La Marmotte 2014
-
Stuntman Mike
- Forum-lid
- Berichten: 862
- Lid geworden op: 06 jun 2013 21:04
Stuntman Mike
07 jul 2014 18:55
Hoe werkt het precies met bruto en netto tijden? Is dit in of exclusief rusttijden?
-
daniel1975
- Forum-lid HC
- Berichten: 38129
- Lid geworden op: 11 nov 2004 14:14
Waar zijn de uitslagen te lezen?
accepteren kun je leren!
-
Le Grimpeur
- Forum-lid
- Berichten: 2623
- Lid geworden op: 24 nov 2009 14:37
Le Grimpeur
07 jul 2014 21:02
Natuurlijk ook proficiat en Chapeau!.zlyrinx schreef:...Tijd: 7:48:01. Goud!...
60 x Ventoux
Marmotte 2014
Afgelopen zaterdag was het dan zover, mijn eerste Marmotte. Ik was al een klein weekje in de Alpen, dus ik had al wat kunnen acclimatiseren. In de dagen voorafgaand aan de Marmotte onder andere de Alpe, Glandon/croix de fer en col d'ornon gereden. Omdat ik nog nooit eerder een cyclo had gereden en geen idee had wat ik van mijzelf kon verwachten wilde ik in ieder geval uitrijden.
Maar goed, de Marmotte. Ik moest starten in het laatste startvak. Daar stond ik rond een uurtje of zeven denk ik en vervolgens was het wachten tot 7.50. Om 7.51 reed ik over de start, dus dat ging wel snel. In een prima tempo ging het naar de voet van de Glandon. Ik had mijzelf voorgenomen rustig te beginnen. Een hoop anderen dachten daar anders over want die reden mij soms als gekken voorbij. Een deel hiervan leek nu al bijna buiten adem te zijn. Maar ik ben op mijn gemak naar de top gefietst. Nadat ik die beroerde afdeling had gehad was het zaak in een beetje een mooi groepje te komen. Dit lukte niet. Ik zat steeds in groepjes waar het hollen en weer stilstaan was. Ik was dan ook blij toen ik bij de Telegraphe aankwam.
Ik had niet echt een idee wat ik aan zou kunnen, dus daarom van te voren al bepaald de Telegraphe ook niet al te gek te doen. Klim ging prima en ik was nog lekker fris toen ik boven kwam. Na een korte afdaling moest ik de Galibier op en klimmen tot boven de 2600 meter. Hier ben ik wat gaan versnellen en vanaf dit moment begon het grote inhaalfestijn. De laatste kilometers zijn wel onaangenaam. Ik had al wel door dat ik goud zou gaan halen, dus dat was lekker fietsen.
Toen ik op de top stond was het tijd om een jasje aan te doen en kon ik aan de afdaling beginnen. Dit ging prima, al had ik wel last van de wind zo nu en dan. Ben wel blij dat ik op vrijdag nog heb besloten van wielset te wisselen. Geen reynolds met carbonvelg, maar mooi aluminium. Dat was lekker dalen. Pas helemaal onderaan kwam ik weer in een groepje waarvan ik tot de voet van de Alpe heb kunnen profiteren.
Toen moest ik alleen de Alpe nog op. Het was inmiddels lekker warm, iets van 34 graden in de zon. De beklimming ging prima en ik zat nog steeds te genieten op de fiets. Uiteindelijk reed ik na 7.39 over de streep. Dit is de tijd min de Glandon afdaling. Direct goud dus tijdens mijn eerste Marmotte deelname. Valt nog genoeg tijd te winnen. Toen ik wist dat ik wel goud zou gaan halen vond ik het niet nodig mijzelf heel erg te pijnigen. Kwam dan ook best wel fris over de streep. Volgende keer wat meer het gas er op
Vond het wel een fantastische beleving. Volgend jaar wat mij betreft weer. Mijn vriendin was in eerste instantie niet van plan de Marmotte te fietsen. Ze kon een startbewijs via iemand die in hetzelfde chalet zat overnemen en besloot uiteindelijk op vrijdag toch maar een poging te wagen. Ze heeft hem gereden in 8.12. Best wel knap
Afgelopen zaterdag was het dan zover, mijn eerste Marmotte. Ik was al een klein weekje in de Alpen, dus ik had al wat kunnen acclimatiseren. In de dagen voorafgaand aan de Marmotte onder andere de Alpe, Glandon/croix de fer en col d'ornon gereden. Omdat ik nog nooit eerder een cyclo had gereden en geen idee had wat ik van mijzelf kon verwachten wilde ik in ieder geval uitrijden.
Maar goed, de Marmotte. Ik moest starten in het laatste startvak. Daar stond ik rond een uurtje of zeven denk ik en vervolgens was het wachten tot 7.50. Om 7.51 reed ik over de start, dus dat ging wel snel. In een prima tempo ging het naar de voet van de Glandon. Ik had mijzelf voorgenomen rustig te beginnen. Een hoop anderen dachten daar anders over want die reden mij soms als gekken voorbij. Een deel hiervan leek nu al bijna buiten adem te zijn. Maar ik ben op mijn gemak naar de top gefietst. Nadat ik die beroerde afdeling had gehad was het zaak in een beetje een mooi groepje te komen. Dit lukte niet. Ik zat steeds in groepjes waar het hollen en weer stilstaan was. Ik was dan ook blij toen ik bij de Telegraphe aankwam.
Ik had niet echt een idee wat ik aan zou kunnen, dus daarom van te voren al bepaald de Telegraphe ook niet al te gek te doen. Klim ging prima en ik was nog lekker fris toen ik boven kwam. Na een korte afdaling moest ik de Galibier op en klimmen tot boven de 2600 meter. Hier ben ik wat gaan versnellen en vanaf dit moment begon het grote inhaalfestijn. De laatste kilometers zijn wel onaangenaam. Ik had al wel door dat ik goud zou gaan halen, dus dat was lekker fietsen.
Toen ik op de top stond was het tijd om een jasje aan te doen en kon ik aan de afdaling beginnen. Dit ging prima, al had ik wel last van de wind zo nu en dan. Ben wel blij dat ik op vrijdag nog heb besloten van wielset te wisselen. Geen reynolds met carbonvelg, maar mooi aluminium. Dat was lekker dalen. Pas helemaal onderaan kwam ik weer in een groepje waarvan ik tot de voet van de Alpe heb kunnen profiteren.
Toen moest ik alleen de Alpe nog op. Het was inmiddels lekker warm, iets van 34 graden in de zon. De beklimming ging prima en ik zat nog steeds te genieten op de fiets. Uiteindelijk reed ik na 7.39 over de streep. Dit is de tijd min de Glandon afdaling. Direct goud dus tijdens mijn eerste Marmotte deelname. Valt nog genoeg tijd te winnen. Toen ik wist dat ik wel goud zou gaan halen vond ik het niet nodig mijzelf heel erg te pijnigen. Kwam dan ook best wel fris over de streep. Volgende keer wat meer het gas er op
Vond het wel een fantastische beleving. Volgend jaar wat mij betreft weer. Mijn vriendin was in eerste instantie niet van plan de Marmotte te fietsen. Ze kon een startbewijs via iemand die in hetzelfde chalet zat overnemen en besloot uiteindelijk op vrijdag toch maar een poging te wagen. Ze heeft hem gereden in 8.12. Best wel knap
Cervelo S3D - Canyon Aeroad CF SL - Cannondale Scalpel Si-3
MarcFaFo
08 jul 2014 08:02
Ook ik heb afgelopen zaterdag de Marmotte gereden. Mijn doel was de tijd van vorig jaar te verbeteren, van 7:36 naar 7:21. Vorig jaar mezelf in de kramp gereden 1,5 km voor de top van de Galibier. Dit jaar ondanks dat het klimmen niet slecht ging minder makkelijk gereden. Een vermoeid gevoel in de benen en al snel een verzuurd gevoel in mijn linker been. De Glandon reed goed en enigszins op reserve gereden. Het verbindingsstuk tussen Glandon en Telegraph lekker in een groepje meegereden. De Telegraph is echt mijn ding. Ik moest onderaan de groep waarmee ik bij de voet aankwam loslaten vanwege een zeer noodzakelijke sanitaire stop. Daarna lekker op tempo omhoog gegaan en 2 km voor de top kwam ik de meeste uit het groepje weer tegen. Door naar de Galibier, valt altijd weer tegen dat "vals plat" (7%-9%) naar de brug om daar aan het echte werk te beginnen. Uiteindelijk "gereserveerd" de Galibier op gereden om het kramp monster te overwinnen. Dat lukte omdat ik tijdens het staan op de pedalen kon aanvoelen wat ik vorig jaar negeerde en dus niet door duwde maar ging zitten. Vooral de laatste 2 km zijn lastig als je niet kan staan. De afdaling van de Galibier is echt heerlijk alleen jammer van die enorme tegenwind, de snelheid komt daardoor niet boven de 80km/h. Uiteindelijk met iemand afgedaald waardoor we aan het einde van de afdaling een sliert mensen hadden. Met deze groep verder afgedaald en naar de voet van de Alpe gereden. Hier omhoog en een paar keer proberen te staan om de benen even een ander gevoel te geven ipv alleen zittend te fietsen. Dit leverde de gevreesde kramp. Terug op het zadel en iets minder snel omhoog. Enorm veel mensen op de berg die enthousiast je toejuichen. Dit is goed voor de moraal. In het dorp even gas gegeven uiteindelijk met 7:38u over de streep. Weer goud en 2 min langzamer dan vorig jaar. Dat is een lage prijs per jaar 
.
.Afzien is de kunst om je protesterende organen in slaap te wiegen... onamihs stal die van P.Winnen.
Mooie verhalen allemaal! Ik vond het ook een fantastische belevenis, en heb zelf zilver gehaald in mijn eerste deelname. Erg tevreden hoor! Nog een vraagje: heeft iedereen die armstukken in maatje M gekregen? Ik zou ze graag een maatje groter (L of liever XL) hebben, iemand ruilen?
-
Tracing_NL
- Forum-lid
- Berichten: 655
- Lid geworden op: 28 nov 2013 16:32
Tracing_NL
08 jul 2014 13:13
@ Basko, je hebt een PB
Ouder worden is verplicht, volwassen worden is een keuze.
Zaterdagochtend, 6 uur. De wekker gaat en ik en m'n 2 fietsmaatjes eten zwijgend ons ontbijt. Niet de eerste keer dat ik voor een fiets-uitdaging sta en dat maakt me best ontspannen, alleen de tijd waarin ik de klus wil klaren (toch wel goud als referentie) in combinatie met mijn redelijke voorbereiding maakt dat ik wel een beetje spanning voel. We sluiten ons aan bij de rest van de wachtenden en rond 08.10 rollen we soepel over de mat. Meteen snel treintje en ik kan tussendoor meteen m'n windjack opbergen: gelukkig mooi weer!
Glandon gaat prima, gestaag klim ik en pak meteen 10 minuten op het goud-schema. Zoals afgesproken zoeken we elkaar weer op in de neutralisatie, maar niet voordat ik een Deense deelnemer even flink de les heb gelezen over het vervuilen (hop, en daar ging de verpakking van de reep) van de bergtop. Ha, dat lucht op.
Fraaie afdaling en geniet even van dit kadootje na de klimkilometers. De temperatuur loopt inmiddels behoorlijk op en we laten de klok weer lopen door over de mat te schieten. Ik tref een nogal woest uitziende Fransman op een gele Look die knap tempo maakt op het vlakke deel. Ik mag bij Gods gratie nog even de kop overnemen maar de groep erachter die netjes aan wil sluiten krijgt een snauw. Ik vind alles prima en kom dankzij deze gele gladiator in een knappe tijd aan bij de voet van de Telegraphe. Valloire al snel in zicht (hadden ze dat asfalt niet een andere keer kunnen frezen?!) en daar weer de bidons gevuld. Een paar dagen eerder de route per auto verkend dus weet een beetje wat me staat te wachten dus vooruit met de geit.
Poeh, en die viel best zwaar. M'n maag begint de constante toevoer van repen en andere lekkernijen (...) braaf om te zetten in restprodukten en dat geeft een beetje ehh, opgeblazen gevoel. Ik fiets een paar kilometer in het wiel van een Nedelandse dame en wil me wel een beetje gedragen in haar bijzijn dus dat is zo nu en dan ff laten afzakken... De constante 9% van de Galibier begint me ook een beetje de keel uit te hangen, dus ben ook blij als ik de top bereik. Inmiddels alle speling in mijn schema op de flanken van de Galibier opgerookt dus nu maar als een steen laten vallen in de afdaling. Heerlijk: warm, droog en geen verkeer dus weer wat minuten goed maken.
Pittige wind maar mooi treintje van 3 man, de korte klimmetjes vallen me reuze mee dus weer netjes op schema aan de voet van de Alpe d'Huez.
Weer bijvullen, hongerklop of te weinig drinken zal me toch niet gebeuren. Rustig tempo want ik zou genoeg tijd moeten hebben. De zon is inmiddels meedogenloos: 32 graden en mijn voeten lijken te ontploffen in mijn schoenen. Ik weiger op mijn stopwatch te kijken om de rust te bewaren, maar kan me in bocht 2 niet inhouden. Hmmm, nog exact 5 minuten voor de laatste kilometers, dus een beetje krap. Nog genoeg energie voor een flinke eindspurt? Ik waag het erop en pers alles eruit. Waar is die bloody eindmeet? In de laatste meters nog wat rustig uitfietsende heren verzocht ruimte te maken en in exact.... 8h40m05s over de finish. Best knap, precies één minuut op 9 uur in het zadel te kort voor goud. Jammer, maar het is niet anders en ik moet hier zeker tevreden mee zijn. Biertje op de berg en nog even genieten van een vlotte afdaling op de Alpe.
Volgend jaar revanche? Hmm, mooi evenement en goede sfeer maar er zijn iets te veel andere cyclo's die ook zeer de moeite zijn. Meerdaags, MTB, Transpyr staat inmiddels al in mijn favorieten!
Glandon gaat prima, gestaag klim ik en pak meteen 10 minuten op het goud-schema. Zoals afgesproken zoeken we elkaar weer op in de neutralisatie, maar niet voordat ik een Deense deelnemer even flink de les heb gelezen over het vervuilen (hop, en daar ging de verpakking van de reep) van de bergtop. Ha, dat lucht op.
Fraaie afdaling en geniet even van dit kadootje na de klimkilometers. De temperatuur loopt inmiddels behoorlijk op en we laten de klok weer lopen door over de mat te schieten. Ik tref een nogal woest uitziende Fransman op een gele Look die knap tempo maakt op het vlakke deel. Ik mag bij Gods gratie nog even de kop overnemen maar de groep erachter die netjes aan wil sluiten krijgt een snauw. Ik vind alles prima en kom dankzij deze gele gladiator in een knappe tijd aan bij de voet van de Telegraphe. Valloire al snel in zicht (hadden ze dat asfalt niet een andere keer kunnen frezen?!
) en daar weer de bidons gevuld. Een paar dagen eerder de route per auto verkend dus weet een beetje wat me staat te wachten dus vooruit met de geit.Poeh, en die viel best zwaar. M'n maag begint de constante toevoer van repen en andere lekkernijen (...) braaf om te zetten in restprodukten en dat geeft een beetje ehh, opgeblazen gevoel. Ik fiets een paar kilometer in het wiel van een Nedelandse dame en wil me wel een beetje gedragen in haar bijzijn dus dat is zo nu en dan ff laten afzakken... De constante 9% van de Galibier begint me ook een beetje de keel uit te hangen, dus ben ook blij als ik de top bereik. Inmiddels alle speling in mijn schema op de flanken van de Galibier opgerookt dus nu maar als een steen laten vallen in de afdaling. Heerlijk: warm, droog en geen verkeer dus weer wat minuten goed maken.
Pittige wind maar mooi treintje van 3 man, de korte klimmetjes vallen me reuze mee dus weer netjes op schema aan de voet van de Alpe d'Huez.
Weer bijvullen, hongerklop of te weinig drinken zal me toch niet gebeuren. Rustig tempo want ik zou genoeg tijd moeten hebben. De zon is inmiddels meedogenloos: 32 graden en mijn voeten lijken te ontploffen in mijn schoenen. Ik weiger op mijn stopwatch te kijken om de rust te bewaren, maar kan me in bocht 2 niet inhouden. Hmmm, nog exact 5 minuten voor de laatste kilometers, dus een beetje krap. Nog genoeg energie voor een flinke eindspurt? Ik waag het erop en pers alles eruit. Waar is die bloody eindmeet? In de laatste meters nog wat rustig uitfietsende heren verzocht ruimte te maken en in exact.... 8h40m05s over de finish. Best knap, precies één minuut op 9 uur in het zadel te kort voor goud
. Jammer, maar het is niet anders en ik moet hier zeker tevreden mee zijn. Biertje op de berg en nog even genieten van een vlotte afdaling op de Alpe.Volgend jaar revanche? Hmm, mooi evenement en goede sfeer maar er zijn iets te veel andere cyclo's die ook zeer de moeite zijn. Meerdaags, MTB, Transpyr staat inmiddels al in mijn favorieten!
5 juli 2014 - 5 jaar na mijn eerste Marmotte - back with a mission
Op 4 juli 2009 verliep mijn eerste Marmotte erg, ehm, interessant. Een flinke knieblessure zorgde er destijds voor dat ik de laatste 6 weken niet meer heb kunnen fietsen. Daarbovenop kwamen 3 klapbanden tijdens de Marmotte (velgproblemen). Uiteindelijk in 2009 na bijna 12 uur (11 uur en 54 minuten aan de meet gearriveerd en erg blij met de bronzen plak.
Mijn doel voor deze 2014 editie lag een stuk hoger: goud. De limiet: 8 uur en 13 minuten. Ik moest dus 3 uur en 39 minuten van mijn tijd uit 2009 gaan afhalen. Een flinke opgave. Ik wist dat het mogelijk was, maar ook dat het waarschijnlijk een minutenspel zou gaan worden.
Voorbereiding
De aanloop naar de Marmotte was voor mijn doen goed. Met twee kinderen waaronder een babytje was het passen en meten. De totale 2014 teller stond bij vertrek naar Frankrijk op 4.150 km, een record voor mij. Hieronder zat onder andere LBL 279 km en bovendien flink wat klimwerk op de Tacx Fortius. Geen rare ziektes of andere problemen deze keer. Door de drukte heb ik weinig echt lange (>150km) duurtrainingen gedaan, maar ik heb desondanks het gevoel dat ik klaar voor het fietsdoel waar ik sinds november naartoe heb gewerkt. De Bianchi Infinito (met 34x28) uiteraard mee in de caravan.
De week voor de Marmotte
Op zaterdag 28 juni afgereisd naar Rochetaillée (Camping Le Chateau bij de rechterbocht richting Glandon). Op maandag vormcheck op de Alpe. In 1 uur en 1 minuut van het riviertje tot de streep in het dorp. Hmmm, 2 minuten langzamer dan vorig jaar toen ik onder het uur tot de toeristenfinish kwam. Tegenvallertje, maar misschien was ik wel te hard van stapel gelopen in het eerste steile stuk.
Op dinsdag besloot ik daarom het Marmotton rondje te doen (Marmotte excl. Alpe). Glandon ging goed, maar op de Galibier ging het al vroeg mis. De power was weg, het lichaam kon niet meer. Ik moest een paar keer stoppen en kreeg 1 km onder de top bij het restaurant een enorme krampaanval in het linkerbeen. Heel bijzonder om mee te maken (had al 16 jaar geen kramp meer gehad).
Gedesillusioneerd daalde ik af naar Bourg d'Oisans en terug naar de camping. Inclusief stops had ik er 8 uur en 30 minuten over het rondje gedaan. Als ik daar de Alpe bij op tel en de afdaling van de Glandon weer vanaf haal, zou ik nooit onder de gouden 8 uur en 13 minuten uit kunnen komen. Ik begon toch alvast rekening met een goudloze Marmotte…
Eerst moest ik echter van de kramp afkomen, want ik bleef pijn in mijn linkerbeen houden. Op vrijdag was het al een stuk beter gelukkig. Na wat tips van vrienden kwam ik tot de conclusie dat ik veel meer had moeten eten in die Marmotton. Eén gelletje per uur was te weinig, het lichaam was gewoon zonder brandstof komen te staan. Op vrijdag bij de Casino in Bourg en boven bij het ophalen van de startbescheiden flink wat eten ingeslagen met het voornemen om elke 20 minuten een gelletje of reepje weg te werken. Kijken hoe het dan zou vergaan!
De Marmotte
Om 7:00 uur ben ik naar de start gereden. De eerste groep vertrok toen net (ben maar even aan de kant gaan staan). Om 8:07 uur reed ik over de mat. Ondanks de negatieve voorspellingen was het geweldig fietsweer. Bij het instellen van de Garmin toch maar de auto-pauze eraf gehaald, zodat ik de nettotijd kon klokken. Je weet maar nooit…
Met een mooi tempo gaat het richting stuwdam bij Allemont. Ik voel mij goed. Behoudend rijd ik de Glandon op. Ben ruim 2,5 minuut eerder boven met een iets lagere hartslag dan dinsdag. Na 2:01 uur druk ik op de streep de Garmin uit en neem ik de tijd om rustig te eten en te drinken. Dan voorzichtig naar beneden. Na 5 bochten ligt er iemand gestrekt op zijn rug aan de binnenkant van de weg, gelukkig al met ambulancepersoneel erbij.
Het neutraliseren van de afdaling werkt goed. In 2009 was die neutralisatie er nog niet en was de afdaling echt spannend. Renners haalden in op plekken waar het echt niet kon. Na wat eten aan de voet de streep over en start ik de tijd op de Garmin weer. Na het klimmetje ben ik samen met 2 Denen (in koeienvlekkenpakken!) door de vallei gereden. Dat schoot lekker op. Op het gemakkie deze transitie een kwartier sneller afgelegd dan dinsdag (vooral dankzij voorkomen van een stop). Ondertussen netjes blijven eten en drinken.
Naar rechts, de Télégraphe op. Ik kon een goed ritme vinden. Niet extreem hard, maar wel steady. Na 6 km kwam de waterstop. Ik herinnerde mij dat ik hier 5 jaar geleden al behoorlijk stuk zat en moest rusten. Het voelde goed om er gewoon langsheen te rijden. Ik reed in exact dezelfde tijd als dinsdag omhoog, wel met gemiddeld 7 hartslagen lager.
Op de top meteen doorgereden. Ik besloot door te rijden tot de ravitaillering na Valloire om zo min mogelijk tijd te verliezen. Ondanks 7 minuten pauze bij de fourage rijd ik de Galibier vanuit Valloire ruim 30 (!) minuten sneller dan afgelopen dinsdag toen hier het licht uitging. Op Plan Lachat voel ik mij nu juist erg sterk. Erg goed voor de moraal om je in 4 dagen tijd zoveel sterker te voelen. Ik hoef niet te stoppen, voel mij nog goed en het tempo blijft ook goed. Ik gun mijzelf het vooruitzicht om bij het restaurant op 1 km onder de top even rust te nemen. Daar aangekomen stuur ik toch instinctief gewoon meteen linksaf. Het goud lonkt misschien toch?
Met 5:34 uur (netto, dus zonder de Glandon afdaling) kom ik boven op de top. Ik voel mij 100x beter dan dinsdag. Even snel rekenen. Ik heb nog ruim 2,5 uur over. Dat moet kunnen!
Na een korte pauze doe ik het windjack aan (helaas voor de laatste keer, bovenop de Alpe is hij verdwenen uit het achterzakje). Ik daal af. Rap, maar toch voorzichtig. Bij de Lautaret valt op hoe sterk de tegenwind is. Ik haak aan bij een paar snelle dalers. Dat daalt lekker af. In 1 uur en 5 minuten sta ik vanaf de top van de Galibier bij de bevoorradingspost aan de voet van de Alpe.
Het is hier heet. Flink eten en vooral drinken. Opnieuw rekenen. Ik heb nog ongeveer 1 uur en 20 minuten over op het gouden schema. Ik besef dat dit ik een goede kans heb. Met 1 uur en 18 minuten resterend vertrek ik. Ik spreek met mijzelf af om zo hard mogelijk omhoog te gaan zonder kapot te gaan. Ik mag zo'n 13 minuten verliezen ten opzichte van mijn record hier. Elk briesje grijp ik aan om mijzelf wijs te maken hoe lekker koel dat is. Het werkt. In bocht 16 staan mensen met bekertjes koel water. Die werk ik in één teug naar binnen. Heerlijk en bedankt!
Meteen doorrijden. Ik spreek met mijzelf af dat ik een rustmomentje pak bij bocht 7, mits daar water is. Het tempo blijft stabiel. Ik lig op goudkoers, maar ik reken mijzelf nog niet rijk. De marge is flinterdun.
Bij bocht 7 is er een waterpost. Dus even een minuutje rust. Ik lig op schema, maar wil geen onnodige tijd verliezen. Ik stap weer op voor het laatste stuk. Ik ben zo dichtbij. Het goud ligt voor het grijpen, maar het voelt tegelijkertijd ook nog zo ver weg. Elke bocht is er weer eentje. Ik heb inmiddels ruim 8 minuten verbruikt van de marge van 13 minuten, maar ik heb dus nog een marge. Het is een tijdrit. Bij bocht 3 besef ik dat ik het echt kan gaan halen. Alles geven dus, deze kans wil ik niet laten liggen. Ik hoop echt dat ik nu geen materiaalpech krijg, die marge heb ik niet.
Nog even het laatste steile stukje vanuit bocht 1 naar de toeristenfinish. Voelbaar windje in de rug nu, dit is lekker. Met een grote glimlach rijd ik door het dorp. Nu weet ik het. Het gaat mij lukken! Linksaf door de tunnel, dan naar rechts richting Marmottefinish. Het grote blad erop en ik pers er nog een sprintje uit al is dat voor de tijd niet eens meer nodig.
De finish
Met gebalde vuisten kom ik over de streep. Yes! De tijd stopt na precies 8:09:31 uur. Het paste allemaal precies. Goud! Ik heb iets minder dan 3,5 minuut overgehouden op de gouden limiet van 8:13 uur voor mijn leeftijdscategorie (30-39). Het Brevet d’Or is binnen! Dat had ik na de martelgang op dinsdag niet verwacht.
Zoals verwacht werd het dus een minutenspel op de Alpe d'Huez. Ik kan het eerst bijna niet geloven, maar als ik de gouden plak omhang dringt het echt door: I did it! Ben erg blij dat ik het op de Alpe kon afmaken en dat het zoveel beter ging dan op dinsdag. De belangrijkste les die ik dan ook meeneem uit deze cyclo is dan ook het belang van echt regelmatig (dus elke 20 minuten) eten. Doe je dat niet, dan houdt het gewoon op als de tank leeg is.
In totaal heb ik 3 uur en 45 minuten afgehaald van mijn Marmotte tijd uit 2009 - geweldig! Waar in 2009 met het uitrijden een droom in vervulling ging, heb ik deze keer een groot persoonlijk (fiets)doel van mijn ‘bucket list’ weten te behalen: goud rijden in de Marmotte! Natuurlijk kan de tijd nog sneller, maar gezien de voorbereiding geeft deze prestatie mij heel veel voldoening!
Jaap
Op 4 juli 2009 verliep mijn eerste Marmotte erg, ehm, interessant. Een flinke knieblessure zorgde er destijds voor dat ik de laatste 6 weken niet meer heb kunnen fietsen. Daarbovenop kwamen 3 klapbanden tijdens de Marmotte (velgproblemen). Uiteindelijk in 2009 na bijna 12 uur (11 uur en 54 minuten aan de meet gearriveerd en erg blij met de bronzen plak.
Mijn doel voor deze 2014 editie lag een stuk hoger: goud. De limiet: 8 uur en 13 minuten. Ik moest dus 3 uur en 39 minuten van mijn tijd uit 2009 gaan afhalen. Een flinke opgave. Ik wist dat het mogelijk was, maar ook dat het waarschijnlijk een minutenspel zou gaan worden.
Voorbereiding
De aanloop naar de Marmotte was voor mijn doen goed. Met twee kinderen waaronder een babytje was het passen en meten. De totale 2014 teller stond bij vertrek naar Frankrijk op 4.150 km, een record voor mij. Hieronder zat onder andere LBL 279 km en bovendien flink wat klimwerk op de Tacx Fortius. Geen rare ziektes of andere problemen deze keer. Door de drukte heb ik weinig echt lange (>150km) duurtrainingen gedaan, maar ik heb desondanks het gevoel dat ik klaar voor het fietsdoel waar ik sinds november naartoe heb gewerkt. De Bianchi Infinito (met 34x28) uiteraard mee in de caravan.
De week voor de Marmotte
Op zaterdag 28 juni afgereisd naar Rochetaillée (Camping Le Chateau bij de rechterbocht richting Glandon). Op maandag vormcheck op de Alpe. In 1 uur en 1 minuut van het riviertje tot de streep in het dorp. Hmmm, 2 minuten langzamer dan vorig jaar toen ik onder het uur tot de toeristenfinish kwam. Tegenvallertje, maar misschien was ik wel te hard van stapel gelopen in het eerste steile stuk.
Op dinsdag besloot ik daarom het Marmotton rondje te doen (Marmotte excl. Alpe). Glandon ging goed, maar op de Galibier ging het al vroeg mis. De power was weg, het lichaam kon niet meer. Ik moest een paar keer stoppen en kreeg 1 km onder de top bij het restaurant een enorme krampaanval in het linkerbeen. Heel bijzonder om mee te maken (had al 16 jaar geen kramp meer gehad).
Gedesillusioneerd daalde ik af naar Bourg d'Oisans en terug naar de camping. Inclusief stops had ik er 8 uur en 30 minuten over het rondje gedaan. Als ik daar de Alpe bij op tel en de afdaling van de Glandon weer vanaf haal, zou ik nooit onder de gouden 8 uur en 13 minuten uit kunnen komen. Ik begon toch alvast rekening met een goudloze Marmotte…
Eerst moest ik echter van de kramp afkomen, want ik bleef pijn in mijn linkerbeen houden. Op vrijdag was het al een stuk beter gelukkig. Na wat tips van vrienden kwam ik tot de conclusie dat ik veel meer had moeten eten in die Marmotton. Eén gelletje per uur was te weinig, het lichaam was gewoon zonder brandstof komen te staan. Op vrijdag bij de Casino in Bourg en boven bij het ophalen van de startbescheiden flink wat eten ingeslagen met het voornemen om elke 20 minuten een gelletje of reepje weg te werken. Kijken hoe het dan zou vergaan!
De Marmotte
Om 7:00 uur ben ik naar de start gereden. De eerste groep vertrok toen net (ben maar even aan de kant gaan staan). Om 8:07 uur reed ik over de mat. Ondanks de negatieve voorspellingen was het geweldig fietsweer. Bij het instellen van de Garmin toch maar de auto-pauze eraf gehaald, zodat ik de nettotijd kon klokken. Je weet maar nooit…
Met een mooi tempo gaat het richting stuwdam bij Allemont. Ik voel mij goed. Behoudend rijd ik de Glandon op. Ben ruim 2,5 minuut eerder boven met een iets lagere hartslag dan dinsdag. Na 2:01 uur druk ik op de streep de Garmin uit en neem ik de tijd om rustig te eten en te drinken. Dan voorzichtig naar beneden. Na 5 bochten ligt er iemand gestrekt op zijn rug aan de binnenkant van de weg, gelukkig al met ambulancepersoneel erbij.
Het neutraliseren van de afdaling werkt goed. In 2009 was die neutralisatie er nog niet en was de afdaling echt spannend. Renners haalden in op plekken waar het echt niet kon. Na wat eten aan de voet de streep over en start ik de tijd op de Garmin weer. Na het klimmetje ben ik samen met 2 Denen (in koeienvlekkenpakken!) door de vallei gereden. Dat schoot lekker op. Op het gemakkie deze transitie een kwartier sneller afgelegd dan dinsdag (vooral dankzij voorkomen van een stop). Ondertussen netjes blijven eten en drinken.
Naar rechts, de Télégraphe op. Ik kon een goed ritme vinden. Niet extreem hard, maar wel steady. Na 6 km kwam de waterstop. Ik herinnerde mij dat ik hier 5 jaar geleden al behoorlijk stuk zat en moest rusten. Het voelde goed om er gewoon langsheen te rijden. Ik reed in exact dezelfde tijd als dinsdag omhoog, wel met gemiddeld 7 hartslagen lager.
Op de top meteen doorgereden. Ik besloot door te rijden tot de ravitaillering na Valloire om zo min mogelijk tijd te verliezen. Ondanks 7 minuten pauze bij de fourage rijd ik de Galibier vanuit Valloire ruim 30 (!) minuten sneller dan afgelopen dinsdag toen hier het licht uitging. Op Plan Lachat voel ik mij nu juist erg sterk. Erg goed voor de moraal om je in 4 dagen tijd zoveel sterker te voelen. Ik hoef niet te stoppen, voel mij nog goed en het tempo blijft ook goed. Ik gun mijzelf het vooruitzicht om bij het restaurant op 1 km onder de top even rust te nemen. Daar aangekomen stuur ik toch instinctief gewoon meteen linksaf. Het goud lonkt misschien toch?
Met 5:34 uur (netto, dus zonder de Glandon afdaling) kom ik boven op de top. Ik voel mij 100x beter dan dinsdag. Even snel rekenen. Ik heb nog ruim 2,5 uur over. Dat moet kunnen!
Na een korte pauze doe ik het windjack aan (helaas voor de laatste keer, bovenop de Alpe is hij verdwenen uit het achterzakje). Ik daal af. Rap, maar toch voorzichtig. Bij de Lautaret valt op hoe sterk de tegenwind is. Ik haak aan bij een paar snelle dalers. Dat daalt lekker af. In 1 uur en 5 minuten sta ik vanaf de top van de Galibier bij de bevoorradingspost aan de voet van de Alpe.
Het is hier heet. Flink eten en vooral drinken. Opnieuw rekenen. Ik heb nog ongeveer 1 uur en 20 minuten over op het gouden schema. Ik besef dat dit ik een goede kans heb. Met 1 uur en 18 minuten resterend vertrek ik. Ik spreek met mijzelf af om zo hard mogelijk omhoog te gaan zonder kapot te gaan. Ik mag zo'n 13 minuten verliezen ten opzichte van mijn record hier. Elk briesje grijp ik aan om mijzelf wijs te maken hoe lekker koel dat is. Het werkt. In bocht 16 staan mensen met bekertjes koel water. Die werk ik in één teug naar binnen. Heerlijk en bedankt!
Meteen doorrijden. Ik spreek met mijzelf af dat ik een rustmomentje pak bij bocht 7, mits daar water is. Het tempo blijft stabiel. Ik lig op goudkoers, maar ik reken mijzelf nog niet rijk. De marge is flinterdun.
Bij bocht 7 is er een waterpost. Dus even een minuutje rust. Ik lig op schema, maar wil geen onnodige tijd verliezen. Ik stap weer op voor het laatste stuk. Ik ben zo dichtbij. Het goud ligt voor het grijpen, maar het voelt tegelijkertijd ook nog zo ver weg. Elke bocht is er weer eentje. Ik heb inmiddels ruim 8 minuten verbruikt van de marge van 13 minuten, maar ik heb dus nog een marge. Het is een tijdrit. Bij bocht 3 besef ik dat ik het echt kan gaan halen. Alles geven dus, deze kans wil ik niet laten liggen. Ik hoop echt dat ik nu geen materiaalpech krijg, die marge heb ik niet.
Nog even het laatste steile stukje vanuit bocht 1 naar de toeristenfinish. Voelbaar windje in de rug nu, dit is lekker. Met een grote glimlach rijd ik door het dorp. Nu weet ik het. Het gaat mij lukken! Linksaf door de tunnel, dan naar rechts richting Marmottefinish. Het grote blad erop en ik pers er nog een sprintje uit al is dat voor de tijd niet eens meer nodig.
De finish
Met gebalde vuisten kom ik over de streep. Yes! De tijd stopt na precies 8:09:31 uur. Het paste allemaal precies. Goud! Ik heb iets minder dan 3,5 minuut overgehouden op de gouden limiet van 8:13 uur voor mijn leeftijdscategorie (30-39). Het Brevet d’Or is binnen! Dat had ik na de martelgang op dinsdag niet verwacht.
Zoals verwacht werd het dus een minutenspel op de Alpe d'Huez. Ik kan het eerst bijna niet geloven, maar als ik de gouden plak omhang dringt het echt door: I did it! Ben erg blij dat ik het op de Alpe kon afmaken en dat het zoveel beter ging dan op dinsdag. De belangrijkste les die ik dan ook meeneem uit deze cyclo is dan ook het belang van echt regelmatig (dus elke 20 minuten) eten. Doe je dat niet, dan houdt het gewoon op als de tank leeg is.
In totaal heb ik 3 uur en 45 minuten afgehaald van mijn Marmotte tijd uit 2009 - geweldig! Waar in 2009 met het uitrijden een droom in vervulling ging, heb ik deze keer een groot persoonlijk (fiets)doel van mijn ‘bucket list’ weten te behalen: goud rijden in de Marmotte! Natuurlijk kan de tijd nog sneller, maar gezien de voorbereiding geeft deze prestatie mij heel veel voldoening!
Jaap