Na een weekje Dolomieten met mijn vrouw en hond vertelde ik mijn fietsmaten, met wie ik na de eerste spinningles van het jaar (altijd een pijnlijk moment) een alcoholvrij biertje dronk, over mijn ervaringen op de Pordoi, Sella, Gardena en Campolongo. Helaas was de Valparola dicht vanwege wegwerkzaamheden.
Al snel was het plan geboren: we gaan de Maratona rijden.
Qua bouw moet je bij mij denken aan een kruising tussen Magnus Bäckstedt, Daan Hoole en Eros Poli – alleen dan met een paar kilo extra en een chronisch gebrek aan sprint- en tijdrittalent. De kans dat ik ooit juich na een etappe over de Ventoux is trouwend ook klein.
Ik ben 1,98 meter lang en op dit moment moet er 94 kilo over de passen gesleept worden.
Vijf jaar geleden begon ik weer met fietsen, toen woog ik nog 115 kilo. Dus vooruitgang is er zeker, maar de meeste winst is nog te halen aan de rechterkant van de formule W/kg.
De Wattbike in een Utrechtse werfkelder bepaalde mijn FTP op 276 watt – goed voor 2,9 W/kg.
Voor de Maratona wil ik dat mijn FTP weer met een 3 begint.
Voor mijn knieblessure, die me twee jaar bezig hield, stond ik na wat maanden voorbereiding op Limburgs Mooiste op 311 watt.
Een gewicht onder de 90 kilo, liefst richting 88, zou mooi zijn.
Nog 268 dagen te gaan.
Het lijkt me leuk om de voortgang hier bij te houden en af en toe advies te vragen.
