Geld halen, strand, boodschappen toen ik wilde gaan fietsen helaas onweer. Buiten een beetje knap wielertijdschrift valt er op fietsgebied over deze dag niet veel te melden.
Geld halen
Tijdschriftje
Dagboek: Corsica 2.0
Gastheerg
18 sep 2018 15:05
Dag 13: GEDWONGEN RUSTDAG
Geld halen, strand, boodschappen toen ik wilde gaan fietsen helaas onweer. Buiten een beetje knap wielertijdschrift valt er op fietsgebied over deze dag niet veel te melden.
Geld halen
Tijdschriftje
Geld halen, strand, boodschappen toen ik wilde gaan fietsen helaas onweer. Buiten een beetje knap wielertijdschrift valt er op fietsgebied over deze dag niet veel te melden.
Geld halen
Tijdschriftje
Gastheerg
18 sep 2018 17:17
Dag 14: MOERASBOS & SERRA-DI-FIUMORBO
Vandaag samen wandelen in de moerasbossen even ten noorden van de camping. Stevige tippel dus daarna even in de relax modus.
Toen de temperaturen zakte is m’n lief een toer (strand en bos) met een paard gaan maken en ik ben even een klein rondje gaan doen.
Eerst fietsen en dan wandelen is een betere volgorde want het duurde best even voor ik lekker draaide.
Er stond trouwens weer een enorme bak wind. Vooral toen ik het dal van de rivier de L’Abatesco infietste.
Ik lach ook om die verslaggevers op tv die roepen dat bergop in het wiel geen voordeel heeft.
Met twee man voor me die iets sterker waren had ik probleemloos flink harder gegaan.
Maar ik kon met m’n elleboog knikjes maken wat ik wilde. Niemand nam over!
Het was echter niet de bedoeling dat ik de L’Abatesco zou blijven volgen.
Een aantal dagen terug was ik van Serra-di-Fiumorbo omlaag gefietst en bedacht dat het wel een hele leuk klim was om een keer omhoog te rijden.
Dus na een paar kilometer tegen de wind sloeg ik linksaf de brug over. Uitzicht aan beide kanten van de brug geweldig en kraak helder water.
Na de brug gaat de weg direct omhoog en in 6 kilometer overbrug je 350 meter om bij het kraantje in Serra-di-Fiumorbo te staan.
De zon was al aan het zakken maar dat deze klim in de schaduw lag was toch een bonus.
Nog even bij het WWI monument kijken, bidon vullen en nog even door klimmen want ik wilde aan de andere kant afdalen.
Daarna daalt het iets en mag je al bonus nog een stukje klimmen.
Je komt dan over een “no name col” en daarna volgt een heerlijke afdaling.
Dat vond niet iedereen want een Duitser met een dikke Audi had wel heel veel moeite met de bochtjes.
Ja het is op dit soort wegen smal. Heel smal maar dat is de charme van Corsica.
Na de afdaling 20km uitbollen naar de camping.
Behoorlijk gevuld dagje en hoewel ik graag mag koken dit keer ons maar even door een ander laten verwennen.
Vandaag samen wandelen in de moerasbossen even ten noorden van de camping. Stevige tippel dus daarna even in de relax modus.
Toen de temperaturen zakte is m’n lief een toer (strand en bos) met een paard gaan maken en ik ben even een klein rondje gaan doen.
Eerst fietsen en dan wandelen is een betere volgorde want het duurde best even voor ik lekker draaide.
Er stond trouwens weer een enorme bak wind. Vooral toen ik het dal van de rivier de L’Abatesco infietste.
Ik lach ook om die verslaggevers op tv die roepen dat bergop in het wiel geen voordeel heeft.
Met twee man voor me die iets sterker waren had ik probleemloos flink harder gegaan.
Maar ik kon met m’n elleboog knikjes maken wat ik wilde. Niemand nam over!
Het was echter niet de bedoeling dat ik de L’Abatesco zou blijven volgen.
Een aantal dagen terug was ik van Serra-di-Fiumorbo omlaag gefietst en bedacht dat het wel een hele leuk klim was om een keer omhoog te rijden.
Dus na een paar kilometer tegen de wind sloeg ik linksaf de brug over. Uitzicht aan beide kanten van de brug geweldig en kraak helder water.
Na de brug gaat de weg direct omhoog en in 6 kilometer overbrug je 350 meter om bij het kraantje in Serra-di-Fiumorbo te staan.
De zon was al aan het zakken maar dat deze klim in de schaduw lag was toch een bonus.
Nog even bij het WWI monument kijken, bidon vullen en nog even door klimmen want ik wilde aan de andere kant afdalen.
Daarna daalt het iets en mag je al bonus nog een stukje klimmen.
Je komt dan over een “no name col” en daarna volgt een heerlijke afdaling.
Dat vond niet iedereen want een Duitser met een dikke Audi had wel heel veel moeite met de bochtjes.
Ja het is op dit soort wegen smal. Heel smal maar dat is de charme van Corsica.
Na de afdaling 20km uitbollen naar de camping.
Behoorlijk gevuld dagje en hoewel ik graag mag koken dit keer ons maar even door een ander laten verwennen.
Gastheerg
18 sep 2018 17:40
Dag 15: WEG BOLLENTRUI
Eerst wat sightseeing in de bergen en een wandeling met een paar flinke kuitenbijters. Laat in de middag een klein rondje op de fiets.
De klim naar Lugo-di-Nazza had ik al uit het noorden en uit het zuiden gedaan.
De vrij nieuwe weg uit het oosten is een stuk steiler, maar zo eind van de dag nog even een klimmetje was wel een prima idee.
Het idee was prima de uitvoering viel even tegen.
De “vlakke” aanloop naar Saint-Antoine ging natuurlijk prima.
Daar linksaf en dan is het nog 9 kilometer voor je boven bent
Je moet 500 meter omhoog maar er zit nog een stuk vlak in en een aantal afdalingen waaronder een naar de rivier de Fiumorbo.
Verder ligt vlak voor het dorp de Bocca di Pietromini (489 meter) en daal je ook weer een stuk
Gemiddeld percentage van net boven de 5 maar in de praktijk een paar stukken die in de Middeleeuwse martelkamer niet hadden misstaan.
Hoewel eind van de middag toch nog gloepie heet. Eerste stuk was ook nog eens open en de wandelbenen zaten ook nog in de weg.
Jullie lezen het al. Hier zit een fietser te tikken die smoezen aan elkaar aan het breien is
Prachtige weg alleen ze hadden hem van mij drie kilometer langer mogen maken.
Op de steilste stukken trapte ik de 29 en heel vlot ging het niet. Hoe gemakkelijk een paar dagen omhoog en nu duidelijk de bollentrui aan het verliezen.
Afzien is voor mij nooit een doel. M'n lichaam heeft al genoeg gekke dingen gedaan en moet nog even mee.
Het zweet gutste echter van m’n kop en de beentjes opperde allerlei alternatieve zoals strand of terras.
Zelfs “ga lekker op een steen van het uitzicht genieten” kwam als optie voorbij!
Een paar honderd meter zat ik in de zone dat het eigenlijk niet leuk meer was.
Sjorren, duwen en weer een vlakker stuk. Snel wat drinken want het volgende verticale stuk was weer in aantocht.
Tering zeggen we dan in Rotterdam.
Na een bocht ging de weg nog een heel stuk omhoog en ik had me al rijk zitten rekenen dat ik er al zou zijn.
Warm. Steil. Stramme benen
Leuk zeg zei ik ongegeneerd hard op.
Gerard draaien jongen. Stil zitten en draaien.
Aan alle gezwoeg komt een eind zo ook aan deze kwelgeest.
Op de Bocca di Pietromini staan in de kant een paar stoelen en tafels.
Alsof hier een jury heeft gezeten om de punten voor de bollentrui te noteren.
Ze waren al naar huis!
Te laat!
Ik was te laat en was de bollentrui kwijt........
Sommige dagen ben je een adelaar, maar andere dagen een kwartel in een bak met drijfzand.
Een goede slok en paar meter afdalen om onder de begraafplaats door over nog een nijdig stuk Lugo-di-Nazza binnen te rijden.
“Die doen we niet meer” mompelde ik.
Eind van het dorp m'n bidon gevuld en afdalen naar de rivier de Fium Orbo en door de prachtige kloof afdalen naar Saint-Antoine.
Vandaar 15 kilometer naar de camping met toch een beetje een gevoel van: "je wordt ouder papa"
Daar radler met een borrel en dan komen de praatjes al weer terug.
Lekker pasta met een salade en een knap stukje vlees. Koffie, limoncello en een chocolaatje zorgde voor de rest van het herstel.
Daarna lekker knorren..........................maar niet in de bollen-pyjama
Eerst wat sightseeing in de bergen en een wandeling met een paar flinke kuitenbijters. Laat in de middag een klein rondje op de fiets.
De klim naar Lugo-di-Nazza had ik al uit het noorden en uit het zuiden gedaan.
De vrij nieuwe weg uit het oosten is een stuk steiler, maar zo eind van de dag nog even een klimmetje was wel een prima idee.
Het idee was prima de uitvoering viel even tegen.
De “vlakke” aanloop naar Saint-Antoine ging natuurlijk prima.
Daar linksaf en dan is het nog 9 kilometer voor je boven bent
Je moet 500 meter omhoog maar er zit nog een stuk vlak in en een aantal afdalingen waaronder een naar de rivier de Fiumorbo.
Verder ligt vlak voor het dorp de Bocca di Pietromini (489 meter) en daal je ook weer een stuk
Gemiddeld percentage van net boven de 5 maar in de praktijk een paar stukken die in de Middeleeuwse martelkamer niet hadden misstaan.
Hoewel eind van de middag toch nog gloepie heet. Eerste stuk was ook nog eens open en de wandelbenen zaten ook nog in de weg.
Jullie lezen het al. Hier zit een fietser te tikken die smoezen aan elkaar aan het breien is
Prachtige weg alleen ze hadden hem van mij drie kilometer langer mogen maken.
Op de steilste stukken trapte ik de 29 en heel vlot ging het niet. Hoe gemakkelijk een paar dagen omhoog en nu duidelijk de bollentrui aan het verliezen.
Afzien is voor mij nooit een doel. M'n lichaam heeft al genoeg gekke dingen gedaan en moet nog even mee.
Het zweet gutste echter van m’n kop en de beentjes opperde allerlei alternatieve zoals strand of terras.
Zelfs “ga lekker op een steen van het uitzicht genieten” kwam als optie voorbij!
Een paar honderd meter zat ik in de zone dat het eigenlijk niet leuk meer was.
Sjorren, duwen en weer een vlakker stuk. Snel wat drinken want het volgende verticale stuk was weer in aantocht.
Tering zeggen we dan in Rotterdam.
Na een bocht ging de weg nog een heel stuk omhoog en ik had me al rijk zitten rekenen dat ik er al zou zijn.
Warm. Steil. Stramme benen
Leuk zeg zei ik ongegeneerd hard op.
Gerard draaien jongen. Stil zitten en draaien.
Aan alle gezwoeg komt een eind zo ook aan deze kwelgeest.
Op de Bocca di Pietromini staan in de kant een paar stoelen en tafels.
Alsof hier een jury heeft gezeten om de punten voor de bollentrui te noteren.
Ze waren al naar huis!
Te laat!
Ik was te laat en was de bollentrui kwijt........
Sommige dagen ben je een adelaar, maar andere dagen een kwartel in een bak met drijfzand.
Een goede slok en paar meter afdalen om onder de begraafplaats door over nog een nijdig stuk Lugo-di-Nazza binnen te rijden.
“Die doen we niet meer” mompelde ik.
Eind van het dorp m'n bidon gevuld en afdalen naar de rivier de Fium Orbo en door de prachtige kloof afdalen naar Saint-Antoine.
Vandaar 15 kilometer naar de camping met toch een beetje een gevoel van: "je wordt ouder papa"
Daar radler met een borrel en dan komen de praatjes al weer terug.
Lekker pasta met een salade en een knap stukje vlees. Koffie, limoncello en een chocolaatje zorgde voor de rest van het herstel.
Daarna lekker knorren..........................maar niet in de bollen-pyjama
Gastheerg
18 sep 2018 17:44
Dag 16; RUSTDAG
Niet met de auto weg, niet wandelen, niet fietsen
Niks!
Wel een tijdschrift zitten lezen met alles wat ik allemaal niet ga kopen op fietsgebied.
Niet met de auto weg, niet wandelen, niet fietsen
Niks!
Wel een tijdschrift zitten lezen met alles wat ik allemaal niet ga kopen op fietsgebied.
Gastheerg
19 sep 2018 09:18
Dag 17: STRUIKROVERS EN VARKENS
Na een dag niksen mocht vandaag het luie vet wel even een schop krijgen.
Op het gemak een ontbijtje.
Kennen jullie dat? Een gebakken spiegelei op de camping met een stukje vers stokbrood?
Simpel en een winner!
Na het ontbijt op de fiets de streek van Fium Orbo (ook wel Fiumorbu of Fiumorbo) in. Al een paar keer gefietst en dit is de streek waar in het verleden struikrovers zich ophielden.
Ook in de Tweede Wereldoorlog een streek waar het verzet goed zaken deed. Als je hier in de bergen fietst zie je ook meer uitingen voor onafhankelijkheid dan elders op Corsica.
Het eerste stuk van de rit was gelijk aan die van dag 14. Richting de bergen en dan langs de rivier de L’Abatesco omhoog.
Milde percentages, nauwelijks wind dus trappen maar.
Je kijkt de hele tijd heel ver het oplopende dal in. Heerlijk gezicht maar bij Pietrapolo gaan de procenten omhoog en wordt het toch een beetje werken.
Ik rij het oplopende dal uit tot voorbij San Gavino di-Fiumorbo.
Hier draait de weg weer naar het oosten.
Mooi rondje wat we eerder deze vakantie met de auto hebben gedaan.
De weg is met de dikke bebossing schitterend en zo nu en dan een doorkijk naar de kuststreek. Het is vaak heiig boven de kuststreek. Was vroeger helemaal moeras en nu nog een strookje. Groot deel van het moeras (tot de oorlog ook malariamuggen) is nu landbouw grond en dus vooral wijngaarden.
Helaas (weer) niet te doen vandaag met fotos.
Toch geniet ik van ieder doorkijkje en een plaspauze plan ik zorgvuldig op een plek met doorkijk.
Vlak voor Isolaccio di-Fiumorbo is iemand bezig z’n jachtuitrusting in orde aan het maken.
Struikrover denk ik maar de ervaring op Corsica heeft geleerd dat we elkaar vriendelijk begroeten.
Met een “courage, courage” moedigt hij mij aan tot het laatste stukje omhoog.
In Isolaccio-di-Fiumorbo moet ik natuurlijk even bij de oorlogsmonumenten kijken.
Een hond en een ezel komen me begroten en verder lijkt het wel een spookstadje uit goedkope spaghettiwestern.
Struikrovers? Dan toch?
Bij Isolaccio di-Fiumorbo volg ik niet de D245 maar sla linksaf de D44 in.
Ja struikrovers kan je hier verwachten. Dit is een zeldzaam ruig en ondoordringbaar gebied.
Als je hier gaat wandelen neem kaart, kompas, gps mee en......het liefst redundant uitgevoerd.
De weg gaat omlaag en is zeer slecht. Half wilde varkens houden hier hun domein.
Als ze me zien schieten ze het struikgewas in en zijn direct onzichtbaar.
Je hier verstoppen is geen kunst maar de weg vinden in het dikke struikgewas zal niet een ieder gegeven zijn.
Toch opletten met die varkens want ineens schiet er een rakelings voor me over de weg.
De weg loopt zeer steil omlaag en wordt alsmaar slechter. Ik kan nog nauwelijks geloven dat ik op een officiële D-weg zit.
Ik stop en kijk op de GPS van m’n telefoon. Ja D44.
Ok de weg wordt waarschijnlijk alleen gebruikt door een paar varkenshoeders........en struikrovers natuurlijk.
Steil, slecht, kuilen, grind, stenen, varkensstront en takken. Ik mag graag vlot omlaag rijden maar dit is niet het moment om aan die ambitie gehoor te geven.
Dus rustig aan.
Veilig bereik ik de rivier in de bodem van het dal. De weg gaat hier dus een dal in, over de rivier en aan de andere kant weer omhoog.
Omdat ik over een vrij steile weg omlaag was gereden had ik niet de illusie dat ik aan de andere kant van het riviertje mini-percentages tegen zou komen.
Brug over en doe de 29 maar.
Het landschap werd wat vriendelijker, het wegdek beter, maar voor mij hadden de percentages ook wat meer in mijn voordeel mogen zijn.
Tot Ajola bleef de weg behoorlijk steil en hoewel de toppers vandaag in de Vuelta een rustdag hadden, gaf ik toch een mooie demo asfalt zwoegen.
Voor m’n gevoel kwam er ook geen eind aan. Smerig stukje.
Na Ajola werd de weg milder en ging het tot Poggio di Nazza wat op en af.
Even voor dit dorp op een schitterend punt m'n bidon gevuld.
Ik zag daar ook een wielrenner een stuk onverhard nemen naar een verder gelegen uitzichtpunt. Dat maakt mij altijd wel nieuwsgierig!
Op de camping ontdekte ik dat die strook naar een kapel loopt.
Helaas gaan de dagen tellen. Wellicht toch een mooi fietsdoel voor de laatste dag.
Poggio di Nazza uitgestorven. Had wel zin in koffie maar besloot af te dalen want het was mooi geweest.
Bij het uitrijden van het bergdorp kom ik de buurman (niet die van het bier) van de camping tegen die op een fitness bike via de “makkelijke” weg omhoog komt.
Ciao, ciao.
Een tikkeltje extravagante Italiaan, alleen op reis met een camper en overdag fietsen.
Hoewel het wegdek aan de rechterkant niet al te best is gaat deze afdaling vlot onder de wieltjes door. Over de kuststrook naar de camping.
Strand, ijsje en grillen.
Begin van de avond kwam de Italiaanse buurman de camping op. Even onze ervaringen uitgewisseld. Je moet toch zelf tussen de struikrovers en de varkens hebben gefietst om te snappen hoe Bellissima het gebied van Fiumorbo is.
En Fiumorbo is Bellissima!
Na een dag niksen mocht vandaag het luie vet wel even een schop krijgen.
Op het gemak een ontbijtje.
Kennen jullie dat? Een gebakken spiegelei op de camping met een stukje vers stokbrood?
Simpel en een winner!
Na het ontbijt op de fiets de streek van Fium Orbo (ook wel Fiumorbu of Fiumorbo) in. Al een paar keer gefietst en dit is de streek waar in het verleden struikrovers zich ophielden.
Ook in de Tweede Wereldoorlog een streek waar het verzet goed zaken deed. Als je hier in de bergen fietst zie je ook meer uitingen voor onafhankelijkheid dan elders op Corsica.
Het eerste stuk van de rit was gelijk aan die van dag 14. Richting de bergen en dan langs de rivier de L’Abatesco omhoog.
Milde percentages, nauwelijks wind dus trappen maar.
Je kijkt de hele tijd heel ver het oplopende dal in. Heerlijk gezicht maar bij Pietrapolo gaan de procenten omhoog en wordt het toch een beetje werken.
Ik rij het oplopende dal uit tot voorbij San Gavino di-Fiumorbo.
Hier draait de weg weer naar het oosten.
Mooi rondje wat we eerder deze vakantie met de auto hebben gedaan.
De weg is met de dikke bebossing schitterend en zo nu en dan een doorkijk naar de kuststreek. Het is vaak heiig boven de kuststreek. Was vroeger helemaal moeras en nu nog een strookje. Groot deel van het moeras (tot de oorlog ook malariamuggen) is nu landbouw grond en dus vooral wijngaarden.
Helaas (weer) niet te doen vandaag met fotos.
Toch geniet ik van ieder doorkijkje en een plaspauze plan ik zorgvuldig op een plek met doorkijk.
Vlak voor Isolaccio di-Fiumorbo is iemand bezig z’n jachtuitrusting in orde aan het maken.
Struikrover denk ik maar de ervaring op Corsica heeft geleerd dat we elkaar vriendelijk begroeten.
Met een “courage, courage” moedigt hij mij aan tot het laatste stukje omhoog.
In Isolaccio-di-Fiumorbo moet ik natuurlijk even bij de oorlogsmonumenten kijken.
Een hond en een ezel komen me begroten en verder lijkt het wel een spookstadje uit goedkope spaghettiwestern.
Struikrovers? Dan toch?
Bij Isolaccio di-Fiumorbo volg ik niet de D245 maar sla linksaf de D44 in.
Ja struikrovers kan je hier verwachten. Dit is een zeldzaam ruig en ondoordringbaar gebied.
Als je hier gaat wandelen neem kaart, kompas, gps mee en......het liefst redundant uitgevoerd.
De weg gaat omlaag en is zeer slecht. Half wilde varkens houden hier hun domein.
Als ze me zien schieten ze het struikgewas in en zijn direct onzichtbaar.
Je hier verstoppen is geen kunst maar de weg vinden in het dikke struikgewas zal niet een ieder gegeven zijn.
Toch opletten met die varkens want ineens schiet er een rakelings voor me over de weg.
De weg loopt zeer steil omlaag en wordt alsmaar slechter. Ik kan nog nauwelijks geloven dat ik op een officiële D-weg zit.
Ik stop en kijk op de GPS van m’n telefoon. Ja D44.
Ok de weg wordt waarschijnlijk alleen gebruikt door een paar varkenshoeders........en struikrovers natuurlijk.
Steil, slecht, kuilen, grind, stenen, varkensstront en takken. Ik mag graag vlot omlaag rijden maar dit is niet het moment om aan die ambitie gehoor te geven.
Dus rustig aan.
Veilig bereik ik de rivier in de bodem van het dal. De weg gaat hier dus een dal in, over de rivier en aan de andere kant weer omhoog.
Omdat ik over een vrij steile weg omlaag was gereden had ik niet de illusie dat ik aan de andere kant van het riviertje mini-percentages tegen zou komen.
Brug over en doe de 29 maar.
Het landschap werd wat vriendelijker, het wegdek beter, maar voor mij hadden de percentages ook wat meer in mijn voordeel mogen zijn.
Tot Ajola bleef de weg behoorlijk steil en hoewel de toppers vandaag in de Vuelta een rustdag hadden, gaf ik toch een mooie demo asfalt zwoegen.
Voor m’n gevoel kwam er ook geen eind aan. Smerig stukje.
Na Ajola werd de weg milder en ging het tot Poggio di Nazza wat op en af.
Even voor dit dorp op een schitterend punt m'n bidon gevuld.
Ik zag daar ook een wielrenner een stuk onverhard nemen naar een verder gelegen uitzichtpunt. Dat maakt mij altijd wel nieuwsgierig!
Op de camping ontdekte ik dat die strook naar een kapel loopt.
Helaas gaan de dagen tellen. Wellicht toch een mooi fietsdoel voor de laatste dag.
Poggio di Nazza uitgestorven. Had wel zin in koffie maar besloot af te dalen want het was mooi geweest.
Bij het uitrijden van het bergdorp kom ik de buurman (niet die van het bier) van de camping tegen die op een fitness bike via de “makkelijke” weg omhoog komt.
Ciao, ciao.
Een tikkeltje extravagante Italiaan, alleen op reis met een camper en overdag fietsen.
Hoewel het wegdek aan de rechterkant niet al te best is gaat deze afdaling vlot onder de wieltjes door. Over de kuststrook naar de camping.
Strand, ijsje en grillen.
Begin van de avond kwam de Italiaanse buurman de camping op. Even onze ervaringen uitgewisseld. Je moet toch zelf tussen de struikrovers en de varkens hebben gefietst om te snappen hoe Bellissima het gebied van Fiumorbo is.
En Fiumorbo is Bellissima!
Laatst gewijzigd door Gastheerg op 19 sep 2018 23:49, 1 keer totaal gewijzigd.
Gastheerg
19 sep 2018 10:00
Als ik het vergelijk met 2014 hebben ze veel borden weggehaald. Veel nieuwe borden. Nog wel veel borden die zijn zwart gemaakt. Sowieso lastig met al die verschillende manieren van plaatsennamen schrijven!
Dag 18: STRAND - CONCA
De dag begon leuk met een bericht van Marco Gios. Op de terugreis hadden we oorspronkelijk één nacht gepland in Noord Italië. Even koffie drinken bij Gios en samen een vorkje prikken. Op vrijdagmiddag zou ik dan rond de Po nog een blokje fietsen. Dan zouden we op zaterdag terug naar huis rijden.
Marco vroeg of ik op zaterdag zin had met hem te gaan fietsen. Hij wilde een nieuwe route voor de volgende Gios Torino Rando verkennen.
Simpel: dan gaan we toch op zondag naar huis!
Maar eerst nog twee dagen Corisca!
Knappe picknick mand gemaakt en op het strand van Tarcu zitten ontbijten. Uurtje lezen en daarna even de fiets gepakt.
Zelfde rondje als op dag 4 maar dan andersom.
Klim naar Conca is vanuit het oosten beslist mooier maar ook zwaarder. Was ook verschroeiend warm en hier staan nauwelijks bomen dus geen schaduw.
Geen spannende zaken. Gewoon een mini rondje met een leuke maar bloed hete klim.
Beetje luieren, beetje snorkelen (beter dan strand Favone) en s’avonds beste pasta, koffie en een ijsje.
Gastheerg
19 sep 2018 10:46
Dag 19: CAPPELLA SANT ANTONE
Ik ben niet kerkelijk of gelovig maar heb toch een enorme zwak voor kerken, kapels, kruizen in de bergen.
Het zijn toch markante punten en een gipfelkreuz heb ik altijd een fascinerend ding gevonden.
Op dag 18 zag ik vlak voor het binnenrijden van Poggio di-Nazza een wielrenner een onverharde weg inrijden.
De weg liep op het eerste oog naar een uitzichtpunt. Ik ben niet het type dat overal gelijk achteraan rent maar was wel enorm nieuwsgierig.
Op de camping toch eens uitgezocht: Capella Sant Antone.
Nou dat vond ik dan wel een mooi doel voor m’n laatste ritje op Corsica.
Ontbijtje erin, bidon gevuld, alles opgeladen.
Over dezelfde weg naar Poggio di-Nazza als op dag 2. Heerlijk milde klim die grotendeels in de schaduw ligt. Wat andere fietsers kwamen al weer omlaag.
Allemaal groeten!
Vlak onder de top wordt ik ingehaald door twee gasten op de motor. Een gaat er naast me rijden en begint een praatje.
Of ik op weg ben naar de duivel?
Integendeel zou ik haast zeggen!
Ik maak hem duidelijk dat praten lastig is als je jezelf zo in het zweet zit te rijden en dat Frans niet m’n beste taal is.
Hij lacht en dacht dat ik een local was en wijst naar de piraten onder m’n helm.
We babbelen nog wat onverstaanbaars naar elkaar en met een hartelijke groet verdwijnen de bikers uit beeld.
Vlot rij ik naar Poggio di-Nazza. Daarna een stukje de D44 naar het uitzichtpunt wat gerust een officiële col had mogen zijn.
Hier had ik de wielertoerist de onverharde weg zien nemen.
Na 500 meter kon ik nauwelijks geloven dat hij deze weg had genomen. Zal wel een sanitaire stop zijn gaan maken bij de eerste struiken.
Een paar extreem slechte passages waar de MTB of minimaal een gravelracer (misschien toch eens gaan sparen) een beter werktuig zou zijn.
Het zat echter in m'n kop en ik besloot door te klooien.
De weg begon echter te dalen met een rotsachtige haarspeldbocht die op een WK MTB zeker veel publiek zou trekken.
Met de handen aan de remmen laat ik mij door de bocht zaken.
Het pad wordt weer vlakker en beter en niet veel later ben ik bij de kapel.
Beetje saai gebouw. In Oostenrijk en Italië staan op dit soort prachtige locaties toch wel wat fraaiere bouwsels.
De teleurstelling werd nog groter toen bleek dat de kapel gesloten was
Jammer. Hoewel ik niet gelovig ben had ik toch een sterke persoonlijke reden om even naar binnen te gaan.
Daarnaast ben ik simpel. Als dit dan het huis van God is zorg dan dat de deur open is!
Fotootje dan maar van de saaie buitenkant.
Door de afdaling zat ik weer op de hoogte van Poggio di-Nazza en er liep een pad rechtstreeks naar het bergdorp.
Dat moest dan bijna vlak zijn!
Ik besloot het er op te wagen en dat bleek een goede keuze.
Slechts één passage waar even een voetje van de pedalen moest maar 28mm bandjes waren zeker een betere keuze geweest.
Bij de dorpsgrens een wonderschoon waterpunt.
Even tanken en door naar Lugo di-Nazza om als laatste klim op Corsica mee af te sluiten
Blijft een gemeen stukje bergop en de koperen ploert stond ook z'n best weer te doen
Afdalen over die prachtig niet genummerde weg. Perfect asfalt.
Zo’n laatste klim zorgt altijd weer voor een vroegtijdig gevoel van heimwee.
Maar ik mag niet klagen. 1 col heel bewust niet gedaan en veel meer dan ik had gepland of gehoopt.
Daarna strand, lekker eten etc etc etc
Dit was dan wel de laatste dag fietsen op Corsica maar er zat nog een toetje aan te komen in Piemonte. En het toetje werd zelfs een dag langer genieten..
De oplettende kijker ziet een action-cam op m'n stuur zitten. Ik ben meer van de foto's dan van de video. Heb nog niet eens gekeken of het wat is.
Mooi klusje voor een regenachtige dag
Ik ben niet kerkelijk of gelovig maar heb toch een enorme zwak voor kerken, kapels, kruizen in de bergen.
Het zijn toch markante punten en een gipfelkreuz heb ik altijd een fascinerend ding gevonden.
Op dag 18 zag ik vlak voor het binnenrijden van Poggio di-Nazza een wielrenner een onverharde weg inrijden.
De weg liep op het eerste oog naar een uitzichtpunt. Ik ben niet het type dat overal gelijk achteraan rent maar was wel enorm nieuwsgierig.
Op de camping toch eens uitgezocht: Capella Sant Antone.
Nou dat vond ik dan wel een mooi doel voor m’n laatste ritje op Corsica.
Ontbijtje erin, bidon gevuld, alles opgeladen.
Over dezelfde weg naar Poggio di-Nazza als op dag 2. Heerlijk milde klim die grotendeels in de schaduw ligt. Wat andere fietsers kwamen al weer omlaag.
Allemaal groeten!
Vlak onder de top wordt ik ingehaald door twee gasten op de motor. Een gaat er naast me rijden en begint een praatje.
Of ik op weg ben naar de duivel?
Integendeel zou ik haast zeggen!
Ik maak hem duidelijk dat praten lastig is als je jezelf zo in het zweet zit te rijden en dat Frans niet m’n beste taal is.
Hij lacht en dacht dat ik een local was en wijst naar de piraten onder m’n helm.
We babbelen nog wat onverstaanbaars naar elkaar en met een hartelijke groet verdwijnen de bikers uit beeld.
Vlot rij ik naar Poggio di-Nazza. Daarna een stukje de D44 naar het uitzichtpunt wat gerust een officiële col had mogen zijn.
Hier had ik de wielertoerist de onverharde weg zien nemen.
Na 500 meter kon ik nauwelijks geloven dat hij deze weg had genomen. Zal wel een sanitaire stop zijn gaan maken bij de eerste struiken.
Een paar extreem slechte passages waar de MTB of minimaal een gravelracer (misschien toch eens gaan sparen) een beter werktuig zou zijn.
Het zat echter in m'n kop en ik besloot door te klooien.
De weg begon echter te dalen met een rotsachtige haarspeldbocht die op een WK MTB zeker veel publiek zou trekken.
Met de handen aan de remmen laat ik mij door de bocht zaken.
Het pad wordt weer vlakker en beter en niet veel later ben ik bij de kapel.
Beetje saai gebouw. In Oostenrijk en Italië staan op dit soort prachtige locaties toch wel wat fraaiere bouwsels.
De teleurstelling werd nog groter toen bleek dat de kapel gesloten was
Jammer. Hoewel ik niet gelovig ben had ik toch een sterke persoonlijke reden om even naar binnen te gaan.
Daarnaast ben ik simpel. Als dit dan het huis van God is zorg dan dat de deur open is!
Fotootje dan maar van de saaie buitenkant.
Door de afdaling zat ik weer op de hoogte van Poggio di-Nazza en er liep een pad rechtstreeks naar het bergdorp.
Dat moest dan bijna vlak zijn!
Ik besloot het er op te wagen en dat bleek een goede keuze.
Slechts één passage waar even een voetje van de pedalen moest maar 28mm bandjes waren zeker een betere keuze geweest.
Bij de dorpsgrens een wonderschoon waterpunt.
Even tanken en door naar Lugo di-Nazza om als laatste klim op Corsica mee af te sluiten
Blijft een gemeen stukje bergop en de koperen ploert stond ook z'n best weer te doen
Afdalen over die prachtig niet genummerde weg. Perfect asfalt.
Zo’n laatste klim zorgt altijd weer voor een vroegtijdig gevoel van heimwee.
Maar ik mag niet klagen. 1 col heel bewust niet gedaan en veel meer dan ik had gepland of gehoopt.
Daarna strand, lekker eten etc etc etc
Dit was dan wel de laatste dag fietsen op Corsica maar er zat nog een toetje aan te komen in Piemonte. En het toetje werd zelfs een dag langer genieten..
De oplettende kijker ziet een action-cam op m'n stuur zitten. Ik ben meer van de foto's dan van de video. Heb nog niet eens gekeken of het wat is.
Mooi klusje voor een regenachtige dag
Gastheerg
19 sep 2018 11:54
Marco heeft zaterdagavond een pizza van 7 euro voor me betaald
Slechte deal want ik had wijn, koekjes en een tijdschrift voor hem meegenomen van Corsica van totaal ruim 25 Euro!
Wie die vraag stelt snapt niet zo goed hoe het zit met Gios Torino versus Gios
Gios Torino is immer niet buiten Italië OOK niet via het web leverbaar.
Dus het Gios dat WEL in Nederland te koop is heeft hier hooguit baat bij
Daarnaast zal iemand die een fiets in Italië gaat halen zelf een heel uitgesproken keuze maken.
Erg dure oplossing en liefhebbers die dat doen maken die keuze toch wel en dan spelen per definitie sentimenten en eigenzinnige keuze een rol en die laten zich niet beïnvloeden door een paar van die foto's
Maar gaan we die vraag dan bij alle merken topics, gekocht topics etc stellen?
Stel gerust een fiets (om vragen te voorkomen merkloos) van gelijke kwaliteit beschikbaar en ik ga drie weken in het Baskenland fietsen want dat staat nog op de verlanglijst
Doe een lekker kleurtje anders dan blauw Sardinië is ook goed! Zoek ik nog een goede camping aan zee!
De vraag of ik door Corsica gesponsord ben kan ik overigens ook met nee beantwoorden
O ja er komen nu nog twee deeltjes met juist heel veel Gios Torino!
-
uninvitedguest
- Forum-lid
- Berichten: 1854
- Lid geworden op: 05 aug 2007 14:19
- Locatie: Omg. Eindhoven
Kom maar op, lees dit topic met steeds meer plezier.
Als je de volgende vakantie weer je belevenissen op deze wijze met ons deelt, mag je van mij een week langer vakantie nemen.
Bedankt alvast!!!
Als je de volgende vakantie weer je belevenissen op deze wijze met ons deelt, mag je van mij een week langer vakantie nemen.
Bedankt alvast!!!
Doe alles wat je doet met hart en ziel.
Gastheerg
19 sep 2018 12:55
Dag 20: OPBREKEN EN DE BOOT
Opbreken, schoonmaken, inpakken.
Knap wezen lunchen aan een strandje
In Bastia nog even rondneuzen en natuurlijk even koffie drinken in café Il Giro.
In 2014 was Il Giro nog een beetje een trendy tent. Dikke Specialized in de zaak en gericht op kwaliteitsdrankjes.
De espresso was nog steeds meesterlijk goed, maar in een wat goedkope stijl werden nu ook burgers en pizza's aangeboden. Jammer maar ook daar moet de schoorsteen roken en alleen van koffie en een biertje zal het met die vele, vele tentjes in Bastia niet meevallen een boterham te verdienen.
Die gast zag er echter nog steeds erg strak met echte klimmersbeentjes!
En gelukkig hingen alle mooie foto's nog!
Op de boot dit keer geen self service maar alla carte. Dat was gewoon mega goed.
Kost wat meer maar wordt je een paar uur vermaakt.
Op de boot slapen en dan wordt het vanzelf dag 21.
Corsica: MERCI!!!!!!
Opbreken, schoonmaken, inpakken.
Knap wezen lunchen aan een strandje
In Bastia nog even rondneuzen en natuurlijk even koffie drinken in café Il Giro.
In 2014 was Il Giro nog een beetje een trendy tent. Dikke Specialized in de zaak en gericht op kwaliteitsdrankjes.
De espresso was nog steeds meesterlijk goed, maar in een wat goedkope stijl werden nu ook burgers en pizza's aangeboden. Jammer maar ook daar moet de schoorsteen roken en alleen van koffie en een biertje zal het met die vele, vele tentjes in Bastia niet meevallen een boterham te verdienen.
Die gast zag er echter nog steeds erg strak met echte klimmersbeentjes!
En gelukkig hingen alle mooie foto's nog!
Op de boot dit keer geen self service maar alla carte. Dat was gewoon mega goed.
Kost wat meer maar wordt je een paar uur vermaakt.
Op de boot slapen en dan wordt het vanzelf dag 21.
Corsica: MERCI!!!!!!