val in sprint/stoppen met competitie(?)

galibier · galibier 01 mei 2007 18:45

Mijn helm...

En meer artistiek...

galibier · galibier 01 mei 2007 18:58

Quoten: Origineel geplaatst door Daniel1975 op 01 Mei 2007

Als ik het zo hoor en zie, zie ik het vooral als raceongeval. Bij die snelheden en adrenalineniveau's denk ik dat je automatisch langzaam opzij gaat als je iets naar je "voelt". Zou mij ook kunnen gebeuren terwijl ik echt niet iemand de hekken in zou willen rijden. Doe je onbewust.

Ik zou het zo ook willen bekijken, want dat zou het vergemakkelijken om terug beginnen te koersen, wat ik niet ga doen. Maar zo simpel is het niet. We hingen al een tijdje naast elkaar, dus die renner wist waar ik zat. En ik riep ook 'pas op!'. Maar het had een averechts effect. Mijn aanvoelen was (en blijft) dat hij me gewoon voor geen geld van de wereld wou laten passeren. (Ja, dat gevoel had ik erg sterk. Op dat moment was er voor mij geen andere uitweg. Remmen of in de hekkens.) En dat hij voelde dat hij dat gemakkelijker kon realiseren door stelselmatig dichter naar de hekkens te gaan. Dat hij me echt bewust tegen het asfalt wou, denk ik ook niet( dan spreek je over correctionele misdrijven), maar ik vond zijn rijgedrag er wel ver over. In ieder geval, het kan iedereen die koerst overkomen. Ik zit hier nog te herstellen van mijn wonden en kan me alleen gelukkig prijzen dat ik het kan navertellen.

dwangarbeider · dwangarbeider 02 mei 2007 00:12

Tja, wat de ander deed is natuurlijk niet zo netjes. Het is een perfecte toepassing van de truuk "de deur dichtdoen". Ze laten met opzet een mooi gaatje tussen henzelf en de dranghekkens. Wanneer jij er dan mooi tussendoor denkt te kunnen, doet de ander de deur dicht. Je hebt dan twee mogelijkheden : remmen dicht en hem laten voorgaan (is wel zo veilig) ofwel wring je je ertussen in de hoop dat hij het niet te ver wil drijven of dat je hem met een elleboogje kan terugduwen. De laatste oplossing houdt wel grotere risico's in mbt. vallen, maar dat weet je ondertussen wel.
Ik zou er niet teveel over tobben. je hebt gewoon de pech gehad dat je je liet insluiten door iemand die blijkbaar erg veel overhad om je voor te blijven. Maar jijzelf hebt ook de fout begaan om door het kleine gaatje te komen. Je hebt gewoon een harde wielerles gekregen. Geen reden om te stoppen met koersen.
Ikzelf ben ook al X keer gestopt na een valpartij, maar als de wonden weer geheeld zijn dan kriebelt het toch weer en voor je het weet zit je weer in het peloton.
Ik wens je snel beterschap !

daniel1975 02 mei 2007 00:16

Quote: Origineel geplaatst door dwangarbeider op 01 Mei 2007
Ik zou er niet teveel over tobben. je hebt gewoon de pech gehad dat je je liet insluiten door iemand die blijkbaar erg veel overhad om je voor te blijven. Maar jijzelf hebt ook de fout begaan om door het kleine gaatje te komen. Je hebt gewoon een harde wielerles gekregen.

Tsja..je schrijft het recht voor zijn raap maar wellicht heb je wel gelijk. Neemt niet weg dat ik het gevoel van Galibier nog steeds erg goed snap!

galibier · galibier 02 mei 2007 02:15

Weet je, ik ben 45 en wil nog lang blijven fietsen. Bij de Masters zou je denken dat men er fietst voor de eer en het plezier. (Je verdient er geen halve buitenband mee bij winst.) Quod non. Het lijkt soms oorlog. Ik zou m'n ellebogen hebben kunnen zetten, jazeker, dat had ik achteraf gezien zeker moeten doen. Of hem een kwak naar links gegeven hebben. Maar dan was hij misschien gevallen. Ik zou me niet meer hebben durven vertonen. Het is zoals wanneer het op een slaande ruzie dreigt uit te draaien... Ik spoed me liever weg dan eraan deel te nemen. De koers lijkt voor sommigen oorlog. Zelfs op Mastersniveau. Er wordt getierd en gescholden en vaak door degenen die geen meter op kop rijden. Voorlopig denk ik er niet aan om me in dit wespennest terug te mengen. Ik kijk veeleer uit naar het cyclosportieve werk. Daar is minstens evenveel eer en fietsplezier te rapen dan bij het 'warriors on a bike circuit'. Ik denk eerlijk gezegd dat het er bij vele gefrusteerde masters bitsiger aan toe gaat dan bij de profs. Daar is er meer controle door het ploegenspel en de officials. Daar zijn spurtcriminelen gauw bekend. Bij de Masters tref je meer haantjes van 40 en 50 die elkaar bekampen tot ter dood (lees 'tot de andere erbij valt') Midlife-crisissen op twee wielen, die nooit iets betekent hebben - om over dopinggebruik maar te zwijgen - maar zich in koers heel wat wanen. Een beetje te vergelijken met al die zelfverklaarde trainers naast een voetbalveld.
Nee, ik heb, nu 10 dagen later, dat levende-dieren-circus nog niet gemist.

galibier · galibier 09 mei 2007 22:50

Na 2 weken ben ik terug beginnen te trainen. Je merkt toch dat je conditie op weken tijd is afgebot. De scherpte is weg, het gevoel alles aan te kunnen. Ik ben ook 2 kilo aangekomen en die ga ik er heel moeilijk weer afkrijgen.
Er is ook een veer gebroken. Het heilige moeten is weg. Een tweeslachtig gevoel. Hoe moet het nu verder? Competitief als ik ben ingesteld? En dan hoor je al die berichten over doping. Je moet slikken om te winnen. En de hypocrisie die er rond hangt. Hoeveel ploegleiders en renners hebben boter op hun hoofd?
De schaafwonden zijn spectaculair snel genezen. Zelfs de korsten zijn bijna weg en alleen wat rozige huid blijft over. Alleen in mn linkerkuit voel ik nog wat van een spierkneuzing en ook het gewrichtskapsel van mn rechterpink is nog niet hersteld.
Ik ga nu uitkijken voor een nieuwe helm, misschien opnieuw een Giro Skyline, want die heeft zijn nut bewezen en zat ook goed.
Mn fiets, die nog bij de FM staat, is hersteld. Voorste Ksyrium SL wiel, waar slag in zat, zou terug perfect lopen. Mn FM wacht nog op een kabel voor de Flightdeck computer(had niets met val te maken). Mijn vertrouwen in het OCLV120 carbon van Trek is alleen maar toegenomen.
Ik denk eraan om de Gran Fondo Merckx te rijden. De Marmotte weet ik nog niet. Of de 3 Ballons? Ik wil me eerst terug 100% voelen. Die val moet uit mn kop.

timper · timper 09 mei 2007 23:10

Succes en sterkte, 't komt wel weer terug na een paar duurtrainingen. Dan ben je weer vertrokken...

daniel1975 10 mei 2007 12:53

Die scherpte en conditie is het laatste waar ik mij zorgen over zou maken. Je zult versteld staan binnen 2 weken is mijn ervaring!

galibier · galibier 10 mei 2007 16:14

Bedankt voor de steun.
Ik schreef dat ik na 2 weken de trainingen hervatte, maar het was 3 weken. Zo snel vliegt de tijd. Vorige zondag een duurtraining van 95km op de mtb gedaan. Dat had ik goed verteerd(wel aan een belachelijk gemiddelde van 23 per uur). En gisteren een D2-training van 1h45 op de Tacx (3 maal 15 minuten in 145-160 HF). Niets geforceerd, goed opgewarmd en losgereden. Maar vanmorgen toch weer die pijn in de linkerkuit gevoeld. Het was alsof de pijn zich had verplaatst. Ik gebruik Reparil zalf. Volgens de dokter is het een kneuzing, zeker geen scheur. Hij heeft me op mijn tenen laten stappen en dat kan je niet als je een spierscheur in de kuit hebt. De dokter vertelde me nu aan de telefoon dat er bij het fietsen een ontstekingsreactie ontstaat die de afvalstoffen van de kneuzing opruimen. Maar de ontstekingsreactie veroorzaakt zelf afvalstoffen die spierpijn veroorzaken. Hij raadt me wel aan om 'rustig' te blijven fietsen omdat dit de bloedsomloop stimuleert. Dus geen D3 training of weerstand.

sjezer · sjezer 10 mei 2007 16:23

@ Galibier: Gelukkig gaat het herstel behoorlijk. Heb je al 'ns gedacht aan doorverwijzing naar een sportarts? Ik heb in het verleden hier baat bij gehad, nadat fysiotherapie mijn knieklachten niet verhielp. Tevens is het bij een goede sportarts zo dat je tijdens het consult nog verstandig wat vragen kunt stellen en ga je slimmer naar buiten! Ook is hij meer bedreven in de diagnoses die gesteld kunnen worden met dergelijke blessures.

ts-biker · ts-biker 10 mei 2007 16:49

Een jaar of 7 geleden heb ik in de wedstrijd voor elite z/contract een zwaar ongeval gehad :we reden op een grote baan die licht bergaf liep aan een snelheid van + 60 km/u. Daar de wind tegen stond was er vooraan een lichte afscheiding, ik wist dat ik moest meeglippen en demmareerde voluit achter het kopgroepje.
Op het moment dat ik 100% kracht zette (recht op de pedalen) brak mijn ketting door, door de slag explodeerde mijn achterband en kwam ik op mijn bovenbuis te zitten, mijn links been uit de klikpedaal, mijn rechterbeen er nog in.
Ik had totaal geen controle meer en waar de straat naar rechts draaide reed ik gewoon rechtdoor.
Ik ben dan nog op het voetpad gesukkeld en tegen een hoge snelheid tegen een huisgevel gevlogen, resultaat knieschijf in 2 stukken.

Tijdens de revalidatie had ik de drang om zo snel mogelijk weer te kunnen wandelen (dat ging niet meer daar ik 7cm spiermassa was verloren tijdens het in de plaaster zitten).
De revalidatie vlotte redelijk en na één jaar kon ik terug beginnen fietsen, ik heb dan de competitie hervat, maar voelde duidelijk dat ik geen drang meer had in de wedstrijden, de fut was eruit.
Langzaam aan is de competitie (ondanks ik nog enkele mooie resultaten boekte) dan beginnen afnemen tot ik er uiteindelijk na 14 jaar een punt achter zette.
In mijn achterhoofd speelde steeds het gevoel dat ik veel geluk had gehad want het had veel erger kunnen zijn, ik dacht ook aan de toekomst en wou die voor enkele euro's niet op het spel zetten.
Nu doe ik mee aan cyclo's zoals de ronde, AGR, LM, TBT en voel mij daar zeer goed bij, ik heb de competitie nooit echt gemist !

Wat ik ook niet goed begrijp (maar dat is natuurlijk zeer persoonlijk !) is dat iemand die een bepaalde leeftijd heeft bereikt nog steeds aan competitie wil doen, vaak zie ik in de nevenbonden mannen van 60 jaar rijden en dan denk ik "hebben die dan geen sociaal leven" buiten dat wielrennen want jong of oud in competitie kruipt enorm veel tijd in... zodat er voor de rest (gezin) niet veel tijd meer overblijft.Van mijn knie heb ik met momenten trouwens nog vrij veel last en dat gaat nooit meer veranderen.

timper · timper 10 mei 2007 17:08

@TS biker. Pijnlijk verhaal man ! Als ik dit lees dan moet ik ook bedenken dat ik vroeger een paar keer heel veel geluk gehad heb. Ik kwam er telkens vanaf met zware kneuzingen en schaafwonden als pannekoeken. Een collega -renner stierf na een zware val in een wedstrijd door inwendige bloedingen toen hij wegsprintte voor een premie.
He moment dat je er bij stilstaat dat er vanalles kan mislopen is meestal kritiek voor de motivatie om competitie te doen.
Je knie zal inderdaad altijd blijven opspelen. Het is belangrijk om altijd te blijven oefenen met die knie (das geen punt bij jou natuurlijk omdat je nog veel fietst) dmv fietsen of aangepaste krachtoefeningen om de stabiliteit in het gewricht te behouden/verbeteren. Courage en succes !!