Ik kan het niet laten om mijn zendelingenwerk voort te zetten
"Het venijn zit hem er in dat mensen denken dat ze verzekerd zijn op een manier zodat ze in geval van schade een nieuwe inboedel kunnen kopen. Die illusie laten verzekeringsmaatschappijen graag in stand.
Je bent echter slechts verzekerd voor de dagwaarde van je spullen. Dat is fijn als je gloednieuwe designinterieur in de fik vliegt. Maar ik ben heel erg zuinig op mijn spullen, doe niet aan modes mee en koop veel tweedehands, ik mag waarschijnlijk blij zijn als ik nog 1000 euro krijg voor de moeite. Maar dat vertellen ze er niet bij. Ik kan mij niet aan de indruk ontrekken dat dit toch een (milde?) vorm van oplichterij is."
Dat verzekeringsmaatschappijen met name de positieve kanten van hun producten benadrukken is natuurlijk wel waar, maar dat geldt mijns inziens voor alle ondernemingen die een goed of een dienst aanbieden.
Voor wat betreft je tweede opmerking: dat is dus niet waar. Er zijn 2 systematieken: de ene variant biedt nieuwwaarde dekking tot een aantal jaar na aanschaf (vergelijk het met autoverzekeringen, deze kennen vaak 3 jaar nieuwwaarde dekking en vanaf maand 37 wordt er een afschrijvingspercentage gehanteerd bij schade) en de andere variant is dat de nieuwwaarde uitgekeerd wordt tot het moment dat de dagwaarde minder dan bijvoorbeeld 40% van de nieuwwaarde bedraagt.
Als je vooral tweedehands goederen koopt maar bij schade wel de nieuwwaarde uitgekeerd krijgt dan zou je beter worden van een schade en dat is in strijd met het indemniteitsbeginsel.
Overigens, wat mij tegenwoordig opvalt is dat er aak geen verzekerd bedrag meer wordt genoemd in een inboedelverzekering. Op basis van postcode, soort woning en gezinsinkomen gaat men uit van een bepaalde waarde van een inboedel en blijkbaar heeft de ervaring geleerd dat dat doorgaans een juiste inschatting is. Mocht je een hele dure audioinstallatie hebben of erg veel juwelen dan kan je dat vaak aangeven en wordt dat aangetekend op de polis.