recreanten en
C-amateurs onder ons- voor de vraag: dien ik mijn benen te scheren? En
waarom dan wel? Om die keus weloverwogen te kunnen maken, wil ik
graag ingaan op het mysterie van de geschoren benen. Zoals het een
mysterie betaamt, is het omgeven door vele mythes. Ik zal die proberen te
ontrafelen, om door te dringen tot de ware kern van dit opmerkelijke
fenomeen.
Om te beginnen is het zaak te duiden waarom we over een mysterie
spreken: scheren is tenslotte een ingeburgerd fenomeen, dat zich -sinds
oudsher- strekt van kin, via -klassiek- de vrouwenbenen tot -postmodernde
schaamstreek. Hoezo mysterie? Welnu, het raadsel schuilt in het feit dat
in de uiterst conservatieve, masculiene wielerwereld al zeer lang het
postmoderne fenomeen van geschoren mannenbenen ingeburgerd is. Hoe
kan het dat boeren- en arbeiderszonen zich al decennia als metromannen
avant-la-lettre manifesteren?
De gangbare verklaringen zijn esthetisch, medisch, natuurkundig of
praktisch. Om met het eerste te beginnen: een wielrenner dient er
gesoigneerd uit te zien, en daar horen geschoren benen bij, punt uit. Nog
nooit heb ik een verklaring gehoord waarom het gesoigneerd is om de
armen wel met haardossen bedekt te laten, om nog maar niet te spreken
van de ongeschoren kaken van mooie Mario Cippolini - de renner die gold
als de perfectie in soigneren. Volgens mij hebben we hier te maken met
een cirkelredenering: gesoigneerd = geschoren benen, en geschoren
benen = gesoigneerd. Kortom, dat brengt ons niet verder.
De medische verklaring haakt aan bij de vele valpartijen in het
wielerpeloton. Soms ernstig, vaak beperkt tot het wegschaven van stevige
plakken huid. Door te scheren, zo is de redenering, kan een ontstane wond
beter schoon worden gemaakt en gehouden. Infecties krijgen minder kans.
Ik vond dat heel plausibel, totdat een wielrennende bedrijfsarts mij eraan
herinnerde dat een van de functies van beharing is om bacteriën op een
afstandje van de wond te houden. Ook hier is een mythe -scheren is
hygiënisch- ontzenuwd. Wat hoogstens overblijft is dat het verwijderen van
pleisters minder zeer doet - maar dat is wel een erg mager resultaat voor
het intensieve scheerwerk.
16
Lang deed een natuurkundige verklaring opgeld: geschoren benen zijn
aërodynamischer dan ongeschoren benen. Inmiddels weten we wel beter:
luchtstromen gaan niet optimaal langs een volstrekt glad oppervlakte, maar
wel langs een oppervlakte met specifieke oneffenheden - denk aan de
ribbels op het schaatspak. Of de deukjes in een golfballetje.
Veel praktischer argument schuilt in het masseren: wielrenners die dag in
dag uit moeten presteren, moeten goed en langdurig gemasseerd worden.
En dat gaat nu eenmaal soepeler als er geen haren in de weg zitten. Klink
plausibel, alleen, waarom scheren al die amateurs, die geen masseur tot
hun beschikking hebben, desondanks nijver hun benen? En waarom
scheren dan niet alle topsporters hun benen? Klaarblijkelijk hebben hun
masseurs weinig problemen om bij hun glibberige werkje tegen de haartjes
in te strijken.
Ik sluit allerminst uit dat deze factoren hebben bijgedragen aan het ontstaan
van het mysterie. Maar ze kunnen, gezien hun zwakke argumenten, niet
verklaren waarom de gewoonte is blijven bestaan, door de tijden heen, en
zo massaal. Daarvoor moeten we naar sociologische en sociobiologische
processen kijken.
Sociologische processen: het scheren der benen is een typisch
groepsritueel: haarscherp is de lijn uitgetekend tussen de insiders met
glimmende benen en de outsiders met behaarde staketsels. Je hanteert het
mes en hoort er bij, of je ligt er uit, en waag het dan niet de insiders uit te
dagen. Onderwerp je je niet aan de codes van de groep, dan word je tot de
orde geroepen. Een behaarde renner die demarreert word ogenblikkelijk
teruggehaald en op de kant gezet. Het is onverteerbaar dat een
wielerallochtoon de show steelt.
Komen we bij de sociobiologische verklaring, oftewel: het komt allemaal
door de genen en de hormonen die zij onverbiddelijk aansturen. Terug naar
de oertijd van het wielrennen. Arme mensen (mannen en vrouwen) hadden
toen stevige beharing nodig om in koude tijden op het land te kunnen
werken, terwijl rijke mannen erop uit moesten om land en leger te leiden.
En als ze thuis waren, beoefenden zij edele sporten als voetbal en tennis.
Alleen de vrouwen van de rijke elite kon het zich veroorloven binnen te
blijven en de benen te scheren - het summum van evolutionair succes. De
arme boeren- en arbeiderszonen kropen op de wielrenfiets om de armoede
te ontstijgen.
Ze namen alvast een voorschot op hun succes door de begeerde status
van de vrijgevochten elite aan te meten: de gladde benen.
De vrouwen voelden dat haarfijn aan en vielen voor de combinatie van
aardse kracht en hemelse gratie die in de (fysiek) onderste helft van het
wielerpeloton school. Ook nu, een eeuw later, appelleren geschoren
mannenbenen bij vrouwen blijkbaar nog aan die combinatie van kracht en
gratie. Of om het in enkele woorden samen te vatten: geschoren benen zijn
sexy!
Kortom, heren wielrenners, kom bij de club van de geschoren benen en
breng de vrouwenhormonen op hol. Succes is je deel, is het niet op de fiets,
dan toch ernaast. Haal het scheermes maar tevoorschijn!
kiekeboe
[quote="GastheerG"]Wel een leuk verhaal (had de bron even vermeld)
Ik snap ...... allen niet waarom alles verklaarbaar moet zijn?
Rituelen om de rituelen is toch niks mis mee?[/quote]
Op het moment dat een hele groep 'macho's' en masse feminien gedrag gaat vertonen, dan hebben ze daar om den drommel wel een goede verklaring voor nodig.....................
Ik snap ...... allen niet waarom alles verklaarbaar moet zijn?
Rituelen om de rituelen is toch niks mis mee?[/quote]
Op het moment dat een hele groep 'macho's' en masse feminien gedrag gaat vertonen, dan hebben ze daar om den drommel wel een goede verklaring voor nodig.....................
Wat doet dit topic eigenlijk in het fietscafé ? Ik kan me niet herinneren dat deze ooit in het fietscafé heeft gestaan... Misschien heb ik iets gemist, maar hoewel het topic doorladen is met subjectivisme, hoort het m.i. in het topic "Wielrennen" of "Training, voeding en blessures" dan het fietscafé thuis. Wellicht dat de laatste categorie uitgebreid of vervangen kan worden met/door verzorging: dus training, voeding en verzorging, dan past dit topic cq. dit bericht er nog beter in !
Wat het artikel in het bericht van Noppie betreft. Er werd gevraagd naar de bron. Ik denk dat Noppie het hier, pagina 15-19, vandaan heeft, niet?
Wat de inhoud ervan betreft. Het merendeel daarvan gaat om de subjectieve kant van het benen scheren, dus daar hoeven we het dan ook niet over te hebben. (deze punten dus: het esthetische, de rituelen, en zelfs - hoe verzin je het de hormonen en het evolutionair proces. Wat evolutie betreft, dit is wel de grootste nonsens die ik ooit op dit gebied gelezen heb, nl.: Arme mensen (mannen en vrouwen) hadden toen stevige beharing nodig om in koude tijden op het land te kunnen werken, terwijl rijke mannen erop uit moesten om land en leger te leiden. )
Blijft de biologische, natuurkundige en praktische kant rond dit thema over, en daarvoor hoef ik slechts naar mijn bericht van vorig jaar, 30-8, te verwijzen. Deze argumenten dus (iets aangepast):
En dan nog wat anders: niemand smeert bijv. zijn benen in het voor-, najaar en s zomers met zonnebrandolie in? Uit ervaring weet ik - en met mij anderen - dat het insmeren zonder beharing veel aangenamer gaat.
Dan die enkele topsporter die zijn ongeschoren benen laat masseren, moet dat een argument tegen het benen scheren zijn?
Tja, en er zijn ook nog een andere praktische kanten naast massage, zie punt 5a en b.
Over de natuurkundige kant, dus de aerodynamische voordelen is op dit topic al eens gediscussieerd. De auteur noemde het voorbeeld van het golfballetje, om in het verlengde daarvan te suggereren dat beharing hetzelfde effect heeft. Wat voor een golfballetje geldt, hoeft nog niet voor beharing - of houdt het voor de gemak even op stoppeltjes - te gelden.
Kleding is overigens ook geen beharing. Hiervan kan gezegd worden dat het nog wel degelijk uit kan maken wanneer het oppervlak van de kleding voorzien is van kleine kuiltjes/deukjes, in de lucht althans (dit kwam aan bod in een documentaire over Lance Armstrong, van Discovery Ch.).
Op dit punt van aerodyn. laat de auteur overigens ook niet goed doorschijnen of het wel/niet een argument tegen scheren is, terwijl de auteur wel de indruk wil wekken dat je gezien dit punt maar beter je benen niet scheren kan.
Dan de medische kant. Ook hier slechts één argument, namelijk dat haren bacteriën op afstand houden. Of dit wel/niet zo is, laat ik even in het midden, daar het totaal niet relevant is. Het gaat namelijk om wonden ten gevolge van een valpartij: kunnen haren voorkomen dat er bacteriën in de wond komen? En stel dat de haren bacteriën op afstand houden, dan komen ze bij een valpartij alsnog in de wond, alsof haren het wegdek bij een valpartij tegenhouden Erger nog: ze blijven zelfs steken, zie mijn punt 2 - had de auteur dat nou niet kunnen bedenken? - haarloos = minder wrijving = minder grote wonden.
Hierop inhakend, zie punt 3, wonden zijn zonder beharing beter te behandelen/verzorgen, en in het verlengde daarvan, de kans op infecties is daardoor kleiner.
De invalshoek van het betoog was iets anders dan die van mij, maar ik vind het maar slappe hap!
Overigens, wat voor benen geldt, geldt ook voor armen, dat lijkt me nogal wiedes. Hierbij wil ik het laten.
Wat het artikel in het bericht van Noppie betreft. Er werd gevraagd naar de bron. Ik denk dat Noppie het hier, pagina 15-19, vandaan heeft, niet?
Wat de inhoud ervan betreft. Het merendeel daarvan gaat om de subjectieve kant van het benen scheren, dus daar hoeven we het dan ook niet over te hebben. (deze punten dus: het esthetische, de rituelen, en zelfs - hoe verzin je het de hormonen en het evolutionair proces. Wat evolutie betreft, dit is wel de grootste nonsens die ik ooit op dit gebied gelezen heb, nl.: Arme mensen (mannen en vrouwen) hadden toen stevige beharing nodig om in koude tijden op het land te kunnen werken, terwijl rijke mannen erop uit moesten om land en leger te leiden. )
Blijft de biologische, natuurkundige en praktische kant rond dit thema over, en daarvoor hoef ik slechts naar mijn bericht van vorig jaar, 30-8, te verwijzen. Deze argumenten dus (iets aangepast):
Van de praktische kant noemt de auteur slechts de sportmassage. Mijn punt 4 dus. Tja, nogal wiedes dat massage voornamelijk voor professionals geldt; hoewel, zelf ben ik geen (elite- of amateur-) renner die aan competities doet, wellicht dat iemand daar iets over kan zeggen? Wordt dit niet onderling geregeld?1. Een aërodynamische kwestie. Onderzoek onder zwemmers heeft aangetoond dat een geschoren lichaam (armen + benen) de snelheid van een zwemmer in een zwembad met ongeveer 0,4 kilometer per uur verhoogt. Dit lijkt mij ook relevant voor wielrenners, dus: Wielrenners scheren hun benen omdat het de weerstandsfactor die lichaamshaar in de wind veroorzaakt vermindert;
2. Daarnaast zorgen gladgeschoren benen, bij valpartijen, voor minder wrijving met de grond, waardoor de wielrenner minder verwondingen oploopt;
3. (inhakend op 2.) De verwondingen zijn beter te verzorgen/behandelen zonder lichaamshaar; de kans op infecties is aanzienlijk kleiner omdat bij een valpartij minder vuil (=bacteriën) blijft kleven aan de wond;
4. Zonder beharing is een sportmassage minder pijnlijk.
5. Wielrenners of sporters in het algemeen scheren omdat het comfortabeler is bij het sporten:
a. minder warm (afkoelingscoëfficiënt is groter);
b. transpiratie verdampt gemakkelijker.
En dan nog wat anders: niemand smeert bijv. zijn benen in het voor-, najaar en s zomers met zonnebrandolie in? Uit ervaring weet ik - en met mij anderen - dat het insmeren zonder beharing veel aangenamer gaat.
Dan die enkele topsporter die zijn ongeschoren benen laat masseren, moet dat een argument tegen het benen scheren zijn?
Tja, en er zijn ook nog een andere praktische kanten naast massage, zie punt 5a en b.
Over de natuurkundige kant, dus de aerodynamische voordelen is op dit topic al eens gediscussieerd. De auteur noemde het voorbeeld van het golfballetje, om in het verlengde daarvan te suggereren dat beharing hetzelfde effect heeft. Wat voor een golfballetje geldt, hoeft nog niet voor beharing - of houdt het voor de gemak even op stoppeltjes - te gelden.
Kleding is overigens ook geen beharing. Hiervan kan gezegd worden dat het nog wel degelijk uit kan maken wanneer het oppervlak van de kleding voorzien is van kleine kuiltjes/deukjes, in de lucht althans (dit kwam aan bod in een documentaire over Lance Armstrong, van Discovery Ch.).
Op dit punt van aerodyn. laat de auteur overigens ook niet goed doorschijnen of het wel/niet een argument tegen scheren is, terwijl de auteur wel de indruk wil wekken dat je gezien dit punt maar beter je benen niet scheren kan.
Dan de medische kant. Ook hier slechts één argument, namelijk dat haren bacteriën op afstand houden. Of dit wel/niet zo is, laat ik even in het midden, daar het totaal niet relevant is. Het gaat namelijk om wonden ten gevolge van een valpartij: kunnen haren voorkomen dat er bacteriën in de wond komen? En stel dat de haren bacteriën op afstand houden, dan komen ze bij een valpartij alsnog in de wond, alsof haren het wegdek bij een valpartij tegenhouden Erger nog: ze blijven zelfs steken, zie mijn punt 2 - had de auteur dat nou niet kunnen bedenken? - haarloos = minder wrijving = minder grote wonden.
Hierop inhakend, zie punt 3, wonden zijn zonder beharing beter te behandelen/verzorgen, en in het verlengde daarvan, de kans op infecties is daardoor kleiner.
De invalshoek van het betoog was iets anders dan die van mij, maar ik vind het maar slappe hap!
Overigens, wat voor benen geldt, geldt ook voor armen, dat lijkt me nogal wiedes. Hierbij wil ik het laten.