Leren tijdrijden

[Nee_Nee]

leren tijdrijden staat imho volledig los van je trainingsprogramma. Leren = een kwestie van doen en ervaren en dan leren van je ervaringen en je fouten.
Tijdrijden is zo hard mogelijk starten, dan zo hard mogelijk doorrijden en tot slot zo hard mogelijk finishen. Klinkt simpel, maar doe het maar eens na. Onderweg niet verslappen. Imho gaat het het beste met een hartslagmeter op het stuur. Als je je omslagpunt weet, weet je ook tegen welke hartslag je kunt rijden, zonder je in de verzuring te rijden.

Afhankelijk van de afstand rijd je natuurlijk met een andere maximale hartslag. Een triatleet die de ironman-afstand doet en een tijdrit van 180km rijdt (vooraf gegaan door een stukje inzwemmen en gevolgd door een trimploopje) houdt een andere max. hartslag aan dan de wielrenner die een proloogje rijdt van 5km.

De uitdaging is voor beiden hetzelfde: gedurende de hele rit op of rond je max. haalbare hartslag rijden. In de training voor je goeie tijdrit vooral je mentale hardheid trainen om dat vol te houden.

(In de bijdragen hierboven gaat het (imho) de verkeerde kant op. Het gaat over trainen en trainingsschema's en de vraag hoe je een goeie amateur wordt. Dat zijn goeie vragen, maar wel ándere vragen dan de topictitel aangeeft: LEREN TIJDRIJDEN.)

Goeie oefenvormen zijn de zinloze individuele ontsnapping (koers-technisch gezien) waarin je het jagende peloton in je reet voelt jagen. Leer je gelijk met de mentale druk om te gaan Of de chasse patate, een zinloze jacht op een kopgroep. Zinloos binnen de koers, maar zinvol voor de renner die traint voor een goeie tijdtrit.

[Daveke2]

Ben ik het niet zo zeer mee eens, want in een zinloze vlucht, of een chasse patate zit je vaak met meerdere personen zodat je altijd weer even tussen de wielen kan duiken en je moet juist die inspanning alleen leveren. Tijdrijden leer je echt alleen maar door met je tijdritfiets op een lange verkeersarme weg net boven je omslagpunt te trainen. Specifiek ook op die fiets, omdat de houding heel anders is, en als je altijd op je wegfiets traint, zul je minder vermogen trappen in de "nieuwe" houding. In een wedstrijd moet niks nieuw zijn, dus train ook af en toe met je wedstrijdmateriaal (dicht wiel, hoog voorwiel en tijdrithelm evt)

Nu wil ik zeker niet mee zeggen dat een tijdrit per definitie anaeroob is, want dat is door Nee Nee wel aangegeven afhankelijk van de afstand. Een ironman-atleet zal hooguit op 75-80% van FTP rijden omdat die marathon nog volgt, waar je bij een proloog of korte tijdrit daar echt wel overheen gaat en vaak op 105-110% van je FTP rijdt. Het verschil tussen die twee inspanningen, en wegen er naar toe is gigantisch.

Dus, ga eerst kijken welke tijdrit je wil rijden - prent die afstand in je hoofd en bouw er dan naar toe. Wind tegen is erg prettig, zoek een goed verzet, en begin maar lekker oneindig te duwen!

[de zwarten]

Mijn 'luie' (maar toch niet zo luie) tip ivm wennen aan de positie:
Ik rij 2-3 keer in de week woon-werkverkeer op de tijdritfiets. Ik voel me nu even goed (of beter!) op de tijdritfiets in de goeie houding. Ik trap ook veel mooier dan in het begin (toen was het vooral duwen, veel te weinig souplesse en omwentelingen).

Ik heb nu zelfs het gevoel dat ik nog wat dieper zou kunnen (maar rug loopt al mooi vlak).