54 nu, zeker op de terugweg. Al jaren. Eerst door minder trainen, meer tijd voor andere dingen. Nu weer wat meer in conditie. Zoonlief werd 18 en ging de lokale 1/4 triathlon doen en ik deed die tot 6 jaar terug ook altijd (keer of 25 gefinished), dus besloten ook weer eens mee te doen. Lopen weer opgepakt, zwemmen een beetje en fietsen deed ik al. Afgelopen zomer weer meegedaan, lol gehad, zoon verslagen (strandde in zijn jeugdige overmoed), dit jaar doe ik weer mee. En krijg me toch een pak slag van zoonlief...Hij word steeds sneller en heeft geleerd van vorige keer. Maar wel leuk.
Ik merk wel dat ik ouder word. Lopen doe ik nu 2 maal per week (een keer 10km en een keer 15km), en daar moet ik echt van herstellen. Mijn benen zijn echt stram de dag erna. Fietsen gaat beter en sinds ik me in oktober 1 tot 2 maal in de week in de sportschool meldt en mijn oefeningen doe, stap ik echt makkelijker van mijn racefiets af. Het eerste ritje van dit jaar op mijn triathlonfiets voelde ook beter.
Ik merk dat ik er wel vrede mee kan hebben. Om heen zie ik mensen van mijn leeftijd die veel mankeren, uberhaupt omvallen, niet veel meer kunnen. Dus als ik dit nog kan doen, me er nog goed bij voel ook, vind ik het prima om trager te worden. Ik zou dat waarschijnlijk ook minder traag kunnen worden door intervallen en blokken enzo te gaan trainen. Maar daar vind ik geen moer aan, dus laat ik het. Die suffe maar ozo nuttige sportschooltraining, is al opoffering genoeg.
Overigens deed de titel van het topic met denken aan deze film:
https://nl.wikipedia.org/wiki/De_terugreis. Zover zijn we hier nog niet gelukkig. Wel een leuke, ontroerende film trouwens.
Time flies like an arrow; fruit flies like a banana.
