Fiets.nl

Hoe wel ik geen arts ben, heb ik er wel een mening over.
Tennisarm ( ik heb er helaas wel ervaring mee) is een pees ontsteking het stukje tussen bot en spier.
Ik kan me niet voorstellen dat het door het fietsen komt, meestal ontstaan door kortstondige piek belasting, zoals bij het tennissen als je de bal te (laat) hoog in je racket raakt.
Het geïrriteerde oppervlakte is slechts een paar mm, als je er op drukte merk je het meteen.
Er zijn 2 remedies, 1 rust kan een paar maanden duren, of een cortisone prik.
Als je voor de prik ga ( meestal na 2 weken over ) zoek een goede prikker op! ( in Leiden zit er een, is de broer van Harry Mens) Het prikken luistert nogal nauw moet precies op de mm raak zijn.

@ mao: eh nee. Dat is niet juist dat het door kortstondige piekbelasting komt. Dat kán overigens wel maar meestal is het langdurige overbelasting die het probleem veroorzaakt.

mao schreef:Hoe wel ik geen arts ben, heb ik er wel een mening over.
Tennisarm ( ik heb er helaas wel ervaring mee) is een pees ontsteking het stukje tussen bot en spier.
Ik kan me niet voorstellen dat het door het fietsen komt, meestal ontstaan door kortstondige piek belasting, zoals bij het tennissen als je de bal te (laat) hoog in je racket raakt.
Het geïrriteerde oppervlakte is slechts een paar mm, als je er op drukte merk je het meteen.
Er zijn 2 remedies, 1 rust kan een paar maanden duren, of een cortisone prik.
Als je voor de prik ga ( meestal na 2 weken over ) zoek een goede prikker op! ( in Leiden zit er een, is de broer van Harry Mens) Het prikken luistert nogal nauw moet precies op de mm raak zijn.

Een tennisarm wordt veroorzaakt door een langdurige belasting waardoor de peesaanhechting gaat irriteren. Dit kan inderdaad overgaan door rust, of in het uiterste geval een injectie op precies de juiste plaats alhoewel dat lang niet altijd effectief is. Veel meer effect is te bereiken middels behandeling bij een fysiotherapeut. Deze behandeld de plek zelf, maar ook de spiergroepen welke aansluiten op de peesaanhechting. Daarnaast bekijkt deze ook op welke manier je kan voorkomen dat de tennisarm terug kan komen door te onderzoeken welke handeling/beweging de peesontsteking heeft veroorzaakt.

Dat langdurig wil ik nog betwijfellen, Ik weet niet hoe jij tennist maar het moment van impact bij een tennisbal is redelijk kort in mijn beleving, het zelfde geld voor bij golfen. (zelfde probleem ander plekje)
"Tig" keren naar diverse fysiotherapeuten geweest in m'n leven, en om het zachtjes uit te drukken heb ik z'n m'n twijfels / bedenkingen bij ze.

Hoe ik tennis weet ik zelf ook niet, ik heb nog nooit getennist namelijk. Ook met een golfballetje zal je mij niet in de weer zien. Zijn beide mijn sporten niet.

Ik heb mijn tenniselleboog via mijn werk opgelopen. Ongewone werkzaamheden die vrij zwaar waren, maar toch even heb afgemaakt, wat uiteindelijk te veel bleek voor het pezengebeuren in mijn elleboog. Daarop heb ik de rechterarm met werk proberen te ontzien, ben meer over links gaan doen. Mede met dank aan mijn fysiotherapeut is mijn rechterelleboog weer pijnvrij, maar door het meer werken met de linkerarm kreeg ik daar problemen. Op dit moment, na een behandeling of 10-12 begint het er op te lijken dat de linkerelleboog ook weer klachtenvrij gaat worden.

Bedoelen jullie niet bijna hetzelfde?

piekbelasting die repeterend is --> Met tennis sla je heel vaak een bal. Doe je dat vaak niet lekker heb je vaak (langdurig...) die piekbelasting --> Pees gaat lopen eikelen.
Idem met werksituatie.. overbelasting door een beweging te vaak en/of te lang uitvoeren.

in startpost staat dat het door fietsen zou komen, door overstrekking... Je ziet wel eens mensen op een fiets zitten, met gestrekte of zelfs overstrekte armen. Ik kan mij heel goed voorstellen dat in sommige van die situaties, een pees overbelast raakt door het opvangen van trillingen op die manier.
Irritatie aan een pees is iets wat tijd kost om vanaf te komen. En negeren en doorbijten werkt over het algemeen niet. Ben je er vanaf, zou ik toch echt anders gaan fietsen. Ellebogen gebogen houden, wellicht moet het stuur dan een cm hoger, en cm naar je toe (vanwege je nekproblemen uit andere oorzaken). En iets meer sterk op je zadel zitten --> minder belasting op je armen en stuur.

Even een update en aanvulling.
Volgens mijn fysiotherapeut is het niet vanzelfsprekend dat het door het fietsen komt maar ze vond het wel verstandig om een kortere stuurpen (90 ipv 110 mm) te monteren.
Verder heb ik wat adviezen gekregen mbt de dagelijkse dingen. Ik heb een kantoorbaan en zit bijna continue aan de PC. Heel goed mogelijk dat het daardoor komt.
Ik merk dat de klachten nog wisselend voorkomen.
Als ik er echt last van heb dan begint dat altijd al in de nacht.
Hoewel de klachten nog lang niet zijn verdwenen heb ik in zijn geheel het gevoel dat het wel minder is dan in het begin.

Ik heb tweemaal een "tenniselleboog" gehad, eenmaal links, eenmaal rechts. Oorzaak: langdurig muisgebruik (PC), waarbij door de houding van de pols en hand de pees in kwestie vrijvel continu gespannen bleef staan, waarna er miniscule scheurtjes in pees kwamen. Helaas dikke pindakaas. De oplossing in mijn geval was om de arm/elleboog/hand zo goed als geheel te ontzien. Fysiotherapie was erg pijnlijk en bleek niet effectief. Het heeft helaas bijna een jaar geduurd voor ik er volledig vanaf was. En dat is meteen het goede nieuws: het zal genezen.

oke, zal hier vanuit mijn beroep (gipsverbandmeester ) ook op reageren.
Het gaat hier om de tenniselleboog oftewel Epicondylitis lateralis humeri. Dit wordt beschouwd als een aandoening die ontstaat door overbelasting van de spieren die de vingers en de pols strekken. De aandoening wordt gekenmerkt door pijn op of rond de buitenkant van de elleboog (epicondylus lateralis), en dat is dus de buitenste knobbel die je voelt van de bovenarm.
Epicondylitis Lateralis is een aandoening in de elleboogregio die als karakteristiek heeft, intermitterende pijn ter hoogte van de spier/pees- of pees/bot-overgang van de polsextensoren oftewel de polsstrekkers.
De symptomen worden geprovoceerd door het grijpen naar of optillen van objecten. In de acute fase kunnen de symptomen ook in rust aanhouden.
Soms is er pijn elders in de elleboog en moeten andere elleboog-aandoeningen overwogen worden.
Bij uitstralende pijn in de bovenarm, schouder en/of nek, moeten schouder of nekaandoeningen worden uitgesloten.

En nu komt de kern van de zaal van de TS.
Er bestaat een relatie tussen de aandoening en repeterend en 'krachtig' werk. Het betreft specifiek de belasting van de extensoren van de pols. Er bestaat geen relatie met toetsenbord en/of muisgebruik.

De risicofactoren voor de aandoening zijn: (heb ik even geleend van de arbeidshygienist)
Houding gemiddeld gedurende meer dan 2 uur tijdens een werkdag:

Houding waarbij de elleboog meer dan 90 graden gebogen gehouden moet worden
Houding waarbij de elleboog in gestrekte positie gehouden moet worden
Houding waarbij de onderarm in meer dan 40 graden pronatie (of supinatie) gehouden moet worden

Beweging gedurende meer dan 4 uur tijdens een werkdag:
Bewegingen van de elleboog en pols die meer dan tweemaal per minuut voorkomen

Kracht gedurende meer dan 2 uur tijdens een werkdag:
Krachtsinspanning van meer dan 40 N met de spieren van de onderarm (bijvoorbeeld het met de handen knijpen of samendrukken van objecten of handgereedschap)
Combinatie van factoren gedurende een werkdag:
Combinatie van bovengenoemde houding, herhaling van beweging en kracht.

De behandeling.
Het is het beste de natuurlijke genezing af te wachten. Absolute rust van de arm is niet noodzakelijk, hoewel sommige specialisten in ons ziekenhuis een combinatie van injectie en 6 weken bovenarmgips met hand en vingers voorschreven. Deze kategorie was hierna meestal klachtenvrij.
Bewegen met pijn benadeelt de genezing niet. Bij toenemende of niet meer te verdragen pijn is vermindering van de uitlokkende activiteiten gewenst.

Pijnstilling is mogelijk met bijvoorbeeld paracetamol, bij onvoldoende effect wordt het vervangen door een NSAID (Non-Steroidal Anti-Inflammatory zoals Diclofenac of Ibuprofen.
Bij langdurige pijnen en veel hinder in het dagelijks functioneren wordt er vaak gekozen door de specialist voor lokale injecties met een combinatie injectie 2:1, dwz. 2 cc lidocaine (verdoving) en 1 cc cortisonen Dit kan worden herhaald maar daar knapt de pees vaak niet van op.
Fysiotherapeutische applicaties of een operatieve ingreep worden niet aanbevolen.

Zover staat de medische wetenschap erin, en is ook protocolair vastgelegd.
Fietsen kan dus wel degelijk een oorzaak zijn.
En een orthopedisch chirurg zei: Als je niks doet en het de tijd heeft, gaat het altijd vanzelf weer over. Maar we gunnen het de tijd niet.

Marc