De beklimming zelf zal zwaar zijn, niet alleen op fysiek, maar ook op emotioneel vlak.
Mijn eerste dochtertje is namelijk 3 jaar geleden zeer plots overleden.
Ze keek altijd mee naar het wielrennen, waaronder de tour de france.
De beklimming van de Mont-Ventoux vond ze geweldig, ook al was ze nog klein.
Na haar overlijden heb ik gezegd dat ik voor haar deze berg wil oprijden.
Ik heb het fysiek en mentaal heel zwaar gehad, het woord 'gekraakt' voldoet allesbehalve aan wat er tijdens deze periode is gepasseerd.
Een fietsrit van 20km leek er wel eentje van 150km.
Sinds dit jaar kan ik de draad weer oppikken en wil ik er ook meteen werk van maken.
Momenteel probeer ik mijn basisconditie weer op pijl te krijgen.
In het begin waren dit ritjes van 40km (D1), nu ga ik rustig richting de 60 à 70km (ook D1).
Gezien de conditie begint te beteren dan gooi ik er af en toe een 'fartlek' training tussen.
Zo nu en dan eens stevig op de pedalen gaan en dan rustig recupereren.
Hiervan ondervind ik momenteel geen last (ik kom niet afgepeigerd thuis, geen al te zware benen, etc...).
Deze zomer ga ik proberen voor ritjes > 100km te doen en wat meer hellingen opzoeken.
Zijn er nog mensen die deze berg beklommen hebben (stomme vraag
)?Waar moet je zeker rekening mee houden?
Ik fiets momenteel met een compact icm een 12-25 cassette, mss beter opteren voor een andere cassette?
