Gisterenavond na het eten wordt er gebeld op onze huistelefoon. We gebruiken het ding amper en ik zie een onbekend nummer staan. ( slechts een paar mensen kennen het nummer )Ik besluit toch op te nemen, en het is een kennis van mijn zoon.
We hebben een ongelukje gehad en we hebben de ambulance gebeld voor M ( onze zoon ). Hij is in aanraking gekomen met een paaltje op een dijk, en was even buiten westen. Nu is hij bij kennis, maar komen jullie deze kant op. Dus mijn vrouw rijdt, vol zenuwen met mij ernaast op weg naar de plek onheils. Nu is ze al geen Charles Leclerc of Max verstappen, maar ik had haar wel eens beter zien rijden zumme maer zegguh ( Zeeuws ). Affijn na 20 minuten ter plekke en we zien zoonlief liggen op de brancard. Gelukkig bij kennis, warrig aanspreekbaar en hij heeft pijn zegt ie.
Mijn vrouw bezorgd zich om onze zoon, en spreekt de ambulance medewerker, ( ze zegt dat de helm een “life-saver” was ), ik spreek een van de jongens en check z’n materiaal.
Nu reed mijn zoon met een groepje van ca 7 renners over een dijk waar er barrière paaltjes staan( op kleine mtr uit de berm op een 5 a 6 mtr brede dijk ) net voor of na een flauwe bocht ( ligt eraan van welke kant je komt ). Laat nu net als het groepje de bocht nadert, er een auto komen van de andere kant.
De jongens fietsen ca 45km/h met wind schuin achter. De eerste renner schrikt en schiet nog net rechts van het paaltje - de 2e renners kan er net links langst. Mijn zoon als 3e geloof ik - die net als alle andere renners niet meer kan remmen - knalt vol op het stoepje 30cmx2mtr waar het paaltje op staat. Hij raakt het paaltje schijnbaar vol met zijn voorwiel ( band kapot - stuur staat scheef ). Er gaan nog een paar renners half over hem heen maar de rest valt niet wonder boven wonder. Voor de rest heeft mijn zoon zijn Scott geen grote schade zo te zien - maar moeten we nog bekijken…..
Nadat onze zoon is opgelapt door de ambulance medewerkers, mogen we hem zelf naar de EHBO post rijden omdat hij goed bij kennis is. Fiets en kledij achterin de wagen gegooid, en hop naar het ziekenhuis. In de auto zie ik al ( zit achter mn zoon ) dat zijn sleutelbeen links hoger staat dan rechts. Hij zegt ; ik heb er geen pijn van en kan mn schouder goed bewegen. Aangekomen in het ziekenhuis worden de wonden gedept, een CT-scan van z’n hoofd gemaakt en een foto van z’n schouder.
Sleutelbeen is gebroken, schaafwonden helen vanzelf, hoofdpijn gaat ook weg, en het ei op z’n enkel komt ook wel goed. Dat zijn/waren de mededelingen van de arts.
Zijn fiets moeten we dus nog checken ( lijkt mee te vallen ), schoenen - kleding - helm ( nog allen geen maand oud ) kan zo de kliko in nadat we contact hebben gehad met de verzekering van de NTFU. Foto’s nemen van de spullen straks maar even doen.
Al met al toch even schrikken als je als ouder zo’n telefoontje krijgt… onze zoon is nu wel 24 jaar en slaat binnenkort zijn vleugels uit met zijn vriendin, maar blijft toch je zoon hè
