Tsja, hoe kom je erop om zo'n kleine cyclo te gaan fietsen? Gewoon, de club besluit dat dit het buitenland tripje wordt voor 2017. De datum is 8 juli!
Hey 8 juli, is dat niet een weekje na de Marmotte? Ja! Inderdaad! Laten we die dan maar eens voor het eerst gaan rijden! (zie pagina 36 van de marmotte voor mijn verslag aldaar).
Wat er voor de Bernard Thevenet gebeurde:
Dus de marmotte is geweest, en de avond van 2 juli lig ik aardig op apengapen. Ik heb nog geen idee hoeveel en hoe goed ik de komende week ga fietsen. Met als tweede hoogtepunt een tweede cyclo!
3 juli, ik ben megavroeg wakker. Om 5 uur kan ik al niet meer slapen. Nou ja, eerst mijn marmotte verhaal maar op papier zetten dan. Om half 7 vind ik het genoeg geweest, ik ga mijn Airbnb studio opruimen en ontbijten. Om half 9 zit ik in de auto. 3 op 4 juli slaap ik in Guillestre want er is zoveel moois te fietsen! Via de Lautaret en Briancon rijd ik naar Guillestre, ik ben er veel te vroeg maar wil toch gaan fietsen. Het weer is werkelijk fantastisch en ik besluit met de auto door te rijden naar de voet van de zuidelijke kant van de Col d'Izoard. Deze moet ik nog een keer rijden, maar niet vandaag! Vandaag staat de Col d'Agnel op het programma. Je moet er maar op komen! Rustig aan ga ik om ongeveer kwart voor 12 van start voor een klim van ongeveer 1400 hoogtemeters met als top 2744! Het is een schitterende klim waar ik lekker de tijd voor neem, en daardoor mijn hartslag lekker laag kan houden (hoewel vermoeidheid misschien meespeelt). Net onder de top ligt een refuge waar ik na de top gezien te hebben lekker ga zitten eten. Een schone jongedame (blijkt zelf ook fietster te zijn) brengt me een soeppan. Ik kan er vier borden mee vullen en heb er dan ook meer dan genoeg aan. Ik vervolg daarna de afdaling en met nog een klein klimmetje naar Saint-Veran erbij is het genoeg geweest en rol ik terug naar de auto. Topdag na de Marmotte!
https://www.strava.com/activities/1065646826
Gelukkig kan ik mijn hotel in, eigenlijk via Airbnb maar het is officieel een hotel. Ik snap er niks van, maar voor 21 euro heb ik een slaapplek, Diner, ontbijt en kan ik douchen. De volgende dag ben ik iets minder vroeg wakker, om ongeveer 7 uur. Ik doe rustig aan, ga ontbijten en haal om kwart over 8 de fiets uit de auto. Vandaag toch die Col d’Izoard doen, vanaf de zuidkant en vervolgens retour. Het eerste stuk is een mooie weg maar er schijnt een soort fietspad te zijn, wel een stijl weggetje heb ik gezien. Helaas blijkt het afgesloten en moet ik dus door de Gorges de Guil. Gelukkig is het niet druk, het is echter door de schaduw wel frisjes! Ik rij lekker rustig door, hier hoef ik me niet druk te maken want het is bijna vlak. Ik zie drie man voor mij fietsen, ik besluit niet over te nemen maar net als in de Marmotte uit de wind te gaan zitten. Hier word ik nog eens goed in… Als het stijl begint te worden ongeveer een kilometer voor de plek waar gister mijn auto stond ga ik mijn eigen tempo verder. Dit blijkt sneller dan dat van de fransman en twee nederlanders waar ik net achter reed, bedankt mannen! De klim is gelijk lekker stijl, in het begin nog wat bochten maar al snel is het lange rechte stuk begonnen, dit loopt vaak boven de 7% en door wat dorpen heen. Erna wordt het niet vlakker maar is het door de bochten wel leuker. Je kan veel meer zien van waar je geweest bent, het uitzicht is soms fantastisch. Als toerist besluit ik toch maar eens te stoppen zo af en toe. Twee kilometer voor de top vlakt het wat af en lijk je de col bereikt te hebben. Gelukkig ben ik voorbereid en weet dat er 50 hoogtemeters naar beneden gegaan wordt alvorens de laatste twee kilometers naar de top leiden. De fotograaf hier onder maakt nog wat plaatjes en ik bereik de top met een voldaan gevoel. Na wat foto’s en een magneet van de agnel en izoard voor de wall of climbs thuis gescoord te hebben kan ik weer terug. Ik zou een rondje kunnen rijden, maar heb besloten dat niet te doen. In de afdaling stop ik in 1 van de dorpjes, ik moet even afwateren en mijn bidons vullen. Daarna op de grote plaat terug naar Guillestre. Ik voel me goed en dus besluit ik zoals bedacht de klim van Risoul nog mee te pakken. Een vrij onbekende klim, maar wel een mooie blijkt! Vaak mooie uitzichten en nergens veel stijler dan 9%. Boven is het wel doods, maar ach dat is wel vaker met wintersportoorden! Ik daal af en pak beneden de auto in, volgende col is de col de Vars. Echter gaat dit met de auto omdat de volgende slaapplek met de gehele club in Barcelonette is. Ik zie hier dat het wegdek van de Vars grotendeels helemaal nieuw is, de tour gaat hier op 20 juli zijn opwachting maken! Ik daal de kant op die de profs mogen opvliegen. En ik zie dat ik hier morgen waarschijnlijk mag genieten van een geweldige afdaling.
https://www.strava.com/activities/1066880356
In Barcelonette ben ik niet de eerste en in de avond worden de plannen voor de volgende dag gemaakt. Ik ga met de snelle mannen mee, dat wordt van mij verwacht… We gaan van Barcelonette naar het meer van Embrun, via de Col de Pontis (5km 10%) naar Embrun toe. De col is supermooi met een slecht wegdek, ik rij als tweede omhoog en verbaas me daar een beetje over. Maar het blijkt de gehele week mijn plek dus ben ik er best wel trots op! In Embrun koffie met de iets langzamere groep die graag gebruik maken van onze diensten op de vlakkere stukken! Na de koffie gaat de route gelijk verder naar Guillestre, via een mooie balkonweg hoeven we gelukkig niet meer over de route nationaal! Alleen vlak voor Guillestre nog een kleine twee kilometer wel route nationaal dus achter elkaar hard doorrijden naar de afslag. Bij de afslag begint het klimmen eigenlijk al, we hebben met 7 man besloten eerst de Vars op te rijden vanwege de hitte. Eerder boven is minder last van de hitte onderweg en boven beter zitten dan beneden! Beneden doe ik nog wel even mijn ondershirt uit en laat de langzamere helden weten dat wij op de top eten. Ik begin dus als laatste aan de klim en ik verwacht er onderweg wel een paar tegen te komen. De col de vars vanuit het noorden bestaat uit drie delen, Guillestre tot de eerste dorpjes een vlak stuk en vanuit de dorpjes naar de top. In het eerste deel, met enkele stijle kilometers haal ik iedereen in die ik op de Col de Pontis achter me liet. De laatste rijd veel harder dan ik, dus die zie ik boven pas weer. Bij het inrijden van het eerste dorpje zie ik een fontein staan. En aangezien het warm is (30 graden) scoor ik lekker vers water. Hierna rijd ik gelijk door naar de top, ik heb een goede klim gereden en de eerste na de marmotte waar ik me weer 100% hersteld voelde. Boven zitten we op de uitkijk en op de rest te wachten. Nummer 7 komt uiteindelijk ongeveer 30 minuten later boven en het was gelukkig geen straf te wachten! We gaan vervolgens naar het restaurant waar we een lekkere (en grote) spaghetti scoren alvorens het toetje komt. De afdaling! De weg die er gister met de auto zo geweldig uitzag is nu mijn speelterrein. Het is inderdaad een geweldige weg, ik vlieg naar beneden en als het afvlakt en ik wacht op mijn fietsmaten zijn er flinke verschillen. Op strava blijk ik die avond hier twee minuten sneller te zijn dan de snelste die dag, toch leuk! Vooral omdat dit 20% is (8 minuten en een beetje ipv 10 en een beetje). Na de afdaling gaan we in het wiel van onze snel man zitten en hij rijdt de volgende 16km wind tegen allemaal op kop. Terug bij het hotel bedankt hij ons voor de samenwerking en ergens voelen we ons wel een beetje lullig…
https://www.strava.com/activities/1068834970
Woensdagavond, de plannen voor donderdag worden gemaakt, eigenlijk zijn ze heel simpel. De Cime de Bonette op! En weer terug, en misschien voor een enkele nog wat extras. Dus zo geschiedde. Donderdag ochtend rijden we in een paar groepen naar Jausiers, daar begint de klim echt. En onderaan wachten we even en beginnen tegelijk! Eigenlijk is het geen hele moeilijke klim, het is vooral een lange klim maar een paar makkelijkere passages en een heel stijle slot kilometer! Daarnaast is het ook een hele mooie klim, eigenlijk best rustig (maar misschien hebben wij een goede dag uitgekozen). In het begin rij ik nog even op met iemand van de club, ik moet hem even laten gaan maar zodra ik mijn eigen tempo gevonden heb ga ik hem voorbij en laat hem achter. Ik rij lekker door en wordt op de ruim 20 kilometer lange klim niet ingehaald door fietsers! Goed voor de moraal! Met grote regelmaat haal ik wel fietsers in, en ik geniet vooral van het uitzicht en het mooie weer. Vlak voor de top kom je langs een oud fort van het Franse leger en vlak hierna wordt het een stuk vlakker, bijna boven op dit punt! Echter kun je nu het gemaakte rondje zien liggen. Het wordt hier nog even superstijl! Je ziet het aankomen maar op bijna 2800 meter hoogte een stuk weg van 13-14% is geen pretje. Eenmaal boven is het uitzicht geweldig en wacht ik samen met de snelste man op de rest. Als we van de snelste groep allemaal boven zijn besluiten we terug te gaan. We zien nog net de snelste paar van de groep na ons boven komen, doen ze goed! Wij besluiten helemaal af te dalen en in Barcelonette op het terras onze lunch te gaan verorberen. Het stuk van Jausiers naar Barcelonette begin ik nog op kop, in tegenstelling tot de dag ervoor geef ik af waardoor er uiteindelijk 5 van de 6 man kopwerk doen in deze 8 kilometer. Betere samenwerking dan de dag ervoor!
Na de lunch vinden de overige 5 het wel mooi geweest, echter heb ik wel zin om nog een stukje te fietsen. Ik besluit met volle bidons de klim naar Super Sauze te doen. Deze schijnt wat pittige stroken te hebben, is niet superlang dus nog mooi voor een warme middag. Terwijl ik lekker rustig aan naar boven peddel zie ik nog twee fietsers naar boven gaan. Als ik dichterbij kom blijken het twee clubgenoten te zijn, die vonden alleen de Bonette ook niet genoeg! Ik haal ze bij en blijf heel even ouwehoeren, maar het gaat me zelfs op reserve te langzaam. Ik rij dan ook alleen door, op een vlakke sectie versnel ik flink en ik maak het laatste knikje naar het naambordje van het wintersportdorp. Een klein lusje door het dorp over een slechte weg maakt het af en ik begin met afdalen. Met redelijke vaart ga ik naar beneden en ik besluit via de D902 en D109 nog naar Les Thuiles te rijden, een mooie weg die op en neer gaat. Via La Sauze en Saint Pons langs de D9 rij ik terug naar het beginpunt. Na 101km op deze dag is het wel mooi geweest. Douchen en bier drinken!
https://www.strava.com/activities/1070460373
Donderdagavond is nog niet iedereen het erover eens, vrijdag niks doen. Klein rondje of iets meer rijden? Zelf heb ik al besloten dat ik de Col de la Cayolle van de noordkant wil doen. Hij schijnt landschappelijk fantastisch te zijn en op de laatste drie kilometers eigenlijk nergens echt heel stijl. Plus ik kan de laatste afdaling van de cyclo even verkennen. Niemand heeft interesse dus ik vertrek vrijdagochtend iets voor 9 uur op naar de top die iets boven de 2300 meter licht. Heen en terug een kleine 60km. Ik begin rustig, want eerst is het nog echt vlak. Vervolgens begint de weg een paar procent op te lopen over een smalle weg met een mooi wegdek. Voor het eerst deze week heb ik het nog koud! Door de combinatie van op tijd weggaan, schaduw in de kloof waar ik rij en de koude rivier is het nu fris. Maar ik ben niet bang voor kou, want het wordt gewoon weer 30 graden! Ik rij lekker door over de smalle weg, af en toe ingehaald door motorrijders en gelukkig heb ik geen last van het verkeer want zelfs als fietser kun je hier in de weg rijden zo smal is het! Ik geniet van de rust die er verder heerst. De meeste fietsers in de buurt zullen wel op de Bonette zitten voor de Grimpee. Ik stop regelmatig voor wat foto’s, er zijn nogal wat smalle bruggen en watervallen te zien hier. Als ik ongeveer 4 km voor de top een foto neem komt er een klein frans mannetje mij voorbij. Ik besluit in zijn wiel te gaan zitten, moet wel de hartslag laag blijven anders laat ik alsnog lopen. Hij blijkt ook rustig aan te doen en in zien wiel kom ik de laatste 3 wat stijlere km door. Ik geniet van het mooie groene landschap waar ik ook verschillende marmotten zie lopen, blijven toch leuke beesten! Op de top een fototje en weer terug naar beneden. Ook staat hier een bordje: “arret Chrono”, oftewel de afdalingen van de cyclo zijn geneutraliseerd. Het wegdek valt me nu tegen, vooral de eerste 9km is het zeer onregelmatig. Zonder al teveel te trappen en problemen met verkeer kom ik op het stukje waar ik nog even moet aanzetten, toch nog een paar hm te overwinnen hier! Daarna komt het smalle stuk waar wel goed asfalt ligt. Over het algemeen ook zeer overzichtelijk en ik rij dan ook lekker door, ik kom nog een kleine groep van de club tegen die een halve col de la cayolle doen. Bij het hotel blijken er meerdere te zijn dus ik stel voor na mijn douche te gaan lunchen, wat we lekker doen! Verder een middag niks doen want morgen is de grote dag.
https://www.strava.com/activities/1071700375
La Pra Loup Bernard Thevenet
De grote dag, La Pra Loup, Bernard Thevenet!
Het is zover, mijn tweede bergcyclo! Nog niet eens een week na de eerste, de Marmotte was ook gelijk 1 van de grootste, kwa naam, hoogtemeters en deze is dat zeker niet! De cyclo wordt pas voor de tweede keer gereden en eigenlijk is het met 125km en 3800hm echt wel iets minder heftig. Daarnaast zijn alle afdalingen geneutraliseerd (jammer, ik hou ervan) en dus is alleen het klimmen van belang. Er doen ongeveer 250 man/vrouw mee met de langste afstand. Niet heel veel dus. Het is dan ook 1 grote massastart. Om exact 08:00 mogen vertrekken, we vertrekken vrij rap en omdat het eerste kilometertje vlak is geef ik hier wat gas om een paar plekken te winnen. Ons eerste obstakel heet col d’allos en is ongeveer 17,7km lang vanaf de start waarin ongeveer 1050hm overbrugt worden. Ik weet dat hierna mijn alpen avontuur erop zit en dus heb ik besloten vol te gaan rijden, dat betekent proberen te klimmen op een hartslag van ongeveer 170 en afdalen redelijk rustig aan, maar wel genieten want het is zo leuk! De Col d’Allos blijkt een zeer gelijkmatige col die continue 6-8% is en heel erg weinig uitschieters heeft, ze zijn er wel en dus is het of opschakelen of even doorbijten! Tijdens de klim wordt ik regelmatig ingehaald, vooral door mensen die hijgen als een gek. Die kom ik nog wel tegen denk ik een paar keer! Gelukkig is het niet warm en dus nog lekker klimmen. Ik had ingeschat in ongeveer 1,5 uur boven te zijn. Echter is de top er al na 1:12, owh dat gaat lekker! Net over de tijdswaarneming is een post om water te pakken, ik weet dat er in Colmars aan de voet van de Col d’Allos en ons tweede obstakel de Col de Champs weer een post is. Maar blijven drinken is het devies vandaag! Aangezien ik vanaf het vertrek vanuit het hotel om half 8 tot aan de top toch ruim 1,5 bidon heb leeggedronken vul ik de volledig lege bidon met water. Om vervolgens de afdaling in te duiken! Het is geen geweldig asfalt, vooral het begin is hobbelig maar verder is het overzichtelijk en dus goed te doen. Ik haal best wat mensen in, en weet dat ik er voor de uitslag geen ruk aan heb! Maar afdalen is leuk! Vanaf het dorpje Allos wordt het vlakker en moet er toch wat meegetrapt worden, helaas zit ik alleen en die voor me en achter me komen ook niet dichterbij. Dan maar rustig verder, niet te veel energie verspillen. In Colmars is het even onduidelijk voor mij, ik kom mensen tegen die ook omhoog rijden met een geel nummer, he? Die moeten toch de Champs op? Ik rij door en er blijkt een soort rotonde te liggen. Vlak voordat de tijd weer gaat lopen is er opnieuw een bevoorrading en ik vul mijn tweede bidon ook helemaal. Ik doe er twee isostar tabletten in en neem een stuk banaan. Vervolgens rij ik door om te beginnen aan de col de Champs, kwa percentages de lastigste klim van vandaag. Gemiddeld ongeveer 8%, wel slechts 12 kilometer lang. Ik lap ook mijn garmin en begin na 1:45 aan de tweede klim van de dag. Gelijk de hartslag op 170 en gaan! Bij de afslag van de col de Champs hoor ik getoeter er blijkt op dit zeer smalle weggetje een bus naar beneden te komen, gelukkig hoef ik niet te stoppen en kan ik gewoon doorrijden. De bus gaat aan de kant, ik rij nog steeds tussen behoorlijk wat fietsers met stuurbordjes dus het gaat goed. Ik begin nu een redelijk inhaalrace, met de hartslag waar ik die wil hebben rij ik lekker omhoog! De eerste 8 kilometer zijn niet heel spannend, eigenlijk bijna continue 8% en vooral bos. Het voordeel is dat de zon niet zo brand en het dus goed uit te houden is. De laatste 4km liggen wel vrij open, wat leuk is want nu is het uitzicht ook leuk! Daarnaast haal ik langzaamaan een vrouwtje bij die me op de Allos voorbij is gereden, zeer herkenbare outfit met een hoop kleur. Ze ziet er goed uit, dus motivatiebillen! Helaas ben ik veel sneller bergop en ik haal haar dan ook in. We beginnen redelijk gelijk aan de afdaling naar Saint Martin d’Entraunes en ik haal weer verschillende mensen in. Halverwege vlakt de weg af en besluit ik even af te wateren. Daarna is de weg weer even stijl en volg een leuk stuk afdalen, brede weg en veel bochten. Onderin volgen de elkaar snel op, 5 binnen ongeveer 400 meter met nog 1 voor de afslag naar de Col de la Cayolle. Ik besluit hier te stoppen en mijn ondershirt uit te trekken, eigenlijk wil ik ook wel weer water hebben want de bevoorrading is ongeveer halverwege de klim. Het vrouwtje blijkt ook water nodig te hebben en vraagt in het engels of dat er is. Ze wordt gewezen op een kraantje links van de weg, en ik besluit de bidons ook te vullen. Ze complimenteert mij met mijn daalkunsten en ik complimenteer haar met haar kleurrijke shirt. Na het vullen van de bidons gaat de tijd weer lopen in de derde klim van de dag. De dag ervoor ben ik gewaarschuwd dat deze mogelijk vol in de zon kan liggen, gelukkig ben ik al na drie uur fietsen onderaan waardoor ik redelijk vroeg ben. Het is nog niet zo warm en de zon komt nog uit een hoek die de bomen de optie geeft mij schaduw te bieden. De eerste 10km zijn nog niet heel stijl, ik besluit er vanaf het begin gewoon flink gas te geven en trap op de vlakkere stukken lekker door. Hierdoor haal ik weer mensen in. Na ongeveer 11km is de bevoorrading en beide bidons zijn in korte tijd alweer leeg. Ik neem dan ook weer twee volle bidons mee en stop nog een keer een stuk banaan in mijn mik. De volgende 6 kilometers gaan prima, een paar tunnels voor de verkoeling. Veel bochten om lekker van bocht naar bocht te rijden. Dan begint toch een klein beetje wat vermoeidheid toe te slaan. Ik haal iets minder hoge hartslagen en de snelheid daalt een beetje. Tel erbij op dat de laatste 5 km toch wel stijl zijn en dus vies tegenvallen! Ik blijf genieten van de fenomenale omgeving. Op de top kan ik weer water pakken, en voor de zekerheid doe ik dat. Boven na 4,5 uur. Een stuk beter dan ik eigenlijk gedacht had, nu de afdaling die ik al ken. Ik merk dat ik hier voordeel van heb. Het eerste stuk gaat rap en ik kan ondanks het matige wegdek lekker doortrappen. In een klein dorpje Fours Saint-Laurent, weet ik een fontein te staan. Ik besluit hier te stoppen en echt koud water te pakken, dat koelt toch beter van binnen uit. Na nog een klein stukje vlak wordt ik ingehaald door twee man en besluit erbij te blijven. We krijgen nog een klein stukje echt vlak waar wieltje zuigen energie scheelt! Zover komt het echter niet, ik zie een man op de vangrail zitten met mijn hand omhoog, in die hand houdt hij een binnenband. De andere twee rijden zonder op te kijken door, ik besluit te stoppen. De man vraagt in het Engels om een tube, nou die heb ik wel! There you go! Hij vraagt: See you at the finish? Ik zeg we Shall see! Ik rij alleen verder, rustig aan want moet het alleen doen. Ik weet dat in Uvernet-Fours we linksaf moeten, waar eerst een kilometer klimmen volgt die niet meetelt, pas over de D908 gaat de teller weer lopen. Na linksaf te zijn geslagen is er ook een vlakker stukker. Ik stop hier dan ook even om af te wateren, en ga daarna rustig verder. Zodra ik de weg over steek ga ik weer vol gas! Nog 6 kilometers te gaan, daarmee kom ik op ongeveer 120km en 3500hm. Toch minder dan de organisatie zei, ik vind het prima want die batterij is wel op aan het geraken. Het gaat gelukkig nog wel goed, met een hartslag van 160 bedenk ik mij dat het een rotklim is. Hier is de kannibaal ooit “gevallen”. Ik snap het wel! Ik haal wat mensen in van de korte route en verder wat mensen die voor de lol omhoog rijden. Na ongeveer 3 kilometer haalt een prof van Sunweb mij in, Sven Arnesen meen ik te lezen. Toch leuk om te zien. De laatste drie kilometer zijn 5-6% maar wel wind tegen. Lekker… Ik rij Pra Loup in, het blijft maar doorgaan. Jemig wanneer is dit afgelopen! Ah daar, de finish! 5:39 onderweg zie ik als ik de teller stop. Mooie tijd, zeer tevreden! Ook weinig energie nog over! Precies goed gedaan dus! Heerlijke rit, geeft me veel vertrouwen omtrent mijn bergop kunsten! Uiteindelijk blijkt het 3:58 klimtijd. Dat is 55 overal, van de 227 finishers. Ik was vermoedelijk als 40-45 binnen. Bij de finish kom ik na ongeveer 10 minuten de man tegen die ik een binnenbandje gaf. Ik ben zij held, hij stond er 45 minuten! Jemig, wat een tijd denk ik. Hij blijkt Australier te zijn en uit Sidney te komen. Ik herken zijn pakje, het is hetzelfde als van de motivatiebillen madame van de Col de Champs. Ze blijkt zijn vrouw en ze komt als we staan te praten ook over de finish. Ik krijg zijn borg van de chip voor de binnenband, voor mij hoeft het niet maar van hem moet het! Toch leuk zoiets! Een mooie ontmoeting op een mooie dag, ik blijf nog een tijdje boven om te kijken wie er van de club na mij volgen. Ik zie er flink wat binnenkomen, maar slecht 6 na mij van de club. Bij de korte afstand zie ik er ook vier, dus we missen er 1 op de korte en nog 16 op de lange! Het begint langzaam te betrekken en harder te waaien, ik heb het zakje met eten leeg en besluit naar beneden te gaan. Onderweg wel foto’s nemen van iedereen die ik ken. Dus ik ben nog nauwelijks weg en ik stop al voor foto’s. Uiteindelijk stop ik ongeveer 10 keer en ben ik 12 man tegengekomen. De overige vier zitten dus nog ergens op de col de la cayolle! De laatste van onze club binnen heeft er totaal 9,5 uur over gedaan! Dat is wel andere koek!
https://www.strava.com/activities/1073278701
De tocht is best een aanrader, prima georganiseerd in een geweldige omgeving! Wel kleinschalig, dus het is wat je leuk vind!
Het is zover, mijn tweede bergcyclo! Nog niet eens een week na de eerste, de Marmotte was ook gelijk 1 van de grootste, kwa naam, hoogtemeters en deze is dat zeker niet! De cyclo wordt pas voor de tweede keer gereden en eigenlijk is het met 125km en 3800hm echt wel iets minder heftig. Daarnaast zijn alle afdalingen geneutraliseerd (jammer, ik hou ervan) en dus is alleen het klimmen van belang. Er doen ongeveer 250 man/vrouw mee met de langste afstand. Niet heel veel dus. Het is dan ook 1 grote massastart. Om exact 08:00 mogen vertrekken, we vertrekken vrij rap en omdat het eerste kilometertje vlak is geef ik hier wat gas om een paar plekken te winnen. Ons eerste obstakel heet col d’allos en is ongeveer 17,7km lang vanaf de start waarin ongeveer 1050hm overbrugt worden. Ik weet dat hierna mijn alpen avontuur erop zit en dus heb ik besloten vol te gaan rijden, dat betekent proberen te klimmen op een hartslag van ongeveer 170 en afdalen redelijk rustig aan, maar wel genieten want het is zo leuk! De Col d’Allos blijkt een zeer gelijkmatige col die continue 6-8% is en heel erg weinig uitschieters heeft, ze zijn er wel en dus is het of opschakelen of even doorbijten! Tijdens de klim wordt ik regelmatig ingehaald, vooral door mensen die hijgen als een gek. Die kom ik nog wel tegen denk ik een paar keer! Gelukkig is het niet warm en dus nog lekker klimmen. Ik had ingeschat in ongeveer 1,5 uur boven te zijn. Echter is de top er al na 1:12, owh dat gaat lekker! Net over de tijdswaarneming is een post om water te pakken, ik weet dat er in Colmars aan de voet van de Col d’Allos en ons tweede obstakel de Col de Champs weer een post is. Maar blijven drinken is het devies vandaag! Aangezien ik vanaf het vertrek vanuit het hotel om half 8 tot aan de top toch ruim 1,5 bidon heb leeggedronken vul ik de volledig lege bidon met water. Om vervolgens de afdaling in te duiken! Het is geen geweldig asfalt, vooral het begin is hobbelig maar verder is het overzichtelijk en dus goed te doen. Ik haal best wat mensen in, en weet dat ik er voor de uitslag geen ruk aan heb! Maar afdalen is leuk! Vanaf het dorpje Allos wordt het vlakker en moet er toch wat meegetrapt worden, helaas zit ik alleen en die voor me en achter me komen ook niet dichterbij. Dan maar rustig verder, niet te veel energie verspillen. In Colmars is het even onduidelijk voor mij, ik kom mensen tegen die ook omhoog rijden met een geel nummer, he? Die moeten toch de Champs op? Ik rij door en er blijkt een soort rotonde te liggen. Vlak voordat de tijd weer gaat lopen is er opnieuw een bevoorrading en ik vul mijn tweede bidon ook helemaal. Ik doe er twee isostar tabletten in en neem een stuk banaan. Vervolgens rij ik door om te beginnen aan de col de Champs, kwa percentages de lastigste klim van vandaag. Gemiddeld ongeveer 8%, wel slechts 12 kilometer lang. Ik lap ook mijn garmin en begin na 1:45 aan de tweede klim van de dag. Gelijk de hartslag op 170 en gaan! Bij de afslag van de col de Champs hoor ik getoeter er blijkt op dit zeer smalle weggetje een bus naar beneden te komen, gelukkig hoef ik niet te stoppen en kan ik gewoon doorrijden. De bus gaat aan de kant, ik rij nog steeds tussen behoorlijk wat fietsers met stuurbordjes dus het gaat goed. Ik begin nu een redelijk inhaalrace, met de hartslag waar ik die wil hebben rij ik lekker omhoog! De eerste 8 kilometer zijn niet heel spannend, eigenlijk bijna continue 8% en vooral bos. Het voordeel is dat de zon niet zo brand en het dus goed uit te houden is. De laatste 4km liggen wel vrij open, wat leuk is want nu is het uitzicht ook leuk! Daarnaast haal ik langzaamaan een vrouwtje bij die me op de Allos voorbij is gereden, zeer herkenbare outfit met een hoop kleur. Ze ziet er goed uit, dus motivatiebillen! Helaas ben ik veel sneller bergop en ik haal haar dan ook in. We beginnen redelijk gelijk aan de afdaling naar Saint Martin d’Entraunes en ik haal weer verschillende mensen in. Halverwege vlakt de weg af en besluit ik even af te wateren. Daarna is de weg weer even stijl en volg een leuk stuk afdalen, brede weg en veel bochten. Onderin volgen de elkaar snel op, 5 binnen ongeveer 400 meter met nog 1 voor de afslag naar de Col de la Cayolle. Ik besluit hier te stoppen en mijn ondershirt uit te trekken, eigenlijk wil ik ook wel weer water hebben want de bevoorrading is ongeveer halverwege de klim. Het vrouwtje blijkt ook water nodig te hebben en vraagt in het engels of dat er is. Ze wordt gewezen op een kraantje links van de weg, en ik besluit de bidons ook te vullen. Ze complimenteert mij met mijn daalkunsten en ik complimenteer haar met haar kleurrijke shirt. Na het vullen van de bidons gaat de tijd weer lopen in de derde klim van de dag. De dag ervoor ben ik gewaarschuwd dat deze mogelijk vol in de zon kan liggen, gelukkig ben ik al na drie uur fietsen onderaan waardoor ik redelijk vroeg ben. Het is nog niet zo warm en de zon komt nog uit een hoek die de bomen de optie geeft mij schaduw te bieden. De eerste 10km zijn nog niet heel stijl, ik besluit er vanaf het begin gewoon flink gas te geven en trap op de vlakkere stukken lekker door. Hierdoor haal ik weer mensen in. Na ongeveer 11km is de bevoorrading en beide bidons zijn in korte tijd alweer leeg. Ik neem dan ook weer twee volle bidons mee en stop nog een keer een stuk banaan in mijn mik. De volgende 6 kilometers gaan prima, een paar tunnels voor de verkoeling. Veel bochten om lekker van bocht naar bocht te rijden. Dan begint toch een klein beetje wat vermoeidheid toe te slaan. Ik haal iets minder hoge hartslagen en de snelheid daalt een beetje. Tel erbij op dat de laatste 5 km toch wel stijl zijn en dus vies tegenvallen! Ik blijf genieten van de fenomenale omgeving. Op de top kan ik weer water pakken, en voor de zekerheid doe ik dat. Boven na 4,5 uur. Een stuk beter dan ik eigenlijk gedacht had, nu de afdaling die ik al ken. Ik merk dat ik hier voordeel van heb. Het eerste stuk gaat rap en ik kan ondanks het matige wegdek lekker doortrappen. In een klein dorpje Fours Saint-Laurent, weet ik een fontein te staan. Ik besluit hier te stoppen en echt koud water te pakken, dat koelt toch beter van binnen uit. Na nog een klein stukje vlak wordt ik ingehaald door twee man en besluit erbij te blijven. We krijgen nog een klein stukje echt vlak waar wieltje zuigen energie scheelt! Zover komt het echter niet, ik zie een man op de vangrail zitten met mijn hand omhoog, in die hand houdt hij een binnenband. De andere twee rijden zonder op te kijken door, ik besluit te stoppen. De man vraagt in het Engels om een tube, nou die heb ik wel! There you go! Hij vraagt: See you at the finish? Ik zeg we Shall see! Ik rij alleen verder, rustig aan want moet het alleen doen. Ik weet dat in Uvernet-Fours we linksaf moeten, waar eerst een kilometer klimmen volgt die niet meetelt, pas over de D908 gaat de teller weer lopen. Na linksaf te zijn geslagen is er ook een vlakker stukker. Ik stop hier dan ook even om af te wateren, en ga daarna rustig verder. Zodra ik de weg over steek ga ik weer vol gas! Nog 6 kilometers te gaan, daarmee kom ik op ongeveer 120km en 3500hm. Toch minder dan de organisatie zei, ik vind het prima want die batterij is wel op aan het geraken. Het gaat gelukkig nog wel goed, met een hartslag van 160 bedenk ik mij dat het een rotklim is. Hier is de kannibaal ooit “gevallen”. Ik snap het wel! Ik haal wat mensen in van de korte route en verder wat mensen die voor de lol omhoog rijden. Na ongeveer 3 kilometer haalt een prof van Sunweb mij in, Sven Arnesen meen ik te lezen. Toch leuk om te zien. De laatste drie kilometer zijn 5-6% maar wel wind tegen. Lekker… Ik rij Pra Loup in, het blijft maar doorgaan. Jemig wanneer is dit afgelopen! Ah daar, de finish! 5:39 onderweg zie ik als ik de teller stop. Mooie tijd, zeer tevreden! Ook weinig energie nog over! Precies goed gedaan dus! Heerlijke rit, geeft me veel vertrouwen omtrent mijn bergop kunsten! Uiteindelijk blijkt het 3:58 klimtijd. Dat is 55 overal, van de 227 finishers. Ik was vermoedelijk als 40-45 binnen. Bij de finish kom ik na ongeveer 10 minuten de man tegen die ik een binnenbandje gaf. Ik ben zij held, hij stond er 45 minuten! Jemig, wat een tijd denk ik. Hij blijkt Australier te zijn en uit Sidney te komen. Ik herken zijn pakje, het is hetzelfde als van de motivatiebillen madame van de Col de Champs. Ze blijkt zijn vrouw en ze komt als we staan te praten ook over de finish. Ik krijg zijn borg van de chip voor de binnenband, voor mij hoeft het niet maar van hem moet het! Toch leuk zoiets! Een mooie ontmoeting op een mooie dag, ik blijf nog een tijdje boven om te kijken wie er van de club na mij volgen. Ik zie er flink wat binnenkomen, maar slecht 6 na mij van de club. Bij de korte afstand zie ik er ook vier, dus we missen er 1 op de korte en nog 16 op de lange! Het begint langzaam te betrekken en harder te waaien, ik heb het zakje met eten leeg en besluit naar beneden te gaan. Onderweg wel foto’s nemen van iedereen die ik ken. Dus ik ben nog nauwelijks weg en ik stop al voor foto’s. Uiteindelijk stop ik ongeveer 10 keer en ben ik 12 man tegengekomen. De overige vier zitten dus nog ergens op de col de la cayolle! De laatste van onze club binnen heeft er totaal 9,5 uur over gedaan! Dat is wel andere koek!
https://www.strava.com/activities/1073278701
De tocht is best een aanrader, prima georganiseerd in een geweldige omgeving! Wel kleinschalig, dus het is wat je leuk vind!
Change is the only constant... Hanging on is the only sin...
Herman_N
11 jul 2017 19:24
Mooie verhalen Laurens. Leuk hè dit soort spontane ontmoetingen. Jammer dat je vergeten bent een foto te maken van de felgekleurde dame 
Leuk zo'n kleinschalige tocht, hoewel dit rondje meer deelnemers verdient. Het is mi. een van de mooiste rondjes die je in de Alpen kunt maken. Voor mij is het wel een belemmering dat de afdalingen geneutraliseerd zijn. Dat is toch wel een serieus minpuntje. Ik zal daarom niet gauw aan de start staan. Ik had al even in de uitslag gekeken en zag de winnaar in 2:51 staan. Dat leek me al sterk, maar het is nu wel duidelijk waarom.
Leuk zo'n kleinschalige tocht, hoewel dit rondje meer deelnemers verdient. Het is mi. een van de mooiste rondjes die je in de Alpen kunt maken. Voor mij is het wel een belemmering dat de afdalingen geneutraliseerd zijn. Dat is toch wel een serieus minpuntje. Ik zal daarom niet gauw aan de start staan. Ik had al even in de uitslag gekeken en zag de winnaar in 2:51 staan. Dat leek me al sterk, maar het is nu wel duidelijk waarom.
Gesoigneerd de zomer in met dit prachtige tenue. Welke is mooier, blauw of groen? [url=https://cycloworld.myshopify.com/nl/col ... fankleding[/url]
Mooi verhaal Laurens,
Ik heb deze cyclo in de zomer van 2015 gereden. Dat was toen nog niet een cyclo maar een cyclotourisma (toertocht). Wij reden toen het rondje omgekeerd, dus eerst de Cayolle, daarna de col d' Champ en Col d' Allos met als slotklim ook de Pra Loup. Aardig stevig doorgereden en bovenop de Cayolle was ik al bij de fransman die alleen voorop reedt. Hij was 10min voor mij gestart. Ik lostte hem eerst op de klim van de Cayolle, maar hij kwam mij helaas weer voorbij in de afdaling, waar ik lek reed. In het dal richting de Allos kwam ik weer in zijn wiel en samen zijn we de Allos opgereden. In de afdaling reed ik weer bij hem weg, maar hij kwam mij voorbij op de PraLoup waar ik compleet geparkeerd stond. Super mooi gebied om te fietsen!
Uiteindelijk een bruto fietstijd (incl stoppen) van 5:51
https://www.strava.com/activities/345086921
Ik heb deze cyclo in de zomer van 2015 gereden. Dat was toen nog niet een cyclo maar een cyclotourisma (toertocht). Wij reden toen het rondje omgekeerd, dus eerst de Cayolle, daarna de col d' Champ en Col d' Allos met als slotklim ook de Pra Loup. Aardig stevig doorgereden en bovenop de Cayolle was ik al bij de fransman die alleen voorop reedt. Hij was 10min voor mij gestart. Ik lostte hem eerst op de klim van de Cayolle, maar hij kwam mij helaas weer voorbij in de afdaling, waar ik lek reed. In het dal richting de Allos kwam ik weer in zijn wiel en samen zijn we de Allos opgereden. In de afdaling reed ik weer bij hem weg, maar hij kwam mij voorbij op de PraLoup waar ik compleet geparkeerd stond. Super mooi gebied om te fietsen!
Uiteindelijk een bruto fietstijd (incl stoppen) van 5:51
https://www.strava.com/activities/345086921
Stijlvol verhaal, maar soms val je steil achterover.laurens87 schreef: ↑11 jul 2017 17:37 Tsja, hoe kom je erop om zo'n kleine cyclo te gaan fietsen? Gewoon, de club besluit dat dit het buitenland tripje wordt voor 2017. De datum is 8 juli!
Hey 8 juli, is dat niet een weekje na de Marmotte? Ja! Inderdaad! Laten we die dan maar eens voor het eerst gaan rijden! (zie pagina 36 van de marmotte voor mijn verslag aldaar).
Wat er voor de Bernard Thevenet gebeurde:
Dus de marmotte is geweest, en de avond van 2 juli lig ik aardig op apengapen. Ik heb nog geen idee hoeveel en hoe goed ik de komende week ga fietsen. Met als tweede hoogtepunt een tweede cyclo!
3 juli, ik ben megavroeg wakker. Om 5 uur kan ik al niet meer slapen. Nou ja, eerst mijn marmotte verhaal maar op papier zetten dan. Om half 7 vind ik het genoeg geweest, ik ga mijn Airbnb studio opruimen en ontbijten. Om half 9 zit ik in de auto. 3 op 4 juli slaap ik in Guillestre want er is zoveel moois te fietsen! Via de Lautaret en Briancon rijd ik naar Guillestre, ik ben er veel te vroeg maar wil toch gaan fietsen. Het weer is werkelijk fantastisch en ik besluit met de auto door te rijden naar de voet van de zuidelijke kant van de Col d'Izoard. Deze moet ik nog een keer rijden, maar niet vandaag! Vandaag staat de Col d'Agnel op het programma. Je moet er maar op komen! Rustig aan ga ik om ongeveer kwart voor 12 van start voor een klim van ongeveer 1400 hoogtemeters met als top 2744! Het is een schitterende klim waar ik lekker de tijd voor neem, en daardoor mijn hartslag lekker laag kan houden (hoewel vermoeidheid misschien meespeelt). Net onder de top ligt een refuge waar ik na de top gezien te hebben lekker ga zitten eten. Een schone jongedame (blijkt zelf ook fietster te zijn) brengt me een soeppan. Ik kan er vier borden mee vullen en heb er dan ook meer dan genoeg aan. Ik vervolg daarna de afdaling en met nog een klein klimmetje naar Saint-Veran erbij is het genoeg geweest en rol ik terug naar de auto. Topdag na de Marmotte!
https://www.strava.com/activities/1065646826
Gelukkig kan ik mijn hotel in, eigenlijk via Airbnb maar het is officieel een hotel. Ik snap er niks van, maar voor 21 euro heb ik een slaapplek, Diner, ontbijt en kan ik douchen. De volgende dag ben ik iets minder vroeg wakker, om ongeveer 7 uur. Ik doe rustig aan, ga ontbijten en haal om kwart over 8 de fiets uit de auto. Vandaag toch die Col d’Izoard doen, vanaf de zuidkant en vervolgens retour. Het eerste stuk is een mooie weg maar er schijnt een soort fietspad te zijn, wel een stijl weggetje heb ik gezien. Helaas blijkt het afgesloten en moet ik dus door de Gorges de Guil. Gelukkig is het niet druk, het is echter door de schaduw wel frisjes! Ik rij lekker rustig door, hier hoef ik me niet druk te maken want het is bijna vlak. Ik zie drie man voor mij fietsen, ik besluit niet over te nemen maar net als in de Marmotte uit de wind te gaan zitten. Hier word ik nog eens goed in… Als het stijl begint te worden ongeveer een kilometer voor de plek waar gister mijn auto stond ga ik mijn eigen tempo verder. Dit blijkt sneller dan dat van de fransman en twee nederlanders waar ik net achter reed, bedankt mannen! De klim is gelijk lekker stijl, in het begin nog wat bochten maar al snel is het lange rechte stuk begonnen, dit loopt vaak boven de 7% en door wat dorpen heen. Erna wordt het niet vlakker maar is het door de bochten wel leuker. Je kan veel meer zien van waar je geweest bent, het uitzicht is soms fantastisch. Als toerist besluit ik toch maar eens te stoppen zo af en toe. Twee kilometer voor de top vlakt het wat af en lijk je de col bereikt te hebben. Gelukkig ben ik voorbereid en weet dat er 50 hoogtemeters naar beneden gegaan wordt alvorens de laatste twee kilometers naar de top leiden. De fotograaf hier onder maakt nog wat plaatjes en ik bereik de top met een voldaan gevoel. Na wat foto’s en een magneet van de agnel en izoard voor de wall of climbs thuis gescoord te hebben kan ik weer terug. Ik zou een rondje kunnen rijden, maar heb besloten dat niet te doen. In de afdaling stop ik in 1 van de dorpjes, ik moet even afwateren en mijn bidons vullen. Daarna op de grote plaat terug naar Guillestre. Ik voel me goed en dus besluit ik zoals bedacht de klim van Risoul nog mee te pakken. Een vrij onbekende klim, maar wel een mooie blijkt! Vaak mooie uitzichten en nergens veel stijler dan 9%. Boven is het wel doods, maar ach dat is wel vaker met wintersportoorden! Ik daal af en pak beneden de auto in, volgende col is de col de Vars. Echter gaat dit met de auto omdat de volgende slaapplek met de gehele club in Barcelonette is. Ik zie hier dat het wegdek van de Vars grotendeels helemaal nieuw is, de tour gaat hier op 20 juli zijn opwachting maken! Ik daal de kant op die de profs mogen opvliegen. En ik zie dat ik hier morgen waarschijnlijk mag genieten van een geweldige afdaling.
https://www.strava.com/activities/1066880356
In Barcelonette ben ik niet de eerste en in de avond worden de plannen voor de volgende dag gemaakt. Ik ga met de snelle mannen mee, dat wordt van mij verwacht… We gaan van Barcelonette naar het meer van Embrun, via de Col de Pontis (5km 10%) naar Embrun toe. De col is supermooi met een slecht wegdek, ik rij als tweede omhoog en verbaas me daar een beetje over. Maar het blijkt de gehele week mijn plek dus ben ik er best wel trots op! In Embrun koffie met de iets langzamere groep die graag gebruik maken van onze diensten op de vlakkere stukken! Na de koffie gaat de route gelijk verder naar Guillestre, via een mooie balkonweg hoeven we gelukkig niet meer over de route nationaal! Alleen vlak voor Guillestre nog een kleine twee kilometer wel route nationaal dus achter elkaar hard doorrijden naar de afslag. Bij de afslag begint het klimmen eigenlijk al, we hebben met 7 man besloten eerst de Vars op te rijden vanwege de hitte. Eerder boven is minder last van de hitte onderweg en boven beter zitten dan beneden! Beneden doe ik nog wel even mijn ondershirt uit en laat de langzamere helden weten dat wij op de top eten. Ik begin dus als laatste aan de klim en ik verwacht er onderweg wel een paar tegen te komen. De col de vars vanuit het noorden bestaat uit drie delen, Guillestre tot de eerste dorpjes een vlak stuk en vanuit de dorpjes naar de top. In het eerste deel, met enkele stijle kilometers haal ik iedereen in die ik op de Col de Pontis achter me liet. De laatste rijd veel harder dan ik, dus die zie ik boven pas weer. Bij het inrijden van het eerste dorpje zie ik een fontein staan. En aangezien het warm is (30 graden) scoor ik lekker vers water. Hierna rijd ik gelijk door naar de top, ik heb een goede klim gereden en de eerste na de marmotte waar ik me weer 100% hersteld voelde. Boven zitten we op de uitkijk en op de rest te wachten. Nummer 7 komt uiteindelijk ongeveer 30 minuten later boven en het was gelukkig geen straf te wachten! We gaan vervolgens naar het restaurant waar we een lekkere (en grote) spaghetti scoren alvorens het toetje komt. De afdaling! De weg die er gister met de auto zo geweldig uitzag is nu mijn speelterrein. Het is inderdaad een geweldige weg, ik vlieg naar beneden en als het afvlakt en ik wacht op mijn fietsmaten zijn er flinke verschillen. Op strava blijk ik die avond hier twee minuten sneller te zijn dan de snelste die dag, toch leuk! Vooral omdat dit 20% is (8 minuten en een beetje ipv 10 en een beetje). Na de afdaling gaan we in het wiel van onze snel man zitten en hij rijdt de volgende 16km wind tegen allemaal op kop. Terug bij het hotel bedankt hij ons voor de samenwerking en ergens voelen we ons wel een beetje lullig…
https://www.strava.com/activities/1068834970
Woensdagavond, de plannen voor donderdag worden gemaakt, eigenlijk zijn ze heel simpel. De Cime de Bonette op! En weer terug, en misschien voor een enkele nog wat extras. Dus zo geschiedde. Donderdag ochtend rijden we in een paar groepen naar Jausiers, daar begint de klim echt. En onderaan wachten we even en beginnen tegelijk! Eigenlijk is het geen hele moeilijke klim, het is vooral een lange klim maar een paar makkelijkere passages en een heel stijle slot kilometer! Daarnaast is het ook een hele mooie klim, eigenlijk best rustig (maar misschien hebben wij een goede dag uitgekozen). In het begin rij ik nog even op met iemand van de club, ik moet hem even laten gaan maar zodra ik mijn eigen tempo gevonden heb ga ik hem voorbij en laat hem achter. Ik rij lekker door en wordt op de ruim 20 kilometer lange klim niet ingehaald door fietsers! Goed voor de moraal! Met grote regelmaat haal ik wel fietsers in, en ik geniet vooral van het uitzicht en het mooie weer. Vlak voor de top kom je langs een oud fort van het Franse leger en vlak hierna wordt het een stuk vlakker, bijna boven op dit punt! Echter kun je nu het gemaakte rondje zien liggen. Het wordt hier nog even superstijl! Je ziet het aankomen maar op bijna 2800 meter hoogte een stuk weg van 13-14% is geen pretje. Eenmaal boven is het uitzicht geweldig en wacht ik samen met de snelste man op de rest. Als we van de snelste groep allemaal boven zijn besluiten we terug te gaan. We zien nog net de snelste paar van de groep na ons boven komen, doen ze goed! Wij besluiten helemaal af te dalen en in Barcelonette op het terras onze lunch te gaan verorberen. Het stuk van Jausiers naar Barcelonette begin ik nog op kop, in tegenstelling tot de dag ervoor geef ik af waardoor er uiteindelijk 5 van de 6 man kopwerk doen in deze 8 kilometer. Betere samenwerking dan de dag ervoor!
Na de lunch vinden de overige 5 het wel mooi geweest, echter heb ik wel zin om nog een stukje te fietsen. Ik besluit met volle bidons de klim naar Super Sauze te doen. Deze schijnt wat pittige stroken te hebben, is niet superlang dus nog mooi voor een warme middag. Terwijl ik lekker rustig aan naar boven peddel zie ik nog twee fietsers naar boven gaan. Als ik dichterbij kom blijken het twee clubgenoten te zijn, die vonden alleen de Bonette ook niet genoeg! Ik haal ze bij en blijf heel even ouwehoeren, maar het gaat me zelfs op reserve te langzaam. Ik rij dan ook alleen door, op een vlakke sectie versnel ik flink en ik maak het laatste knikje naar het naambordje van het wintersportdorp. Een klein lusje door het dorp over een slechte weg maakt het af en ik begin met afdalen. Met redelijke vaart ga ik naar beneden en ik besluit via de D902 en D109 nog naar Les Thuiles te rijden, een mooie weg die op en neer gaat. Via La Sauze en Saint Pons langs de D9 rij ik terug naar het beginpunt. Na 101km op deze dag is het wel mooi geweest. Douchen en bier drinken!
https://www.strava.com/activities/1070460373
Donderdagavond is nog niet iedereen het erover eens, vrijdag niks doen. Klein rondje of iets meer rijden? Zelf heb ik al besloten dat ik de Col de la Cayolle van de noordkant wil doen. Hij schijnt landschappelijk fantastisch te zijn en op de laatste drie kilometers eigenlijk nergens echt heel stijl. Plus ik kan de laatste afdaling van de cyclo even verkennen. Niemand heeft interesse dus ik vertrek vrijdagochtend iets voor 9 uur op naar de top die iets boven de 2300 meter licht. Heen en terug een kleine 60km. Ik begin rustig, want eerst is het nog echt vlak. Vervolgens begint de weg een paar procent op te lopen over een smalle weg met een mooi wegdek. Voor het eerst deze week heb ik het nog koud! Door de combinatie van op tijd weggaan, schaduw in de kloof waar ik rij en de koude rivier is het nu fris. Maar ik ben niet bang voor kou, want het wordt gewoon weer 30 graden! Ik rij lekker door over de smalle weg, af en toe ingehaald door motorrijders en gelukkig heb ik geen last van het verkeer want zelfs als fietser kun je hier in de weg rijden zo smal is het! Ik geniet van de rust die er verder heerst. De meeste fietsers in de buurt zullen wel op de Bonette zitten voor de Grimpee. Ik stop regelmatig voor wat foto’s, er zijn nogal wat smalle bruggen en watervallen te zien hier. Als ik ongeveer 4 km voor de top een foto neem komt er een klein frans mannetje mij voorbij. Ik besluit in zijn wiel te gaan zitten, moet wel de hartslag laag blijven anders laat ik alsnog lopen. Hij blijkt ook rustig aan te doen en in zien wiel kom ik de laatste 3 wat stijlere km door. Ik geniet van het mooie groene landschap waar ik ook verschillende marmotten zie lopen, blijven toch leuke beesten! Op de top een fototje en weer terug naar beneden. Ook staat hier een bordje: “arret Chrono”, oftewel de afdalingen van de cyclo zijn geneutraliseerd. Het wegdek valt me nu tegen, vooral de eerste 9km is het zeer onregelmatig. Zonder al teveel te trappen en problemen met verkeer kom ik op het stukje waar ik nog even moet aanzetten, toch nog een paar hm te overwinnen hier! Daarna komt het smalle stuk waar wel goed asfalt ligt. Over het algemeen ook zeer overzichtelijk en ik rij dan ook lekker door, ik kom nog een kleine groep van de club tegen die een halve col de la cayolle doen. Bij het hotel blijken er meerdere te zijn dus ik stel voor na mijn douche te gaan lunchen, wat we lekker doen! Verder een middag niks doen want morgen is de grote dag.
https://www.strava.com/activities/1071700375